Vroeger spaarden wij aluminium melkflesdopjes „voor de missie”. Daarom verzamel ik nog altijd aluminiumdeeltjes uit mijn afval. Na een jaar netjes scheiden, stort ik een paar kilo aluminium in de aluminiumafvalbak bij de milieustraat. De mevrouw die daar controleert haalt de door mij met aluminium afgevulde en afgedichte (aluminium) ‘blikjes’ er weer uit. „Da’s blik meneer”, zegt ze en gooit ze in de ijzerafvalbak. „Nee mevrouw, dat is allemaal aluminium”, zeg ik ietwat geïrriteerd, „deze ‘blikjes’ zijn van aluminium. Houdt u er maar een magneet bij”, probeer ik nog. Zij, tegen een collega: „Die man stort rommel in de aluminiumbak.”
Zo wordt het nooit wat met recyclen, als zelfs de milieustraat er geen weg mee weet.
Vertrouwen dat er in een blikje met afval alleen aluminium zit kun je maar beter niet doen. Ga er maar vanuit dat het lastig is verontreiniging uit gesmolten aluminium te halen.
Qua onderscheid maken tussen stalen en aluminium blikjes als je geen magneet bij de hand: staal is zwaarder. Dan is het wel handig om twee blikjes van verschillend materiaal te hebben en bij voorkeur van dezelfde grootte.
Ik zit met Lies in de auto en stel voor om boodschappen te gaan doen bij Albert Heijn. „Nee”, zegt ze, „ik wil naar de …” Ze kan niet op het woord Jumbo komen. Er zit een gezwel in haar hoofd dat woorden wegdrukt. „Ik wil naar … naar zo’n beest …” zegt ze. „Beest?” vraag ik. „Ja, je weet wel, dat beest met zo’n ding aan z’n neus.” „Ding?” We zitten in de auto. Ik wil naar Albert Heijn maar Lies niet. Zij gaat liever naar een beest met een ding aan z’n neus.
Hollandaisesaus is een van oorsprong Franse saus die vooral in Duitsland populair is. De naam geeft aan dat men in Frankrijk kennelijk dacht met een Nederlandse saus van doen te hebben, waarschijnlijk door het gebruik van veel boter.
Bij sommigen eindigt het historisch besef kennelijk bij de eerste herinneringen aan het Jeugdjournaal….
Wisten jullie dat er ook een ander blog is waar ze met z’n drieen over Ik-jes zitten te klassineren? Gooi de boel toch samen. Scheelt in de stookkosten en je hebt vervanging bij ziekte.
Sinds dit jaar wonen we in een kinderrijke buurt in Utrecht. Na alle verhalen over gezonde traktaties nemen we de proef op de som. Ondanks de regen zingen de kinderen vol enthousiasme liedjes voor ons. We geven hun de keuze tussen een bakje snackpaprika’s en een bakje pepernoten. De kinderhandjes grijpen telkens zonder aarzeling gretig naar het bakje pepernoten. Als een buurjongetje wegloopt horen we hem nog net verontwaardigd tegen zijn moeder zeggen: „Ze denken toch niet echt dat wij paprika lusten?”
Al winkelend met mijn dochter van 17 beland ik in een kledingzaak. Ze is op zoek naar warme truien voor de winter maar vindt het moeilijk kiezen en vraagt dus mijn hulp. Ik pak een mooi vest uit een rek en houd het omhoog om aan haar te laten zien. Zelf staat ze inmiddels aan de andere kant van de winkel. Ze kijkt, trekt haar neus op en roept luid: „Wat een afschuwelijk vest. Dat lijkt me echt iets voor jou.”
We zijn op de begrafenis van de moeder van een vriend van ons. Bij de borrel na afloop raken we in gesprek met een echtpaar op leeftijd. Ik (48 jaar) vraag aan hen hoe zij ermee omgaan dat je naarmate je ouder wordt steeds meer mensen verliest. „Ach”, zegt de man terwijl hij een hap neemt van zijn bitterbal, „Naast dat het verdrietig is, wen je ook daar aan. En doordat wij nu regelmatig begrafenissen moeten bijwonen, komen we ook nog eens de deur uit. Je zou eigenlijk wel kunnen zeggen dat dit nu ons uitgaansleven is.”
Rond kwart over twaalf sta ik aan de kassa. „Goedemorgen”, zeg ik tegen de kassamedewerker. Waarop de jonge man lachend antwoordt: „Goedemiddag, de ochtend is exact zestien minuten voorbij. Maar goed, het is weekend dus ik snap uw verwarring.” Vervolgens pak ik mijn spullen in, reken ik mijn boodschappen af en neem de bon aan. „Goedemorgen”, hoor ik de kassamedewerker zeggen tegen de volgende klant, terwijl ik de bon in mijn portemonnee prop.
Aluminium
Vroeger spaarden wij aluminium melkflesdopjes „voor de missie”. Daarom verzamel ik nog altijd aluminiumdeeltjes uit mijn afval. Na een jaar netjes scheiden, stort ik een paar kilo aluminium in de aluminiumafvalbak bij de milieustraat. De mevrouw die daar controleert haalt de door mij met aluminium afgevulde en afgedichte (aluminium) ‘blikjes’ er weer uit. „Da’s blik meneer”, zegt ze en gooit ze in de ijzerafvalbak. „Nee mevrouw, dat is allemaal aluminium”, zeg ik ietwat geïrriteerd, „deze ‘blikjes’ zijn van aluminium. Houdt u er maar een magneet bij”, probeer ik nog. Zij, tegen een collega: „Die man stort rommel in de aluminiumbak.”
Zo wordt het nooit wat met recyclen, als zelfs de milieustraat er geen weg mee weet.
Wijtse Rodenburg
LikeLike
Blikjes zijn “PMD” en horen inderdaad niet in de aluminiumbak. Zie https://www.afvalscheidingswijzer.nl/
LikeLike
De schrijver gooit de aluminium blikjes bij de aluminiumafvalbak van de milieustraat. Waar dient die bak dan anders voor?
LikeLike
Daar kan ik allerlei verklaringen bij verzinnen maar dat ga ik niet (ik moet nog de AVV plaatsen).
LikeLike
Lees ook dit:
“Vul lege blikken niet met ander afval: dat maakt het lastiger om het blik te scheiden.”
https://www.milieucentraal.nl/minder-afval/welk-afval-waar/blikken-en-ander-metaal/
LikeLike
Aluminium spul in een aluminium blikje is geen ander metaal.
LikeLike
Vertrouwen dat er in een blikje met afval alleen aluminium zit kun je maar beter niet doen. Ga er maar vanuit dat het lastig is verontreiniging uit gesmolten aluminium te halen.
LikeLike
Dat neem ik direct van je aan. Maar de vrouw van de milieustraat zei dat het blik was, vn staal dus, en gooide het in de ijzerbak.
LikeLike
Waar had die rommel dan in gemoeten? Gevulde blikjes willen ze bij PMD ook niet.
Wijtse zou allereerst eens de instructies voor de milieustraat moeten lezen.
LikeLike
Een (terecht) boos verhaal, maar is het een Ikje?
LikeLike
Nee, een Blikje…
LikeGeliked door 3 people
https://www.startpagina.nl/v/wetenschap/natuurkunde-scheikunde/vraag/98893/blik-aluminium/
Dit vroeg ik me af hoe kun je het zien als je geen magneet bij je hebt
LikeLike
Ik klikte op je linkje en mijn oog viel op op de vraag: Hoe duur is een prostituee? (in het menu rechts). 😆
LikeGeliked door 1 persoon
Oh jeetjemineetje ik stuur eens iets! Heb je verder wel iets zinnigs over de blikjes enz gelezen?
LikeLike
Qua onderscheid maken tussen stalen en aluminium blikjes als je geen magneet bij de hand: staal is zwaarder. Dan is het wel handig om twee blikjes van verschillend materiaal te hebben en bij voorkeur van dezelfde grootte.
LikeLike
Maar het lag aan mijn dwalend oog, hoor, en niet aan jouw linkje. 😉
LikeLike
Je had er zo gezegd een blik op geslagen@
LikeLike
Dat! 😀
LikeLike
Sorry Luv het moest zijn een blik op geworpen! Een blik.op geslagen brr
LikeLike
Je bedoelde blikslager, natuurlijk. 😉
LikeGeliked door 1 persoon
Boodschap
Ik zit met Lies in de auto en stel voor om boodschappen te gaan doen bij Albert Heijn. „Nee”, zegt ze, „ik wil naar de …” Ze kan niet op het woord Jumbo komen. Er zit een gezwel in haar hoofd dat woorden wegdrukt. „Ik wil naar … naar zo’n beest …” zegt ze. „Beest?” vraag ik. „Ja, je weet wel, dat beest met zo’n ding aan z’n neus.” „Ding?” We zitten in de auto. Ik wil naar Albert Heijn maar Lies niet. Zij gaat liever naar een beest met een ding aan z’n neus.
Cees Rutgers
LikeLike
Ah, ze bedoelt de slurf natuurlijk. Ik kon alleen maar aan een neusring denken. Mijn hersens werken ook niet al te best meer 😦
LikeLike
Nou ja, voor de Jumbo kun je tenminste dit Ikje printen en bij je houden. 😉
LikeGeliked door 1 persoon
Het Ikje was beter geweest als ‘Ze kan niet op het woord Jumbo komen’ op de plaats van de laatste 3 zinnen had gestaan.
LikeGeliked door 1 persoon
Een Turks Fruit is meer dan genoeg. Schrijf dan liever over een obertje dat denkt dat hollandaisesaus een Nederlandse uitvinding is.
LikeLike
Bron Wikipedia
LikeLike
Aha, ten tijde van de boterberg?
LikeLike
Bij sommigen eindigt het historisch besef kennelijk bij de eerste herinneringen aan het Jeugdjournaal….
Wisten jullie dat er ook een ander blog is waar ze met z’n drieen over Ik-jes zitten te klassineren? Gooi de boel toch samen. Scheelt in de stookkosten en je hebt vervanging bij ziekte.
LikeLike
Een ander blog? Vertel!
LikeLike
Sint-Maarten
Sinds dit jaar wonen we in een kinderrijke buurt in Utrecht. Na alle verhalen over gezonde traktaties nemen we de proef op de som. Ondanks de regen zingen de kinderen vol enthousiasme liedjes voor ons. We geven hun de keuze tussen een bakje snackpaprika’s en een bakje pepernoten. De kinderhandjes grijpen telkens zonder aarzeling gretig naar het bakje pepernoten. Als een buurjongetje wegloopt horen we hem nog net verontwaardigd tegen zijn moeder zeggen: „Ze denken toch niet echt dat wij paprika lusten?”
Ine Spijkerman
LikeLike
Vest
Al winkelend met mijn dochter van 17 beland ik in een kledingzaak. Ze is op zoek naar warme truien voor de winter maar vindt het moeilijk kiezen en vraagt dus mijn hulp. Ik pak een mooi vest uit een rek en houd het omhoog om aan haar te laten zien. Zelf staat ze inmiddels aan de andere kant van de winkel. Ze kijkt, trekt haar neus op en roept luid: „Wat een afschuwelijk vest. Dat lijkt me echt iets voor jou.”
Simone Schoemaker
LikeLike
Moeder moest mee als baken: wat moeder mooi vindt, vindt dochter lelijk, en andersom.
LikeGeliked door 1 persoon
En als portemonnee.
LikeGeliked door 2 people
Uitgaansleven
We zijn op de begrafenis van de moeder van een vriend van ons. Bij de borrel na afloop raken we in gesprek met een echtpaar op leeftijd. Ik (48 jaar) vraag aan hen hoe zij ermee omgaan dat je naarmate je ouder wordt steeds meer mensen verliest. „Ach”, zegt de man terwijl hij een hap neemt van zijn bitterbal, „Naast dat het verdrietig is, wen je ook daar aan. En doordat wij nu regelmatig begrafenissen moeten bijwonen, komen we ook nog eens de deur uit. Je zou eigenlijk wel kunnen zeggen dat dit nu ons uitgaansleven is.”
Michelle ten Berge
LikeLike
Wrang.
LikeGeliked door 1 persoon
Goedemorgen
Rond kwart over twaalf sta ik aan de kassa. „Goedemorgen”, zeg ik tegen de kassamedewerker. Waarop de jonge man lachend antwoordt: „Goedemiddag, de ochtend is exact zestien minuten voorbij. Maar goed, het is weekend dus ik snap uw verwarring.” Vervolgens pak ik mijn spullen in, reken ik mijn boodschappen af en neem de bon aan. „Goedemorgen”, hoor ik de kassamedewerker zeggen tegen de volgende klant, terwijl ik de bon in mijn portemonnee prop.
Özgür Türkmen
LikeLike
Zou wat korter mogen maar best wel aardig.
LikeLike