Welkom bij herfstgasten. De tweede Herfstgast van dit seizoen is Luvienna. De absolute tegenpool van onze zeer gewaardeerde eerste Herfstgast. Luvienna is altijd op zoek naar harmonie, zoekt steevast het positieve in mens en dier en je zult haar daarbij nooit op een schrijffoutje of kromme zin betrappen. Wat ze wel gemeen heeft met de eerste Herfstgast is een scherpe intelligentie en een zekere mate van ondoorgrondelijkheid.
In een maandvullend programma mag een interessante Nederlander, Vlaming of Nederlandssprekende buitenlander zijn of haar favoriete films/boeken/tv-programma’s/tijdschriftartikelen samenstellen. De gekozen elementen worden hier in een door de gast vast te stellen tijdmaat getoond en aan de hand daarvan wordt de gast geïnterviewd door de bezoekers van dit blog.
Trackback: https://heerrozenwater.com/herfstgasten/
heerrozenwater 
Geachte Heer Rozenwater,
Uw laatste zin is overbodig.
De strekking van uw laatste zin vindt overigens geen steun in de kopjesinzendingen van uw Herfstgast2 die voorspelbaar en vaak clichématig zijn.
Hartelijke groet,
RidB
LikeLike
Hoezo overbodig? Ik snap het echt niet.
Probeer ook eens een kopje, valt nog niet mee hoor om origineel te zijn!
LikeLike
Geachte heer Rozenwater,
Om mijn punt verder te ondersteunen, zie de kopjesinzending van uw Herfstgast2 voor de Afbeelding van Vandaag:
Luvienna
oktober 10, 2016 om 11:29 am
Happy Ending
Ja sorry, die ligt wel heel erg voor de hand.
Zelfs de inzendster geneert zich voor haar inzending. Een gemeenstelling met de intelligentie van DSR en diens mate van ondoorgrondelijkheid klemt aldus en het maakt uw laatste zin daardoor overbodig.
Ik gun u uw soms onkritische fandom, natuurlijk.
Hartelijke groet,
RidB
LikeLike
Ha, ha, u bent het niet eens met de constatering. Bij “overbodig” denk ik aan iets anders, zoiets als de cirkel is rond, bloeiende bloesem, een ronde bal, naar elders vertrekken, gratis cadeau etc.
Misschien is Luvienna inderdaad niet ondoorgrondelijk maar intelligent is ze wel. Daar blijf ik bij.
LikeLike
Zomaar tot herfstgast
gebombardeerdopgeklommen. Nee, niet gebombardeerd, HeRoWa heeft het netjes gevraagd en ik heb ja gezegd. En nu moet ik dus in de voetsporen van De Schrijvende Rechter treden – ik hoor de commentaren al komen. Aan de andere kant: Wrestlemania moet toch niet al te moeilijk op te volgen zijn.HeRoWa, voor wie het vandaag een speciale dag is, vraagt op de afsluitpagina van de vorige herfstgast wat indruk heeft gemaakt in mijn kleuterjaren en dat hij als start een fragment uit mijn jeugd verwacht. Tja, dat mijn kleuterjaren zijn al zo lang geleden dat ik me er niet veel van herinner. Wat ik o.a. nog wel weet – maar daar heb ik geen fragment van – is het schone gevoel dat ik had als ik gebiecht had. Ja, ik ben katholiek opgevoed. Dat kwam voornamelijk doordat mijn vader, van huis uit katholiek maar bepaald niet fanatiek – ervan overtuigd was dat zijn gebeden hadden geleid tot mijn genezing van hersenvliesontsteking op 2-jarige leeftijd of daaromtrent, wat heel erg kantje-boord moet zijn geweest. Jullie hadden het bijna zonder mij moeten doen en daar moet je toch niet aan denken.
Katholiek opgevoed dus, met elke zondag naar de kerk, kleuterschool bij de zusters (heel lieve zusters) en regelmatig biechten. Als ik uit die biechrstoel kwam, met mijn kinderzieltje vers uit de hemelse wasmachine, nam ik me altijd plechtig voor om er deze keer nou echt voor te zorgen dat het ook zo bleef. Zoals mijn moeder bij een pasgewassen bloesje altijd zei: Hou het nou een keer schoon. Wat nooit lukte, het bloesje niet en het zieltje niet.
Enfin, tot zover dat deel uit mijn kleuterjaren.
Waar ik wél een fragment van heb is een boek dat in mijn jeugd grote indruk op me heeft gemaakt: Frankenstein, or The Modern Prometheus, van Mary Wollstonecraft Shelley. Ik zag als 12-/13-jarige in een Blokker/Zeeman-achtige winkel een pocket met het monster in de Boris Karloffversie op de cover, las de achterkant en kocht het. En raakte er helemaal ondersteboven van. Wat een zak, die dokter Frankenstein! Hoe kan iemand zó wreed zijn tegen een wezen voor wiens bestaan hij zelf verantwoordelijk is en dat hij zonder iets, zonder enige uitleg of wat dan ook, de wereld inschopt! Mijn hart bloedde voor het monster en o, wat was ik giftig op die egoïstische eikel van een Frankenstein!
Pas later begreep ik dat het doel van de schrijfster was de mensheid ervan te overtuigen dat het spelen voor god een heilloze weg was die je vooral niet in moest slaan. Daar kun je van vinden wat je wil. Maar toen kon ik alleen aan dat arme monster denken.
Het is een goed boek in de zin dat het veel bij me losmaakte. Maar wat héb ik me toch moeten worstelen door pagina’s vol geëxalteerde beschrijvingen van natuur, bergen, bossen, emoties, en dergelijke, zo typerend voor de himmelhoch jauchzend, zum Tode betrübt-stijl van de 19e eeuw.
Oké, fragmenten dus. Ik moet een beetje uit mijn hoofd werken wat me het meeste aangreep, want opnieuw lezen is niet echt een optie.
Dit fragment betreft de beschrijving van het tot leven wekken van het monster en hoe de doemdokter door dat leven ineens een gruwelijke afkeer van zijn schepping krijgt:
Hieronder een fragment van toen het monster – dat nooit een naam heeft gekregen, de stakker – een tijdje vredelievend naast een gezin – zonder dat ze dat weten – in een hutje bivakkeert, van hen leert lezen en schrijven (dat had de schrijfster nodig) en dan contact met de oude man zoekt. Which went horribly wrong.
Als Frankenstein en het monster elkaar voor het eerst spreken (nadat zijn schepping zijn halve familie heeft uitgemoord):
En tot slot, het smartelijke einde. snif
LikeGeliked door 1 persoon
Huh, wat? Geen filmpje of foto?
LikeLike
Komt wellicht bij een volgend fragment, H.
LikeLike
Ik houd niet zo van moord en doodslag luvienna sorry
LikeLike
Blij dat ik om een fragment uit je kleuterjaren heb gevraagd. Wij krijgen daarmee een paar hele mooie jeugdherinneringen cadeau. Benieuwd door welke zonden je zieltje niet meer kraakhelder schoon werd. Ik jatte wel eens een biscuitje maar kan me niet voorstellen dat het opbiechten van die zonde me een schoon gevoel zou geven.
Ik zag als 12-/13-jarige in een Blokker/Zeeman-achtige winkel een pocket met het monster in de Boris Karloffversie op de cover
Dat klinkt als zo’n goedkope gepopulariseerde versie. Heb je later de originele versie gelezen?
Maar wat héb ik me toch moeten worstelen door pagina’s vol geëxalteerde beschrijvingen van natuur, bergen, bossen, emoties, en dergelijke
Dat weerspreekt mijn eerdere aanname. Je las meteen het origineel? Knap hoor!
Mijn hart bloedde voor het monster en o, wat was ik giftig op die egoïstische eikel van een Frankenstein!
Maakte het spook van de opera ook zoveel emoties bij je los? Vreemd hoe dat werkt want aan trouwen met zo’n monster moet je toch niet denken 🙂
Uit de film staat me deze scene het meeste bij:
LikeLike
@HeRoWa, het spook heb ik veel later pas gezien, ruim nadat ik geleerd had dat de wereld heel onaardig en oneerlijk kan zijn. Die maakte niet die verpletterende indruk die Frankenstein op me had, maar ik had wel datzelfde onrechtvaardigheidsgevoel. Waarom kunnen mensen zich niet wat meer inleven in anderen?
En nee, trouwen met het monster zat niet in de opties. :-p Alhoewel die Phantomverfilming uit 2004 best een smakelijk spook had. Ik snapte dan ook niet waarom iedereen zo moest gillen als ze hem zagen – en dat was geen Beliebergilletjes.
Het spook uit de eerste verfilming, dát was pas eng!
LikeLike
Gebit saneren, een nosejob, haar goed wassen + een paar nachtjes uitslapen zou al een stuk schelen denk ik.
LikeLike
Ik zou als eerste wat aan de moeren in zijn nek laten doen.
LikeGeliked door 1 persoon
Frankenstein als sprookje.
Sprak mij nooit aan.
Nu presentatie in brokjes
Dat gaat beter. Mijn oog valt op
Farewell , I will leave you Mr Frankenstein.
Ja, dat is herkenbaar
Ik ontmoette in Real time Mr F. in andere gedaante.
Je wilt maar 1 ding: Weg wezen.
Misschien verkeerd gelezen, misschien nog ’n keer goed lezen
Maar het sprookje is voor mij zo begrijpelijker.
Kijk uit naar het volgende stukje.
High Five
LikeLike
Beter goed gepikt dan slecht bedacht, moeten ze bij GeenStijl gedacht hebben:
http://www.geenstijl.nl/mt/archieven/2016/10/gstv_nazomergasten.html
LikeLike
Nazomergasten… herfstgasten, wintergasten, lentegasten. We kunnen nog even door.
LikeLike
Jaargasten, maandgasten, weekgasten, daggasten…
LikeGeliked door 1 persoon
Al vanaf dat ik er voor het eerst van hoorde, ben ik gefascineerd door cryonisme. Vanuit de gedachte: baat het niet dan schaadt het niet, ben ik vast van plan om, als ooit het schip met geld binnenvaart, mezelf ergens in een goedbewaarde kelder in een fraaie, roestvrijstalen tank gevitrificeerd te laten opslaan zodra de tijd daarvoor gekomen is. Liefst compleet, maar mochten de pecunia dat niet toelaten dan desnoods alleen mijn brein.
Waarom? Het idee dat je ‘zelf’ ooit foetsie is, heeft me altijd tegengestaan. Zo kan ik ook niet begrijpen hoe mensen, die redelijk gezond van lijf, leden en geest zijn, hun leven als ‘voltooid’ kunnen beschouwen en het willen beëindigen. Ik respecteer absoluut hun recht als baas over hun eigen leven en dood, maar ik snap het niet. Verklaringen die voor zo’n doodswens worden gegeven, zoals vrienden en/of leeftijdgenoten die wegvallen, de tijdsgeest die verandert en dergelijke, zijn voor mij niet voldoende. Ook als je dat soort problemen niet het hoofd kunt bieden, zijn er nog zoveel andere zaken die het leven de moeite waard maken. Dus tenzij ik heel erg verander van mening en inzicht, en zolang er geen sprake is van fysiek of geestelijk ondraaglijk lijden, voor mij op mijn oude dag geen pil van Drion of soortgelijk. Geestelijk ondraaglijk lijden heb ik helaas van nabij van mijn moeder meegemaakt; dat is gruwelijk en mensonterend, en schreeuwt om vergetelheid.
Maar als ik zo’n scenario kan ontwijken blijf ik liever bestaan. En aangezien ik niet geloof in een leven in het hiernamaals, zal een oplossing om dat ‘zelf’ te blijven behouden door mensen moeten worden gevonden. Cryonisme is daarvoor een goede kandidaat.
Natuurlijk zijn er geen garanties. Er kan van alles misgaan. Maar lees dit uitstekende stuk van Tim Urban (van de site Wait But Why) en je zult zien dat cryonisten geen rare aluhoedjes zijn, de materie en bijbehorende problemen wetenschappelijk aanpakken en aan de laatste inzichten aanpassen, en aan oplossingen werken voor problemen die de meeste mensen zelf nog niet hadden bedacht.
http://waitbutwhy.com/2016/03/cryonics.html
LikeGeliked door 1 persoon
Zonder al te veel kennis van het onderwerp overvalt me een grote scepsis als ik aan cryonics denk. Hersens lijken me net zo complex als bijvoorbeeld stad. Een stad stilzetten kan naar mijn idee ook niet. Mocht je zoiets al kunnen en na 100 jaar wordt zo’n stad weer opgestart dan is het een heel andere stad geworden. Hetzelfde zal voor hersenen gelden. Het volgende artikel bevestigt mijn scepsis volledig:
https://www.technologyreview.com/s/541311/the-false-science-of-cryonics/
Nu begrijp ik het niet kunnen accepteren van eigen sterfelijkheid volledig. In het Oerboek (mij aangeraden door DSR) wordt nog aangevoerd dat je verstandelijk heel goed beseft dat je eens er niet meer zult zijn maar dat we intuïtief allemaal denken dat we het eeuwige leven hebben. Vanwege omstandigheden gaat het reageren hier erg moeizaam, ik zal het hierbij moeten laten.
LikeGeliked door 1 persoon
Dat artikel vind ik een typisch voorbeeld van veroordelen van wat als krankzinnige ideeën beschouwd wordt. Vooruitgang komt vooral via mensen met ‘krankzinnige’ ideeën. Als het mislukt zijn ze gek, als het lukt zijn ze zieners.
Als je een eeuw geleden had voorspeld dat de hele wereld verbonden zou zijn via een klein apparaatje hadden ze je ook voor gek verklaard.
LikeLike
…. en toch kan ik niet geloven dat cryonics ooit nog eens populair wordt. Het leven is zo fragiel, de gedachten in ons hoofd zo vluchtig. Als je dat complexe en bruisende systeem van stroomstootjes en chemische reacties stilzet zal na een herstart, zeker na 100 jaar, er alleen nog een troosteloze ruïne overblijven. Dat ben jij niet, dat is dan heel iemand anders. Misschien is die ruïne weer op te bouwen met nieuwe herinneringen en ervaringen maar wat heb jij daar nu aan?
Kun je beter jezelf laten klonen en je kloon je levensgeschiedenis vertellen. Je vertelt haar waar je gelukkig van bent geworden en wat verkeerd uitpakte. Hoeft ze die fouten niet te maken en kan ze rechtstreeks afstevenen op het geluk!
LikeLike
Hahaha, jazeker! Je kloon vermijdt alle fouten die jij hebt gemaakt en maakt een hele rits van zichzelf. 😉
Wat die mogelijk troosteloze ruïne betreft: kan.We weten nog zoveel niet van het brein dat het nog heel veel kanten op kan. Je bent op dit moment ook niet dezelfde persoon die je 20 jaar geleden was. Of zelf die je gisteren was. We DENKEN dat allemaal wel, maar daarmee IS het nog niet zo. En wat ik eerder zei: niet geschoten altijd mis. Als je doodgaat weet je zeker dat de boel weg is. Zolang je niet in een afterlife gelooft.
LikeLike
De wereldliteratuur staat bol van lieden die de Dood willen ontlopen of beduvelen. Het loopt doorgaans slecht met ze af. Je Eindoordeeltje maar gewoon afwachten, hoor.
LikeGeliked door 1 persoon
Vandaag de laatste Hefstgastendag voor Luvienna. Als we de balans opmaken moeten we helaas constateren dat het concept geen succes is gebleken. Ligt niet aan het concept zelf maar meer aan het intellectuele gewicht van de vragenstellers alhier. Aardige lieve mensen maar geen diepgravers die een Herfstgast met interessante vragen weten te bestoken.
De volgende gast op mijn lijstje, Ad Hok, heeft al laten weten dat hij voor de eer bedankt. Hij heeft er gewoon geen zin in. Heel jammer want ik was erg benieuwd naar zijn film en TV fragmenten.
Herfstgasten is begonnen met een idee van Bertie. Misschien wil zij nog ter afsluiting als gast optreden? Bertie laat me weten of je interesse hebt.
Ik wil Luvienna bedanken voor haar zeer welwillende medewerking. Bijzonder je fascinatie met Frankenstein en cryonisme. Enge onderwerpen. Je hebt me niet kunnen overtuigen dat invriezen een aanlokkelijke optie is. Ik ga dan toch liever meteen op in het eindeloze niets. In Eindoordeeltjes geloof ik niet, dat is voor mensen die hopen dat hun vijanden na de dood nog zullen worden gestraft. Een tamelijk kleinzielige hoop naar mijn idee.
Luvienna,
LikeLike
HeRoWa, Dank je wel voor je mooie bos bloemen. Ik ga ze schuin afsnijden en in mijn mooiste vaas zetten. 🙂
LikeLike
Geachte heer Rozenwater,
Een citaat van u (zie boven): “Als we de balans opmaken moeten we helaas constateren dat het concept geen succes is gebleken. Ligt niet aan het concept zelf maar meer aan het intellectuele gewicht van de vragenstellers alhier.” Dat is aardig van u jegens uw publiek!
Hartelijke groet,
RidB
LikeLike
RidB, de waarheid moet gezegd worden en dat publiek van mij kan wel tegen een stootje (ongelijk …).
LikeLike