Ik zat laatst met mijn twee dochters van elf en zeven in de auto. Het gesprek kwam op roken. Ik rook best veel en wil voorkomen dat mijn kinderen dezelfde fout begaan. Steek nooit een sigaret op, waarschuwde ik.
Mijn jongste dochter kwam met een heel harde, maar intelligente uitspraak: „Mama, als jij doodgaat door het roken, wie wordt dan mijn mama?”
Regelmatig voeren we binnen onze organisatie gesprekken met groepen personeelsleden. Onlangs bespraken we de plannen en ambities van de organisatie voor de komende jaren. Alles passeerde de revue en we stonden stil bij onze ambitie om een actieve bijdrage te leveren aan het maatschappelijk debat over huiselijk geweld. Onze bestuurder lichtte toe dat dit een andere vorm zal hebben dan in het verleden. „Toen stonden we als feministische actiegroep op de barricade”, zei ze, „nu zoeken we andere vormen”. Een jonge mannelijke maatschappelijk werker buigt naar zijn collega en fluistert: „Wat is dat, een barricade?”
Mijn oog viel op een advertentie in een plaatselijk blaadje voor een lezing: hoe voor jezelf meer rust te vinden. Ik belde een goede vriendin, van wie ik wist dat zij bij de spreker cursussen had gevolgd. Ik wilde uitzoeken of het praktisch gericht was, of dat het voor mij te zweverig zou zijn. We spraken over haar ervaringen en zij sloot het telefoongesprek af met de woorden: „Moet je eens naar buiten kijken, er is zo’n prachtige halo om de maan.” Ik schoof het gordijn open en zag een prachtige volle maan, maar niets meer dan dat. Ik ging maar niet naar de lezing. Drie weken later belde de vriendin mij om te vertellen dat ze aan staar geopereerd zal worden.
Het is buitenspeelweer en ik fiets langs het speeltuintje in de straat. Twee jongens en een meisje van een jaar of zeven, acht zijn aan het voetballen. Ik geniet en ga in gedachten 45 jaar terug, naar het schoolplein in ons dorp. We waren altijd aan het voetballen en een scheids was niet nodig. Partijtjes kiezen na voetjes meten en wie verloor had de aftrap. Was de bal uit, dan gold ‘heppiehep’ – wie ’m haalde, mocht ’m uitnemen.
Een tackle, één van de voetballertjes blijft liggen, de ander speelt de heilige onschuld. Dan zie ik nummer drie een gebaar maken. Een grote rechthoek in de lucht. Hij loopt naar het speelgoedtreintje iets verderop, om de beelden terug te kijken.
Ik laat in een druilerig park mijn hond uit. In de verte zie ik een ouder stel achter hun rollators uit de bosjes komen. Zij met hippe roze baret en hij met ringbaardje en geruite pet. Zonder aannames wil ik hen vriendelijk groeten. De dame is mij echter voor: „Goedemorgen, wenst u een pepermuntje uit de Pepermuntboom?” Voordat ik antwoord kan geven, stiefelt zij met haar rollator over de natte bladeren richting een boom. In de holle stam staat fier een rol pepermunt. Alstublieft, ze geeft mij een pepermunt. Ze voegt ondeugend toe: „Vandaag hebben wij besloten dat alles anders wordt.” Ze knikken elkaar uitbundig toe en vervolgen samen hun pad.
Ik loop vanaf het Hauptbahnhof Keulen naar de Rijn. Direct achter de beroemde dom is een groot plein, waaromheen acht ‘gele hesjes’ op gelijke afstand van elkaar staan opgesteld. Ze verhinderen wandelgangers het plein te betreden. Verwacht men een aanslag? Komt hier een demonstratie? Ik wil er meer van weten en vraag het een geel hesje. „Hieronder is onze concertzaal”, zegt hij, „en als er gespeeld of gerepeteerd wordt, hoort men mensen lopen, skaten of rolkoffers trekken. Dat stoort nogal en dat moeten wij voorkomen. Neen, er is niets aan dit akoestische probleem te doen, en daarom staan wij hier telkens weer. Sinds 1986, de opening van de Philharmonie.”
Echt makkelijk zijn de spreuken niet. En ook niet altijd even logisch. Ik heb wel gehoord van zwarte katten die ongeluk brengen, maar zwarte honden, die maken dat er iets mis gaat… Enfin, ik heb al weer moeten spieken.
heerrozenwater 
Roken
Ik zat laatst met mijn twee dochters van elf en zeven in de auto. Het gesprek kwam op roken. Ik rook best veel en wil voorkomen dat mijn kinderen dezelfde fout begaan. Steek nooit een sigaret op, waarschuwde ik.
Mijn jongste dochter kwam met een heel harde, maar intelligente uitspraak: „Mama, als jij doodgaat door het roken, wie wordt dan mijn mama?”
Ik ben meteen gestopt.
Aïsha Kikken
LikeLike
De moraal van dit verhaal: als je wil stoppen met roken: neem kinderen. :-p
LikeLike
😆 Helaas niet doorslaggevend, Luvienna. Vaak geven ze er eerst op af om het een aantal jaren later toch nog zelf te willen ervaren.
Dit is toch weer een van de betere ikjes. Een zelf opgedane ervaring, kort en krachtig verwoord.
LikeLike
Vinnik ook.
LikeLike
Ik ben vandaag al 10 geworden. Zal toch maar Week 1 blijven. Liever geen bezoek of bloemen! 😉
LikeGeliked door 1 persoon
Gefeliciteerd, Week 1, met die prachtige leeftijd! 😉
LikeLike
🍰🎂 voor Week 1. Ben benieuwd op welke leeftijd je uit de kast komt Week 1
LikeLike
Bijdragen
Regelmatig voeren we binnen onze organisatie gesprekken met groepen personeelsleden. Onlangs bespraken we de plannen en ambities van de organisatie voor de komende jaren. Alles passeerde de revue en we stonden stil bij onze ambitie om een actieve bijdrage te leveren aan het maatschappelijk debat over huiselijk geweld. Onze bestuurder lichtte toe dat dit een andere vorm zal hebben dan in het verleden. „Toen stonden we als feministische actiegroep op de barricade”, zei ze, „nu zoeken we andere vormen”. Een jonge mannelijke maatschappelijk werker buigt naar zijn collega en fluistert: „Wat is dat, een barricade?”
Jolanda Vader
LikeLike
Hoeftieniettewetenheeftienietgehad 😉
LikeLike
Week 1 zit vast in het onderwijs🤣
LikeLike
Halo
Mijn oog viel op een advertentie in een plaatselijk blaadje voor een lezing: hoe voor jezelf meer rust te vinden. Ik belde een goede vriendin, van wie ik wist dat zij bij de spreker cursussen had gevolgd. Ik wilde uitzoeken of het praktisch gericht was, of dat het voor mij te zweverig zou zijn. We spraken over haar ervaringen en zij sloot het telefoongesprek af met de woorden: „Moet je eens naar buiten kijken, er is zo’n prachtige halo om de maan.” Ik schoof het gordijn open en zag een prachtige volle maan, maar niets meer dan dat. Ik ging maar niet naar de lezing. Drie weken later belde de vriendin mij om te vertellen dat ze aan staar geopereerd zal worden.
Esther Visser-Stoelinga
LikeLike
Dus die lange intro was alleen om wel/niet zweverig in de lezers geest te zetten?
LikeLike
🍰🎂 voor Week 1. Ben benieuwd op welke leeftijd je uit de kast komt Week 1
LikeLike
Dankjewel, Luvienna en hannah. Uit de kast komen hoeft niet, want dat weten jullie allang, toch?
LikeLike
Ik weet van niks, mijn naam is haas, my lips are sealed, wie: ik? 😮
LikeGeliked door 1 persoon
Na deze reactie zijn mijn vermoedens nog sterker geworden💡……
LikeLike
Hou dat vermoeden maar vast, hannah… 😉
LikeLike
Voetbal
Het is buitenspeelweer en ik fiets langs het speeltuintje in de straat. Twee jongens en een meisje van een jaar of zeven, acht zijn aan het voetballen. Ik geniet en ga in gedachten 45 jaar terug, naar het schoolplein in ons dorp. We waren altijd aan het voetballen en een scheids was niet nodig. Partijtjes kiezen na voetjes meten en wie verloor had de aftrap. Was de bal uit, dan gold ‘heppiehep’ – wie ’m haalde, mocht ’m uitnemen.
Een tackle, één van de voetballertjes blijft liggen, de ander speelt de heilige onschuld. Dan zie ik nummer drie een gebaar maken. Een grote rechthoek in de lucht. Hij loopt naar het speelgoedtreintje iets verderop, om de beelden terug te kijken.
Joke Aartsen
LikeLike
Prima…..De entourage software om die beelden op te nemen weer te geven.,,…..het is er alles.
Dezer dagen, heb ik fibre, laptop etc Ik check de stream, zet mijn wekker, en kijk wat er aan de andere kant van de wereld gebeurt.
’n Paar jaar terug was dat – voor mij =ver weg. Nu triviaal.
Het ikje is dus een prima platform voor zo;n observatie.
Ga “buiten spelen” is zo belangrijk. Sta open voor. Verbaas je, Ga op Avontuur. Maak fouten. Pas jouw “value-added” aan.
Van dit soort ikjes zijn er neit veel.
LikeLike
Anders
Ik laat in een druilerig park mijn hond uit. In de verte zie ik een ouder stel achter hun rollators uit de bosjes komen. Zij met hippe roze baret en hij met ringbaardje en geruite pet. Zonder aannames wil ik hen vriendelijk groeten. De dame is mij echter voor: „Goedemorgen, wenst u een pepermuntje uit de Pepermuntboom?” Voordat ik antwoord kan geven, stiefelt zij met haar rollator over de natte bladeren richting een boom. In de holle stam staat fier een rol pepermunt. Alstublieft, ze geeft mij een pepermunt. Ze voegt ondeugend toe: „Vandaag hebben wij besloten dat alles anders wordt.” Ze knikken elkaar uitbundig toe en vervolgen samen hun pad.
Saskia Kanij
LikeLike
Zonder aannames groeten? Een fiere rol pepermunt? Ondeugend toevoegen? Iew.
LikeGeliked door 1 persoon
Ja, heel erg iew en tenenkrommend! Ik wist niet dat een rol pepermunt óók fier kan staan.
LikeLike
Wie weet hoe slecht de andere inzendingen waren, zodat de Ikjesredactie noodgedwongen de relatief minst slechte moest uitverkiezen. :-p
LikeLike
Kijk, er zijn dus nog mensen , die zonder PWF (pocket wifi) een parkje doen. Een rol promo pepermunt gaat de boom in.
Aan alles is gedacht.
“Ze vervolgen samen hun pad”. Het zij ze gegund.
LikeLike
Gele hesjes
Ik loop vanaf het Hauptbahnhof Keulen naar de Rijn. Direct achter de beroemde dom is een groot plein, waaromheen acht ‘gele hesjes’ op gelijke afstand van elkaar staan opgesteld. Ze verhinderen wandelgangers het plein te betreden. Verwacht men een aanslag? Komt hier een demonstratie? Ik wil er meer van weten en vraag het een geel hesje. „Hieronder is onze concertzaal”, zegt hij, „en als er gespeeld of gerepeteerd wordt, hoort men mensen lopen, skaten of rolkoffers trekken. Dat stoort nogal en dat moeten wij voorkomen. Neen, er is niets aan dit akoestische probleem te doen, en daarom staan wij hier telkens weer. Sinds 1986, de opening van de Philharmonie.”
Reinildis van Ditzhuyzen
LikeLike
LikeLike
Echt makkelijk zijn de spreuken niet. En ook niet altijd even logisch. Ik heb wel gehoord van zwarte katten die ongeluk brengen, maar zwarte honden, die maken dat er iets mis gaat… Enfin, ik heb al weer moeten spieken.
LikeGeliked door 1 persoon
Hint voor het spreekwoord van vandaag: Mijn gelt quijt! mijn gelt, pots wongder!
LikeLike
Dat doet me denken aan oom Dagoberts: ‘Mijn geldje! Mijn lieve geldje!’
(Dat was oom Dagobert, toch?)
LikeLike
Daar is het duur. (Kleermakers stonden bekend als oneerlijk, dus te duur dan redelijk was.)
LikeLike