Toen onze kinderen nog klein waren stopten we tijdens het fietsen vaak om te keuvelen met de koeien. „Mijn papa spreekt koeientaal”, vertelden ze trots op school. De puberteit deed alle geloof in deze toch wel bijzondere gave in één klap verbleken.
Vanochtend, tijdens een wandeling langs de velden van de Utrechtse Heuvelrug, werd mijn aandacht getrokken door een gezin met twee kinderen én een paar koeien. De vader, druk in gesprek met een bruin gevlekte, voor de kinderen heel normaal. Koeientaal, nooit weggeweest.
Eric van Grieken
Bas gaat met zijn wekelijkse intro’s onverstoorbaar verder. Het gemis aan commentaar lost hij op door het inderdaad kostelijke commentaar van Ad van het andere ikjesblog te kopiëren:
Zijn sneer naar “Roosje Herenwater” doet pijn. Allereerst is Oerol het meest egalitaire festival ter wereld, bij de happy few horen is er echt helemaal niet bij. De verwijzing naar een pontje geeft daarbij blijk van veel oerol-onwetendheid. Op het prachtige eiland is geen pontje te vinden!
IJsjes daarentegen weer wel maar door een ijsje “langs je tong te halen” voelt geen enkele Oeralganger zich bijzonder. Wij voelen ons dan één en volledig in tune met het oneindige universum.
Dan nog de gekjes. Jaar in jaar uit, dag in dag uit, beweren dat het tegenwoordig slecht gesteld is met de ikjes, daar zou toch iedereen mild-kermend gek van worden?
DSR wordt mild-kermend gek van de onbenulligheden die tegenwoordig onder het mom van Ik-jes worden afgedrukt, in dit geval met een pontificaal ingestarte lachband tot besluit -zucht-.
Zouden we de GGD, of hoe heet die instantie in Brussel, niet moeten bellen?
Met mijn Curaçaose gids loop ik na zeventig jaar voor het eerst door de bario Fleur de Marie, in mijn jonge jaren een niet helemaal veilige emigrantenwijk boven Willemstad. Een paar bewoners zittend op de stoep voor hun kleurrijk gerenoveerde huisjes, kijken ons belangstellend aan en groeten vriendelijk. Ik zeg tegen mijn gids dat ik hier destijds niet had durven wandelen vanwege mijn blanke huidskleur. Zij kijkt mij strak aan: „Jouw probleem is nu juist dat je géén kleur hebt.”
Siebe Sonnema
Bas vindt de opmerking van de gids te gewoontjes:
Goed voor een fooitje, een aai over de bol maar eigenlijk niet voor een eerbetoon in de krant.
Vuremans blijft overigens volharden in zijn oerol-onwetendheid: hij weet nog steeds niet het verschil tussen een veerboot en een pontje.
Ik moet wel mijn excuses aanbieden voor het onvermeld laten dat hij “Zat Sjoerd achterop in het kinderzitje?” uit het blote hoofd heeft geciteerd. Niks gekopieerd dus! Sorry Bas, dat was een bijzonder knappe prestatie en daar had ik zeker gewag van moeten maken.
DSR grijpt elke kans aan zijn ergernis over de woke-discussie te ventileren:
Zo-zo, een stelletje racisten daar in de West! En dat kennelijk al sinds jaar en dag.
Mooi dat de inzender zichzelf identificeert als ‘blank’, en dat NRC dat gewoon plaatst.
De kleinzoons van 6 en 8 jaar logeren een paar dagen bij ons, hun grootouders. Onderweg naar een activiteit vertelt grootmoeder dat de kinderen in Colombia gevonden zijn. Dat maakt veel indruk. Ze vragen oma hoe ze dat weet. „Van de nieuwsapp”, zegt oma. Wat is dat? Ik leg uit dat dat is een soort krant is op de telefoon. Twee paar verbaasde ogen kijken me aan: wat is een krant?
Gosé Piek
Bas heeft gevoel voor humor, dat zal niemand ontkennen:
Qua inhoud van ikje Krant: “mwah” zou Luvienna zeggen. En misschien zegt ze dat wel. Ga maar gauw kijken.
Luv’s beknopte commentaar blijft dus niet onopgemerkt en krijgt zelfs tractie. Zie daarvoor ook deze conversatie waarin Ad Hok uiterst droog en smakelijk De Zeurende Rechter van repliek dient:
Na ruim twee uur fietsen, het beste was er allang vanaf, word ik ingehaald door een stelletje. Zij voorop, hij erachter. Met enige moeite sluit ik aan. Ruim 31 km/u, wat gaat dat gemakkelijk in het wiel. Na een tijdje slaat zij af. Hij tegen mij: „Wat kan die dame fietsen, hè, ik was zo blij toen zij mij inhaalde.”
Aad Schippers
Dat Bas geen wielrenner is blijkt wel uit zijn commentaar:
Er wordt wat afgefietst en wat zijn het toch rare mensen! Moet je als voetganger eens doen, zo’n vrouw in de nek hijgen.
Als je niet wil dat iemand in je wiel gaat zitten hou je gewoon in. Zo simpel is het. De wielrenster in kwestie zal het een eer hebben gevonden twee amechtige mannelijke wielrenners uit de wind te houden
Ik rijd op de tractor rondjes over het weiland. De zwadhark slingert het gortdroge gras in grote stofwolken op rechte rijen. In de zowel scherpe als vederlichte zomerlucht golft de zinderende hitte. Nog nooit zag ik de banden van de tractor zo onder het stuifzand. Neerslag lijkt niet meer te bestaan. En ik maak me grote zorgen. In mijn oordoppen hoor ik de weerman op Radio1 nóg een week van droogte en zon voorspellen.
„Dankjewel, Marco”, zegt de presentatrice met haar prettige stem, „dat klinkt weer helemaal prima.”
Bert te Wierik
Bas (wordt op “sommige sites” een boerenlul gevonden):
Nou nou, een poëtische boer.
Inhoudelijk eens: ook ik, en ik ben niet eens een boer, maar misschien een boerenlul, zoals ze op sommige sites vinden, erger me vaak aan de dommige blijdschap over hoge temperaturen en droogte.
Lummel bij de gekjes 🙂 :
Op sommige blogs vinden ze me een zwadhark.
DSR:
Een boer die niet klaagt, is een dooie boer. Deze is kennelijk springlevend, met z’n “zowel scherp als vederlicht” gegolf.
Tijdens deze droogte sproeit de gemeente de bloembakken rond het speelplaatsje vanuit een grote watertank achter een heuse tractor. Geen alledaags schouwspel in de grote stad. Een jonge moeder bekijkt het gefascineerd, verzamelt dan kind en spullen om te vertrekken en giet met een ferme zwaai haar lauwgeworden watertje over het kunstgras uit.
Joke Hoeksema
Bas, de man die altijd met zijn oordeel klaar staat:
Wees toch eens wat liever, lieve mensen en oordeelt niet. Opdat gij ook zelf niet enz
Vuremans is gestoken door een mug en mist aandacht (“Maar daar schrijft niemand over.“). Mijn zorg gaat eerder uit naar mensen met longklachten die het tijdens deze benauwde dagen extra zwaar hebben.
Pawi, onnavolgbaar, bij de gekjes:
Hoe weet de inzendster dat? Van dat lauwgeworden?
Wellicht door logisch nadenken, pawi?
Lummel haakt aan met een volgende bizarre gedachtekronkel: het kunstgras zou verzonnen zijn om het ikje geplaatst te krijgen.
heerrozenwater 
Koeientaal
Toen onze kinderen nog klein waren stopten we tijdens het fietsen vaak om te keuvelen met de koeien. „Mijn papa spreekt koeientaal”, vertelden ze trots op school. De puberteit deed alle geloof in deze toch wel bijzondere gave in één klap verbleken.
Vanochtend, tijdens een wandeling langs de velden van de Utrechtse Heuvelrug, werd mijn aandacht getrokken door een gezin met twee kinderen én een paar koeien. De vader, druk in gesprek met een bruin gevlekte, voor de kinderen heel normaal. Koeientaal, nooit weggeweest.
Eric van Grieken
Bas gaat met zijn wekelijkse intro’s onverstoorbaar verder. Het gemis aan commentaar lost hij op door het inderdaad kostelijke commentaar van Ad van het andere ikjesblog te kopiëren:
Zijn sneer naar “Roosje Herenwater” doet pijn. Allereerst is Oerol het meest egalitaire festival ter wereld, bij de happy few horen is er echt helemaal niet bij. De verwijzing naar een pontje geeft daarbij blijk van veel oerol-onwetendheid. Op het prachtige eiland is geen pontje te vinden!
IJsjes daarentegen weer wel maar door een ijsje “langs je tong te halen” voelt geen enkele Oeralganger zich bijzonder. Wij voelen ons dan één en volledig in tune met het oneindige universum.
Dan nog de gekjes. Jaar in jaar uit, dag in dag uit, beweren dat het tegenwoordig slecht gesteld is met de ikjes, daar zou toch iedereen mild-kermend gek van worden?
Zouden we de GGD, of hoe heet die instantie in Brussel, niet moeten bellen?
LikeLike
Ikje Koeientaal: Kan beter.
LikeLike
Vriendelijk
Met mijn Curaçaose gids loop ik na zeventig jaar voor het eerst door de bario Fleur de Marie, in mijn jonge jaren een niet helemaal veilige emigrantenwijk boven Willemstad. Een paar bewoners zittend op de stoep voor hun kleurrijk gerenoveerde huisjes, kijken ons belangstellend aan en groeten vriendelijk. Ik zeg tegen mijn gids dat ik hier destijds niet had durven wandelen vanwege mijn blanke huidskleur. Zij kijkt mij strak aan: „Jouw probleem is nu juist dat je géén kleur hebt.”
Siebe Sonnema
Bas vindt de opmerking van de gids te gewoontjes:
Vuremans blijft overigens volharden in zijn oerol-onwetendheid: hij weet nog steeds niet het verschil tussen een veerboot en een pontje.
Ik moet wel mijn excuses aanbieden voor het onvermeld laten dat hij “Zat Sjoerd achterop in het kinderzitje?” uit het blote hoofd heeft geciteerd. Niks gekopieerd dus! Sorry Bas, dat was een bijzonder knappe prestatie en daar had ik zeker gewag van moeten maken.
DSR grijpt elke kans aan zijn ergernis over de woke-discussie te ventileren:
LikeLike
Ikje Vriendelijk: Meh
LikeLike
Krant
De kleinzoons van 6 en 8 jaar logeren een paar dagen bij ons, hun grootouders. Onderweg naar een activiteit vertelt grootmoeder dat de kinderen in Colombia gevonden zijn. Dat maakt veel indruk. Ze vragen oma hoe ze dat weet. „Van de nieuwsapp”, zegt oma. Wat is dat? Ik leg uit dat dat is een soort krant is op de telefoon. Twee paar verbaasde ogen kijken me aan: wat is een krant?
Gosé Piek
Bas heeft gevoel voor humor, dat zal niemand ontkennen:
Luv’s beknopte commentaar blijft dus niet onopgemerkt en krijgt zelfs tractie. Zie daarvoor ook deze conversatie waarin Ad Hok uiterst droog en smakelijk De Zeurende Rechter van repliek dient:
LikeLike
Ikje Krant: inderdaad mwah.
LikeGeliked door 1 persoon
Stelletje
Na ruim twee uur fietsen, het beste was er allang vanaf, word ik ingehaald door een stelletje. Zij voorop, hij erachter. Met enige moeite sluit ik aan. Ruim 31 km/u, wat gaat dat gemakkelijk in het wiel. Na een tijdje slaat zij af. Hij tegen mij: „Wat kan die dame fietsen, hè, ik was zo blij toen zij mij inhaalde.”
Aad Schippers
Dat Bas geen wielrenner is blijkt wel uit zijn commentaar:
Als je niet wil dat iemand in je wiel gaat zitten hou je gewoon in. Zo simpel is het. De wielrenster in kwestie zal het een eer hebben gevonden twee amechtige mannelijke wielrenners uit de wind te houden
LikeLike
Ikje Stelletje: dus geen stelletje
LikeLike
Prima
Ik rijd op de tractor rondjes over het weiland. De zwadhark slingert het gortdroge gras in grote stofwolken op rechte rijen. In de zowel scherpe als vederlichte zomerlucht golft de zinderende hitte. Nog nooit zag ik de banden van de tractor zo onder het stuifzand. Neerslag lijkt niet meer te bestaan. En ik maak me grote zorgen. In mijn oordoppen hoor ik de weerman op Radio1 nóg een week van droogte en zon voorspellen.
„Dankjewel, Marco”, zegt de presentatrice met haar prettige stem, „dat klinkt weer helemaal prima.”
Bert te Wierik
Bas (wordt op “sommige sites” een boerenlul gevonden):
Lummel bij de gekjes 🙂 :
DSR:
LikeLike
Ikje Prima: het was leuker geweest als de presentatrice had gezegd dat het naar mooi warm weer klinkt.
LikeLike
Sproeien
Tijdens deze droogte sproeit de gemeente de bloembakken rond het speelplaatsje vanuit een grote watertank achter een heuse tractor. Geen alledaags schouwspel in de grote stad. Een jonge moeder bekijkt het gefascineerd, verzamelt dan kind en spullen om te vertrekken en giet met een ferme zwaai haar lauwgeworden watertje over het kunstgras uit.
Joke Hoeksema
Bas, de man die altijd met zijn oordeel klaar staat:
Vuremans is gestoken door een mug en mist aandacht (“Maar daar schrijft niemand over.“). Mijn zorg gaat eerder uit naar mensen met longklachten die het tijdens deze benauwde dagen extra zwaar hebben.
Pawi, onnavolgbaar, bij de gekjes:
Wellicht door logisch nadenken, pawi?
Lummel haakt aan met een volgende bizarre gedachtekronkel: het kunstgras zou verzonnen zijn om het ikje geplaatst te krijgen.
Lummeltje toch 🙂
LikeLike
Ikje Sproeien: handig, dat kunstgras besproeien. 😆
LikeLike