Ik werd ingehuurd om bedrijfsprocessen te verbeteren. Degene die mij inhuurde had geen respect voor mij: hij raasde, tierde, schreeuwde, intimideerde, beledigde, bekritiseerde, en kleineerde mij voortdurend. Zijn collega’s van hetzelfde niveau behandelden mij op dezelfde manier. Ik besloot te vertrekken, en vroeg wel of hun gedrag voortkwam uit het feit dat ik ‘een klein Aziatisch vrouwtje’ ben. Ze vonden het erg onprofessioneel dat ik dat zei.
Dat was het ook. Die reacties kunnen door van alles worden verklaard. Die sfeer is daar niet goed en jij bent ingehuurd om dat te analyseren en oplossen. Als deskundige, niet als de eerste de beste met een mening. Dat kunnen ze zelf wel.
HR:
Ik heb in het verre verleden fantastisch samengewerkt met een Aziatisch vrouwtje, notaris Mei-lan Ekkelenkamp:
Lummel lukt het op de vroege maandagmorgen een goeie ouwe Sam en Moos grap te onteren:
De stotterende man die afgewezen werd als nieuwslezer zei dat het zeker kwam omdat hij geen partijlid was.
Vrij naar een Nederlandse cabaretier wiens naam ik vergeten ben.
Ik moet vaak een beetje grinniken bij de hetzij positieve, hetzij negatieve discriminatie die ik ondervind, maar heb er eigenlijk nog nooit iemand op aangesproken.
Vaak realiseren de mensen zich niet dat ze zich er schuldig aan maken en gaat het onbewust, dus een heel duidelijke bekentenis zal je niet gauw krijgen van iemand.
Een werkomgeving waar geraasd en getierd wordt heb ik goddank nog nooit meegemaakt, maar dat is wellicht te danken aan mijn laconieke houding…
Knap dat je om negatieve discriminatie kunt grinniken.
Ik heb jarenlang in een zeer diverse omgeving gewerkt. De kleur van de huid speelde daar nauwelijks een rol. De bedrijfsarts, die een persoon van kleur was (is tegenwoordig de correcte term), vertelde me wel dat hij de grootste problemen had met Turkse en Marokkaanse werknemers.
Maar wat een toestanden bij Bij1!
„Ik werd bijvoorbeeld vaak ‘wit’ genoemd”, zegt Ahmadi, die van Afghaanse komaf is. „Daarmee werd bedoeld: je bent minder relevant voor de partij. Ik kreeg te horen: welke uitdaging heb jíj in de maatschappij?” Veldhuyzen, die vanaf het allereerste begin betrokken was bij Bij1: „Vorig jaar had ik een klacht ingediend tegen de toenmalig voorzitter van de Amsterdamse afdeling, die via een machtsgreep op zijn positie is gekomen. Toen kreeg ik een telefoontje van een vriend van mij. Hij zei: Bro, watch your back. In de partij word je een antizwarteracist genoemd.”
Arme arme Sylvana Simons, de haat die zij ondervindt… van jouw laconieke houding kan ze veel leren.
Tijdens het tienminutengesprek voor de zomervakantie legt juf aan Hylke (9) uit dat het in groep zes meer over werkwoorden zal gaan. Hylkes reactie: „Werkwoord is een zelfstandig naamwoord.” De volwassenen moeten alle drie even nadenken.
Eiby Pen
Bas (wijs in deze zin het denigrerend bedoelde zelfstandig naamwoord aan):
Er was ook zo’n mopje over een drieletterwoord. Duo heeft drie letters, maar een trio heeft er vier, of iets dergelijks. Ooit eens door Timmerark, de schat, bedacht of geciteerd.
DSR, hij zou vaker op vakantie moeten gaan, komt zijn commentaar ten goede:
Kan dàt wonderjongetje nou geen premier worden?
Bard:
Een werkwoord is geen zelfstandig naamwoord. Een werkwoord is een woordsoort die een handeling, toestand of proces uitdrukt. Een zelfstandig naamwoord is een woordsoort die een persoon, dier, ding, plaats, idee, gevoel of gebeurtenis aanduidt.
We bezoeken een beeldententoonstelling in Oosterhout. In een mooie ruimte bij het klooster draait een film. Mijn ogen moeten wennen aan het donker en ik ben blij dat ik een stoelknop vast kan pakken. Al trek ik mijn hand heel snel terug omdat ik meteen voel dat ik niet een stoelknop maar een kaal hoofd te pakken heb. Gelukkig kunnen we er allebei heel hard om lachen.
Laura van Duijnhoven
Bas met zo’n typische “tegenwoordig kun je niks meer zeggen” reactie:
Kan gebeuren, tegenwoordig krijg je dan gelijk een scheldpartij voor je kiezen, een aangifte, boze tweets, een filmpje op Facebook met haatcommentaren en je moet gecanceld worden en nooit meer ergens aan de slag. Zo zijn die kale mannen, maar deze gelukkig niet.
Ilona merkt op wat in ieders hoofdje zal opborrelen:
Dan had die stoel een enorme knop of die kale een minikop.
Bij de gekjes nog de vraag waar de uitdrukking “liefde is een werkwoord” vandaan komt. Bard komt met dit antwoord:
De uitdrukking “liefde is een werkwoord” komt van het boek “The Five Love Languages” van Gary Chapman.
Dagelijks loop ik ’s ochtends met onze teckel Joep naar het winkelcentrum. Gisteren ging ik noodgedwongen alleen want Joep heeft een bloedhekel aan regen. Onderweg kwam ik een klein meisje met haar moeder tegen. „Waar is je hondje?” vroeg ze nieuwsgierig. Onder indruk van haar opmerkingsgave antwoordde ik: „Het hondje is thuis gebleven, want die houdt niet van regen.” Ik keek haar moeder aan met een geïmponeerde blik. Die reageerde laconiek: „Ach, dat vraagt ze aan iedere voorbijganger.”
Arie van der Zwan
Bas van Vuren, Luv-achtig kort:
Grinnikicoontje!
Bij de gekjes wordt Bertje met grote blijdschap onthaald en terecht want onze man in Zwitserland laat een scherp commentaar achter op het kale kop/stoelknop ikje van gisteren:
Aangenomen dat de ‘we’ van de eerste zin dezelfde personen aanduidt als de ‘we’ van de laatste zin (waar blijf je anders als lezer?), dan vind ik het wel heel sneu voor de man met de kale kop. Komen er twee het zaaltje binnen, pakt een van hen je kale kop beet, en dan gaan ze er ook nog eens uitgebreid om lachen.
Bas zal spijt hebben als haren op zijn hoofd dat hij Bertje heeft weggejaagd!
Ik vind dat helemaal niet zo’n scherp commentaar van Bertje, want het woord “gelukkig” geeft aan dat “het slachtoffer” en de “dader” er allebei om kunnen lachen…
Anders zou de inzender het woord “gelukkig” niet gebruiken…
Nee hoor Indra. Het had gekund dat de metgezel van Laura het sneu zou vinden voor de kale man. Gelukkig is dat niet zo, vindt Laura. Hij heeft hetzelfde gevoel voor macabere humor als ik, dus we passen goed bij elkaar en we leven nog lang en gelukkig. 😁 😁
Ja, ik zag het pas toen het te laat was, overwoog nog een correctie te plaatsen, maar deed het toch maar niet omdat ik dacht dat niemand het zou opmerken. 😉
Lijkt me heel erg gezocht, Bertje, jouw interpretatie….;-)
Maar we zijn inmiddels twee ikjes verder, dus zo langzamerhand weet niemand meer waarover het gaat.
Het ikje van vandaag is een absoluut dieptepunt en ik begrijp heel goed wat Bas bedoelt!
Zoals ik al verwachtte komt DSR met een scharaatje:
Behalve de vraag waarom de school met naam en toenaam moet worden genoemd en de herhaalde constatering dat Amsterdam een streepje voor heeft, valt er weinig over te zeggen.
Bas zijn commentaar (“We willen weten of jij die grappenmaker was“) wordt er voor mij niet begrijpelijker door.
Het is eind juli, regio Nederland-Noord heeft deze week eindelijk vakantie. Het is vandaag mooi weer, de buurkinderen spelen buiten. Als ik verder de tuin inloop, hoor ik wat ze doen. Eentje roept: „Schiet op, de juf wacht!”
Tijdens de diploma-uitreiking van 6 vwo op het Spinoza Lyceum in Amsterdam werden alle geslaagden kort toegesproken door hun mentor. Toespraakjes waar vooral de houding en het karakter van de leerlingen de afgelopen jaren werden samengevat. Een van de leerlingen werd omschreven als: „Jouw ding doen is wel echt jouw ding.”
Wouter Voskuijl
Bas, met dit onbegrijpelijke commentaar:
Beste Wouter, zweefde jij als een alwetende verteller langs de kroonluchter? We willen weten of jij die grappenmaker was, zal wel niet, die leerling, zal ook wel niet, een ouder, kan, een medeleerling, de conciërge, bracht je na afloop de koffie rond of heb je deze gigantische dijenkletser gehoord van iemand, een vriend, een kennis, een wildvreemde man of vrouw in de kroeg, we zijn per slot van rekening in Amsterdam, een trambestuurder, stond het in het Parool, de NRC, oh nu wel zeg je.
Bij de gekjes zal DSR het wel weer als een scharaatje (schandelijk randstedelijkje) afdoen.
Maar goed, beter niet op de gang van zaken vooruitlopen. Eerst maar eens boodschappen doen.
heerrozenwater 
Onprofessioneel
Ik werd ingehuurd om bedrijfsprocessen te verbeteren. Degene die mij inhuurde had geen respect voor mij: hij raasde, tierde, schreeuwde, intimideerde, beledigde, bekritiseerde, en kleineerde mij voortdurend. Zijn collega’s van hetzelfde niveau behandelden mij op dezelfde manier. Ik besloot te vertrekken, en vroeg wel of hun gedrag voortkwam uit het feit dat ik ‘een klein Aziatisch vrouwtje’ ben. Ze vonden het erg onprofessioneel dat ik dat zei.
Uyên Hérault-Huynh
Bas, in het jaar van de Aziatische vrouwtjes die voor het voetlicht treden en dan ongenadig door het ikjespanel afgemaakt worden:
HR:
Lummel lukt het op de vroege maandagmorgen een goeie ouwe Sam en Moos grap te onteren:
LikeLike
Ik moet vaak een beetje grinniken bij de hetzij positieve, hetzij negatieve discriminatie die ik ondervind, maar heb er eigenlijk nog nooit iemand op aangesproken.
Vaak realiseren de mensen zich niet dat ze zich er schuldig aan maken en gaat het onbewust, dus een heel duidelijke bekentenis zal je niet gauw krijgen van iemand.
Een werkomgeving waar geraasd en getierd wordt heb ik goddank nog nooit meegemaakt, maar dat is wellicht te danken aan mijn laconieke houding…
LikeGeliked door 1 persoon
Knap dat je om negatieve discriminatie kunt grinniken.
Ik heb jarenlang in een zeer diverse omgeving gewerkt. De kleur van de huid speelde daar nauwelijks een rol. De bedrijfsarts, die een persoon van kleur was (is tegenwoordig de correcte term), vertelde me wel dat hij de grootste problemen had met Turkse en Marokkaanse werknemers.
Maar wat een toestanden bij Bij1!
Arme arme Sylvana Simons, de haat die zij ondervindt… van jouw laconieke houding kan ze veel leren.
LikeLike
Nadenken
Tijdens het tienminutengesprek voor de zomervakantie legt juf aan Hylke (9) uit dat het in groep zes meer over werkwoorden zal gaan. Hylkes reactie: „Werkwoord is een zelfstandig naamwoord.” De volwassenen moeten alle drie even nadenken.
Eiby Pen
Bas (wijs in deze zin het denigrerend bedoelde zelfstandig naamwoord aan):
DSR, hij zou vaker op vakantie moeten gaan, komt zijn commentaar ten goede:
Bard:
LikeLike
Stoelknop
We bezoeken een beeldententoonstelling in Oosterhout. In een mooie ruimte bij het klooster draait een film. Mijn ogen moeten wennen aan het donker en ik ben blij dat ik een stoelknop vast kan pakken. Al trek ik mijn hand heel snel terug omdat ik meteen voel dat ik niet een stoelknop maar een kaal hoofd te pakken heb. Gelukkig kunnen we er allebei heel hard om lachen.
Laura van Duijnhoven
Bas met zo’n typische “tegenwoordig kun je niks meer zeggen” reactie:
Ilona merkt op wat in ieders hoofdje zal opborrelen:
Bij de gekjes nog de vraag waar de uitdrukking “liefde is een werkwoord” vandaan komt. Bard komt met dit antwoord:
LikeLike
Opmerkingsgave
Dagelijks loop ik ’s ochtends met onze teckel Joep naar het winkelcentrum. Gisteren ging ik noodgedwongen alleen want Joep heeft een bloedhekel aan regen. Onderweg kwam ik een klein meisje met haar moeder tegen. „Waar is je hondje?” vroeg ze nieuwsgierig. Onder indruk van haar opmerkingsgave antwoordde ik: „Het hondje is thuis gebleven, want die houdt niet van regen.” Ik keek haar moeder aan met een geïmponeerde blik. Die reageerde laconiek: „Ach, dat vraagt ze aan iedere voorbijganger.”
Arie van der Zwan
Bas van Vuren, Luv-achtig kort:
Bij de gekjes wordt Bertje met grote blijdschap onthaald en terecht want onze man in Zwitserland laat een scherp commentaar achter op het kale kop/stoelknop ikje van gisteren:
Bas zal spijt hebben als haren op zijn hoofd dat hij Bertje heeft weggejaagd!
LikeLike
Ik vind dat helemaal niet zo’n scherp commentaar van Bertje, want het woord “gelukkig” geeft aan dat “het slachtoffer” en de “dader” er allebei om kunnen lachen…
Anders zou de inzender het woord “gelukkig” niet gebruiken…
LikeLike
Heel scherp Indra, te scherp voor het gros van de mensen.
We zijn eerst en vooral heel blij dat Bertje weer eens gereageerd heeft en dat stimuleren we graag.
LikeLike
Nee hoor Indra. Het had gekund dat de metgezel van Laura het sneu zou vinden voor de kale man. Gelukkig is dat niet zo, vindt Laura. Hij heeft hetzelfde gevoel voor macabere humor als ik, dus we passen goed bij elkaar en we leven nog lang en gelukkig. 😁 😁
LikeGeliked door 1 persoon
Verdraaid, dat lijkt me veruit de meest plausibele interpretatie van het ikje.
Edoch, duidt mij niet euvel, één minor aanvullinkje mijnerzijds: die “hij” kan natuurlijk ook een zij of zelfs een hen geweest zijn.
LikeLike
Ja, ik zag het pas toen het te laat was, overwoog nog een correctie te plaatsen, maar deed het toch maar niet omdat ik dacht dat niemand het zou opmerken. 😉
LikeGeliked door 1 persoon
Lijkt me heel erg gezocht, Bertje, jouw interpretatie….;-)
Maar we zijn inmiddels twee ikjes verder, dus zo langzamerhand weet niemand meer waarover het gaat.
Het ikje van vandaag is een absoluut dieptepunt en ik begrijp heel goed wat Bas bedoelt!
LikeLike
Zoals ik al verwachtte komt DSR met een scharaatje:
Bas zijn commentaar (“We willen weten of jij die grappenmaker was“) wordt er voor mij niet begrijpelijker door.
LikeLike
Juf
Het is eind juli, regio Nederland-Noord heeft deze week eindelijk vakantie. Het is vandaag mooi weer, de buurkinderen spelen buiten. Als ik verder de tuin inloop, hoor ik wat ze doen. Eentje roept: „Schiet op, de juf wacht!”
Ze spelen schooltje.
Ingrid Baars
Bas, woke (of alleen maar grappig):
Ilona, als enige bij de gekjes:
LikeLike
Ding
Tijdens de diploma-uitreiking van 6 vwo op het Spinoza Lyceum in Amsterdam werden alle geslaagden kort toegesproken door hun mentor. Toespraakjes waar vooral de houding en het karakter van de leerlingen de afgelopen jaren werden samengevat. Een van de leerlingen werd omschreven als: „Jouw ding doen is wel echt jouw ding.”
Wouter Voskuijl
Bas, met dit onbegrijpelijke commentaar:
Bij de gekjes zal DSR het wel weer als een scharaatje (schandelijk randstedelijkje) afdoen.
Maar goed, beter niet op de gang van zaken vooruitlopen. Eerst maar eens boodschappen doen.
LikeLike