Tijdens een schoolbezoek van groep 5 aan de synagoge in mijn woonplaats vertelt één van de kinderen dat de vader van zijn opa Joden heeft geholpen tijdens de oorlog. Ik vraag aan de nog jonge kinderen of ze weten dat er in Nederland nog niet eens zo lang geleden oorlog is geweest en vertel ze vervolgens in het kort hoe de oorlog begon en wat er daarna gebeurde. Dan vraag ik of ze weten hoe de oorlog is afgelopen. Een jongetje steekt stralend zijn hand op: „Goed!”
Mijn buurman is kortgeleden gepensioneerd. Hij heeft z’n draai nog niet gevonden. Regelmatig gaat hij naar het buurtcafé. Mijn buurman ontmoet er bekenden en vindt het gezellig.
Door het raam zie ik de buurvrouw aankomen. Ze wenkt me voor koffie bij haar thuis. Leuk, ik ga meteen.
„Is je man er niet?” vraag ik.
Ze duwt me een briefje onder mijn neus. Ik lees het hardop:
„Ik ben naar het café, met een uurtje terug. Zo niet, lees dit briefje dan nog een keer.”
We gaan naar een familiefeestje en mijn schoonouders, beiden energieke tachtigers, rijden mee. Ze zijn al een poosje van plan hun royale woning te verruilen voor een seniorenappartement met bij hun leeftijd passende voorzieningen. Inmiddels hebben ze het oog laten vallen op een prachtig complex dat aan al hun wensen voldoet. Maar er moet maar net plaats zijn.
„Waar is het wachten eigenlijk op?” vraagt mijn schoondochter vanaf de achterbank. „Nou, er moet eerst iemand doodgaan”, legt mijn schoonmoeder uit. „Hoezo”, is de reactie. „Mogen jullie er dan niet met zijn tweeën in?”
Een Somalische vrouw komt met een tolk naar mijn spreekuur. Alles wat ze mij toevertrouwt, wordt keurig vertaald. Ze spreekt geen woord Nederlands, zegt de tolk. Na een tijdrovend consult nemen we afscheid. Ik vraag aan de tolk: „Is mevrouw gelukkig, nu ze gevlucht is naar Nederland?” De patiënte draait zich onmiddellijk naar me toe en zegt, zonder tussenkomst van de vertaler: „Honderd procent, dokter, echt waar!”
Al enkele jaren heb ik een pijnlijke slijmbeursontsteking en omdat de injecties van de huisarts geen verlichting geven, ga ik een alternatieve behandeling proberen. Bij onze UMCG vind ik een acupunctuurkliniek, die vertrouwenwekkend overkomt. Gisteren onderging ik mijn eerste behandeling en aan een stel vrienden en familieleden die altijd meeleven, mail ik rond middernacht een verslagje. Vanmorgen waren er enthousiaste reacties maar zeven mails waren niet door de censuur gekomen, alle naar een gmail-account. De inhoud van de bijlage, waarin ik de vriendelijke Chinese dokter beschreef die mij omtoverde tot speldenkussen, „vormde mogelijk een veiligheidsrisico” en was daarom door Google geblokkeerd.
Hanny schreef waarschijnlijk in het Grunnings en daar hebben ze bij Google natuurlijk geen kaas van gegeten.
‘Sjinees stak mie speld’n in pokkel, ochman waddeedat zeer.’
Dat werkt niet met Google translate, dus ‘Computer says no’…
Voor een internationale scholierenconferentie heeft onze zestienjarige dochter drie logees uitgenodigd. Terwijl we eten, vergelijken de Portugese, Hongaarse en Zweedse leeftijdgenoten hun moederlanden met elkaar. We steken er veel van op. Zo is een ‘gapyear’ in Portugal ongekend en eten ze (inderdaad!) in Zweden het liefst aardappels met gehaktballen. Op een gegeven moment horen we onze dochter zeggen: „No we don’t use Facebook at all. It’s only for mothers and grandmothers.”
Afloop
Tijdens een schoolbezoek van groep 5 aan de synagoge in mijn woonplaats vertelt één van de kinderen dat de vader van zijn opa Joden heeft geholpen tijdens de oorlog. Ik vraag aan de nog jonge kinderen of ze weten dat er in Nederland nog niet eens zo lang geleden oorlog is geweest en vertel ze vervolgens in het kort hoe de oorlog begon en wat er daarna gebeurde. Dan vraag ik of ze weten hoe de oorlog is afgelopen. Een jongetje steekt stralend zijn hand op: „Goed!”
Annet Betsalel
LikeLike
Had-ie helemaal gelijk in.
LikeGeliked door 1 persoon
Een uurtje
Mijn buurman is kortgeleden gepensioneerd. Hij heeft z’n draai nog niet gevonden. Regelmatig gaat hij naar het buurtcafé. Mijn buurman ontmoet er bekenden en vindt het gezellig.
Door het raam zie ik de buurvrouw aankomen. Ze wenkt me voor koffie bij haar thuis. Leuk, ik ga meteen.
„Is je man er niet?” vraag ik.
Ze duwt me een briefje onder mijn neus. Ik lees het hardop:
„Ik ben naar het café, met een uurtje terug. Zo niet, lees dit briefje dan nog een keer.”
Kitty van Vlaanderen
LikeLike
Is dit niet een héle ouwe witz?
LikeLike
Ik kende ‘m niet maar je hebt gelijk. In 2015 is die grap de hele wereld overgegaan:
https://www.dumpert.nl/item/6648598_121789fa
LikeLike
Die nette NRC-abonnees zijn dus niet altijd netjes. Of zou Kitty’s echtgenoot stomtoevallig precies hetzelfde hebben verzonnen?
LikeGeliked door 1 persoon
Meer voor de hand liggend: de buurman kende de mop en paste het grapje toe op zijn vrouw.
LikeGeliked door 1 persoon
Seniorenflat
We gaan naar een familiefeestje en mijn schoonouders, beiden energieke tachtigers, rijden mee. Ze zijn al een poosje van plan hun royale woning te verruilen voor een seniorenappartement met bij hun leeftijd passende voorzieningen. Inmiddels hebben ze het oog laten vallen op een prachtig complex dat aan al hun wensen voldoet. Maar er moet maar net plaats zijn.
„Waar is het wachten eigenlijk op?” vraagt mijn schoondochter vanaf de achterbank. „Nou, er moet eerst iemand doodgaan”, legt mijn schoonmoeder uit. „Hoezo”, is de reactie. „Mogen jullie er dan niet met zijn tweeën in?”
Harry van Dam
LikeLike
Moeten er dan niet twee doodgaan? :-p
LikeLike
Gelukkig
Een Somalische vrouw komt met een tolk naar mijn spreekuur. Alles wat ze mij toevertrouwt, wordt keurig vertaald. Ze spreekt geen woord Nederlands, zegt de tolk. Na een tijdrovend consult nemen we afscheid. Ik vraag aan de tolk: „Is mevrouw gelukkig, nu ze gevlucht is naar Nederland?” De patiënte draait zich onmiddellijk naar me toe en zegt, zonder tussenkomst van de vertaler: „Honderd procent, dokter, echt waar!”
Mieke Kerkhof
LikeLike
Ha, Mieke, daar hadden we al een tijd niets van gehoord.
LikeGeliked door 1 persoon
Ze ligt in elk geval nog niet op het kerkhof. (start lachband)
LikeLike
Ghegheghe
LikeGeliked door 1 persoon
Speldenkussen
Al enkele jaren heb ik een pijnlijke slijmbeursontsteking en omdat de injecties van de huisarts geen verlichting geven, ga ik een alternatieve behandeling proberen. Bij onze UMCG vind ik een acupunctuurkliniek, die vertrouwenwekkend overkomt. Gisteren onderging ik mijn eerste behandeling en aan een stel vrienden en familieleden die altijd meeleven, mail ik rond middernacht een verslagje. Vanmorgen waren er enthousiaste reacties maar zeven mails waren niet door de censuur gekomen, alle naar een gmail-account. De inhoud van de bijlage, waarin ik de vriendelijke Chinese dokter beschreef die mij omtoverde tot speldenkussen, „vormde mogelijk een veiligheidsrisico” en was daarom door Google geblokkeerd.
Hanny Diemer
LikeLike
Daar had Google dan best gelijk in.
LikeGeliked door 1 persoon
Hanny schreef waarschijnlijk in het Grunnings en daar hebben ze bij Google natuurlijk geen kaas van gegeten.
‘Sjinees stak mie speld’n in pokkel, ochman waddeedat zeer.’
Dat werkt niet met Google translate, dus ‘Computer says no’…
LikeGeliked door 3 people
😆
LikeLike
Internationaal vergelijken
Voor een internationale scholierenconferentie heeft onze zestienjarige dochter drie logees uitgenodigd. Terwijl we eten, vergelijken de Portugese, Hongaarse en Zweedse leeftijdgenoten hun moederlanden met elkaar. We steken er veel van op. Zo is een ‘gapyear’ in Portugal ongekend en eten ze (inderdaad!) in Zweden het liefst aardappels met gehaktballen. Op een gegeven moment horen we onze dochter zeggen: „No we don’t use Facebook at all. It’s only for mothers and grandmothers.”
Lena van de Graaf
LikeLike