Onze kleindochter is jarig. Ze wordt vijftien. Met inachtneming van twee meter afstand mogen we haar feliciteren. Haar moeder geeft haar The Diary of Adrian Mole, aged 13 ¾, destijds voor haarzelf als dertienjarige de aanleiding om een dagboek bij te gaan houden. „Misschien”, zegt ze, „is het een goed idee dat jij dat ook gaat doen. Het is nu zo’n uitzonderlijke tijd, je zult je die je hele leven blijven herinneren maar met een dagboek kun je beter de details onthouden.” De schrijfster in spe kijkt even dromerig. Daarna hoopvol: „Misschien word ik dan wel Anne Frank.” Er valt een stilte. Langzaam begint ze te begrijpen waarom.
De NL-Alert ontvang ik luid en duidelijk midden in een Facetime-gesprek met mijn broer in Engeland. Mijn zusje en ik zitten voor dit gesprek, waarin we onze zorgen delen, dicht bij elkaar op één telefoon. We leggen de NL-Alert en de anderhalve meter afstand kort uit aan mijn broer. Dat we ons in onbekende tijden bevinden, blijkt direct uit zijn vraag: „Hoe weten ze dan dat jullie nu te dicht bij elkaar zitten?”
Op het bospad zien wij in de verte een man aankomen met een hond aan een hele lange lijn. Zoals bij iedere wandelaar die we die dag tegenkomen volgen wij de instructies van het RIVM op. Voordat we elkaar passeren duiken wij de berm in om een veilige afstand te houden.
„U hoeft niet bang te zijn hoor. Hij doet niets”, zegt de man geruststellend.
Mijn dochter komt logeren. Aangezien ze allergisch is voor katten en honden en wij twee honden hebben, ga ik anti-allergiepillen halen. Bij de lokale drogist aangekomen vraag ik, op 1,5 meter afstand, of ze allergiepillen hebben voor honden en katten. Antwoordt de hulpvaardige caissière „Nee, we hebben ze alleen voor mensen.”
In een psychiatrisch ziekenhuis beoordeel ik als arts een manisch psychotische jongeman. Hij is totaal in de war, gedesoriënteerd en er valt geen gesprek mee te voeren. Dan opeens moet hij niezen en doet dat keurig in zijn elleboog. Het enige verstaanbare wat hij die dag zal zeggen als reactie op mijn verbaasde blik is: „Dat moest toch van Rutte?!”
Dagboek
Onze kleindochter is jarig. Ze wordt vijftien. Met inachtneming van twee meter afstand mogen we haar feliciteren. Haar moeder geeft haar The Diary of Adrian Mole, aged 13 ¾, destijds voor haarzelf als dertienjarige de aanleiding om een dagboek bij te gaan houden. „Misschien”, zegt ze, „is het een goed idee dat jij dat ook gaat doen. Het is nu zo’n uitzonderlijke tijd, je zult je die je hele leven blijven herinneren maar met een dagboek kun je beter de details onthouden.” De schrijfster in spe kijkt even dromerig. Daarna hoopvol: „Misschien word ik dan wel Anne Frank.” Er valt een stilte. Langzaam begint ze te begrijpen waarom.
Manet van Montfrans
LikeLike
Jammer van die laatste zin. Of zelfs de laatste 2 zinnen.
LikeLike
Ik ben geen laatste zinnen purist maar in dit geval ben ik het helemaal mee eens met Luv.
LikeGeliked door 1 persoon
Hm. ik kan niet meer liken. Er popt een popup op en die verdwijnt meteen.
LikeGeliked door 1 persoon
Op de site iets niets veranderd. Eerst eens afwachten voor we het gaan onderzoeken.
LikeGeliked door 1 persoon
Dit was een test😘 i like both of you
LikeLike
Test mislukt, liken lukt nog steeds niet. Ik like jullie wel, trouwens. 😉
LikeLike
Ze weten het
De NL-Alert ontvang ik luid en duidelijk midden in een Facetime-gesprek met mijn broer in Engeland. Mijn zusje en ik zitten voor dit gesprek, waarin we onze zorgen delen, dicht bij elkaar op één telefoon. We leggen de NL-Alert en de anderhalve meter afstand kort uit aan mijn broer. Dat we ons in onbekende tijden bevinden, blijkt direct uit zijn vraag: „Hoe weten ze dan dat jullie nu te dicht bij elkaar zitten?”
Totie van Dorssen
LikeLike
Big brother, brother!
LikeLike
Like
LikeLike
Wandeling
Op het bospad zien wij in de verte een man aankomen met een hond aan een hele lange lijn. Zoals bij iedere wandelaar die we die dag tegenkomen volgen wij de instructies van het RIVM op. Voordat we elkaar passeren duiken wij de berm in om een veilige afstand te houden.
„U hoeft niet bang te zijn hoor. Hij doet niets”, zegt de man geruststellend.
George Möller
LikeLike
Allergisch
Mijn dochter komt logeren. Aangezien ze allergisch is voor katten en honden en wij twee honden hebben, ga ik anti-allergiepillen halen. Bij de lokale drogist aangekomen vraag ik, op 1,5 meter afstand, of ze allergiepillen hebben voor honden en katten. Antwoordt de hulpvaardige caissière „Nee, we hebben ze alleen voor mensen.”
Mathijs Rauwenhoff
LikeLike
Ach, wie weet, helpt het de hond ook zijn allergie tegen te gaan. :-p
LikeLike
De omgekeerde wereld!
LikeGeliked door 1 persoon
Like
LikeLike
Dat moest
In een psychiatrisch ziekenhuis beoordeel ik als arts een manisch psychotische jongeman. Hij is totaal in de war, gedesoriënteerd en er valt geen gesprek mee te voeren. Dan opeens moet hij niezen en doet dat keurig in zijn elleboog. Het enige verstaanbare wat hij die dag zal zeggen als reactie op mijn verbaasde blik is: „Dat moest toch van Rutte?!”
Nicole Dijk
LikeGeliked door 1 persoon
iPad-oma
Zoals veel oma’s lees ik in deze bizarre tijden mijn kleindochter van vier voor via de iPad.
Ze zit stralend te wachten op het verhaal van vandaag. Haar broertje en zusje zijn afgehaakt.
Op mijn vraag of zij het voorlezen nog wel leuk vindt antwoordt ze: „Ik doe het voor jou oma, ik weet dat jij zo van voorlezen houdt.”
Marianne Vaneker
LikeLike
😆
LikeGeliked door 1 persoon