In de trein van Leiden naar Utrecht. We rijden het station uit en komen langs een kantoorgebouw met op de gevel de naam van het off-shorebedrijf van Heerema. „Kijk mam”, zegt een klein jongetje: „Heerema.” „Wat is dat?”, vraagt zijn moeder. „Een Hema, maar alleen voor heren”, was het antwoord.
Mijn moeder is overleden. Ze is 101 geworden. Mijn vriendin, mijn zus en ik, hebben een gesprek met de begrafenisondernemer. Plots gaat de deur open en de eigenaresse van de onderneming komt binnen. Ze geeft ons een hand en condoleert ons. „Wat een vreselijk verlies hebben jullie geleden,” zegt ze. We kijken haar aan en knikken aarzelend. „Jullie zullen Patrick wel vreselijk missen.”
Tsja, ken gebeuren. Hert verlies van iemand die je je hele leven al kent, lijkt me best vreselijk te noemen, dus waar de aarzeling nu vandaan komt…
Eindoordeel: 3 (zegge: drie)
Goed geformuleerd: de eigenaresse van de “onderneming”. De begrafenis-industrie draait op volle toeren en menig vrouw, die meent over een greintje empathie te beschikken, duikt in de onderneming. Het blijft een kwestie van zorgvuldig uitzoeken. Aan gemeenplaatsen geen gebrek bij de uitvaartleiders, zoals ik vorige week nog mocht ervaren bij de begrafenis van een nichtje van me. Brrr!
Kunnen wij misschien via Facebook een jongen uit Enschede traceren? Mijn zus begeleidt reisgezelschappen op Tenerife en stelt deze vraag in de familie-app.
In een Spaanse touringcar is een pasjeshouder gevonden met alle bankpasjes, rijbewijs en ID-kaart van de Twentse tiener. Nog voor iemand kan antwoorden, appt ze dat via internet zijn broer thuis in Enschede is gevonden en gebeld. Contact is gelegd en probleem opgelost.
Een kwartier later beschrijft ze zijn reactie: „O, fijn. Ik had ook een slof sigaretten, is die ook gevonden?”
Als zelfs onze briljante ikjes-schrijver Frank zijn toevlucht moet/gaat nemen tot hijtjes/wijtjes, jullietjes/zijtjes, dan rijst de vraag of het genre zichzelf niet heeft overleefd.
Maar je oliebollen blijven voor mij eeuwig vers en warm, Frank en trek je maar niets aan van onze boze, venijnige buurman!
DSR is niet zo fatalistisch als I. hierboven, maar stelt vast dat onze Frank betere dagen heeft gekend. DSR staat nog iets bij van een lik van een labrador ofzo. Hopelijk zal hij zich snel revancheren.
Eindoordee:4 (zegge: vier)
Een ouwe bak maar wel herkenbaar. De volgorde ‘hem en mij’ is de spijker op z’n kop. DSR’s kent zijn plaats als hij in het kielzog met zijn flanerende huisgenootje op straat komt.
Enfin, de inzender lijkt me Warhoofd van Maastricht. Nooit de deur uit zonder je accesoires, of het nu een kek dasje, vlinderstrik of worsthondje is.
Eindoordeel: 6 (zegge: zes)
En dan is de clou erin gelegen dat de jongeman zo onnauwkeurig was om te suggeren dat het om de echte, levende spelers ging in plaats van een plaatje, een kostelijke vermenging van het letterlijke en het figuurlijke? Sodemieter op zeg….
Enfin, NRC heeft weer een broodschrijver die het wonderlijk genoeg niet alleen van de pen moet hebben een podium gegeven.
Eindoordeel: 1.5 (zegge: anderhalf)
Altijd, altijd laat mijn zoon zijn dampende voetbalsokken slingeren na een training. Dus vandaag gooi ik ze maar even op zijn schoot: „Hier, opruimen!”
Hij kijkt me aan met een verbijsterde blik, schijnbaar door emotie overmand, slikt even dramatisch en zegt: „Master has given Dobby socks! Dobby is a free elf!”
Een spontane aanval van het schompetanus, da’s alweer een tijdje geleden….-bareuh-. dit keer heeft ’t DSR ook een trommelvlies gekost.
Bijdehante opmerkingen van je koters insturen, hoog opgeven over hun dramaturgische kwaliteiten en dan nog uitverkoren worden ook….wat een geborneerd bubbleblad is dat NRC…
Eindoordeel: 0.5 (een half)
heerrozenwater 
Heren
In de trein van Leiden naar Utrecht. We rijden het station uit en komen langs een kantoorgebouw met op de gevel de naam van het off-shorebedrijf van Heerema. „Kijk mam”, zegt een klein jongetje: „Heerema.” „Wat is dat?”, vraagt zijn moeder. „Een Hema, maar alleen voor heren”, was het antwoord.
Frans van Ulden
LikeLike
Wat een schurft-Ik-je…
Eindoordeel: 2 (zegge: twee)
LikeLike
Ah leuk, er wordt gevarieerd; een Ikje met een overbodige beginzin.
LikeGeliked door 1 persoon
Moeder
Mijn moeder is overleden. Ze is 101 geworden. Mijn vriendin, mijn zus en ik, hebben een gesprek met de begrafenisondernemer. Plots gaat de deur open en de eigenaresse van de onderneming komt binnen. Ze geeft ons een hand en condoleert ons. „Wat een vreselijk verlies hebben jullie geleden,” zegt ze. We kijken haar aan en knikken aarzelend. „Jullie zullen Patrick wel vreselijk missen.”
Frances Gielissen
LikeLike
Tsja, ken gebeuren. Hert verlies van iemand die je je hele leven al kent, lijkt me best vreselijk te noemen, dus waar de aarzeling nu vandaan komt…
Eindoordeel: 3 (zegge: drie)
LikeLike
Goed geformuleerd: de eigenaresse van de “onderneming”. De begrafenis-industrie draait op volle toeren en menig vrouw, die meent over een greintje empathie te beschikken, duikt in de onderneming. Het blijft een kwestie van zorgvuldig uitzoeken. Aan gemeenplaatsen geen gebrek bij de uitvaartleiders, zoals ik vorige week nog mocht ervaren bij de begrafenis van een nichtje van me. Brrr!
LikeLike
Moeder Patrick ruste in vrede.
LikeLike
Prioriteiten
Kunnen wij misschien via Facebook een jongen uit Enschede traceren? Mijn zus begeleidt reisgezelschappen op Tenerife en stelt deze vraag in de familie-app.
In een Spaanse touringcar is een pasjeshouder gevonden met alle bankpasjes, rijbewijs en ID-kaart van de Twentse tiener. Nog voor iemand kan antwoorden, appt ze dat via internet zijn broer thuis in Enschede is gevonden en gebeld. Contact is gelegd en probleem opgelost.
Een kwartier later beschrijft ze zijn reactie: „O, fijn. Ik had ook een slof sigaretten, is die ook gevonden?”
Frank Hammecher
LikeLike
Als zelfs onze briljante ikjes-schrijver Frank zijn toevlucht moet/gaat nemen tot hijtjes/wijtjes, jullietjes/zijtjes, dan rijst de vraag of het genre zichzelf niet heeft overleefd.
Maar je oliebollen blijven voor mij eeuwig vers en warm, Frank en trek je maar niets aan van onze boze, venijnige buurman!
LikeLike
DSR is niet zo fatalistisch als I. hierboven, maar stelt vast dat onze Frank betere dagen heeft gekend. DSR staat nog iets bij van een lik van een labrador ofzo. Hopelijk zal hij zich snel revancheren.
Eindoordee:4 (zegge: vier)
LikeLike
Gezelschap
Overdag loop ik vaak met onze teckel Harrie door het centrum van Maastricht. Velen kennen hem en mij.
Als ik ’s avonds met mijn partner, met wie ik al dertig jaar samen ben, door de stad loop zonder Harrie, krijg ik vaak de vraag „Bent u maar alleen?”
Cor Schormans
LikeLike
Tip: “krijg ik vaak de vraag” veranderen in “krijg ik wel eens”
LikeLike
Of: ‘vraagt men vaak’, waarbij ‘men’ vervangen kan worden door mede-slenteraars, centrofielen, enzovoort.
LikeGeliked door 1 persoon
Een ouwe bak maar wel herkenbaar. De volgorde ‘hem en mij’ is de spijker op z’n kop. DSR’s kent zijn plaats als hij in het kielzog met zijn flanerende huisgenootje op straat komt.
Enfin, de inzender lijkt me Warhoofd van Maastricht. Nooit de deur uit zonder je accesoires, of het nu een kek dasje, vlinderstrik of worsthondje is.
Eindoordeel: 6 (zegge: zes)
LikeLike
Ik antwoord in zulke gevallen, dat buurvrouw zo’n drang had, die gaat in zo’n geval voor…..Verder nog iemand?
LikeLike
Heb ik
„Die heb ik, die heb ik, die heb ik, die heb ik, die heb ik, die heb ik niet, die heb ik en die heb ik ook.”
Aldus mijn neefje van acht die tijdens het spelen van het Russische volkslied de spelers uit zijn Panini-album voorbij zag komen.
Matthijs Wind
LikeLike
En dan is de clou erin gelegen dat de jongeman zo onnauwkeurig was om te suggeren dat het om de echte, levende spelers ging in plaats van een plaatje, een kostelijke vermenging van het letterlijke en het figuurlijke? Sodemieter op zeg….
Enfin, NRC heeft weer een broodschrijver die het wonderlijk genoeg niet alleen van de pen moet hebben een podium gegeven.
Eindoordeel: 1.5 (zegge: anderhalf)
LikeLike
Sokken
Altijd, altijd laat mijn zoon zijn dampende voetbalsokken slingeren na een training. Dus vandaag gooi ik ze maar even op zijn schoot: „Hier, opruimen!”
Hij kijkt me aan met een verbijsterde blik, schijnbaar door emotie overmand, slikt even dramatisch en zegt: „Master has given Dobby socks! Dobby is a free elf!”
Esther Bevers
LikeLike
LikeLike
Hahaha! Heel ad rem van dat dampendesokkenjongetje.
LikeGeliked door 1 persoon
Een spontane aanval van het schompetanus, da’s alweer een tijdje geleden….-bareuh-. dit keer heeft ’t DSR ook een trommelvlies gekost.
Bijdehante opmerkingen van je koters insturen, hoog opgeven over hun dramaturgische kwaliteiten en dan nog uitverkoren worden ook….wat een geborneerd bubbleblad is dat NRC…
Eindoordeel: 0.5 (een half)
LikeLike