Het was lekker weer. Ik zat op een strandje aan de plas.
Zo’n meter of drie bij mij vandaan zat een moeder met haar twee zoontjes. De één misschien vier de ander ongeveer zes jaar oud. De jongetjes waren lekker met elkaar aan het spelen en hadden veel plezier. Na een tijdje ontaardde hun spel echter in een heftig meningsverschil, waarop de oudste het nodig vond zijn broertje te laten weten dat hij zijn bek moest houden. De moeder nam haar opvoedkundige taak zeer serieus en vermaande haar zoontje met de woorden: „Als je nu nog één keer bek zegt, krijg je een stamp voor je harses!”
De inzender komt kennelijk alleen buiten bij mooi weer en dat is het nu eenmaal niet zo vaak. We zien haar al zitten, op een uitgemeten afstand naast het als aso’s neergezettte gezin, kies de hand voor het afkeurend pruimemondje geslagen, om later met rode oortjes verslag te doen aan de de krant, waar dito tutjes en een ander plaatsen, inclusief sarcastisch commentaar om een opvoeder die er op dat moment alleen voorstond.
Lekker makkelijk prijsschieten, net als die dame laatst in de trein. Van de moeder kan in ieder geval worden gezegd dat ze daadkrachtig optrad tegen slecht gedrag en daarbij aansluiting vond bij het taalgebruik van de kinderen. Het is de pest om dit soort dagelijkse worstelingen door te brieven en nog beloond te worden met het gewenste plaatsje in de krant ook. Bah!
Eindoordeel: 1 (zegge: een)
Hulde voor deze moeder die haar kroost verbaal van repliek dient in eigen jargon, da’s pas opvoeden.
Verder blijft het natuurlijk een afluister-ikje, volgens mij een term die door mopperkont is geïntroduceerd, moge hij snel weer als commentator en schrijver terugkeren.
Ik kwam vorige week in een Frans ziekenhuis terecht, waar ze na onderzoek stents in een paar bloedvaten moesten implanteren. Niet de beste manier om de vakantie door te brengen. Toen ik weer weg mocht, kreeg ik de medicijnlijst mee. Die indrukwekkende stapel doosjes haalde ik bij de Franse apotheker op. Daar stelde ik ook meteen maar de belangrijkste vraag: „Mag ik wijn drinken?” Hij zei: „Natuurlijk, ééntje mag. Maar alcohol niet.”
Voorouders
Mijn zoon van vijf is erg geïnteresseerd in dieren en gek op Freek Vonk en de natuur. Een paar dagen geleden heb ik hem geprobeerd uit te leggen dat onze voorouders van de apen afstammen. Als mijn vriend de stamboom van zijn familie op de computer in kaart aan het brengen is, kijkt hij mee.
Het figuur met het gezicht waar mijn vriend de informatie van bijwerkt, is uitgelicht. „Wie is dat?”, vraagt onze zoon. „Dat is de opa van de opa van jouw oma.” „Oh”, zegt onze zoon, „was dat een aap?”
Vrolijk huppelend komt mijn kleuter binnen van haar eerste schooldag. (Ze gaat naar een christelijke school om de hoek, alhoewel wij niet gelovig zijn.) Verwachtingsvol kijk ik haar aan, maar haar aandacht is al gefocust op de ‘Little Pony’ die ze voor haar verjaardag heeft gekregen. In een poging toch wat contact met haar te krijgen vraag ik wat ze gedaan heeft op school. „O, we hebben het over Jezus gehad.” Om haar zo veel mogelijk de ruimte te geven haar verhaal te doen, zeg ik: „Goh, wie is die Jezus eigenlijk?” En zonder haar ogen van de pony af te halen zegt ze: „Geen idee, maar hij zit niet bij mij in de klas.”
Bij haakjes haakt DSR af. Voor de rest maar een raar verhaal zonder echte pointe. Het laat hooguit zien dat de ouders het kindje onvoorbereid naar de nieuwe school laten gaan.
Eindoordeel: 4 (zegge: vier)
3 juni 2008. Ik was 6 jaar oud. Mijn vriendin en ik waren aan het spelen bij mijn opa en oma, die aan het bos wonen. Rennend door het bos om vlinders te vangen raakten we de weg kwijt. We zochten en zochten maar konden de weg naar huis niet vinden. Opeens ging de tijd veel langzamer. Minuten leken uren. We stortten allebei in op een bankje. Wanhopig. Zo wanhopig dat die vijf uren wel leken op vijf weken. Dat moment beseften we: we gaan sterven van de honger. Na een lange tijd ruziën waren we het er met elkaar over eens. We doen steen, papier, schaar om te bepalen wie wie op mag eten. Op dat moment werden we gevonden door mijn opa en de politie.
Sorry hoor, maar dit kan toch niet de bedoeling zijn? -bareuh-
Op zich geen onaardig verhaaltje hoor, best spannend zelfs, maar daar zijn schoolkranten, of historische verenigingen, voor.
Eindoordeel: 2 (zegge: twee)
Mijn vrouw is feminist. De dood van Hugh Hefner laat haar koud. En toch niet. Halverwege de jaren negentig verdiende ze haar zakgeld met het bezorgen van de tijdschriftenmap. De Libelle, de Panorama en andere bladen die de mensen besteld hadden. Soms zat er een geseald periodiek tussen; onzichtbaar gemaakt door wit plastic. Er was een verstandhouding tussen de bezorgster en de ontvangers. „Uw magazine meneer,” zei ze neutraal. Wat gebeurde op het tuinpad, bleef op het tuinpad. Alleen in december was er een teken van waardering. Lezeressen van de Libelle gaven een kwartje, vaste klanten van het geheimzinnige pakketje soms wel tien gulden. Zo kwam een blijmoedig bezorgster van de Playboy aan haar kerstbonus.
Smakelijk verteld. Het was in de dagen voor….Of is de cyclus. prentje op papier, prentje op de tablet, prentje weer op druk, omdat je…..de software niet meer kunt bijhouden?
Ik mocht deze week mijn wachtwoord voor mijn bank actualiseren. Spaans benauwd, mijn porno site kent gelukkig geen toegangscode.
Mijn enige vrees, is dat ik een jongmens moet vragen, ik kan niet meer, ik wil zo graag? Oh mevrouw hiernaast heeft de leesmap weer. Meneer hier tegenover, sinds vorige week ook de leesmap.
Ik ga maandag een 10″ tablet kopen. Ik voel me piepjong.
heerrozenwater 
Harses
Het was lekker weer. Ik zat op een strandje aan de plas.
Zo’n meter of drie bij mij vandaan zat een moeder met haar twee zoontjes. De één misschien vier de ander ongeveer zes jaar oud. De jongetjes waren lekker met elkaar aan het spelen en hadden veel plezier. Na een tijdje ontaardde hun spel echter in een heftig meningsverschil, waarop de oudste het nodig vond zijn broertje te laten weten dat hij zijn bek moest houden. De moeder nam haar opvoedkundige taak zeer serieus en vermaande haar zoontje met de woorden: „Als je nu nog één keer bek zegt, krijg je een stamp voor je harses!”
Els van der Giessen
LikeLike
De inzender komt kennelijk alleen buiten bij mooi weer en dat is het nu eenmaal niet zo vaak. We zien haar al zitten, op een uitgemeten afstand naast het als aso’s neergezettte gezin, kies de hand voor het afkeurend pruimemondje geslagen, om later met rode oortjes verslag te doen aan de de krant, waar dito tutjes en een ander plaatsen, inclusief sarcastisch commentaar om een opvoeder die er op dat moment alleen voorstond.
Lekker makkelijk prijsschieten, net als die dame laatst in de trein. Van de moeder kan in ieder geval worden gezegd dat ze daadkrachtig optrad tegen slecht gedrag en daarbij aansluiting vond bij het taalgebruik van de kinderen. Het is de pest om dit soort dagelijkse worstelingen door te brieven en nog beloond te worden met het gewenste plaatsje in de krant ook. Bah!
Eindoordeel: 1 (zegge: een)
LikeLike
Oei, ons rechtertje velt een snijdend vonnis voor Els en medeklasse- en tutjesgenoten. Een 1 (zegge: een) heb ik geloof ik nog niet eerder gezien.
LikeLike
@L
Je loopt dan ook nog niet zo lang mee.
DSR heeft al eens eerder een 1 (zegge: een) uitgedeeld, o.a. voor:
‘Geert Mark: in Europe!
Ik: ‘In continent’!’
Klasse? Wat voor klasse? DSR heeft ’t niet mogen ontdekken.
LikeLike
Hulde voor deze moeder die haar kroost verbaal van repliek dient in eigen jargon, da’s pas opvoeden.
Verder blijft het natuurlijk een afluister-ikje, volgens mij een term die door mopperkont is geïntroduceerd, moge hij snel weer als commentator en schrijver terugkeren.
LikeLike
Alcohol
Ik kwam vorige week in een Frans ziekenhuis terecht, waar ze na onderzoek stents in een paar bloedvaten moesten implanteren. Niet de beste manier om de vakantie door te brengen. Toen ik weer weg mocht, kreeg ik de medicijnlijst mee. Die indrukwekkende stapel doosjes haalde ik bij de Franse apotheker op. Daar stelde ik ook meteen maar de belangrijkste vraag: „Mag ik wijn drinken?” Hij zei: „Natuurlijk, ééntje mag. Maar alcohol niet.”
Nico Voskamp
LikeLike
Dat gezuip van die babyboomers ook! Kan het nou niet wat minder?
https://www.volkskrant.nl/wetenschap/een-alarmerend-verhaal-over-onze-nationale-lievelingsverslaving~a4517548/
LikeLike
Je drinkt anders altijd vrolijk mee met die babyboomers.
Maar goed, vanavond het maar eens bij een glaasje oude jenever houden. Zal niet meevallen 😟
LikeLike
Kijk nou, een aanvul-Ik-je:
Voorouders
Mijn zoon van vijf is erg geïnteresseerd in dieren en gek op Freek Vonk en de natuur. Een paar dagen geleden heb ik hem geprobeerd uit te leggen dat onze voorouders van de apen afstammen. Als mijn vriend de stamboom van zijn familie op de computer in kaart aan het brengen is, kijkt hij mee.
[…..]
Ilse van der Veer
LikeLike
Het figuur met het gezicht waar mijn vriend de informatie van bijwerkt, is uitgelicht. „Wie is dat?”, vraagt onze zoon. „Dat is de opa van de opa van jouw oma.” „Oh”, zegt onze zoon, „was dat een aap?”
LikeLike
….en zegt ie, was opa ook een aap?
Mensen stammen dus niet van “de apen” af, er is wel een gemeenschappelijke voorouder.
En ‘als’ schrijven’ wanneer je ‘terwijl’ bedoelt is een punt aftrek.
Eindoordeel: 3 (zegge: drie)
LikeLike
Wat had DSR toch weer een overschot aan gelijk -zucht-
LikeLike
Pardon? Je durft toch niet te beweren dat je het Ikje maar half gelezen hebt?
LikeLike
Dat beweert dat hij het bij het rechte eind had wat betreft de clou
LikeLike
Jezus
Vrolijk huppelend komt mijn kleuter binnen van haar eerste schooldag. (Ze gaat naar een christelijke school om de hoek, alhoewel wij niet gelovig zijn.) Verwachtingsvol kijk ik haar aan, maar haar aandacht is al gefocust op de ‘Little Pony’ die ze voor haar verjaardag heeft gekregen. In een poging toch wat contact met haar te krijgen vraag ik wat ze gedaan heeft op school. „O, we hebben het over Jezus gehad.” Om haar zo veel mogelijk de ruimte te geven haar verhaal te doen, zeg ik: „Goh, wie is die Jezus eigenlijk?” En zonder haar ogen van de pony af te halen zegt ze: „Geen idee, maar hij zit niet bij mij in de klas.”
Margareth van Slijpe
LikeLike
Bij haakjes haakt DSR af. Voor de rest maar een raar verhaal zonder echte pointe. Het laat hooguit zien dat de ouders het kindje onvoorbereid naar de nieuwe school laten gaan.
Eindoordeel: 4 (zegge: vier)
LikeLike
Bij haakjes haakt DSR af? Je gebruikt ze toch zelf ook: (zegge: vier).
LikeLike
Aan het eid van een zin, niet flowverstorend in het midden van een verhaal.
LikeLike
Zoek
3 juni 2008. Ik was 6 jaar oud. Mijn vriendin en ik waren aan het spelen bij mijn opa en oma, die aan het bos wonen. Rennend door het bos om vlinders te vangen raakten we de weg kwijt. We zochten en zochten maar konden de weg naar huis niet vinden. Opeens ging de tijd veel langzamer. Minuten leken uren. We stortten allebei in op een bankje. Wanhopig. Zo wanhopig dat die vijf uren wel leken op vijf weken. Dat moment beseften we: we gaan sterven van de honger. Na een lange tijd ruziën waren we het er met elkaar over eens. We doen steen, papier, schaar om te bepalen wie wie op mag eten. Op dat moment werden we gevonden door mijn opa en de politie.
Krisja Steenkamer
LikeLike
Sorry hoor, maar dit kan toch niet de bedoeling zijn? -bareuh-
Op zich geen onaardig verhaaltje hoor, best spannend zelfs, maar daar zijn schoolkranten, of historische verenigingen, voor.
Eindoordeel: 2 (zegge: twee)
LikeLike
Hefner
Mijn vrouw is feminist. De dood van Hugh Hefner laat haar koud. En toch niet. Halverwege de jaren negentig verdiende ze haar zakgeld met het bezorgen van de tijdschriftenmap. De Libelle, de Panorama en andere bladen die de mensen besteld hadden. Soms zat er een geseald periodiek tussen; onzichtbaar gemaakt door wit plastic. Er was een verstandhouding tussen de bezorgster en de ontvangers. „Uw magazine meneer,” zei ze neutraal. Wat gebeurde op het tuinpad, bleef op het tuinpad. Alleen in december was er een teken van waardering. Lezeressen van de Libelle gaven een kwartje, vaste klanten van het geheimzinnige pakketje soms wel tien gulden. Zo kwam een blijmoedig bezorgster van de Playboy aan haar kerstbonus.
Jan Vollaard
LikeLike
Smakelijk verteld. Het was in de dagen voor….Of is de cyclus. prentje op papier, prentje op de tablet, prentje weer op druk, omdat je…..de software niet meer kunt bijhouden?
Ik mocht deze week mijn wachtwoord voor mijn bank actualiseren. Spaans benauwd, mijn porno site kent gelukkig geen toegangscode.
Mijn enige vrees, is dat ik een jongmens moet vragen, ik kan niet meer, ik wil zo graag? Oh mevrouw hiernaast heeft de leesmap weer. Meneer hier tegenover, sinds vorige week ook de leesmap.
Ik ga maandag een 10″ tablet kopen. Ik voel me piepjong.
LikeLike