Ik belde de Belastingtelefoon over het invullen van de formulieren voor loonheffingskorting voor de twee arbeidscontracten (één groter dan de ander) die ik tekende. Je mag maar één keer korting vragen, had ik gelezen. Maar voor welk contract?
Man met vrolijke oosterse tongval: „Stel je voor: je gaat boodschappen doen met twee karretjes, een normale en zo’n kleintje met een vlaggetje. Op welke zou je het liefst korting willen?”
‘vrolijke oosterse tongval’? OMFG…. de rustieke mestlucht walmde zeker door de telefoon? ’s avonds Herman Finkers gekeken? Of hadden we te maken met een outsourceindier? Meteen maar babi pangang besteld?
Eindoordeel: 2 (zegge: twee)
Zat ek wat bi’j te beun’n b’ij de Belastinktillefooooon (want de boerderi’j is niet veul meer, zeekers now de vrouw an’t sukkel’n mit et bien olde streupers bint ummes de beste boswagters – hahaha!), krieg ek een oardug vrouwgien an die li’jn. Zie proat’n wel ’n beetien bekakkert mit ’n eerpel in de strutte, da’j al gouw denk’n van now now, da’s hiel wat, mar dat viel disse keer nogal mit.
Vreug zie, meneer, ek mudde op ’t formeliertien invull’n of as dat ek veule of weinug belastigge wille betaal’n. Ek zegge van, ’t is mi’j altemet geliek deerne, en oe zeekers ok, want ie klink’n assof ie de cent’n op de rugge hebb’n wass’n, mar was’t mi’j angeleeg’n dan zol ek, in et spreekwoordelukke e’spreuk’n, de inspecteur probeer’n wies te maak’n asdat ek mar ien nuchter’n kalf op stal hebbe stoan en de klep holl’n oaver et dikke zwien asdat ek tomit van ’t zoaterdagnacht zwart ebbe ‘slacht.
En toen was zeekers ut duudelijk, want zie hink metien op.
Als ik met twee karretjjes werk, waarschuwt de Almachtige mij vaak.. Zeg jij daar , hou je je saldo een beetje in de gaten? Ik verschiet dan van kleur, pleur 1 karretje bij “In ongebruikt geraakt Gerief” & winkel verder……
Mijn nagenoeg blinde buurvrouw werd dagelijks geholpen door een thuiszorgmedewerkster. Zij was altijd blij als dat een bekende was, maar soms kwam er natuurlijk ook wel eens een ‘nieuwe’. Dat was blijkbaar gebeurd en de volgende dag vroeg ze aan de medewerkster: „Hoe heette die dame die hier gisteren was – ze had grote handen en ik heb haar naam niet kunnen verstaan.” Antwoord van de thuiszorgmedewerkster : „Dat was Willem-Jan”.
Symbolic interactionism Communicatie op micro niveau. Uit de eerste hoofdstukjes sociologie …Nu gaan we het oplossen, er zijn mogelijk tig mensen , die op enige invalide wijze , voortschrijden in het triviale…Je zou een geluids …voor de techneut onder ons….Prima verhaal.
Tijdens ’t koken luister ik naar twee mannen die in vervoering praten over een zojuist overleden legende. Ik hoor de muziek en herinner me de zanger die me ruim veertig jaar geleden toezong tijdens een diner met vrienden van mijn ouders in Lausanne. Ik voelde me opgelaten. Ik was 16 jaar.
Hij was een buitencategorie, Armenier. Leefde in Parijs. Zanger, tekstschrijver. Miste een gedeelte van stem banden…waardoor een zo zo mooi gebied , wat hij wel had, , zijn handschrift werd.
Neen , hij deelde niet he bed met met Piaf. Ging zijn eigen weg.
Vlak voor Zwolle klinkt het uit de luidspreker: „Het volgende station is Zwolle. Het achterste treinstel blijft achter in Zwolle. Het is het stel met het nummer….” Het blijft even stil. Dan klinkt het : „Ik weet niet welk stel het is, maar als u hier over 10 minuten nog staat dan zit u erin.” Waarop de machinist alsnog maar even het nummer omroept.
De laatste zin, even later komt de conducteur contoleren of er…..de conducteur, die alles weet…maar ja, dan blijft er van het “ikje” niet zo veel over. De laatste zin is er dus terecht af geschaafd.
Het is 3 oktober en in een supermarkt in Drenthe zie ik een wat oudere man met grijze baard bij de kassa staan. Hij koopt alleen een pakje jus. „Ja”, zegt hij veelbetekenend: „Voor bij de hutspot vandaag natuurlijk, hè”, waarop de caissière hem vragend aankijkt. Hoofdschuddend loopt hij weg: „Ze weten ook niets meer tegenwoordig.”
Aan de rand van ons dorp was ik getuige van twee tegen elkaar opsnijdende jongens van een jaar of acht die met wat palen en balkjes aan het slepen waren. Zegt een van hen: „Als je hiermee een klap tegen je hoofd krijgt ben je je verdere leven dood.”
heerrozenwater 
Korting
Ik belde de Belastingtelefoon over het invullen van de formulieren voor loonheffingskorting voor de twee arbeidscontracten (één groter dan de ander) die ik tekende. Je mag maar één keer korting vragen, had ik gelezen. Maar voor welk contract?
Man met vrolijke oosterse tongval: „Stel je voor: je gaat boodschappen doen met twee karretjes, een normale en zo’n kleintje met een vlaggetje. Op welke zou je het liefst korting willen?”
Gwendolyn de Jongh
LikeLike
‘vrolijke oosterse tongval’? OMFG…. de rustieke mestlucht walmde zeker door de telefoon? ’s avonds Herman Finkers gekeken? Of hadden we te maken met een outsourceindier? Meteen maar babi pangang besteld?
Eindoordeel: 2 (zegge: twee)
LikeLike
Was het Gwendolyns eerste keer?
LikeLike
Zat ek wat bi’j te beun’n b’ij de Belastinktillefooooon (want de boerderi’j is niet veul meer, zeekers now de vrouw an’t sukkel’n mit et bien olde streupers bint ummes de beste boswagters – hahaha!), krieg ek een oardug vrouwgien an die li’jn. Zie proat’n wel ’n beetien bekakkert mit ’n eerpel in de strutte, da’j al gouw denk’n van now now, da’s hiel wat, mar dat viel disse keer nogal mit.
Vreug zie, meneer, ek mudde op ’t formeliertien invull’n of as dat ek veule of weinug belastigge wille betaal’n. Ek zegge van, ’t is mi’j altemet geliek deerne, en oe zeekers ok, want ie klink’n assof ie de cent’n op de rugge hebb’n wass’n, mar was’t mi’j angeleeg’n dan zol ek, in et spreekwoordelukke e’spreuk’n, de inspecteur probeer’n wies te maak’n asdat ek mar ien nuchter’n kalf op stal hebbe stoan en de klep holl’n oaver et dikke zwien asdat ek tomit van ’t zoaterdagnacht zwart ebbe ‘slacht.
En toen was zeekers ut duudelijk, want zie hink metien op.
Hahaha!
LikeGeliked door 1 persoon
Als ik met twee karretjjes werk, waarschuwt de Almachtige mij vaak.. Zeg jij daar , hou je je saldo een beetje in de gaten? Ik verschiet dan van kleur, pleur 1 karretje bij “In ongebruikt geraakt Gerief” & winkel verder……
LikeLike
Hulp
Mijn nagenoeg blinde buurvrouw werd dagelijks geholpen door een thuiszorgmedewerkster. Zij was altijd blij als dat een bekende was, maar soms kwam er natuurlijk ook wel eens een ‘nieuwe’. Dat was blijkbaar gebeurd en de volgende dag vroeg ze aan de medewerkster: „Hoe heette die dame die hier gisteren was – ze had grote handen en ik heb haar naam niet kunnen verstaan.” Antwoord van de thuiszorgmedewerkster : „Dat was Willem-Jan”.
Jantien Jacobs
LikeLike
Symbolic interactionism Communicatie op micro niveau. Uit de eerste hoofdstukjes sociologie …Nu gaan we het oplossen, er zijn mogelijk tig mensen , die op enige invalide wijze , voortschrijden in het triviale…Je zou een geluids …voor de techneut onder ons….Prima verhaal.
LikeLike
Yesterday when I was young
Tijdens ’t koken luister ik naar twee mannen die in vervoering praten over een zojuist overleden legende. Ik hoor de muziek en herinner me de zanger die me ruim veertig jaar geleden toezong tijdens een diner met vrienden van mijn ouders in Lausanne. Ik voelde me opgelaten. Ik was 16 jaar.
Karin Stubbé
LikeLike
Hij was een buitencategorie, Armenier. Leefde in Parijs. Zanger, tekstschrijver. Miste een gedeelte van stem banden…waardoor een zo zo mooi gebied , wat hij wel had, , zijn handschrift werd.
Neen , hij deelde niet he bed met met Piaf. Ging zijn eigen weg.
Charles Aznavour Rust In Vrede.
LikeLike
Stel
Vlak voor Zwolle klinkt het uit de luidspreker: „Het volgende station is Zwolle. Het achterste treinstel blijft achter in Zwolle. Het is het stel met het nummer….” Het blijft even stil. Dan klinkt het : „Ik weet niet welk stel het is, maar als u hier over 10 minuten nog staat dan zit u erin.” Waarop de machinist alsnog maar even het nummer omroept.
Jan-Fré Vos
LikeLike
Gelukkig maar.
LikeLike
De laatste zin, even later komt de conducteur contoleren of er…..de conducteur, die alles weet…maar ja, dan blijft er van het “ikje” niet zo veel over. De laatste zin is er dus terecht af geschaafd.
LikeLike
Hutspot
Het is 3 oktober en in een supermarkt in Drenthe zie ik een wat oudere man met grijze baard bij de kassa staan. Hij koopt alleen een pakje jus. „Ja”, zegt hij veelbetekenend: „Voor bij de hutspot vandaag natuurlijk, hè”, waarop de caissière hem vragend aankijkt. Hoofdschuddend loopt hij weg: „Ze weten ook niets meer tegenwoordig.”
Ingrid van Dixhoorn
LikeLike
Ja, man, soms is er geen bal aan.
LikeLike
Klap
Aan de rand van ons dorp was ik getuige van twee tegen elkaar opsnijdende jongens van een jaar of acht die met wat palen en balkjes aan het slepen waren. Zegt een van hen: „Als je hiermee een klap tegen je hoofd krijgt ben je je verdere leven dood.”
Thea Stienstra
LikeLike