Op zondagochtend spring ik even bij mijn dochter in en ga met kleindochter van 5 naar de hockeytraining. Na afloop vraagt zij: „En opa, heb ik het goed gedaan met hockey en heb ik appeltaart verdiend?”
„Ja hoor”, zeg ik, „je hebt het prima gedaan”.
Dan vraagt zij: „Wil jij dat dan aan mama zeggen? Want ik lieg soms….”
APD heeft gelijk – HR is behoorlijk zichzelf online. APD ook.
DSR vind ik online ook behoorlijk zichzelf, meer dan zelfs.
Keessie is geen minkukel etc.
Als de vos de passie preekt boer pas op je kippen. Bas kan nu wel de loftrompet laten schallen of Keessie, Riverside Blues en Timmerark (Maduro en Henk noemt hij wijselijk niet), feit blijft dat hij ze in het verleden zeer negatief heeft beschreven. Een blogbaas die expliciet vermeldt je niet te missen zou ik mijden. Zo ga je niet met je gasten om.
Benieuwd overigens of ik eindelijk weer eens in de intro word vermeld. Zo niet dan weten we dat we met een heuse boycot te maken hebben.
‘k snap ‘m geloof ik niet helemaal. Enfin, kinderen zijn hinderen volgens Vadertje Kats, die je wel moet zien maar niet horen. Die kinder-Ik-jes vallen weliswaar onder het zien, maar DSR betwijfelt of Vadertje hier nu zo blij mee zou zijn geweest.
Eindoordeel: 5.5 (zegge: vijfeneenhalf)
Rechtertje, ik denk dat Jantje bedoelt dat als HIJ dat zegt ipv de leugenachtige kleindochter, er niet nóg een leugentje op de ongetwijfeld lange leugenlijst van de jokkebrok zal worden bijgeschreven.
Misschien dat er hier een niet-overbodig laatste zinnetje mist.
@L
Zou het? Ik dacht juist dat de kleindochter in plaats van leugenachtig juist te eerlijk zou kunnen zijn, zich haar onvolkomenheden teveel aantrekt en daarom meende geen recht te hebben op appeltaart, hoewel ze daar wel zin in heeft. Opa wil dus pronken met het zuivere kinderhartje.
Ik bedacht me dat het ook zou kunnen zijn dat mama de kleindochter vanwege haar leugenachtige reputatie, niet altijd gelooft, dus misschien ook niet als kleindochter zegt dat ze appeltaart heeft gegeten als beloning voor het goed gedaan hebben. Maar opa wordt kennelijk wel op zijn blauwe ogen geloofd, al kan die natuurlijk net zo jokkebrokkerig zijn; blauwe ogen zijn geenszins een garantie.
Mijn vrouw is projectontwikkelaar en kocht onlangs een kerk die gesloopt gaat worden. Deze week vond de sleuteloverdracht plaats in aanwezigheid van de vele betrokkenen. Aan de sleutel hing een label van de oude eigenaar. Zij leest de naam voor: H. Geest.
„En van wie was die sleutel dan?”, vraagt ze verwonderd aan de makelaar. „Dat zal de Heilige Geest wel zijn.”
Ook al wordt de kerk gesloopt, de sleutel tot de Heilige Geest zal ze voor de zekerheid maar bewaren.
In een vrij drukke trein zitten moeder en dochter met een hond en twee grote tassen op een vierzitsbankje. Vroeger was alles gezelliger, zegt de moeder. Nu is het ieder voor zich, verzucht ze. „Je hoeft geen hulp te verwachten. In de jaren zeventig was dit niet zo.”
Dan komt een ouder echtpaar binnen dat wil gaan zitten. De tassen worden aan de kant gezet. Maar de oudere man kan niet tegen achteruitrijden. Zuchtend en mopperend gaan de tassen opnieuw aan de kant. Geërgerd: „Zo goed meneer!?”
Goede pointe, maar wel op basis van een overtrokken incident. Het ‘geergerd’ had achterwege kunnen blijven; het lijkt wel een aanwijzing voor amateur-blijspelspelers en de combinatie van vraag- en uitroepteken volstaat.
De ergernis is trouwens niet geheel onterecht: had de oudere heer niet kunnen zeggen waar hij had willen zitten voordat men met tassen en honden in de weer ging?
Eindoordeel: 6+ (zegge: zesplus)
Als er ruimte gemaakt moet worden haal je de tas van de bank en zet ‘m op de grond. Ik snap niet hoe dat van invloed kan zijn op het wel of niet achteruitrijden.
De vrijdagmiddagborrel in het nabijgelegen dorp is wat uit de hand gelopen.
Ik stap om half drie met iets te veel op de kroeg uit, neem afscheid van mijn collega’s en zoek mijn fiets. Lekke band en geen taxi in de buurt. Hoe kom ik thuis? En: honger, ik heb ook nog honger!
Ik bel de plaatselijke pizzatent en vraag of ze ook in Eindhoven bezorgen. Dat doen ze. Ik vraag: „Mag ik meerijden?”
Doet me een beetje denken aan een verhaaltje uit ‘James Herriott’ waarbij hij wordt geroepen voor een spoedgeval, de melder rijdt mee en eenmaal ter plaatse blijkt dat er niks aan de hand is, maar men had boerenslim berekend dat de dierenarts goedkoper (‘beterkoper’ zeggen ze in Brabant) is dan de taxi.
Enfin, de inzender is in ieder geval eerlijk.
De jolige verteltrant is dit keer op zijn plaats, al is de ontknoping wat houterig.
Eindoordeel: 6.5 (zegge: zeseneenhalf)
Ik sta achter een meisje met een Aziatisch uiterlijk in de rij bij de supermarkt. Dat zij geen Nederlands spreekt, verrast de jeugdige caissière. Enigszins van haar apropos probeert zij de standaard supermarktvragen in haar beste Engels te formuleren. De vragen „Wilt u pinnen?” en „Wilt u een bonnetje?” lukken haar aardig. Voor de uitsmijter draait ze zich echter om naar haar collega: „Hé, hoe zeg je: ‘Spaart u Freek Vonk Wereldplaatjes?’ in het Engels?”
‘NRC ontmoet eenvoudige’…..-bareuh-, druipend van de neerbuigendheid: de leeftijd van de cassiere moet worden vermeld (’t lijkt me trouwens dat meer jongeren dan ouderen Engels spreken), er is sprake van een aan ontreddering grenzende verrassing als we moeten afgaan op de tekst die e.e.a. herhaaldelijk onderstreept, de ‘uitsmijter’…. En de pointe is nou niet echt ijzersterk.
Wat het Aziatische uiterlijk van het klant ermee te maken heeft, is DSR niet geheel duidelijk. De inzender komt allicht uit een klein dorpje waar mensen van elders nog bekijks trekken.
Een terugval was natuurlijk onvermijdelijk na de niet-onaardige Ik-jes vn afgelopen week, maar dit is wel een erg harde landing.
Eindoordeel: 4- (zegge: viermin)
Veel te streng oordeel. Nederland en zeker Amsterdam wordt overspoeld door Aziatische toeristen. Dat Aziatisch uiterlijk benadrukt dat we met een toerist te maken hebben.
Zorgvuldig van de cassière dat ze er rekening mee houdt dat ook een Aziaat geïnteresseerd kan zijn in een wereldplaatje van Freek Vonk. Had je een extra puntje voor moeten geven.
‘NRC ontmoet eenvoudige’ is nu toch echt tot op de draad versleten. De gaten vallen erin. Kun je niet iets anders verzinnen?
Terwijl ik word geknipt door de kapper en de volgende klant alweer zit te wachten, komt klant nummer drie binnen en gaat geduldig zitten. Omdat ik tijdelijk met krukken loop, ga ik na mijn knipbeurt weer op een van de stoelen zitten in afwachting van vervoer naar huis.
Wanneer mijn opvolger is gefatsoeneerd, nodigt de kapper de laatst gearriveerde uit met zijn vaste formule „Als mijnheer wil…”
De toegesprokene kijkt mij aan en vraagt: „Of wilt u nog een keer?”
Mogen we het, omdat het weekend is, houden op een kort maar nauwkeurig ‘schamel’, met een minpuntje voor ‘toegesprokene’?
Eindoordeel: 5- (zegge: vijfmin)
heerrozenwater 
Zelfkennis
Op zondagochtend spring ik even bij mijn dochter in en ga met kleindochter van 5 naar de hockeytraining. Na afloop vraagt zij: „En opa, heb ik het goed gedaan met hockey en heb ik appeltaart verdiend?”
„Ja hoor”, zeg ik, „je hebt het prima gedaan”.
Dan vraagt zij: „Wil jij dat dan aan mama zeggen? Want ik lieg soms….”
Jan van Rutte
LikeLike
Staat bij Bas in de moderatie:
APD heeft gelijk – HR is behoorlijk zichzelf online. APD ook.
DSR vind ik online ook behoorlijk zichzelf, meer dan zelfs.
Keessie is geen minkukel etc.
Als de vos de passie preekt boer pas op je kippen. Bas kan nu wel de loftrompet laten schallen of Keessie, Riverside Blues en Timmerark (Maduro en Henk noemt hij wijselijk niet), feit blijft dat hij ze in het verleden zeer negatief heeft beschreven. Een blogbaas die expliciet vermeldt je niet te missen zou ik mijden. Zo ga je niet met je gasten om.
Benieuwd overigens of ik eindelijk weer eens in de intro word vermeld. Zo niet dan weten we dat we met een heuse boycot te maken hebben.
LikeLike
Tsss…. het moderatiewapen keert zich niet zelden tegen de gebruiker.
LikeLike
‘k snap ‘m geloof ik niet helemaal. Enfin, kinderen zijn hinderen volgens Vadertje Kats, die je wel moet zien maar niet horen. Die kinder-Ik-jes vallen weliswaar onder het zien, maar DSR betwijfelt of Vadertje hier nu zo blij mee zou zijn geweest.
Eindoordeel: 5.5 (zegge: vijfeneenhalf)
LikeGeliked door 1 persoon
Rechtertje, ik denk dat Jantje bedoelt dat als HIJ dat zegt ipv de leugenachtige kleindochter, er niet nóg een leugentje op de ongetwijfeld lange leugenlijst van de jokkebrok zal worden bijgeschreven.
Misschien dat er hier een niet-overbodig laatste zinnetje mist.
LikeLike
PS Ter verdere verduidelijking: jokkebrokje heeft het dus kennelijk NIET goed gedaan.
LikeLike
@L
Zou het? Ik dacht juist dat de kleindochter in plaats van leugenachtig juist te eerlijk zou kunnen zijn, zich haar onvolkomenheden teveel aantrekt en daarom meende geen recht te hebben op appeltaart, hoewel ze daar wel zin in heeft. Opa wil dus pronken met het zuivere kinderhartje.
LikeLike
Ik bedacht me dat het ook zou kunnen zijn dat mama de kleindochter vanwege haar leugenachtige reputatie, niet altijd gelooft, dus misschien ook niet als kleindochter zegt dat ze appeltaart heeft gegeten als beloning voor het goed gedaan hebben. Maar opa wordt kennelijk wel op zijn blauwe ogen geloofd, al kan die natuurlijk net zo jokkebrokkerig zijn; blauwe ogen zijn geenszins een garantie.
LikeLike
Ja, dat is de correcte uitleg.
LikeLike
😊 Applaus voor mezelf!
LikeGeliked door 1 persoon
Sleutel
Mijn vrouw is projectontwikkelaar en kocht onlangs een kerk die gesloopt gaat worden. Deze week vond de sleuteloverdracht plaats in aanwezigheid van de vele betrokkenen. Aan de sleutel hing een label van de oude eigenaar. Zij leest de naam voor: H. Geest.
„En van wie was die sleutel dan?”, vraagt ze verwonderd aan de makelaar. „Dat zal de Heilige Geest wel zijn.”
Ook al wordt de kerk gesloopt, de sleutel tot de Heilige Geest zal ze voor de zekerheid maar bewaren.
Leo Bom
LikeLike
Je moet nooit een mopje uitleggen, is mij altijd verteld.
LikeLike
Tikkie nutteloos en cynisch om met veel aplomb de sleutels van een kerk te overhandigen die toch tegen de grond gaat.
Dat gekerksloop- of omgebouw stemt DSR droevig. Sushi, boeken, studenten, moslims – er zijn geschiktere plaatsen voor.
LikeLike
Vroeger
In een vrij drukke trein zitten moeder en dochter met een hond en twee grote tassen op een vierzitsbankje. Vroeger was alles gezelliger, zegt de moeder. Nu is het ieder voor zich, verzucht ze. „Je hoeft geen hulp te verwachten. In de jaren zeventig was dit niet zo.”
Dan komt een ouder echtpaar binnen dat wil gaan zitten. De tassen worden aan de kant gezet. Maar de oudere man kan niet tegen achteruitrijden. Zuchtend en mopperend gaan de tassen opnieuw aan de kant. Geërgerd: „Zo goed meneer!?”
Sarah van Wijngaarden
LikeLike
Goede pointe, maar wel op basis van een overtrokken incident. Het ‘geergerd’ had achterwege kunnen blijven; het lijkt wel een aanwijzing voor amateur-blijspelspelers en de combinatie van vraag- en uitroepteken volstaat.
De ergernis is trouwens niet geheel onterecht: had de oudere heer niet kunnen zeggen waar hij had willen zitten voordat men met tassen en honden in de weer ging?
Eindoordeel: 6+ (zegge: zesplus)
LikeGeliked door 1 persoon
Als er ruimte gemaakt moet worden haal je de tas van de bank en zet ‘m op de grond. Ik snap niet hoe dat van invloed kan zijn op het wel of niet achteruitrijden.
LikeLike
Thuisbezorgd
De vrijdagmiddagborrel in het nabijgelegen dorp is wat uit de hand gelopen.
Ik stap om half drie met iets te veel op de kroeg uit, neem afscheid van mijn collega’s en zoek mijn fiets. Lekke band en geen taxi in de buurt. Hoe kom ik thuis? En: honger, ik heb ook nog honger!
Ik bel de plaatselijke pizzatent en vraag of ze ook in Eindhoven bezorgen. Dat doen ze. Ik vraag: „Mag ik meerijden?”
Arjan Thomassen
LikeLike
Doet me een beetje denken aan een verhaaltje uit ‘James Herriott’ waarbij hij wordt geroepen voor een spoedgeval, de melder rijdt mee en eenmaal ter plaatse blijkt dat er niks aan de hand is, maar men had boerenslim berekend dat de dierenarts goedkoper (‘beterkoper’ zeggen ze in Brabant) is dan de taxi.
Enfin, de inzender is in ieder geval eerlijk.
De jolige verteltrant is dit keer op zijn plaats, al is de ontknoping wat houterig.
Eindoordeel: 6.5 (zegge: zeseneenhalf)
LikeGeliked door 1 persoon
Supermarktvragen
Ik sta achter een meisje met een Aziatisch uiterlijk in de rij bij de supermarkt. Dat zij geen Nederlands spreekt, verrast de jeugdige caissière. Enigszins van haar apropos probeert zij de standaard supermarktvragen in haar beste Engels te formuleren. De vragen „Wilt u pinnen?” en „Wilt u een bonnetje?” lukken haar aardig. Voor de uitsmijter draait ze zich echter om naar haar collega: „Hé, hoe zeg je: ‘Spaart u Freek Vonk Wereldplaatjes?’ in het Engels?”
Michael van der Sande
LikeLike
‘NRC ontmoet eenvoudige’…..-bareuh-, druipend van de neerbuigendheid: de leeftijd van de cassiere moet worden vermeld (’t lijkt me trouwens dat meer jongeren dan ouderen Engels spreken), er is sprake van een aan ontreddering grenzende verrassing als we moeten afgaan op de tekst die e.e.a. herhaaldelijk onderstreept, de ‘uitsmijter’…. En de pointe is nou niet echt ijzersterk.
Wat het Aziatische uiterlijk van het klant ermee te maken heeft, is DSR niet geheel duidelijk. De inzender komt allicht uit een klein dorpje waar mensen van elders nog bekijks trekken.
Een terugval was natuurlijk onvermijdelijk na de niet-onaardige Ik-jes vn afgelopen week, maar dit is wel een erg harde landing.
Eindoordeel: 4- (zegge: viermin)
LikeLike
Veel te streng oordeel. Nederland en zeker Amsterdam wordt overspoeld door Aziatische toeristen. Dat Aziatisch uiterlijk benadrukt dat we met een toerist te maken hebben.
Zorgvuldig van de cassière dat ze er rekening mee houdt dat ook een Aziaat geïnteresseerd kan zijn in een wereldplaatje van Freek Vonk. Had je een extra puntje voor moeten geven.
‘NRC ontmoet eenvoudige’ is nu toch echt tot op de draad versleten. De gaten vallen erin. Kun je niet iets anders verzinnen?
LikeLike
@HR
DSR Beeindoordeelt slechts de kwaliteit van het geschrevene, niet het gedrag van mensen.
En nee, de vlag dekt de lading. Maar schrijf vooral zelf een bespreking van kop tot staart als je denkt dat je het beter kunt.
LikeLike
Geknipt
Terwijl ik word geknipt door de kapper en de volgende klant alweer zit te wachten, komt klant nummer drie binnen en gaat geduldig zitten. Omdat ik tijdelijk met krukken loop, ga ik na mijn knipbeurt weer op een van de stoelen zitten in afwachting van vervoer naar huis.
Wanneer mijn opvolger is gefatsoeneerd, nodigt de kapper de laatst gearriveerde uit met zijn vaste formule „Als mijnheer wil…”
De toegesprokene kijkt mij aan en vraagt: „Of wilt u nog een keer?”
Huib Brand
LikeLike
Mogen we het, omdat het weekend is, houden op een kort maar nauwkeurig ‘schamel’, met een minpuntje voor ‘toegesprokene’?
Eindoordeel: 5- (zegge: vijfmin)
LikeLike
Tijdelijk met krukken lopen heeft een stempel gezet op dit ikje.
LikeLike