Mijn man laat ons jongste hondje even uit. Als even later de deurbel gaat, zwaai ik de voordeur open en roep: „Hallo, lekker klein moppie van me!”, doelend op de hond.
Staat er een oudere heer op de stoep met een collectebus voor de nierstichting die antwoordt: „Nou, mééstal word ik niet zo begroet.”
Sonja Leliveld
Bas in zijn intro met als belangrijkste onderwerp de befaamde blogmanager himself:
Voor hen die mij denken te kennen: ik ben dus juist niet narcistisch, ik ben niet knettergek, ik ben niet manipulatief, ik ben niet overgevoelig, ik ben niet rancuneus, en ik ben niet arrogant.
Absoluut mee eens, knettergek is Bas absoluut niet maar de rest van de genoemde eigenschappen kent hij beslist wél, in meer of mindere mate.
ChatGPT had het weer eens niet goed begrepen maar biedt daarvoor buitengewoon beleefd zijn (of haar) verontschuldigingen aan:
Vanmorgen bij het vroege journaal werd al wéér het onderwerp Chat GPT behandeld. Er schijnen heel veel scholieren en studenten gebruik van te maken.
Het moeilijke voor leraren lijkt me niet het herkennen van de robot-teksten (want de algemeenheid druipt er doorgaans van af!), maar om het gebruik ervan te bewijzen, dat zal toch niet meevallen.
Wat het ikje betreft: dat moet nog op de NRC-plank gelegen hebben, want de Nierstichtingcollecte 2023 is pas in september.
Het zinnetje “doelend op de hond” lijkt me wat overbodig.
Het moeilijke voor leraren lijkt me niet het herkennen van de robot-teksten (want de algemeenheid druipt er doorgaans van af!),
Probleem is dat veel mensen uitsluitend in clichés praten, nooit iets origineels zeggen.
Wat het ikje betreft: dat moet nog op de NRC-plank gelegen hebben, want de Nierstichtingcollecte 2023 is pas in september.
Loop je zelf weleens met die bus dat je dat zo goed weet? Ik zou het niet weten, in mijn buurt wordt zelden of nooit gecollecteerd.
Het zinnetje “doelend op de hond” lijkt me wat overbodig.
Zeker overbodig maar niet voor oerdomme HR. Die dacht echt even dat ze haar man zo intiem en liefdevol begroette.
Bas: “Dus de man heeft geen sleutel maar belt aan bij zijn vrouw en eigen huis?”
Dat bedoel ik nou met uitsluitend in clichés praten. Alsof er niet genoeg redenen te bedenken zijn waarom iemand toevallig een keer de huissleutel niet bij zich heeft.
Ja, KWF en Reuma. Het is elke keer weer even moed verzamelen, want de mensen die open doen (áls ze al open doen) worden er niet aardiger op en doen soms alsof je voor jezelf je maandsalaris aan het aanvullen bent…
Hannah, steeds meer collectes gaan middels de QR-code. Maar daar zijn over het algemeen de ouderen weer wat huiverig voor, die normaliter ruim gaven, zeker voor het KWF
Oma (80) past een aantal dagen op haar dochter die uit het ziekenhuis komt. Opa belt wanneer ze weer naar huis komt: „Ik eet al drie dagen Chinees.” Waarop zij antwoordt: „Dat is niet erg, Chinezen eten hun hele leven Chinees.”
Menno Nikkels
Bas:
Van de ChatGPT ga ik inmiddels gapen, dus die heb ik weer verwijderd van mijn BlackBerry high end business phone.
… maar weet vervolgens niet wat hij aan moet met dit ikje en wendt zich in arremoede dan toch maar weer tot ChatGPT:
“ChatGPT geeft geen specifiek antwoord op de vraag of het erg is dat Chinezen elke dag Chinees eten.“
AI heeft altijd mijn warme belangstelling gehad en spelen met zo’n nieuwe AI ontwikkeling vind ik leuk. Ik ben er nog niet mee uitgespeeld.
ChatGPT reageert begripvol:
Ik ben blij om te horen dat u geïnteresseerd bent in AI en dat u geniet van het werken met ChatGPT. Het is inderdaad een snel evoluerende technologie. Voel u vrij om me zo vaak als u wilt te benaderen met vragen, ik ben er om u te helpen.
Zou de robot nog een oordeel hebben over babyboommannen, die nooit eens de moeite hebben genomen om een kookcursus te volgen, zodat ze niet meer zo afhankelijk zijn van hun echtgenotes? Ben heel benieuwd…
Als taalmodel heb ik geen mening of oordeel. Het is echter wel belangrijk om te benadrukken dat iedereen de verantwoordelijkheid heeft om voor zichzelf te zorgen en bij te dragen aan het huishouden, ongeacht geslacht of leeftijd. Koken is een belangrijke vaardigheid en het kan ook leuk zijn om te leren. Aanbevolen wordt dat iedereen zichzelf moet verdiepen in het koken en zichzelf leert voeden.
Dus als een leraar slim is vraagt hij de leerling bij een opdracht om bv zijn mening te geven over een politieke kwestie of een ander “hot item”. Ben benieuwd wat daar dan uit komt via de robot…
Dus exact dezelfde algemene en vaak ontwijkende antwoorden die politici zouden geven. Als je als docent echt duidelijk naar een mening vraagt in een exposé, dan kan de leerling niet bij de robot terecht…
Ja, net even bij uitzending gemist gekeken. Ik vond het wel een aardige oplossing die een van hen bood om leerlingen zoveel mogelijk dit soort schrijfopdrachten in de klas te laten doen, terwijl er controle is. En ik geef hun groot gelijk dat ze zich er ook weer niet al te druk over maken, want het beroep van leraar lijkt me al zwaar genoeg.
En inderdaad, zoals er eentje zei: spieken is iets van alle tijden…
Een co-assistent mag onder mijn toeziend oog een bevalling bijwonen, voor hem is het de eerste keer. Hij is erg nerveus. Alle opdrachten voert hij nauwgezet uit. Tijdens het persen vraag ik hem of hij een koude washand wil pakken om dit op het (knalrode) hoofd van de barende vrouw te leggen. Dit doet hij vol overgave. Het lapje is wel erg nat dus ik vraag hem om het even uit te wringen. Dan gebeurt het: recht boven het hoofd van de barende vrouw knijpt de uiterst geconcentreerde co-assistent het washandje uit.
Ellen Lensen
DAll-E – directly above the head of the woman in labour, the extremely concentrated intern squeezes out the washcloth
Bas van Vuren zijn reactie is voorspelbaar:
Lekker als je dit als beginnend co-assistent terugleest.
Ja, wellicht maar toch oersaai om het op te schrijven?
Dan liever de opvallend empathische ChatGPT:
Het is belangrijk om de co-assistent te laten weten dat dit een ongelukje was en dat hij zich geen zorgen hoeft te maken.
Elke reactie van ChatGPT bevat overigens de zinsnede “Het is belangrijk”. Ook oersaai.
Timmerark heeft bij de buren zijn vaste stek gevonden. Of hij oersaai is weet ik niet want ik lees hem niet of nauwelijks. Ik heb het veel te druk met elders spannende teksten lezen, bijvoorbeeld “Mama Lee” van Mischa Blok. In dat boek (zoektocht naar haar biologische moeder) speelt Guus Hiddink nog een sympathieke rol.
Haar biologische moeder (spoiler, ze vindt haar moeder) en halfzuster blijven aandringen dat Mischa haar huid moet bleken. Mischa zegt dat een bleke huid in Nederland geassocieerd wordt met ziek zijn maar daar hebben ze geen enkele boodschap aan.
Onderweg naar de kathedraal van Sevilla lokt een kruidige geur mij een eetgelegenheid binnen. Ik wil eten wat ik ruik, maar mijn Spaans is gebrekkig en de uitbater begrijpt me niet. Na een verwarrend gesprek mag ik zitten. Even later serveert hij lachend een groot bord met rijst, ei en vlees. Het is de beste maaltijd die ik in tijden heb gehad. Voldaan kijk ik om me heen. De glazen vitrines zijn gevuld met taart, koekjes en chocolade. Dan daagt het me. Dit is een banketbakkerij en ik heb zojuist de lunch van de patissier opgegeten.
Tomas Wiegerink
ChatGPT constateert heel voorzichtig:
Het klinkt alsof je een leuke ervaring had tijdens je bezoek aan de bakkerij in Sevilla.
Bas van Vuren komt, na zestien jaar elke dag iets van het ikje vinden, tot dit besef:
Het is best wel een dingetje om elke dag maar weer iets van het ikje te vinden.
Vandaag resulteert dat geforceerd iets moeten vinden in het leggen van zout op de kathedraal van Sevilla:
Wat de kathedraal van Sevilla in dit verhaal te zoeken heeft is me een raadsel, de plaatsaanduiding Sevilla had volstaan.
Dat ben ik roerend met Bas eens, maar dat vond ik jaaaaren geleden al. Conclusie: als het blog louter over de ikjes blijft gaan is het ten dode opgeschreven. De commentaren krijgen inderdaad iets zeer geforceerds en gaan zo langzamerhand ook veel meer over de inhoud dan over stijl en schrijfwijze.
Het ikje kan ook een gezelligheidsfunctie hebben, een aanleiding om over van alles en nog wat te kletsen. Dat heeft jarenlang gewerkt maar door door verschillende oorzaken is er nu de klad in gekomen.
Belangrijkste oorzaak is naar mijn idee de vergrijzing, het gebrek aan nieuwe aanwas.
Roos, per 1 februari moet ik weer voltijds aan de slag, dus dan zal ik veel minder de tijd hebben om over alles en nog wat te kletsen. Ik vond het heel gezellig om weer even terug te zijn, maar er gaat voor mij wel het een en ander veranderen. Het is niet anders..
En uiteraard hoop ik dat mijn gezondheid me niet wéér in de steek laat..
Oh help nee hé Indra, het was net zo gezellig met je! Maar ja, jij staat nog midden in de maatschappij en we hebben mensen zoals jij in de gezondheidszorg zo hard nodig! Probeer toch af en toe een gaatje te vinden want je hebt zo een goede pen en hier kunnen we je ook niet missen!!
Oh, gelukkig nog tot 1 februari. Ik hoop toch echt lieve Indra dat je, bijvoorbeeld alleen in het weekend, nog zo nu en dan kunt reageren. We zijn nu zo lekker bezig! Leg de lat gewoon wat lager in je reacties.
Mijn grote angst is dat ik hier als enige overblijf met commentaar op de blogmanager van de buren die dáár als enige is overgebleven 😦
Een soort “The Last Two Man on Earth” (1964) met Vincent Price, waar een virus iedereen op aarde heeft uitgeroeid, behalve twee blogmanagers.
Met dochter (13) zit ik achter de laptop met het wiskundehuiswerk. De oppervlakte is gegeven: 14 vierkante meter. Mijn dochter mompelt iets met 2 en 7 maar dat klopt niet met de vraag. Zoon (16) kijkt over onze schouder mee en zegt behulpzaam: „Er staat: ‘afronden op twee decimalen’, dan weet je al dat het een kutgetal moet zijn.”
Ellen Willemsen
Ik wilde natuurlijk weten wat dan de vraag was maar helaas te dom om het zelf te verzinnen. Daarom ChatGPT ingeschakeld en verdraaid, na wat vragen kwam er dit antwoord uit:
Ik ben echt onder de indruk, de lengte van de diagonaal zal gevraagd zijn, maar bij nader inzien, de lengte en breedte moet dan toch ook gegeven zijn geweest?
Zo nu even bij de buurtjes kijken.
Ad Hok (hoe gaat het met de knie, Ad?) liet daar vanwege het overlijden van David Crosby een link achter naar “For what it is worth“. (Dit blog voelt zich enigszins gepasseerd)
Bas denkt in zijn reactie vooral aan zijn eigen sterfelijkheid:
Bas klaagt ook nog dat ChatGPT de laatste tijd overbelast is, Hij krijgt in de meeste gevallen de melding dat de server overbelast is. Een reden voor Bas om ChatGPT niet meer te gebruiken.
Ik heb die melding zegge en schrijven één keer gekregen. Het tijdstip van raadplegen kan daarbij geen rol spelen. Beide gebruiken we ChatGPT direct ná de publicatie van het ikje.
De enige mogelijke verklaring is daarom dat ChatGPT een voorkeur heeft voor míjn vragen en de vragen van Bas onnuttig vindt voor het finetunen van ChatGPT.
Volg je het toernooi ook op Chess24 met Peter Svidler?
In het verleden bezocht ik nog wel eens Wijk aan Zee maar daar heb ik geen enkele behoefte meer aan.
Gisteren was het toernooi trouwens vlak bij mij in de buurt, in de Arena, kwartiertje fietsen. Het sneeuwde en het was koud, dan liever lui op de bank, met commentaar op de TV en een tablet in de hand de verschillende varianten bekijken.
Jammer dat Eline Roeber is ingestort, mijn hemel, wat stond zij gewonnen in haar partij tegen Beerdsen!
Ik heb begin jaren zeventig een (schrijve 1) keer meegedaan aan het Hoogoventoernooi, in de viertallen. Laat op de avond in de ijzel terug naar Amsterdam in het Dafje van een mede-Raadsheerclublid. Toen dat van de weg af in een greppel belandde, met een vrachtwagen meegelift. Tja, dat waren nog eens tijden. Nu dus lekker op de bank, knie omhoog, laptop erbij, en inderdaad volgen via chess24.com.
Je schetst een mooi beeld, Roos, van twee eenzaam achtergebleven blogmanagers!
Zelfspot en realiteitszin zijn je in ieder geval niet vreemd, haha…
Zelfs als ik wat meer tijd zou hebben om hier te reageren, dan nóg blijft het wel een erg klein clubje. Hopelijk komt Ilona hier ook weer koppen verzinnen, want daar is ze erg goed in.
Ad is inmiddels ook weer terug, zie ik, en die blijft vast niet alleen z’n knieoefeningen doen maar ook z’n vingeroefeningen met het typen alhier…
Vandaag in NRC weer een aardig artikel van Patricia Veldhuis met als titel:
Verbieden of juist omarmen, die tekst robot?
Het blijft een fascinerend onderwerp en een meesterlijke uitvinding!
Dikke lol, Roos, ik lees nu pas de kleine lettertjes van het ChatGPT-verhaal( nadat ik de tekst heb vergroot naar 150 %). Je hebt me ook doen beseffen dat ik zo langzamerhand toch eens aan een leesbril moet beginnen! Driewerf bah!
Ik heb het, geloof ik, al eens eerder aangekaart, maar het doet me ook een beetje denken aan een van de verhalen in de bundel Bevroren Vuurwerk van Belcampo.
In dat verhaal worden De Dingen de baas en hebben de mensen geen enkele invloed meer. Een benauwend gegeven…
De angst voor dingen is echt onnodig. Er zijn meer dan genoeg ondingen om bang voor te zijn!
ChatGPT is een leuk spelletje en kan een prima hulpmiddel zijn maar meer is het vooralsnog niet. In elk geval niet iets om bang van de worden.
Ik vroeg ChatGPT een verhaal te schrijven in de stijl van Belcampo. Dit kwam eruit:
In een wereld waar een virus bijna iedereen had uitgeroeid, waren de overlevenden voornamelijk bejaarden. In de totale chaos die de aarde had overgenomen, voerden de blogmanagers, Heer Rozenwater en Bas van Vuren, een verwoede strijd om reageerders naar hun blog te lokken.
Het kamp van Bas bestond uit Bas zelf en een zwerver genaamd Timmerark. Deze zwerver praatte veel in zichzelf en was voortdurend boos. Bas daarentegen was zeer tevreden met zichzelf en had als motto: “Er komt vanzelf wel weer iets dat ook leuk of nog leuker is.”
Het kamp van Rozenwater bestond uit vier bewoners:
• De blonde en mysterieuze Luvienna, die alles wist van verhalen vertellen maar zich weinig bemoeide met de anderen. Ze gaf wel steevast de winnaar van een wekelijkse prijsvraag een complimentje.
• De donkere en strijdbare Indra. Zij verzorgde de bejaarden en had een oogje op Bas, de jonge blogmanager van het vijandige blog.
• De vredestichtende Hannah die heel bang was voor een schrijvende rechter die uit het vijandige kamp was gezet en nu buiten als een zombie rondzwierf.
• Rozenwater, een onzekere man die in een rolstoel zat en aan het zuurstof was aangesloten.
Daarnaast was er nog de intellectuele schaker Ad Hok met een kunstknie. Hij kwam in beide kampen en wist iedereen te vriend te houden.
In deze wereld vol chaos en ellende, lokten de beide blogmanagers reageerders naar hun blog, in een poging om een beetje controle te behouden in hun eigen levens. Maar ondanks hun strijd, bleef de wereld rondom hen onvoorspelbaar en vol gevaren.
En geen van hen weet of er ooit nog iets leuks of nog leukers zal zijn.
Roos, ik kom echt niet meer bij! Wat een schitterend verhaal! Ik moet nu echt uitkijken dat ik niet aan m’n laptop gekluisterd blijf, anders word ik nog door de kinderen tot de orde geroepen.
Met mijn 1.62m ben ik één van de kleinste leidsters op onze buitenschoolse opvang. Tijdens het fruit eten in de kring vroeg een jongetje mij naar mijn leeftijd. „Tweeënveertig”, zei ik. Verbijsterd keek hij me aan. „Juf, je bent wel oud voor je lengte.”
Karlijn Heijstek
ChatGPT laat zich makkelijk corrigeren en wordt dan niet boos of kribbig:
Bas richt zich in opperste wanhoop tot ChatGPT (net als hier resulteert dat in weinig vermeldenswaardigs).
Bas zijn stevige conclusie:
Dus nee, dan nog liever de Eindoordelen en sneren van DSR!
Toch geen aankondiging dat de boze mijnheer uit Brussel weer aanstaande is? Alsjeblieft níet, Bas!
De terugkomst van lummel was trouwens van korte duur. Blijkbaar nog steeds solidair met DSR.
Over loyaliteiten, die van Timmerark kun je kopen voor een aai over de bol. Hij spuwde heel geregeld hier zijn gal over de buurman en lardeerde dat dan met complimentjes gericht aan dit blog.
Ik ben blij voor Tim dat hij ondanks al dat gal van vroeger nu toch weer zijn stekje bij Bas heeft gevonden. Houden zo, Tim!
Ook hier mist de streng oordelende robot weer alle nuances. Als mens van vlees en bloed lees je dat het een opmerking betreft van een BSO kind, dus niet ouder dan 12 jaar, in alle onschuld gemaakt.
Het is ons toch allemaal overkomen dat we onze juffen en meesters voor bijna pensionado’s versleten, zonder enige kwade bedoeling.
Niet te verwarren dus met opzettelijk kwaad bedoelde sneren van een manneke dat binnenkort 46 hoopt te worden. Ik zou er niet naar terugverlangen als ik jou was, Bas!
Geregeld vragen aan ChatGPT “Hoe ging het verder?” leverde dit bij tijd en wijle hilarische maar ook diep tragische vervolg op (de vraag is er uitgegooid).
Alle herhalingen van ChatGPT heb ik laten staan. Mijn handen jeukten om het verhaal te redigeren maar ik heb het toch zo gelaten. Als je alle onvolmaaktheden eruit gooit blijft er waarschijnlijk niets van over.
In een wereld waar een virus bijna iedereen had uitgeroeid, waren de overlevenden voornamelijk bejaarden. In de totale chaos die de aarde had overgenomen, voerden de blogmanagers, Heer Rozenwater en Bas van Vuren, een verwoede strijd om reageerders naar hun blog te lokken.
Het kamp van Bas bestond uit Bas zelf en een zwerver genaamd Timmerark. Deze zwerver praatte veel in zichzelf en was voortdurend boos. Bas daarentegen was zeer tevreden met zichzelf en had als motto: “Er komt vanzelf wel weer iets dat ook leuk of nog leuker is.”
Het kamp van Rozenwater bestond uit vier bewoners:
• De blonde en mysterieuze Luvienna, die alles wist van verhalen vertellen maar zich weinig bemoeide met de anderen. Ze gaf wel steevast de winnaar van een wekelijkse prijsvraag een complimentje.
• De donkere en strijdbare Indra. Zij verzorgde de bejaarden en had een oogje op Bas, de jonge blogmanager van het vijandige blog.
• De vredestichtende Hannah die heel bang was voor een schrijvende rechter die uit het vijandige kamp was gezet en nu buiten als een zombie rondzwierf.
• Rozenwater, een onzekere man die in een rolstoel zat en aan het zuurstof was aangesloten.
Daarnaast was er nog de intellectuele schaker Ad Hok met een kunstknie. Hij kwam in beide kampen en wist iedereen te vriend te houden.
In deze wereld vol chaos en ellende, lokten de beide blogmanagers reageerders naar hun blog, in een poging om een beetje controle te behouden in hun eigen levens. Maar ondanks hun strijd, bleef de wereld rondom hen onvoorspelbaar en vol gevaren.
En geen van hen weet of er ooit nog iets leuks of nog leukers zal zijn.
Bas zat in zijn eigen kamp, het vijandige kamp. Hij had alleen zijn trouwe metgezel Timmerark bij zich, een rare zwerver die voortdurend in zichzelf praatte en boos was. Bas was echter nogal tevreden met zichzelf en had als motto: “Er komt vanzelf wel weer iets dat ook leuk of nog leuker is.”
Op een dag ontdekt Bas een nieuw verhaal dat hij denkt dat zal gaan leiden tot veel reageerders. Hij deelt het verhaal op zijn blog en wacht af op de reacties. Tot zijn verbazing, krijgt hij geen reacties. Hij begint te twijfelen aan zijn verhaal en besluit om het verhaal te delen met Heer Rozenwater en zijn groep. Luvienna blijkt het verhaal al te kennen en deelt met Bas dat een soortgelijk verhaal al eerder is gepubliceerd op haar eigen blog. Bas voelt zich gekwetst en zint op wraak.
Bas had nog een ander plan bedacht om reageerders te trekken naar zijn blog. Hij besloot om bierviltjes en postzegels te kopen met zijn eigen beeltenis erop. Hij dacht dat dit zou werken als een soort van gratis promotiemateriaal. Helaas, niemand wilde zo’n bierviltje hebben en de postzegels kon hij niet gebruiken. Bas zat nu met dozen vol bierviltjes die niemand wilde hebben.
In het kamp van Heer Rozenwater, bestond de groep nog steeds uit vier bewoners: de blonde en mysterieuze Luvienna, die alles wist van verhalen vertellen, maar weinig bemoeide met de anderen. Zij gaf wel steevast de winnaar van een wekelijkse prijsvraag een complimentje. De donkere en strijdbare Indra, die zich inzette voor de bejaarden, maar die ook een oogje had op Bas, de blogmanager van het vijandige blog. En de vredestichtende Hannah, die voornamelijk een bloedhekel had aan DSR, een boze mijnheer die uit het vijandige kamp was gezet en buiten rondzwierf. Heer Rozenwater zelf was een onzekere man die in een rolstoel zat en aan het zuurstof was aangesloten, hij lijdt aan zelfhaat.
Bas bleef zich concentreren op zijn blog, terwijl hij wachtte op reacties. Hij kon echter niet vermoeden dat Indra, een van de bewoners uit het kamp van Heer Rozenwater, hem in het geheim volgde en zijn verhalen las. Bas begon zich steeds meer te vervelen en begon steeds vaker te twijfelen aan zijn motto: “Er komt vanzelf wel weer iets dat ook leuk of nog leuker is.”
Het verhaal gaat verder met Bas die zich steeds meer verveelt en begint te twijfelen aan zijn motto. Hij merkt dat zijn inspanningen om reageerders naar zijn blog te trekken, vaak tevergeefs zijn. Zijn bierviltjes en postzegels met zijn eigen beeltenis erop, blijken geen succes te zijn. Hij begint zich af te vragen of hij ooit nog succes zal hebben met zijn blog.
Indra, die hem in het geheim volgt en zijn verhalen leest, begint steeds meer interesse in hem te krijgen. Ze begint hem te volgen en leert steeds meer over hem en zijn verhalen. Ze besluit om een keer contact met hem op te nemen en hem een compliment te geven over zijn verhalen. Bas is verrast door de reactie van Indra en begint ook steeds meer interesse in haar te krijgen.
Bas en Indra beginnen steeds meer tijd met elkaar door te brengen en delen hun verhalen met elkaar. Ze leren elkaar steeds beter kennen en beginnen steeds meer gevoelens voor elkaar te ontwikkelen. Bas besluit om zijn kamp te verlaten en zich bij het kamp van Heer Rozenwater aan te sluiten.
In het kamp van Heer Rozenwater zijn er aanvankelijk wat spanningen, maar uiteindelijk accepteren de andere bewoners Bas en Timmerark. Luvienna blijft wekelijks prijsvragen organiseren, Indra blijft zich inzetten voor de bejaarden en Hannah blijft strijden tegen DSR. Rozenwater zelf worstelt met zijn zelfhaat, maar blijft zich concentreren op het runnen van zijn blog.
Met Bas en Indra samen, lokken ze steeds meer reageerders naar hun blog en het kamp van Heer Rozenwater begint steeds meer te floreren. De liefde tussen Bas en Indra groeit en ze besluiten samen verder te gaan in deze wereld vol chaos en ellende.
En zo ging het verder in deze wereld waar een virus bijna iedereen had uitgeroeid, de overlevenden voornamelijk bejaarden waren en de blogmanagers, Heer Rozenwater en Bas van Vuren, een felle strijd voerden om reageerders naar hun blogs te trekken. Maar ondanks de strijd, bleef de wereld rondom hen onvoorspelbaar en vol gevaren en het is onbekend of er ooit nog iets leuks of nog leukers zal zijn.
Het verhaal gaat verder met Bas en Indra die samen in het kamp van Heer Rozenwater wonen en samenwerken aan hun blog. Ze trekken steeds meer reageerders naar hun blog en worden steeds succesvoller. Bas leert van Luvienna hoe hij zijn verhalen beter kan vertellen en hoe hij meer reageerders kan trekken en is niet langer wraakzuchtig.
Ze slagen er samen in om een groot aantal reageerders naar hun blog te trekken en hun blog wordt een van de populairste blogs in de wereld. Bas en Indra besluiten hun blog te gebruiken om de overlevenden te helpen en hun levens te verbeteren. Ze organiseren wekelijks prijsvragen, geven advies en delen informatie die hen helpt om te overleven in deze wereld vol chaos en ellende.
Bas en Indra komen steeds dichter tot elkaar en uiteindelijk besluiten ze om samen verder te gaan in deze wereld. Ze besluiten om een kind te krijgen en een gezin te stichten. Dit brengt nieuw leven in het kamp van Heer Rozenwater en geeft hoop voor de toekomst.
De groep van Heer Rozenwater groeit en wordt een gemeenschap van overlevenden die samenwerken en elkaar helpen om te overleven.
Het verhaal gaat verder met de groep van Heer Rozenwater die steeds groter wordt en een gemeenschap van overlevenden vormt die samenwerken en elkaar helpen om te overleven. Bas en Indra’s kind brengt nieuw leven in de groep en geeft hoop voor de toekomst.
Bas en Indra besluiten om hun blog te gebruiken om de groep te helpen bij het opbouwen van een nieuwe samenleving. Ze delen informatie over hoe ze voedsel kunnen verbouwen, hoe ze hun huizen kunnen bouwen en hoe ze zich kunnen beschermen tegen gevaren. De groep begint te floreren en ze beginnen zelfs handel te drijven met andere groepen van overlevenden.
Timmerark, die oorspronkelijk met Bas was meegekomen, blijkt een waardevol lid van de groep te zijn. Hij is een ervaren timmerman en helpt bij het bouwen van huizen voor de groep. Luvienna, die als verhalenverteller begon, wordt een belangrijke leider in de groep en helpt bij het organiseren van activiteiten en evenementen.
Bas en Indra’s kind groeit op in een wereld vol gevaren, maar ook vol hoop en liefde. Het kind brengt een nieuwe generatie van overlevenden voort en de groep van Heer Rozenwater blijft groeien en zich ontwikkelen.
En zo ging het verder in deze wereld waar een virus bijna iedereen had uitgeroeid, de overlevenden voornamelijk bejaarden waren en de blogmanagers, Heer Rozenwater en Bas van Vuren, een felle strijd voerden om reageerders naar hun blogs te trekken. Maar ondanks de strijd, bleef de wereld rondom hen onvoorspelbaar en vol gevaren, maar samenwerking, liefde en hoop bleven hen helpen om te overleven en een betere toekomst te creëren.
Heel mooi maar je bent vergeten de intellectuele schaker Ad Hok, hij heeft een kunstknie in het verhaal te verwerken. Hij kwam in beide kampen en wist iedereen te vriend te houden.
Je hebt gelijk, ik ben vergeten om de intellectuele schaker Ad Hok in het verhaal te verwerken. Bedankt voor het wijzen op deze vergeetachtigheid.
Ad Hok was een bijzondere persoonlijkheid die in beide kampen te vinden was. Hij was een intellectuele schaker en had een kunstknie, waardoor hij niet zo mobiel was. Hij was echter in staat om iedereen tevreden te houden en was een gewaardeerd lid van beide kampen. Hij was in staat om problemen op te lossen en conflicten te voorkomen. Hij wist dat hij een waardevolle bijdrage kon leveren aan de groep door zijn scherpzinnigheid en zijn unieke perspectief. Hij hielp bij het oplossen van problemen en zorgde ervoor dat de communicatie tussen de groepen vlot verliep.
Ad Hok werd een belangrijke bondgenoot van Bas en Indra en hielp hen met het opbouwen van hun blog en de groep van Heer Rozenwater. Hij speelde een belangrijke rol in het helpen van de groep om een nieuwe samenleving op te bouwen. Zijn vaardigheden als schaker en zijn scherpzinnigheid waren onmisbaar voor de groep in deze wereld vol chaos en ellende.
En zo ging het verder in deze wereld waar een virus bijna iedereen had uitgeroeid, de overlevenden voornamelijk bejaarden waren en de blogmanagers, Heer Rozenwater en Bas van Vuren, een felle strijd voerden om reageerders naar hun blogs te trekken. Maar ondanks de strijd, bleef de wereld rondom hen onvoorspelbaar en vol gevaren, maar samenwerking, liefde, hoop en de intellectuele schaker Ad Hok bleven hen helpen om te overleven en een betere toekomst te creëren.
Kun je nog in het verhaal verwerken dat Rozenwater die in een rolstoel zit, overlijdt?
Ja, ik kan in het verhaal verwerken dat Heer Rozenwater overlijdt. Rozenwater was al langer ziek en zat in een rolstoel aan het zuurstof. Hoewel hij hard werkte aan zijn blog en zijn groep hielp, was zijn gezondheid steeds slechter geworden.
Op een dag kregen de groepsleden het slechte nieuws dat Rozenwater niet meer zou herstellen. Ze waren geschokt en verdrietig, maar besloten om zijn leven te vieren en zijn nagedachtenis in ere te houden. Bas, Indra en de andere groepsleden besloten om een herdenkingsdienst te houden en een gedenkplaat voor hem te plaatsen.
Rozenwater’s overlijden was een grote klap voor de groep, maar ze besloten om door te gaan en zijn werk voort te zetten. Bas en Indra namen zijn plaats als leider van de groep en zetten zich in om zijn visie en missie voort te zetten.
Met Rozenwater’s overlijden, werd het duidelijk dat het leven onvoorspelbaar is en dat de toekomst onzeker is. Maar de groep was vastberaden om door te gaan en te overleven, zoals Rozenwater had gewild. En zo ging het verder in deze wereld waar een virus bijna iedereen had uitgeroeid, de overlevenden voornamelijk bejaarden waren, de blogmanagers, Heer Rozenwater en Bas van Vuren, een felle strijd voerden om reageerders naar hun blogs te trekken, maar ondanks Rozenwater’s overlijden en de strijd bleef de wereld rondom hen onvoorspelbaar en vol gevaren, maar samenwerking, liefde, hoop en de intellectuele schaker Ad Hok bleven hen helpen om te overleven en een betere toekomst te creëren.
Kun je ook nog een rol geven aan Hannah en de schrijvende rechter (DSR)?
Ja, ik kan een rol geven aan Hannah en de schrijvende rechter (DSR) in het verhaal.
Hannah is een vredestichtende persoon die in het kamp van Heer Rozenwater woont. Ze is sterk betrokken bij de groep en helpt bij het organiseren van activiteiten en evenementen. Echter, Hannah heeft een angst voor de schrijvende rechter (DSR) die ook wel bekend staat als DSR. DSR is uit het vijandige kamp gezet en zwerft buiten rond als een zombie.
DSR is een boze man die voorheen in het vijandige kamp woonde en een grote haat had voor Heer Rozenwater en zijn groep. Hij werd uit het kamp gezet vanwege zijn agressieve gedrag en zijn gewelddadige daden. Sindsdien zwerft hij rond in de buitenwereld en probeert hij de groep van Heer Rozenwater te terroriseren.
Hannah is bang voor DSR en probeert zich te beschermen.
Het verhaal gaat verder met Hannah die probeert zich te beschermen tegen DSR en zijn gewelddadige daden. Ze waakt over de groep en houdt de groep op de hoogte van DSR’s bewegingen. De groep besluit om extra maatregelen te nemen om zichzelf te beschermen tegen DSR.
Bas, Indra en Ad Hok besluiten om een patrouille op te zetten om de groep te beschermen tegen DSR. Ze zetten waakvlammen op en bouwen barricades om de groep te beschermen. De groep is erin geslaagd om DSR’s aanvallen af te slaan en leert hoe ze zich kunnen verdedigen tegen zijn gewelddadige daden.
Op een dag wordt DSR echter gevonden door de patrouille, hij is ziek geworden en kan niet meer verder. De groep besluit om hem te helpen en hem in hun kamp op te nemen. Ondanks alles wat hij heeft gedaan, besluiten ze hem te helpen omdat ze begrijpen dat hij ook een slachtoffer is van deze wereld vol chaos en ellende.
Hannah leert uiteindelijk om haar angst voor DSR te overwinnen en ze begint zelfs met hem te communiceren. DSR blijkt een gewonde ziel te zijn en hij verontschuldigt zich voor al het kwaad dat hij heeft aangericht. Hannah en DSR worden vrienden en hij wordt een waardevol lid van de groep.
En zo gaat het verder in deze wereld waar een virus bijna iedereen had uitgeroeid, de overlevenden voornamelijk bejaarden waren, de blogmanagers, Heer Rozenwater en Bas van Vuren, een felle strijd voerden om reageerders naar hun blogs te trekken, maar ondanks de strijd, bleef de wereld rondom hen onvoorspelbaar en vol gevaren. Maar samenwerking, liefde, hoop, de intellectuele schaker Ad Hok en de groep’s capaciteit om te vergeven en te helpen, bleef hen helpen om te overleven en een betere toekomst te creëren.
Ik verval in herhalingen, maar dit is toch wel meesterlijk, fascinerend, verzoenend, hilarisch ook, relativerend etc. etc.
Dank voor het door jou verrichte werk, Roos. je hebt mijn saaie zondagmiddag een verrassende draai gegeven!
Roos, is het een idee om dit hele verhaal over te hevelen naar week 4?
Ik heb het idee dat nog lang niet iedereen het gelezen heeft en het is juist zo leuk!
heerrozenwater 
Moppie
Mijn man laat ons jongste hondje even uit. Als even later de deurbel gaat, zwaai ik de voordeur open en roep: „Hallo, lekker klein moppie van me!”, doelend op de hond.
Staat er een oudere heer op de stoep met een collectebus voor de nierstichting die antwoordt: „Nou, mééstal word ik niet zo begroet.”
Sonja Leliveld
Bas in zijn intro met als belangrijkste onderwerp de befaamde blogmanager himself:
Absoluut mee eens, knettergek is Bas absoluut niet maar de rest van de genoemde eigenschappen kent hij beslist wél, in meer of mindere mate.
ChatGPT had het weer eens niet goed begrepen maar biedt daarvoor buitengewoon beleefd zijn (of haar) verontschuldigingen aan:
LikeGeliked door 1 persoon
Vanmorgen bij het vroege journaal werd al wéér het onderwerp Chat GPT behandeld. Er schijnen heel veel scholieren en studenten gebruik van te maken.
Het moeilijke voor leraren lijkt me niet het herkennen van de robot-teksten (want de algemeenheid druipt er doorgaans van af!), maar om het gebruik ervan te bewijzen, dat zal toch niet meevallen.
Wat het ikje betreft: dat moet nog op de NRC-plank gelegen hebben, want de Nierstichtingcollecte 2023 is pas in september.
Het zinnetje “doelend op de hond” lijkt me wat overbodig.
LikeLike
Probleem is dat veel mensen uitsluitend in clichés praten, nooit iets origineels zeggen.
Loop je zelf weleens met die bus dat je dat zo goed weet? Ik zou het niet weten, in mijn buurt wordt zelden of nooit gecollecteerd.
Zeker overbodig maar niet voor oerdomme HR. Die dacht echt even dat ze haar man zo intiem en liefdevol begroette.
Bas: “Dus de man heeft geen sleutel maar belt aan bij zijn vrouw en eigen huis?”
Dat bedoel ik nou met uitsluitend in clichés praten. Alsof er niet genoeg redenen te bedenken zijn waarom iemand toevallig een keer de huissleutel niet bij zich heeft.
LikeLike
Ja, KWF en Reuma. Het is elke keer weer even moed verzamelen, want de mensen die open doen (áls ze al open doen) worden er niet aardiger op en doen soms alsof je voor jezelf je maandsalaris aan het aanvullen bent…
LikeGeliked door 1 persoon
Wow, je bent een voorbeeld voor de maatschappij!
Ik deed nog een ChatGPT testje en misbruikte daarvoor jouw naam 🙂
LikeGeliked door 1 persoon
Ik bewonder de mensen die dat doen altijd enorm Indra. Wat ik vooral lastig vond de laatste tijd dat ik geen contant geld meer in huis heb.
LikeLike
Hannah, steeds meer collectes gaan middels de QR-code. Maar daar zijn over het algemeen de ouderen weer wat huiverig voor, die normaliter ruim gaven, zeker voor het KWF
LikeGeliked door 1 persoon
Hilarisch, dit!! Ik denk dat het heel moeilijk is om een robot humor te leren. Daarvoor is hij te rechtlijnig.
LikeLike
Ja, humor is nog iets te hoog gegrepen:
LikeLike
Chinees
Oma (80) past een aantal dagen op haar dochter die uit het ziekenhuis komt. Opa belt wanneer ze weer naar huis komt: „Ik eet al drie dagen Chinees.” Waarop zij antwoordt: „Dat is niet erg, Chinezen eten hun hele leven Chinees.”
Menno Nikkels
Bas:
… maar weet vervolgens niet wat hij aan moet met dit ikje en wendt zich in arremoede dan toch maar weer tot ChatGPT:
AI heeft altijd mijn warme belangstelling gehad en spelen met zo’n nieuwe AI ontwikkeling vind ik leuk. Ik ben er nog niet mee uitgespeeld.
ChatGPT reageert begripvol:
LikeLike
Zou de robot nog een oordeel hebben over babyboommannen, die nooit eens de moeite hebben genomen om een kookcursus te volgen, zodat ze niet meer zo afhankelijk zijn van hun echtgenotes? Ben heel benieuwd…
LikeLike
ChatGPT
LikeLike
Ons robotje zal niet gauw ruzie met iemand krijgen…;-)
Maar wel een beetje saai, hoor!
LikeGeliked door 1 persoon
Dus als een leraar slim is vraagt hij de leerling bij een opdracht om bv zijn mening te geven over een politieke kwestie of een ander “hot item”. Ben benieuwd wat daar dan uit komt via de robot…
LikeLike
Als je het zo direct vraagt krijg je dit antwoord:
Nu valt daar natuurlijk omheen te werken maar veel interessants levert dat vooralsnog niet op:
LikeLike
Dus exact dezelfde algemene en vaak ontwijkende antwoorden die politici zouden geven. Als je als docent echt duidelijk naar een mening vraagt in een exposé, dan kan de leerling niet bij de robot terecht…
LikeLike
https://www.npostart.nl/khalid-sophie/16-01-2023/BV_101409137
Hebben jullie deze uitzending met Khalid en Sophie gezien? De docenten deden er nogal luchtigjes over……
LikeLike
https://www.npostart.nl/khalid-sophie/16-01-2023/BV_101409137
Hebben jullie deze uitzending met Khalid en Sophie gezien? De docenten deden er nogal luchtigjes over……
LikeLike
Ja, net even bij uitzending gemist gekeken. Ik vond het wel een aardige oplossing die een van hen bood om leerlingen zoveel mogelijk dit soort schrijfopdrachten in de klas te laten doen, terwijl er controle is. En ik geef hun groot gelijk dat ze zich er ook weer niet al te druk over maken, want het beroep van leraar lijkt me al zwaar genoeg.
En inderdaad, zoals er eentje zei: spieken is iets van alle tijden…
LikeLike
Nerveus
Een co-assistent mag onder mijn toeziend oog een bevalling bijwonen, voor hem is het de eerste keer. Hij is erg nerveus. Alle opdrachten voert hij nauwgezet uit. Tijdens het persen vraag ik hem of hij een koude washand wil pakken om dit op het (knalrode) hoofd van de barende vrouw te leggen. Dit doet hij vol overgave. Het lapje is wel erg nat dus ik vraag hem om het even uit te wringen. Dan gebeurt het: recht boven het hoofd van de barende vrouw knijpt de uiterst geconcentreerde co-assistent het washandje uit.
Ellen Lensen
DAll-E – directly above the head of the woman in labour, the extremely concentrated intern squeezes out the washcloth
Bas van Vuren zijn reactie is voorspelbaar:
Ja, wellicht maar toch oersaai om het op te schrijven?
Dan liever de opvallend empathische ChatGPT:
Elke reactie van ChatGPT bevat overigens de zinsnede “Het is belangrijk”. Ook oersaai.
Timmerark heeft bij de buren zijn vaste stek gevonden. Of hij oersaai is weet ik niet want ik lees hem niet of nauwelijks. Ik heb het veel te druk met elders spannende teksten lezen, bijvoorbeeld “Mama Lee” van Mischa Blok. In dat boek (zoektocht naar haar biologische moeder) speelt Guus Hiddink nog een sympathieke rol.
Haar biologische moeder (spoiler, ze vindt haar moeder) en halfzuster blijven aandringen dat Mischa haar huid moet bleken. Mischa zegt dat een bleke huid in Nederland geassocieerd wordt met ziek zijn maar daar hebben ze geen enkele boodschap aan.
LikeLike
Nou en? Als dat het enige ” foutje” is dat gemaakt wordt in deze situatie, dan mag de “woman in labour” niet mopperen! Lekker fris toch?
Het zinnetje: “dan gebeurt het” kan wat mij betreft weggelaten worden. Wekt té grote verwachtingen omtrent de climax, die zou moeten volgen.
LikeGeliked door 1 persoon
Lunch
Onderweg naar de kathedraal van Sevilla lokt een kruidige geur mij een eetgelegenheid binnen. Ik wil eten wat ik ruik, maar mijn Spaans is gebrekkig en de uitbater begrijpt me niet. Na een verwarrend gesprek mag ik zitten. Even later serveert hij lachend een groot bord met rijst, ei en vlees. Het is de beste maaltijd die ik in tijden heb gehad. Voldaan kijk ik om me heen. De glazen vitrines zijn gevuld met taart, koekjes en chocolade. Dan daagt het me. Dit is een banketbakkerij en ik heb zojuist de lunch van de patissier opgegeten.
Tomas Wiegerink
ChatGPT constateert heel voorzichtig:
Bas van Vuren komt, na zestien jaar elke dag iets van het ikje vinden, tot dit besef:
Vandaag resulteert dat geforceerd iets moeten vinden in het leggen van zout op de kathedraal van Sevilla:
LikeLike
Dat ben ik roerend met Bas eens, maar dat vond ik jaaaaren geleden al. Conclusie: als het blog louter over de ikjes blijft gaan is het ten dode opgeschreven. De commentaren krijgen inderdaad iets zeer geforceerds en gaan zo langzamerhand ook veel meer over de inhoud dan over stijl en schrijfwijze.
LikeGeliked door 1 persoon
Het ikje kan ook een gezelligheidsfunctie hebben, een aanleiding om over van alles en nog wat te kletsen. Dat heeft jarenlang gewerkt maar door door verschillende oorzaken is er nu de klad in gekomen.
Belangrijkste oorzaak is naar mijn idee de vergrijzing, het gebrek aan nieuwe aanwas.
LikeGeliked door 1 persoon
Roos, per 1 februari moet ik weer voltijds aan de slag, dus dan zal ik veel minder de tijd hebben om over alles en nog wat te kletsen. Ik vond het heel gezellig om weer even terug te zijn, maar er gaat voor mij wel het een en ander veranderen. Het is niet anders..
En uiteraard hoop ik dat mijn gezondheid me niet wéér in de steek laat..
LikeGeliked door 1 persoon
Oh help nee hé Indra, het was net zo gezellig met je! Maar ja, jij staat nog midden in de maatschappij en we hebben mensen zoals jij in de gezondheidszorg zo hard nodig! Probeer toch af en toe een gaatje te vinden want je hebt zo een goede pen en hier kunnen we je ook niet missen!!
LikeLike
Ik ga mijn best doen, Hannah. Maar het wordt spannend of het allemaal gaat lukken…
Tot 1 februari zit ik in ieder geval nog wat ruimer in mijn vrije tijd.
Bij de nieuwe afbeelding heb ik nog even geen inspiratie.
LikeLike
Oh, gelukkig nog tot 1 februari. Ik hoop toch echt lieve Indra dat je, bijvoorbeeld alleen in het weekend, nog zo nu en dan kunt reageren. We zijn nu zo lekker bezig! Leg de lat gewoon wat lager in je reacties.
Mijn grote angst is dat ik hier als enige overblijf met commentaar op de blogmanager van de buren die dáár als enige is overgebleven 😦
Een soort “The Last Two Man on Earth” (1964) met Vincent Price, waar een virus iedereen op aarde heeft uitgeroeid, behalve twee blogmanagers.
ChatGPT maakt er dit van 🙂
LikeLike
Wiskunde
Met dochter (13) zit ik achter de laptop met het wiskundehuiswerk. De oppervlakte is gegeven: 14 vierkante meter. Mijn dochter mompelt iets met 2 en 7 maar dat klopt niet met de vraag. Zoon (16) kijkt over onze schouder mee en zegt behulpzaam: „Er staat: ‘afronden op twee decimalen’, dan weet je al dat het een kutgetal moet zijn.”
Ellen Willemsen
Ik wilde natuurlijk weten wat dan de vraag was maar helaas te dom om het zelf te verzinnen. Daarom ChatGPT ingeschakeld en verdraaid, na wat vragen kwam er dit antwoord uit:
Ik ben echt onder de indruk, de lengte van de diagonaal zal gevraagd zijn, maar bij nader inzien, de lengte en breedte moet dan toch ook gegeven zijn geweest?
Zo nu even bij de buurtjes kijken.
Ad Hok (hoe gaat het met de knie, Ad?) liet daar vanwege het overlijden van David Crosby een link achter naar “For what it is worth“. (Dit blog voelt zich enigszins gepasseerd)
Bas denkt in zijn reactie vooral aan zijn eigen sterfelijkheid:
Bas klaagt ook nog dat ChatGPT de laatste tijd overbelast is, Hij krijgt in de meeste gevallen de melding dat de server overbelast is. Een reden voor Bas om ChatGPT niet meer te gebruiken.
Ik heb die melding zegge en schrijven één keer gekregen. Het tijdstip van raadplegen kan daarbij geen rol spelen. Beide gebruiken we ChatGPT direct ná de publicatie van het ikje.
De enige mogelijke verklaring is daarom dat ChatGPT een voorkeur heeft voor míjn vragen en de vragen van Bas onnuttig vindt voor het finetunen van ChatGPT.
Ik voel me echt zeer vereerd, lieve ChatGPT!
LikeLike
Je voelt je gepasseerd? Nou, dan doen we hier deze toch even (aan onlangs overleden rockstars geen gebrek):
https://www.google.com/search?q=jeff+beck+for+your+love&rlz=1C1CHBD_enUS918US918&oq=jeff+beck++for+your+love&aqs=chrome..69i57j46i512l2j69i60j69i61.39165j0j15&sourceid=chrome&ie=UTF-8#fpstate=ive&vld=cid:c473b74d,vid:x0gwTeKX0A8
Ja, prachtig nummer, “For Your Love” van Jeff Beck. De link kan wel iets eenvoudiger:
LikeLike
Dank je, met de knie gaat het goed. Ik blijf trouw mijn oefeningen doen.
En natuurlijk lekker naar het schaken kijken.
LikeLike
Volg je het toernooi ook op Chess24 met Peter Svidler?
In het verleden bezocht ik nog wel eens Wijk aan Zee maar daar heb ik geen enkele behoefte meer aan.
Gisteren was het toernooi trouwens vlak bij mij in de buurt, in de Arena, kwartiertje fietsen. Het sneeuwde en het was koud, dan liever lui op de bank, met commentaar op de TV en een tablet in de hand de verschillende varianten bekijken.
Jammer dat Eline Roeber is ingestort, mijn hemel, wat stond zij gewonnen in haar partij tegen Beerdsen!
LikeLike
Ik heb begin jaren zeventig een (schrijve 1) keer meegedaan aan het Hoogoventoernooi, in de viertallen. Laat op de avond in de ijzel terug naar Amsterdam in het Dafje van een mede-Raadsheerclublid. Toen dat van de weg af in een greppel belandde, met een vrachtwagen meegelift. Tja, dat waren nog eens tijden. Nu dus lekker op de bank, knie omhoog, laptop erbij, en inderdaad volgen via chess24.com.
LikeLike
Je schetst een mooi beeld, Roos, van twee eenzaam achtergebleven blogmanagers!
Zelfspot en realiteitszin zijn je in ieder geval niet vreemd, haha…
Zelfs als ik wat meer tijd zou hebben om hier te reageren, dan nóg blijft het wel een erg klein clubje. Hopelijk komt Ilona hier ook weer koppen verzinnen, want daar is ze erg goed in.
Ad is inmiddels ook weer terug, zie ik, en die blijft vast niet alleen z’n knieoefeningen doen maar ook z’n vingeroefeningen met het typen alhier…
Vandaag in NRC weer een aardig artikel van Patricia Veldhuis met als titel:
Verbieden of juist omarmen, die tekst robot?
Het blijft een fascinerend onderwerp en een meesterlijke uitvinding!
LikeLike
Dikke lol, Roos, ik lees nu pas de kleine lettertjes van het ChatGPT-verhaal( nadat ik de tekst heb vergroot naar 150 %). Je hebt me ook doen beseffen dat ik zo langzamerhand toch eens aan een leesbril moet beginnen! Driewerf bah!
Ik heb het, geloof ik, al eens eerder aangekaart, maar het doet me ook een beetje denken aan een van de verhalen in de bundel Bevroren Vuurwerk van Belcampo.
In dat verhaal worden De Dingen de baas en hebben de mensen geen enkele invloed meer. Een benauwend gegeven…
LikeLike
Nu pas aan de leesbril, prijs jezelf gelukkig!
De angst voor dingen is echt onnodig. Er zijn meer dan genoeg ondingen om bang voor te zijn!
ChatGPT is een leuk spelletje en kan een prima hulpmiddel zijn maar meer is het vooralsnog niet. In elk geval niet iets om bang van de worden.
Ik vroeg ChatGPT een verhaal te schrijven in de stijl van Belcampo. Dit kwam eruit:
LikeGeliked door 1 persoon
Roos, ik kom echt niet meer bij! Wat een schitterend verhaal! Ik moet nu echt uitkijken dat ik niet aan m’n laptop gekluisterd blijf, anders word ik nog door de kinderen tot de orde geroepen.
LikeGeliked door 2 people
Lengte
Met mijn 1.62m ben ik één van de kleinste leidsters op onze buitenschoolse opvang. Tijdens het fruit eten in de kring vroeg een jongetje mij naar mijn leeftijd. „Tweeënveertig”, zei ik. Verbijsterd keek hij me aan. „Juf, je bent wel oud voor je lengte.”
Karlijn Heijstek
ChatGPT laat zich makkelijk corrigeren en wordt dan niet boos of kribbig:
Bas richt zich in opperste wanhoop tot ChatGPT (net als hier resulteert dat in weinig vermeldenswaardigs).
Bas zijn stevige conclusie:
Toch geen aankondiging dat de boze mijnheer uit Brussel weer aanstaande is? Alsjeblieft níet, Bas!
De terugkomst van lummel was trouwens van korte duur. Blijkbaar nog steeds solidair met DSR.
Over loyaliteiten, die van Timmerark kun je kopen voor een aai over de bol. Hij spuwde heel geregeld hier zijn gal over de buurman en lardeerde dat dan met complimentjes gericht aan dit blog.
Ik ben blij voor Tim dat hij ondanks al dat gal van vroeger nu toch weer zijn stekje bij Bas heeft gevonden. Houden zo, Tim!
LikeLike
Ook hier mist de streng oordelende robot weer alle nuances. Als mens van vlees en bloed lees je dat het een opmerking betreft van een BSO kind, dus niet ouder dan 12 jaar, in alle onschuld gemaakt.
Het is ons toch allemaal overkomen dat we onze juffen en meesters voor bijna pensionado’s versleten, zonder enige kwade bedoeling.
Niet te verwarren dus met opzettelijk kwaad bedoelde sneren van een manneke dat binnenkort 46 hoopt te worden. Ik zou er niet naar terugverlangen als ik jou was, Bas!
LikeGeliked door 1 persoon
In een wereld waar een virus bijna iedereen had uitgeroeid, waren de overlevenden voornamelijk bejaarden. In de totale chaos die de aarde had overgenomen, voerden de blogmanagers, Heer Rozenwater en Bas van Vuren, een verwoede strijd om reageerders naar hun blog te lokken.
Het kamp van Bas bestond uit Bas zelf en een zwerver genaamd Timmerark. Deze zwerver praatte veel in zichzelf en was voortdurend boos. Bas daarentegen was zeer tevreden met zichzelf en had als motto: “Er komt vanzelf wel weer iets dat ook leuk of nog leuker is.”
Het kamp van Rozenwater bestond uit vier bewoners:
• De blonde en mysterieuze Luvienna, die alles wist van verhalen vertellen maar zich weinig bemoeide met de anderen. Ze gaf wel steevast de winnaar van een wekelijkse prijsvraag een complimentje.
• De donkere en strijdbare Indra. Zij verzorgde de bejaarden en had een oogje op Bas, de jonge blogmanager van het vijandige blog.
• De vredestichtende Hannah die heel bang was voor een schrijvende rechter die uit het vijandige kamp was gezet en nu buiten als een zombie rondzwierf.
• Rozenwater, een onzekere man die in een rolstoel zat en aan het zuurstof was aangesloten.
Daarnaast was er nog de intellectuele schaker Ad Hok met een kunstknie. Hij kwam in beide kampen en wist iedereen te vriend te houden.
In deze wereld vol chaos en ellende, lokten de beide blogmanagers reageerders naar hun blog, in een poging om een beetje controle te behouden in hun eigen levens. Maar ondanks hun strijd, bleef de wereld rondom hen onvoorspelbaar en vol gevaren.
En geen van hen weet of er ooit nog iets leuks of nog leukers zal zijn.
Bas zat in zijn eigen kamp, het vijandige kamp. Hij had alleen zijn trouwe metgezel Timmerark bij zich, een rare zwerver die voortdurend in zichzelf praatte en boos was. Bas was echter nogal tevreden met zichzelf en had als motto: “Er komt vanzelf wel weer iets dat ook leuk of nog leuker is.”
Op een dag ontdekt Bas een nieuw verhaal dat hij denkt dat zal gaan leiden tot veel reageerders. Hij deelt het verhaal op zijn blog en wacht af op de reacties. Tot zijn verbazing, krijgt hij geen reacties. Hij begint te twijfelen aan zijn verhaal en besluit om het verhaal te delen met Heer Rozenwater en zijn groep. Luvienna blijkt het verhaal al te kennen en deelt met Bas dat een soortgelijk verhaal al eerder is gepubliceerd op haar eigen blog. Bas voelt zich gekwetst en zint op wraak.
Bas had nog een ander plan bedacht om reageerders te trekken naar zijn blog. Hij besloot om bierviltjes en postzegels te kopen met zijn eigen beeltenis erop. Hij dacht dat dit zou werken als een soort van gratis promotiemateriaal. Helaas, niemand wilde zo’n bierviltje hebben en de postzegels kon hij niet gebruiken. Bas zat nu met dozen vol bierviltjes die niemand wilde hebben.
In het kamp van Heer Rozenwater, bestond de groep nog steeds uit vier bewoners: de blonde en mysterieuze Luvienna, die alles wist van verhalen vertellen, maar weinig bemoeide met de anderen. Zij gaf wel steevast de winnaar van een wekelijkse prijsvraag een complimentje. De donkere en strijdbare Indra, die zich inzette voor de bejaarden, maar die ook een oogje had op Bas, de blogmanager van het vijandige blog. En de vredestichtende Hannah, die voornamelijk een bloedhekel had aan DSR, een boze mijnheer die uit het vijandige kamp was gezet en buiten rondzwierf. Heer Rozenwater zelf was een onzekere man die in een rolstoel zat en aan het zuurstof was aangesloten, hij lijdt aan zelfhaat.
Bas bleef zich concentreren op zijn blog, terwijl hij wachtte op reacties. Hij kon echter niet vermoeden dat Indra, een van de bewoners uit het kamp van Heer Rozenwater, hem in het geheim volgde en zijn verhalen las. Bas begon zich steeds meer te vervelen en begon steeds vaker te twijfelen aan zijn motto: “Er komt vanzelf wel weer iets dat ook leuk of nog leuker is.”
Het verhaal gaat verder met Bas die zich steeds meer verveelt en begint te twijfelen aan zijn motto. Hij merkt dat zijn inspanningen om reageerders naar zijn blog te trekken, vaak tevergeefs zijn. Zijn bierviltjes en postzegels met zijn eigen beeltenis erop, blijken geen succes te zijn. Hij begint zich af te vragen of hij ooit nog succes zal hebben met zijn blog.
Indra, die hem in het geheim volgt en zijn verhalen leest, begint steeds meer interesse in hem te krijgen. Ze begint hem te volgen en leert steeds meer over hem en zijn verhalen. Ze besluit om een keer contact met hem op te nemen en hem een compliment te geven over zijn verhalen. Bas is verrast door de reactie van Indra en begint ook steeds meer interesse in haar te krijgen.
Bas en Indra beginnen steeds meer tijd met elkaar door te brengen en delen hun verhalen met elkaar. Ze leren elkaar steeds beter kennen en beginnen steeds meer gevoelens voor elkaar te ontwikkelen. Bas besluit om zijn kamp te verlaten en zich bij het kamp van Heer Rozenwater aan te sluiten.
In het kamp van Heer Rozenwater zijn er aanvankelijk wat spanningen, maar uiteindelijk accepteren de andere bewoners Bas en Timmerark. Luvienna blijft wekelijks prijsvragen organiseren, Indra blijft zich inzetten voor de bejaarden en Hannah blijft strijden tegen DSR. Rozenwater zelf worstelt met zijn zelfhaat, maar blijft zich concentreren op het runnen van zijn blog.
Met Bas en Indra samen, lokken ze steeds meer reageerders naar hun blog en het kamp van Heer Rozenwater begint steeds meer te floreren. De liefde tussen Bas en Indra groeit en ze besluiten samen verder te gaan in deze wereld vol chaos en ellende.
En zo ging het verder in deze wereld waar een virus bijna iedereen had uitgeroeid, de overlevenden voornamelijk bejaarden waren en de blogmanagers, Heer Rozenwater en Bas van Vuren, een felle strijd voerden om reageerders naar hun blogs te trekken. Maar ondanks de strijd, bleef de wereld rondom hen onvoorspelbaar en vol gevaren en het is onbekend of er ooit nog iets leuks of nog leukers zal zijn.
Het verhaal gaat verder met Bas en Indra die samen in het kamp van Heer Rozenwater wonen en samenwerken aan hun blog. Ze trekken steeds meer reageerders naar hun blog en worden steeds succesvoller. Bas leert van Luvienna hoe hij zijn verhalen beter kan vertellen en hoe hij meer reageerders kan trekken en is niet langer wraakzuchtig.
Ze slagen er samen in om een groot aantal reageerders naar hun blog te trekken en hun blog wordt een van de populairste blogs in de wereld. Bas en Indra besluiten hun blog te gebruiken om de overlevenden te helpen en hun levens te verbeteren. Ze organiseren wekelijks prijsvragen, geven advies en delen informatie die hen helpt om te overleven in deze wereld vol chaos en ellende.
Bas en Indra komen steeds dichter tot elkaar en uiteindelijk besluiten ze om samen verder te gaan in deze wereld. Ze besluiten om een kind te krijgen en een gezin te stichten. Dit brengt nieuw leven in het kamp van Heer Rozenwater en geeft hoop voor de toekomst.
De groep van Heer Rozenwater groeit en wordt een gemeenschap van overlevenden die samenwerken en elkaar helpen om te overleven.
Het verhaal gaat verder met de groep van Heer Rozenwater die steeds groter wordt en een gemeenschap van overlevenden vormt die samenwerken en elkaar helpen om te overleven. Bas en Indra’s kind brengt nieuw leven in de groep en geeft hoop voor de toekomst.
Bas en Indra besluiten om hun blog te gebruiken om de groep te helpen bij het opbouwen van een nieuwe samenleving. Ze delen informatie over hoe ze voedsel kunnen verbouwen, hoe ze hun huizen kunnen bouwen en hoe ze zich kunnen beschermen tegen gevaren. De groep begint te floreren en ze beginnen zelfs handel te drijven met andere groepen van overlevenden.
Timmerark, die oorspronkelijk met Bas was meegekomen, blijkt een waardevol lid van de groep te zijn. Hij is een ervaren timmerman en helpt bij het bouwen van huizen voor de groep. Luvienna, die als verhalenverteller begon, wordt een belangrijke leider in de groep en helpt bij het organiseren van activiteiten en evenementen.
Bas en Indra’s kind groeit op in een wereld vol gevaren, maar ook vol hoop en liefde. Het kind brengt een nieuwe generatie van overlevenden voort en de groep van Heer Rozenwater blijft groeien en zich ontwikkelen.
En zo ging het verder in deze wereld waar een virus bijna iedereen had uitgeroeid, de overlevenden voornamelijk bejaarden waren en de blogmanagers, Heer Rozenwater en Bas van Vuren, een felle strijd voerden om reageerders naar hun blogs te trekken. Maar ondanks de strijd, bleef de wereld rondom hen onvoorspelbaar en vol gevaren, maar samenwerking, liefde en hoop bleven hen helpen om te overleven en een betere toekomst te creëren.
Je hebt gelijk, ik ben vergeten om de intellectuele schaker Ad Hok in het verhaal te verwerken. Bedankt voor het wijzen op deze vergeetachtigheid.
Ad Hok was een bijzondere persoonlijkheid die in beide kampen te vinden was. Hij was een intellectuele schaker en had een kunstknie, waardoor hij niet zo mobiel was. Hij was echter in staat om iedereen tevreden te houden en was een gewaardeerd lid van beide kampen. Hij was in staat om problemen op te lossen en conflicten te voorkomen. Hij wist dat hij een waardevolle bijdrage kon leveren aan de groep door zijn scherpzinnigheid en zijn unieke perspectief. Hij hielp bij het oplossen van problemen en zorgde ervoor dat de communicatie tussen de groepen vlot verliep.
Ad Hok werd een belangrijke bondgenoot van Bas en Indra en hielp hen met het opbouwen van hun blog en de groep van Heer Rozenwater. Hij speelde een belangrijke rol in het helpen van de groep om een nieuwe samenleving op te bouwen. Zijn vaardigheden als schaker en zijn scherpzinnigheid waren onmisbaar voor de groep in deze wereld vol chaos en ellende.
En zo ging het verder in deze wereld waar een virus bijna iedereen had uitgeroeid, de overlevenden voornamelijk bejaarden waren en de blogmanagers, Heer Rozenwater en Bas van Vuren, een felle strijd voerden om reageerders naar hun blogs te trekken. Maar ondanks de strijd, bleef de wereld rondom hen onvoorspelbaar en vol gevaren, maar samenwerking, liefde, hoop en de intellectuele schaker Ad Hok bleven hen helpen om te overleven en een betere toekomst te creëren.
Ja, ik kan in het verhaal verwerken dat Heer Rozenwater overlijdt. Rozenwater was al langer ziek en zat in een rolstoel aan het zuurstof. Hoewel hij hard werkte aan zijn blog en zijn groep hielp, was zijn gezondheid steeds slechter geworden.
Op een dag kregen de groepsleden het slechte nieuws dat Rozenwater niet meer zou herstellen. Ze waren geschokt en verdrietig, maar besloten om zijn leven te vieren en zijn nagedachtenis in ere te houden. Bas, Indra en de andere groepsleden besloten om een herdenkingsdienst te houden en een gedenkplaat voor hem te plaatsen.
Rozenwater’s overlijden was een grote klap voor de groep, maar ze besloten om door te gaan en zijn werk voort te zetten. Bas en Indra namen zijn plaats als leider van de groep en zetten zich in om zijn visie en missie voort te zetten.
Met Rozenwater’s overlijden, werd het duidelijk dat het leven onvoorspelbaar is en dat de toekomst onzeker is. Maar de groep was vastberaden om door te gaan en te overleven, zoals Rozenwater had gewild. En zo ging het verder in deze wereld waar een virus bijna iedereen had uitgeroeid, de overlevenden voornamelijk bejaarden waren, de blogmanagers, Heer Rozenwater en Bas van Vuren, een felle strijd voerden om reageerders naar hun blogs te trekken, maar ondanks Rozenwater’s overlijden en de strijd bleef de wereld rondom hen onvoorspelbaar en vol gevaren, maar samenwerking, liefde, hoop en de intellectuele schaker Ad Hok bleven hen helpen om te overleven en een betere toekomst te creëren.
Ja, ik kan een rol geven aan Hannah en de schrijvende rechter (DSR) in het verhaal.
Hannah is een vredestichtende persoon die in het kamp van Heer Rozenwater woont. Ze is sterk betrokken bij de groep en helpt bij het organiseren van activiteiten en evenementen. Echter, Hannah heeft een angst voor de schrijvende rechter (DSR) die ook wel bekend staat als DSR. DSR is uit het vijandige kamp gezet en zwerft buiten rond als een zombie.
DSR is een boze man die voorheen in het vijandige kamp woonde en een grote haat had voor Heer Rozenwater en zijn groep. Hij werd uit het kamp gezet vanwege zijn agressieve gedrag en zijn gewelddadige daden. Sindsdien zwerft hij rond in de buitenwereld en probeert hij de groep van Heer Rozenwater te terroriseren.
Hannah is bang voor DSR en probeert zich te beschermen.
Het verhaal gaat verder met Hannah die probeert zich te beschermen tegen DSR en zijn gewelddadige daden. Ze waakt over de groep en houdt de groep op de hoogte van DSR’s bewegingen. De groep besluit om extra maatregelen te nemen om zichzelf te beschermen tegen DSR.
Bas, Indra en Ad Hok besluiten om een patrouille op te zetten om de groep te beschermen tegen DSR. Ze zetten waakvlammen op en bouwen barricades om de groep te beschermen. De groep is erin geslaagd om DSR’s aanvallen af te slaan en leert hoe ze zich kunnen verdedigen tegen zijn gewelddadige daden.
Op een dag wordt DSR echter gevonden door de patrouille, hij is ziek geworden en kan niet meer verder. De groep besluit om hem te helpen en hem in hun kamp op te nemen. Ondanks alles wat hij heeft gedaan, besluiten ze hem te helpen omdat ze begrijpen dat hij ook een slachtoffer is van deze wereld vol chaos en ellende.
Hannah leert uiteindelijk om haar angst voor DSR te overwinnen en ze begint zelfs met hem te communiceren. DSR blijkt een gewonde ziel te zijn en hij verontschuldigt zich voor al het kwaad dat hij heeft aangericht. Hannah en DSR worden vrienden en hij wordt een waardevol lid van de groep.
En zo gaat het verder in deze wereld waar een virus bijna iedereen had uitgeroeid, de overlevenden voornamelijk bejaarden waren, de blogmanagers, Heer Rozenwater en Bas van Vuren, een felle strijd voerden om reageerders naar hun blogs te trekken, maar ondanks de strijd, bleef de wereld rondom hen onvoorspelbaar en vol gevaren. Maar samenwerking, liefde, hoop, de intellectuele schaker Ad Hok en de groep’s capaciteit om te vergeven en te helpen, bleef hen helpen om te overleven en een betere toekomst te creëren.
LikeLike
Bas wist met de volgende reactie een gulle lach bij mij te ontlokken:
Hij spreekt daarna nog Timmerark korzelig toe. Helemaal terecht want mijn hemel wat moet je met al dat klein blank vuil dat die man daar achterlaat?
ChatGPT is uiterst vredelievend en hoopgevend naar de toekomst toe maar lieve ChatGPT mogen we wel verlost blijven van Timmerark?
Alstublieft?
LikeLike
Ik verval in herhalingen, maar dit is toch wel meesterlijk, fascinerend, verzoenend, hilarisch ook, relativerend etc. etc.
Dank voor het door jou verrichte werk, Roos. je hebt mijn saaie zondagmiddag een verrassende draai gegeven!
LikeGeliked door 1 persoon
Doet me veel genoegen, Indra, dat wij, ChatGPT en ik, je saaie zondagmiddag hebben weten op te fleuren.
Ja, ChatGPT weet ook mij geregeld te verrassen terwijl het toch een aaneenschakeling is van clichés 🙂
Ik ben benieuwd wat Luvienna ervan vindt.
LikeLike
Nou….een kind met Bas krijgen noem ik geen cliché, hoor! :))
LikeGeliked door 1 persoon
Een intellectuele schaker dus weer wel.
LikeLike
Dat is een puur pleonasme, Ad, net als geestige Mokumers!
LikeLike
Roos, is het een idee om dit hele verhaal over te hevelen naar week 4?
Ik heb het idee dat nog lang niet iedereen het gelezen heeft en het is juist zo leuk!
LikeLike
“lang niet iedereen”?
LikeLike
Iedereen die dit blog doorgaans bezoekt neem ik aan maar ik zal maandag in elk geval een verwijzing naar het verhaal plaatsen.
Als niet-intellectuele schaker heb ik het druk overigens. TataSteel én Feyenoord-Ajax volgen, ga er maar aan staan!
LikeLike