Tijdens het maken van echo’s kan een zwangere het geluk hebben dat het gezicht van haar foetus duidelijk in beeld komt. De gelaatsuitdrukking is dikwijls een chagrijnige. Tenminste, ik heb nog nooit een lachende vrucht gezien. Sterker nog: woorden als „alien” en „creep” worden regelmatig gebezigd in mijn spreekkamer. Vandaag is het weer raak. Ik zie op het scherm twee holle ogen en een mond die langzaam opengaat. „Oh my God”, brengt de zwangere uit, „die moet je ’s nachts niet tegenkomen”.
Deprimerend onzinverhaal. DSR’s schootvruchtje stond er destijds, achteraf zeer herkenbaar, vrolijk-grijnzend op.
DSR is verder niet van plan om verder aandacht te besteden aan dit soort serieel wachtkamergelek, inclusief puisten van zinnen als “‘Oh my God, brengt de zwangere uit'”, waarin inzender en lijdend voorwerp eendrachtig samenwerken om een uiterst lelijke combinatie van spreek- en schrijftaal voor het voetlicht te brengen.
En HR, als je per se je werkstukje hier op de digitale koelkast wilt plakken, die het dan in een anfere post. De historici die zich later op DSR’s leven en werk zullen storten, zullen allicht denken dat het plaatje integraal deel uitmaakt van de inzending. Zorgvuldigheid is toch zo belangrijk….
Eindoordeel: 3- (zegge: driemin)
Voorbijganger.
In mijn zalig “Niets doen”, ik mag het een ieder aanbevelen, wie komt er zo maar cyclisch over het voetlicht? Het zal niet zo zijn? Van allen, die, precies zij!!!
Ik besluit in mijn onstuitbare discipline eerst over een paar uur HR even te doen.
Ja hoor, sommige onder ons. vastgeroest in gegraveerde concepten, zij spenderen hun oeverloze tijd eraan, leveren een woordenbrij, in creatieve Nul-stand. Het zij zo.
HR, reactanten alhier, een fraaie dinsdag gewenst.
Iedereen heeft weleens aan zijn of haar ouders gevraagd hoe je geheten zou hebben als je een jongetje was geweest in plaats van een meisje en vice versa.
Tijdens een oudergesprek breng ik als kinder- en jeugdtherapeut regelmatig seksuele voorlichting ter sprake. Er is steeds meer openheid en bekendheid, zelfs bij jonge kinderen.
Dat blijkt uit de vraag van Anouk (net 8 jaar) aan haar ouders: „Hoe zou ik geheten hebben als ik transgender was?”
Tsja, ’t zal inmiddels ook wel op het Jeugdjournaal geweest zijn, maar volgens mij kun je je eerste levensjaren perfect gelukkig doorbrengen zonder je pe se met dit soort -ondanks alle media-aandacht uiteindelijk marginale- verschijnselen bezig te hoeven houden.
Hopelijk slaat HR het plaatje over vandaag….
Eindoordeel: 2 (zegge: twee)
Kansen worden vaak vergeleken met de kans dat je door een blikseminslag gedood wordt (enkele doden per jaar, een kans dus van één op zes miljoen). Dat is pas een marginaal verschijnsel! De kans door een terroristische aanslag gedood te worden zal iets groter zijn maar blijft ook zeer klein. De impact van zo’n terroristische aanslag zal desondanks voor Nederland gigantisch zijn.
Al jaren collecteer ik voor KWF Kankerbestrijding in een serviceflat. De voornamelijk oudere bewoners zijn altijd uitermate vriendelijk tegen de collectant. Als de deur wordt opengedaan door een oudere dame en ik uitleg waarvoor ik kom, loopt ze naar achteren om kleingeld te halen. Ik hoor haar echtgenoot roepen: „Wie is daar?”
Geef zoiets dan in ieder geval als titel ‘kanker’ mee – dan is er nog iets van een effectje van enigerlei soort. En spreekt de inzender in de tweede zin in de derde persoon over zichzelf? DSR heeft wel eens gehoord dat zoiets typisch is voor ontspoorde egotrippers. Nu zal dat bij de inzender wel meevallen, maar het gebruik van ‘ik’ in de rest van het tekstje had wel iets minder gemogen.
Eindoordeel: 4.5 (zegge: viereneenhalf)
En spreekt de inzender in de tweede zin in de derde persoon over zichzelf?
Nee hoor, ze spreekt over collectanten in het algemeen.
Maar inderdaad, in de derde persoon over jezelf praten is helemaal fout (maar uw blogmaster merkt in zijn maandelijkse statistiekpraatje wel hoe verrukkelijk dat kan zijn).
Kanker als kop? Jullie ikjes-criticasters kankeren toch altijd als de kop de clou verraad?
@DSR, dat zal best maar dan spreekt ze nog steeds niet over zichzelf in de derde persoon.
En de clou zou juist niet verraden worden
Heb je volstrekt gelijk in maar dat deerde in het verleden ook niet. Toch zeuren dat zo’n enkel woordje de clou zou verraden.
@DSR, mijn Marokkaanse buurjongen, pizzabezorger, zei me laatst: De oudere autochtone Nederlanders zijn altijd uitermate vriendelijk tegen de Marokkaanse pizzabezorger. Hij doelde op de Marokkaanse pizzabezorgers in het algemeen en refereerde niet specifiek aan zichzelf. Heb ik nog gecheckt.
Clou niet verraden = geen probleem; clou wel verraden = wel probleem. Hoe moeilijk kan het zijn?
Precies maar jullie zeuren ook altijd als de clou níet wordt verraden!
Al jaren collecteer ik voor KWF Kankerbestrijding in een serviceflat. De voornamelijk oudere bewoners zijn altijd uitermate vriendelijk tegen de collectant. Als de deur wordt opengedaan door een oudere dame en ik uitleg waarvoor ik kom, loopt ze naar achteren om kleingeld te halen. Ik hoor haar echtgenoot roepen: „Wie is daar?”
„Wie is waar?” roept de vrouw vrolijk terug.
Arnhem, de plaats waar wij wonen, heeft sinds kort een nieuwe burgemeester. Mijn 7-jarige dochter vraagt hoe hij heet. „Ahmed Marcouch”, zeg ik niet zonder enige trots. Daarna wil ze weten hoe de burgemeester van haar neefje in Amsterdam ook alweer heet. „Dat is Eberhard van der Laan.” Ze knikt instemmend. „Ja, dat is waar. En hoe heet de burgemeester van oma in Rotterdam?”, vraagt ze ten slotte. „Dat is Ahmed Aboutaleb”, zeg ik lichtelijk opgelucht omdat ik ze allemaal ken. Dan is het even stil, tot ze ineens zegt: „Zijn onze en oma’s burgemeester broers?”
Kennelijk heeft een kindje van een jaar of acht de weg naar de NRC-Ikjes gevonden en zich bij het inzenden als een volwassene voorgedaan. Orgineel is het zeker en wij expats zijn weer op de hoogte van de laatste schoolpleinmoppen in Nederland.
Uit de ouwe doos: ‘Er leven nog honden in de Herald of Free Enterprise – zeehonden!’
Eindoordeel: 2 (zegge: twee)
Wanneer wij terugkomen van vakantie zien wij dat er een poging tot inbraak is geweest. Wij bellen meteen de politie. Die ochtend nog komen ze, in uniform met alles erop en eraan. Mijn jongere zusje van zes jaar oud is erg onder de indruk en luistert aandachtig naar het gesprek.
Als de politiemannen weg zijn, vraagt ze aan mijn moeder: „Mamma waarom mag de politie schelden?”
Mijn moeder antwoordt dat ze helemaal niet mogen schelden.
Dan kijkt mijn zusje mijn moeder niet-begrijpend aan: „Maar waarom hadden ze het dan de hele tijd over fackmensen?”
Het zal wel echt gebeurd zijn, zoiets onnozels verzin je niet. Zelf gebruik ik geregeld “shit” (in plaats van “fuck”) en werd eens gecorrigeerd door een jongetje van een jaar of zeven: dat mag je niet zeggen!
heerrozenwater 
Engerd
Tijdens het maken van echo’s kan een zwangere het geluk hebben dat het gezicht van haar foetus duidelijk in beeld komt. De gelaatsuitdrukking is dikwijls een chagrijnige. Tenminste, ik heb nog nooit een lachende vrucht gezien. Sterker nog: woorden als „alien” en „creep” worden regelmatig gebezigd in mijn spreekkamer. Vandaag is het weer raak. Ik zie op het scherm twee holle ogen en een mond die langzaam opengaat. „Oh my God”, brengt de zwangere uit, „die moet je ’s nachts niet tegenkomen”.
Mieke Kerkhof
LikeLike
Deprimerend onzinverhaal. DSR’s schootvruchtje stond er destijds, achteraf zeer herkenbaar, vrolijk-grijnzend op.
DSR is verder niet van plan om verder aandacht te besteden aan dit soort serieel wachtkamergelek, inclusief puisten van zinnen als “‘Oh my God, brengt de zwangere uit'”, waarin inzender en lijdend voorwerp eendrachtig samenwerken om een uiterst lelijke combinatie van spreek- en schrijftaal voor het voetlicht te brengen.
En HR, als je per se je werkstukje hier op de digitale koelkast wilt plakken, die het dan in een anfere post. De historici die zich later op DSR’s leven en werk zullen storten, zullen allicht denken dat het plaatje integraal deel uitmaakt van de inzending. Zorgvuldigheid is toch zo belangrijk….
Eindoordeel: 3- (zegge: driemin)
LikeLike
Als eens een keer censuur begrijpelijk zou zijn vergeet Heer Rozenwater zijn blauwe potlood.
LikeLike
@HH
Man, hou toch op te mekkeren.
LikeLike
Interessant meninkje, next!
LikeLike
Voorbijganger.
In mijn zalig “Niets doen”, ik mag het een ieder aanbevelen, wie komt er zo maar cyclisch over het voetlicht? Het zal niet zo zijn? Van allen, die, precies zij!!!
Ik besluit in mijn onstuitbare discipline eerst over een paar uur HR even te doen.
Ja hoor, sommige onder ons. vastgeroest in gegraveerde concepten, zij spenderen hun oeverloze tijd eraan, leveren een woordenbrij, in creatieve Nul-stand. Het zij zo.
HR, reactanten alhier, een fraaie dinsdag gewenst.
LikeLike
Transgender
Iedereen heeft weleens aan zijn of haar ouders gevraagd hoe je geheten zou hebben als je een jongetje was geweest in plaats van een meisje en vice versa.
Tijdens een oudergesprek breng ik als kinder- en jeugdtherapeut regelmatig seksuele voorlichting ter sprake. Er is steeds meer openheid en bekendheid, zelfs bij jonge kinderen.
Dat blijkt uit de vraag van Anouk (net 8 jaar) aan haar ouders: „Hoe zou ik geheten hebben als ik transgender was?”
Elleke Bijsterveld
LikeLike
Tsja, ’t zal inmiddels ook wel op het Jeugdjournaal geweest zijn, maar volgens mij kun je je eerste levensjaren perfect gelukkig doorbrengen zonder je pe se met dit soort -ondanks alle media-aandacht uiteindelijk marginale- verschijnselen bezig te hoeven houden.
Hopelijk slaat HR het plaatje over vandaag….
Eindoordeel: 2 (zegge: twee)
LikeLike
Voor een afbeelding van een transgender, zie de AVV van gisteren, “aunt Velma”.
Marginaal verschijnsel? Nederlandse studie schat aantal transgenders op één op de twintig!
https://zizo-online.be/nederlandse-studie-schat-aantal-transgenders-op-een-op-de-twintig
Kansen worden vaak vergeleken met de kans dat je door een blikseminslag gedood wordt (enkele doden per jaar, een kans dus van één op zes miljoen). Dat is pas een marginaal verschijnsel! De kans door een terroristische aanslag gedood te worden zal iets groter zijn maar blijft ook zeer klein. De impact van zo’n terroristische aanslag zal desondanks voor Nederland gigantisch zijn.
LikeLike
’t lijkt me een verkeerde inschatting.
LikeLike
Collecte
Al jaren collecteer ik voor KWF Kankerbestrijding in een serviceflat. De voornamelijk oudere bewoners zijn altijd uitermate vriendelijk tegen de collectant. Als de deur wordt opengedaan door een oudere dame en ik uitleg waarvoor ik kom, loopt ze naar achteren om kleingeld te halen. Ik hoor haar echtgenoot roepen: „Wie is daar?”
„Kanker” roept de vrouw vrolijk terug.
Rinette van der Vliet
LikeLike
Geef zoiets dan in ieder geval als titel ‘kanker’ mee – dan is er nog iets van een effectje van enigerlei soort. En spreekt de inzender in de tweede zin in de derde persoon over zichzelf? DSR heeft wel eens gehoord dat zoiets typisch is voor ontspoorde egotrippers. Nu zal dat bij de inzender wel meevallen, maar het gebruik van ‘ik’ in de rest van het tekstje had wel iets minder gemogen.
Eindoordeel: 4.5 (zegge: viereneenhalf)
LikeLike
En spreekt de inzender in de tweede zin in de derde persoon over zichzelf?
Nee hoor, ze spreekt over collectanten in het algemeen.
Maar inderdaad, in de derde persoon over jezelf praten is helemaal fout (maar uw blogmaster merkt in zijn maandelijkse statistiekpraatje wel hoe verrukkelijk dat kan zijn).
Kanker als kop? Jullie ikjes-criticasters kankeren toch altijd als de kop de clou verraad?
LikeLike
@HR
Tenzij de inzender elke andere collectant observeert, kan ze niet over de bejegening van collectanten in het algemeen spreken.
En de clou zou juist niet verraden worden, da’s nou juist het aardige.
LikeLike
@DSR, dat zal best maar dan spreekt ze nog steeds niet over zichzelf in de derde persoon.
En de clou zou juist niet verraden worden
Heb je volstrekt gelijk in maar dat deerde in het verleden ook niet. Toch zeuren dat zo’n enkel woordje de clou zou verraden.
LikeLike
@HR
Er is sprake van maar een collectant, zijzelf. Ze spreekt dus over zichzelf in de derde persoon.
Clou niet verraden = geen probleem; clou wel verraden = wel probleem. Hoe moeilijk kan het zijn?
LikeLike
@DSR, mijn Marokkaanse buurjongen, pizzabezorger, zei me laatst: De oudere autochtone Nederlanders zijn altijd uitermate vriendelijk tegen de Marokkaanse pizzabezorger. Hij doelde op de Marokkaanse pizzabezorgers in het algemeen en refereerde niet specifiek aan zichzelf. Heb ik nog gecheckt.
Clou niet verraden = geen probleem; clou wel verraden = wel probleem. Hoe moeilijk kan het zijn?
Precies maar jullie zeuren ook altijd als de clou níet wordt verraden!
LikeLike
Met ‘jullie’ heeft DSR niets van doen. Hij handelt als individu. Als anderen zijn opvattingen delen, getuigt dat hooguit van gezond verstand.
Best mogelijk dat de inzender het niet zo bedoelde, maar feit blijft dat het onduidelijk en niet fraai is opgeschreven, met ruimte voor twijfel.
LikeLike
Ook een erge ziekte
Al jaren collecteer ik voor KWF Kankerbestrijding in een serviceflat. De voornamelijk oudere bewoners zijn altijd uitermate vriendelijk tegen de collectant. Als de deur wordt opengedaan door een oudere dame en ik uitleg waarvoor ik kom, loopt ze naar achteren om kleingeld te halen. Ik hoor haar echtgenoot roepen: „Wie is daar?”
„Wie is waar?” roept de vrouw vrolijk terug.
LikeGeliked door 1 persoon
Burgemeester
Arnhem, de plaats waar wij wonen, heeft sinds kort een nieuwe burgemeester. Mijn 7-jarige dochter vraagt hoe hij heet. „Ahmed Marcouch”, zeg ik niet zonder enige trots. Daarna wil ze weten hoe de burgemeester van haar neefje in Amsterdam ook alweer heet. „Dat is Eberhard van der Laan.” Ze knikt instemmend. „Ja, dat is waar. En hoe heet de burgemeester van oma in Rotterdam?”, vraagt ze ten slotte. „Dat is Ahmed Aboutaleb”, zeg ik lichtelijk opgelucht omdat ik ze allemaal ken. Dan is het even stil, tot ze ineens zegt: „Zijn onze en oma’s burgemeester broers?”
Mirjam Lingen
LikeLike
Mirjam Lingen, wat ben jij een goed mens!
LikeLike
Opvoeding geslaagd – het mag in de krant!
Eindoordeel: 2 (zegge: twee)
LikeLike
Er vindt een inzamelingsactie plaats voor het door de orkaan Irma getroffen eiland Sint-Maarten.
Zo ook in onze buurt. In de avond wordt er bij ons aangebeld. Mijn man doet open.
De man voor de deur zegt: „Goedenavond, wij komen geld ophalen voor Sint-Maarten.”
„Ja”, zegt mijn man, „dan moet je eerst zingen!”
De man van de inzamelingsactie is boos weggelopen.
Diana Polder
LikeLike
Kennelijk heeft een kindje van een jaar of acht de weg naar de NRC-Ikjes gevonden en zich bij het inzenden als een volwassene voorgedaan. Orgineel is het zeker en wij expats zijn weer op de hoogte van de laatste schoolpleinmoppen in Nederland.
Uit de ouwe doos: ‘Er leven nog honden in de Herald of Free Enterprise – zeehonden!’
Eindoordeel: 2 (zegge: twee)
LikeGeliked door 1 persoon
“De man van de inzamelingsactie is boos weggelopen”
Graag nog één punt extra aftrek voor het ergerniswekkende clichématige einde van de mop.
LikeLike
Mijnheer Polder mag blij zijn dat de man aan de deur hem geen kink voor zijn kanis heeft gegeven.
LikeGeliked door 1 persoon
Vakwerk
Wanneer wij terugkomen van vakantie zien wij dat er een poging tot inbraak is geweest. Wij bellen meteen de politie. Die ochtend nog komen ze, in uniform met alles erop en eraan. Mijn jongere zusje van zes jaar oud is erg onder de indruk en luistert aandachtig naar het gesprek.
Als de politiemannen weg zijn, vraagt ze aan mijn moeder: „Mamma waarom mag de politie schelden?”
Mijn moeder antwoordt dat ze helemaal niet mogen schelden.
Dan kijkt mijn zusje mijn moeder niet-begrijpend aan: „Maar waarom hadden ze het dan de hele tijd over fackmensen?”
Maria de Mol van Otterloo
LikeLike
Het zal wel echt gebeurd zijn, zoiets onnozels verzin je niet. Zelf gebruik ik geregeld “shit” (in plaats van “fuck”) en werd eens gecorrigeerd door een jongetje van een jaar of zeven: dat mag je niet zeggen!
LikeLike
Een Ik-je voor en door kinderen….-bareuh-. We hebben het toch maar zwaar deze week.
Eindoordeel: 3 (zegge: drie)
LikeLike
Bij mij is ‘shit’ uitgefaseerd sinds ik niet meer in NL woon – het is kennelijk toch een nationale gewoonte.
LikeLike