Als ik om acht uur naar mijn werk rijd, zie ik een oudere dame liftend langs de kant van de weg staan. Ze heeft twee staartjes in en haar duim gaat driftig gebarend op en neer. Als ik stop, komt ze direct naar me toe en zegt dat ze de trein moet halen. „Soms heb je van die dagen dat alles hopeloos misgaat!”
Ze spoort me aan haast te maken. Belast met enige beroepsdeformatie vraag ik haar of ze verward is. En of ze een telefoon heeft en ik iemand voor haar kan bellen.
„Nee, zegt ze, ik heb niet zo’n veegdoos! Mijn kleindochter wacht op station Amersfoort.”
Ik zet haar af bij het station en ze geeft me een kus op mijn wang.
Allerhande bedrijvigheid hier maar niet het aangekondigde portret van DSR
Nou ja zeg, eerst je verontwaardiging uitspreken over het aangekondigde APD portret (met een diepteanalyse van APD zijn karakter) en nu kun je niet wachten op eenzelfde portret van jezelf.
Je bent een vat vol tegenstrijdigheden, DSR. Dat is een ding dat zeker is.
Ieder portret van DSR ook, in welk (gepoogd) genre dan ook, kan de lezers alleen maar tot lering strekken
Je hebt er duidelijk zin in maar het wordt geen lofzang en in je enthousiasme verlies je iets belangrijks uit het oog: het persoonlijke van zo’n portret. Als een dergelijk portret openbaar wordt gemaakt zal dat botsen met jouw hang naar privacy (die hang bleek zeer recent nog met de H.H. affaire en het fel protesteren toen een onschuldig zinnetje uit een persoonlijk email werd geciteerd).
Een voorbeeldje. Het is algemeen bekend dat DSR een stuk jonger is dan zijn ouwelijke inborst doet vermoeden. Die ouwelijke inborst en herkomst zal zeker in het portret aan de orde komen. DSR was namelijk op zeer jonge leeftijd al een wies bunke. Ging in gebed voor, bad het Onze Vader feilloos, trok liever met volwassenen op dan met zijn leeftijdsgenoten, ruziede in de tempel met de farizeeërs en de tollenaars, was een ‘pain in the ass’ voor dominees en diakenen.
Dat heeft zijn karakter gevormd en vanuit die jeugdervaring valt zijn huidige gedrag goed te verklaren. Maar hoever mogen we gaan in dat verklaren en wordt het dan niet te persoonlijk? Dat is een hele goeie vraag en DSR zou daar toch beter in alle ernst rekening mee moeten houden.
Sommige mensen hebben meer mensenkennis dan anderen. DSR heeft genoeg om te weten dat ie er zelf niet bovenmatig mee is bedeeld. In dat opzicht herkent ie in HR een soortgenoot.
Wat is bovenmatig bedeeld? Het getuigt al van een behoorlijke dosis mensenkennis als je bij een ander en bij jezelf de mate van mensenkennis kunt inschatten. Er schuilt daarmee een aardige logische paradox in je opmerking.
Ik ben nu wel benieuwd naar het psychologisch portret van ons rechtertje.
Nog een vraagje: je zegt dat DSR’s omgang met religiegerelateerde zaken zijn karakter hebben gevormd. Is het niet andersom? Dat zijn karakter zijn omgang met religiegerelateerde zaken heeft bepaald?
psychologisch portret van ons rechtertje
Misschien maar beter een nieuw draadje maken? In de reacties kan dan eenieder zijn mening over De Schrijvende Rechter geven.
je zegt dat DSR’s omgang met religiegerelateerde zaken zijn karakter hebben gevormd. Is het niet andersom?
Dat is een hele goeie vraag, het kip en het ei probleem maar het zal wel weer een samenspel van factoren zijn.
Een twistziek karakter komt alleen tot volle wasdom in een omgeving waar dat twistzieke beloond wordt. Mijn inschatting is dat de dominees en diakenen het DSR-hummeltje geregeld achter het behang wilden plakken maar hem toch ook beloonden. Bijvoorbeeld door een twinkeling in de ogen.
“In de reacties kan dan eenieder zijn mening over De Schrijvende Rechter geven.”
Kijk, daar komt het misselijke aapje uit het vieze mouwtje. HR is en blijft nu eenmaal een schavottenbouwer, net als met zijn beruchte haatpoll ‘Zullen we DSR eens lekker wegpesten” destijds.
Wie een verhaal indient, verheugt zich op een kritische bespreking van het geschrevene, opmerkingen over stijl en opbouw etc. Maar HR maakt er het liefst een DSR-bespreking van. Typisch voor deze stoker met een grote mond die desondanks zelf het liefst op de achtergrond blijft en nooit zijn nek uitsteekt, zelf niet als z’n eigeb blog door trollen wordt overlopen.
“Zou jij bij HR onderduiken?” zou een prima thema voor een polletje zijn.
Mijn voorkeur gaat uit naar een portret door jou. Hoe ongetwijfeld goed bedoeld ook, een apart draadje “Wat vind jij van De Schrijvende Rechter zou inderdaad tot een ‘5 ballen gooien voor (g)een cent’ kunnen verworden. Bovendien kan iedereen sowieso al zijn mening over wie dan ook geven.
DSR kan wachten tot de laatste dag op dat portret, die kant zal het wel opgaan. Hij wilde slechts het verschil tussen je woorden en (gebrek aan) daden aan de dag leggen.
Allemaal interesante dilemma’s die je aandraagt als portretschrijver, maar een beetje voorbarig en niet bijster interessant. DSR valt bv. ook geen klanten lastig met het wordingsproces zijner eindprodukten. We zien met belangstelling hoe je uiteindelijk te werk zult gaan, misschien.
Mocht het je plan zijn om, zoals je hierboven doet, slechts DSR’s eerdere Verhalen op te warmen, dan zou je je nog eens kunnen overwegen wat je denkt te kunnen toevoegen.
Hij wilde slechts het verschil tussen je woorden en (gebrek aan) daden aan de dag leggen.
Kom op, uit alles blijkt dat je verlangt naar een karakter-uitbening/duiding. Mensen zijn ijdele wezens, je kunt ze niet blijer maken dan met wat aandacht.
Allemaal interessante dilemma’s die je aandraagt als portretschrijver
Het blijft vreemd hoe je uiterst laconiek voorbijgaat aan het grootste dilemma van de portretschrijver (terwijl ik nog zo benadruk dat je daar rekening mee moet houden). Er is publieke informatie en er is informatie die mij via persoonlijke email of directe gesprekken bekend is geworden. Dat is allemaal moeilijk meer te scheiden en voor je het weet noem ik iets wat jij absoluut niet publiekelijk wil maken.
Denk daar nu maar eens goed over na voor we verder gaan met dat psychologisch portret van jou.
Nou, als de buitenlandse krantenlezer van dienst bij Buitenhof eens een keertje ziek is, moeten ze maar naar zweetcafe ‘Hollands Glorie ‘ op de Filipijnen skypen…
Ik, een vrouw van 87, ben bezig mijn Ford Ka de laatste open parkeerplek in te rijden, maar word afgetroefd door een man van rond de dertig.
„Doe je dat wel vaker?” vraag ik. „Ik heb een afspraak”, zegt de dertiger. „Ik woon hier”, zeg ik. In arren moede rijd ik weg, een uur te vroeg, naar de kapper.
Als ik, haar geknipt en geföhnd, de deur uit wil, valt onverwacht een flinke bui regen. Een net aankomende klant, een flink bebaarde man van ongeveer 30 jaar, begeleidt me onder zijn doorzichtige paraplu naar de overkant. „Ik voel me net de koningin”, zeg ik.
Er zijn dus aardige jongelui en minder aardige jongelui je kunt jongelui ook vervangen voor buitenlanders of zelfs Amsterdammers. En somshebben ook uiterlijk merkwaardige mensen, zoals baardapen, iets goeds. -zucht-
’t klinkt in ieder geval flinker dan het gejammer van Warhoofd destijds, die een hele anecdote ophing over angst in de snackbar vanwege een jongen met gek haar en misschien wel een oorringetje.
Eindoordeel: 3 (zegge: drie)
Vrouwen van 87 zouden niet meer mogen autorijden.
Een reactievermogen van -35 ( ze stond natuurlijk al een half uur te wachten voor die open parkeerplek maar kon de eerste versnelling niet vinden) vormt een bedreiging voor andere weggebruikers. Aan de andere kant is de Ford Ka in haar voordeel, één aanrijdinkje en het is een doodskist. En ook altijd dat pronken met je leeftijd: ‘Ja, ik ben al zeuvenentachentig’, en dan jezelf ook nog de koningin voelen. Welke trouwens, de Willemien, Juultje of Beatrix? Toch niet die jonge Argentijnse schone Máxima, moeder van drie troonpretendenten?
Als kinderradioloog doe ik vandaag een echografie van de buik van een vierjarig jongetje in verband met buikpijnklachten. Zijn moeder zit ernaast en zijn zesjarige zusje staat dichtbij. Als ik begin te echoën kijkt iedereen aandachtig naar mijn scherm. „Wat is dat?” vraagt het meisje keer op keer. „Jij wil vast dokter worden”, zeg ik tegen het meisje. Ze knikt. „En ik wil patiënt worden”, zegt haar kleine broertje.
U dacht als kinderradioloog,hoor je nooit wat........Dacht U....?0
Vandaag ” Herma, . een gamma van opgevangen bij mijn Kijkdoos.” ’n Knipsel caroussel vertederend, spreeksel, autehthiek, real live. Open einde? Zelf invullen. Facebook : Ik wil ook Kinder radioloog worden.
We repeteren met ons koor. Er klinkt een grappig deuntje, niemand herkent het als zijn telefoon. Er wordt gezocht en geprobeerd het te lokaliseren. De dirigent speelt het wijsje op de piano mee. Een alt voor mij ontdekt blozend haar telefoon. „Femke Halsema is burgemeester”, zegt ze, het is een nieuwsalarm. „Blijven focussen”, zegt de dirigent. We zingen poëzie van Emily Dickinson uit 1862. Toen konden vrouwen nog geen burgemeester worden.
Koorrepetitie. Een telefoon speelt een wijsje en we zingen uit volle borsten mee. Een blozende alt leest het alarmerende bericht op die telefoon dat Femke Halsema burgemeester van de hoofdstad wordt. ‘Het is een vrouw!’ . De dirigent laat zich niet verleiden: ‘Doorzingen!’
We zijn allemaal blij met de nieuwe burgemeesteresse. ‘Ze kan ijskoud beloftes breken, soms lijkt ze een VVD-er maar ze is natuurlijk van de deugende kant, ze rijdt in een oude stinkdiesel en heeft geen noemenswaardige bestuurlijke ervaring, geweldig!’
Elke stad krijgt de burgemeester die het verdient.
Mijn reactie heeft geen enkele relatie met Halsema, Amsterdam, plat of met links zijn. Het gaat puur om het feit dat DSR zijn massieve kont tegen de krib gooit zo gauw de soepjurk-community het ergens over eens is.
Ja, jij bent een politiek dier, ontken het maar niet. Dat ben ik niet maar wat mij wel opvalt, de grote ergernis die Femke opwekt in Nederland lijkt op de haat die Hillary Clinton opwekt in de VS. Die haat heeft Trump opgeleverd. Het maakt niet veel uit wat Trump beweert, zijn achterban smult als hij het politieke establishment op de kast weet te jagen.
Wat denk je, zou Thierry Baudet hetzelfde lukken? President worden omdat veel mensen de schurft hebben aan politici?
Voorafgaand aan de herdenkingsdienst van een plots overleden middelbareschoolvriend, koop ik een roos. Met de bloem loop ik langs het begeleid wonen complex in mijn buurt. „Iets goed te maken?”, vraagt een bewoner die voor het complex met een biertje in de hand zit.
„Nee, een begrafenis helaas, van een middelbareschoolvriend”, antwoord ik.
De man schrikt duidelijk van mijn antwoord en staat op. „Zo jong nog”, zegt hij terwijl de tranen in zijn ogen opwellen. „Waarom kijken we in deze maatschappij niet meer naar elkaar om?”
Nadat we een tijdje over deze vraag hebben nagedacht, zeg ik dat ik moet gaan. Hij slaat zijn armen om me heen. „Sterkte vandaag hè.”
Is dit een anekdote? Waar zit de clou, de pointe, de verrassing? En wat heeft de dood van een vriend te maken met het niet meer naar elkaar omkijken (als dat al zo is)?
heerrozenwater 
Lift
Als ik om acht uur naar mijn werk rijd, zie ik een oudere dame liftend langs de kant van de weg staan. Ze heeft twee staartjes in en haar duim gaat driftig gebarend op en neer. Als ik stop, komt ze direct naar me toe en zegt dat ze de trein moet halen. „Soms heb je van die dagen dat alles hopeloos misgaat!”
Ze spoort me aan haast te maken. Belast met enige beroepsdeformatie vraag ik haar of ze verward is. En of ze een telefoon heeft en ik iemand voor haar kan bellen.
„Nee, zegt ze, ik heb niet zo’n veegdoos! Mijn kleindochter wacht op station Amersfoort.”
Ik zet haar af bij het station en ze geeft me een kus op mijn wang.
Idelette Kruidhof
LikeLike
Allerhande bedrijvigheid hier maar nietnhet aangekondigde portret van DSR…..zoals door dezelve gisteren al voorspeld.
LikeLike
Veegdoos – dat is dan wel weer grappig bedacht.
LikeLike
Allerhande bedrijvigheid hier maar niet het aangekondigde portret van DSR
Nou ja zeg, eerst je verontwaardiging uitspreken over het aangekondigde APD portret (met een diepteanalyse van APD zijn karakter) en nu kun je niet wachten op eenzelfde portret van jezelf.
Je bent een vat vol tegenstrijdigheden, DSR. Dat is een ding dat zeker is.
Ieder portret van DSR ook, in welk (gepoogd) genre dan ook, kan de lezers alleen maar tot lering strekken
Je hebt er duidelijk zin in maar het wordt geen lofzang en in je enthousiasme verlies je iets belangrijks uit het oog: het persoonlijke van zo’n portret. Als een dergelijk portret openbaar wordt gemaakt zal dat botsen met jouw hang naar privacy (die hang bleek zeer recent nog met de H.H. affaire en het fel protesteren toen een onschuldig zinnetje uit een persoonlijk email werd geciteerd).
Een voorbeeldje. Het is algemeen bekend dat DSR een stuk jonger is dan zijn ouwelijke inborst doet vermoeden. Die ouwelijke inborst en herkomst zal zeker in het portret aan de orde komen. DSR was namelijk op zeer jonge leeftijd al een wies bunke. Ging in gebed voor, bad het Onze Vader feilloos, trok liever met volwassenen op dan met zijn leeftijdsgenoten, ruziede in de tempel met de farizeeërs en de tollenaars, was een ‘pain in the ass’ voor dominees en diakenen.
Dat heeft zijn karakter gevormd en vanuit die jeugdervaring valt zijn huidige gedrag goed te verklaren. Maar hoever mogen we gaan in dat verklaren en wordt het dan niet te persoonlijk? Dat is een hele goeie vraag en DSR zou daar toch beter in alle ernst rekening mee moeten houden.
Sommige mensen hebben meer mensenkennis dan anderen. DSR heeft genoeg om te weten dat ie er zelf niet bovenmatig mee is bedeeld. In dat opzicht herkent ie in HR een soortgenoot.
Wat is bovenmatig bedeeld? Het getuigt al van een behoorlijke dosis mensenkennis als je bij een ander en bij jezelf de mate van mensenkennis kunt inschatten. Er schuilt daarmee een aardige logische paradox in je opmerking.
LikeLike
Ik ben nu wel benieuwd naar het psychologisch portret van ons rechtertje.
Nog een vraagje: je zegt dat DSR’s omgang met religiegerelateerde zaken zijn karakter hebben gevormd. Is het niet andersom? Dat zijn karakter zijn omgang met religiegerelateerde zaken heeft bepaald?
LikeLike
psychologisch portret van ons rechtertje
Misschien maar beter een nieuw draadje maken? In de reacties kan dan eenieder zijn mening over De Schrijvende Rechter geven.
je zegt dat DSR’s omgang met religiegerelateerde zaken zijn karakter hebben gevormd. Is het niet andersom?
Dat is een hele goeie vraag, het kip en het ei probleem maar het zal wel weer een samenspel van factoren zijn.
Een twistziek karakter komt alleen tot volle wasdom in een omgeving waar dat twistzieke beloond wordt. Mijn inschatting is dat de dominees en diakenen het DSR-hummeltje geregeld achter het behang wilden plakken maar hem toch ook beloonden. Bijvoorbeeld door een twinkeling in de ogen.
LikeLike
“In de reacties kan dan eenieder zijn mening over De Schrijvende Rechter geven.”
Kijk, daar komt het misselijke aapje uit het vieze mouwtje. HR is en blijft nu eenmaal een schavottenbouwer, net als met zijn beruchte haatpoll ‘Zullen we DSR eens lekker wegpesten” destijds.
Wie een verhaal indient, verheugt zich op een kritische bespreking van het geschrevene, opmerkingen over stijl en opbouw etc. Maar HR maakt er het liefst een DSR-bespreking van. Typisch voor deze stoker met een grote mond die desondanks zelf het liefst op de achtergrond blijft en nooit zijn nek uitsteekt, zelf niet als z’n eigeb blog door trollen wordt overlopen.
“Zou jij bij HR onderduiken?” zou een prima thema voor een polletje zijn.
LikeLike
Wat een ongelooflijke onzin! Een mening hoeft niet perse negatief te zijn, kan ook heel positief zijn.
Schavotbouwer, wat een aperte nonsense.
“Zou jij bij HR onderduiken?” zou een prima thema voor een polletje zijn.
Here we go:
https://linkto.run/p/R4VKHOHJ
LikeLike
Voorlopig duikt de meerderheid zonder problemen bij HeRoWa onder.
LikeLike
Mijn voorkeur gaat uit naar een portret door jou. Hoe ongetwijfeld goed bedoeld ook, een apart draadje “Wat vind jij van De Schrijvende Rechter zou inderdaad tot een ‘5 ballen gooien voor (g)een cent’ kunnen verworden. Bovendien kan iedereen sowieso al zijn mening over wie dan ook geven.
LikeLike
L. snapt tenminste waar de schoen wringt.
Maar een aparte draad, met het oog op de ordelijkheid, lijkt me vanzelfsprekend. Portretten dondert men niet in de reacties.
LikeLike
Een meerderheid zou bij HR onderduiken? ’t is fifty-fifty. DSR zou er niet trots op zijn.
LikeLike
Met dat onzin-nonsense-geroep van HR leek het alsof APD weer eventjes terug was -milde glimlachicoon-
LikeLike
DSR kan wachten tot de laatste dag op dat portret, die kant zal het wel opgaan. Hij wilde slechts het verschil tussen je woorden en (gebrek aan) daden aan de dag leggen.
Allemaal interesante dilemma’s die je aandraagt als portretschrijver, maar een beetje voorbarig en niet bijster interessant. DSR valt bv. ook geen klanten lastig met het wordingsproces zijner eindprodukten. We zien met belangstelling hoe je uiteindelijk te werk zult gaan, misschien.
Mocht het je plan zijn om, zoals je hierboven doet, slechts DSR’s eerdere Verhalen op te warmen, dan zou je je nog eens kunnen overwegen wat je denkt te kunnen toevoegen.
LikeLike
Hij wilde slechts het verschil tussen je woorden en (gebrek aan) daden aan de dag leggen.
Kom op, uit alles blijkt dat je verlangt naar een karakter-uitbening/duiding. Mensen zijn ijdele wezens, je kunt ze niet blijer maken dan met wat aandacht.
Allemaal interessante dilemma’s die je aandraagt als portretschrijver
Het blijft vreemd hoe je uiterst laconiek voorbijgaat aan het grootste dilemma van de portretschrijver (terwijl ik nog zo benadruk dat je daar rekening mee moet houden). Er is publieke informatie en er is informatie die mij via persoonlijke email of directe gesprekken bekend is geworden. Dat is allemaal moeilijk meer te scheiden en voor je het weet noem ik iets wat jij absoluut niet publiekelijk wil maken.
Denk daar nu maar eens goed over na voor we verder gaan met dat psychologisch portret van jou.
LikeLike
Terzijde
Afgelopen weekend, abonnement op new york times genomen. Net als nrc veel aardigs achter betaalmuur.
Ik neem de vrijheid , om een aardige prent te plaatsen als reactie op de provocerende tekst van Flotus.Komt-ie.
LikeLike
Nou, als de buitenlandse krantenlezer van dienst bij Buitenhof eens een keertje ziek is, moeten ze maar naar zweetcafe ‘Hollands Glorie ‘ op de Filipijnen skypen…
LikeLike
Evenwicht
Ik, een vrouw van 87, ben bezig mijn Ford Ka de laatste open parkeerplek in te rijden, maar word afgetroefd door een man van rond de dertig.
„Doe je dat wel vaker?” vraag ik. „Ik heb een afspraak”, zegt de dertiger. „Ik woon hier”, zeg ik. In arren moede rijd ik weg, een uur te vroeg, naar de kapper.
Als ik, haar geknipt en geföhnd, de deur uit wil, valt onverwacht een flinke bui regen. Een net aankomende klant, een flink bebaarde man van ongeveer 30 jaar, begeleidt me onder zijn doorzichtige paraplu naar de overkant. „Ik voel me net de koningin”, zeg ik.
Greet Duinker
LikeLike
Er zijn dus aardige jongelui en minder aardige jongelui je kunt jongelui ook vervangen voor buitenlanders of zelfs Amsterdammers. En somshebben ook uiterlijk merkwaardige mensen, zoals baardapen, iets goeds. -zucht-
’t klinkt in ieder geval flinker dan het gejammer van Warhoofd destijds, die een hele anecdote ophing over angst in de snackbar vanwege een jongen met gek haar en misschien wel een oorringetje.
Eindoordeel: 3 (zegge: drie)
LikeLike
Vrouwen van 87 zouden niet meer mogen autorijden.
Een reactievermogen van -35 ( ze stond natuurlijk al een half uur te wachten voor die open parkeerplek maar kon de eerste versnelling niet vinden) vormt een bedreiging voor andere weggebruikers. Aan de andere kant is de Ford Ka in haar voordeel, één aanrijdinkje en het is een doodskist. En ook altijd dat pronken met je leeftijd: ‘Ja, ik ben al zeuvenentachentig’, en dan jezelf ook nog de koningin voelen. Welke trouwens, de Willemien, Juultje of Beatrix? Toch niet die jonge Argentijnse schone Máxima, moeder van drie troonpretendenten?
LikeGeliked door 1 persoon
Mogen mannen van 87 wel autorijden, Letterzetter?
LikeGeliked door 1 persoon
Nee! Bij het bereiken van de 80-jarige leeftijd: rijbewijs inleveren.
Zoek maar eens in Youtube op: man in scootmobiel rijdt
LikeLike
Jeetje, Letterzetter, hoe kan je nou met zo’n lief koppie zulke vreselijke dingen beweren?
Wil je erover praten? O nee, dat heb je al gedaan. 😉
LikeGeliked door 1 persoon
Puberzoon
Drie tot zes weken in het revalidatiecentrum had ik voor de boeg. Na vier dagen kwam mijn zoon van 17 met zijn vader mee op bezoek.
„Je moet snel thuiskomen hoor, mam.” Ik was gelijk ontroerd. „Ach, jongen, mis je me?”
Zijn gortdroge antwoord was: „Nee, ik heb honger.”
Clementine Pinxt-Brakkee
LikeLike
Ik vind hem wel leuk. Alleen had de vermelding dat het een gortdroog antwoord was wel weggelaten mogen worden.
LikeGeliked door 1 persoon
De patiënt
Als kinderradioloog doe ik vandaag een echografie van de buik van een vierjarig jongetje in verband met buikpijnklachten. Zijn moeder zit ernaast en zijn zesjarige zusje staat dichtbij. Als ik begin te echoën kijkt iedereen aandachtig naar mijn scherm. „Wat is dat?” vraagt het meisje keer op keer. „Jij wil vast dokter worden”, zeg ik tegen het meisje. Ze knikt. „En ik wil patiënt worden”, zegt haar kleine broertje.
Herma Holscher
LikeLike
Moeten we dat nu opvatten dat het jochie graag de aandacht terug wil hebben, of is het bedoeld als vertederend kinderIkje?
LikeLike
Ik denk het eerste.
LikeGeliked door 1 persoon
Vandaag ” Herma, . een gamma van opgevangen bij mijn Kijkdoos.” ’n Knipsel caroussel vertederend, spreeksel, autehthiek, real live. Open einde? Zelf invullen. Facebook : Ik wil ook Kinder radioloog worden.
LikeLike
Burgemeester
We repeteren met ons koor. Er klinkt een grappig deuntje, niemand herkent het als zijn telefoon. Er wordt gezocht en geprobeerd het te lokaliseren. De dirigent speelt het wijsje op de piano mee. Een alt voor mij ontdekt blozend haar telefoon. „Femke Halsema is burgemeester”, zegt ze, het is een nieuwsalarm. „Blijven focussen”, zegt de dirigent. We zingen poëzie van Emily Dickinson uit 1862. Toen konden vrouwen nog geen burgemeester worden.
Hermieke Kuiper
LikeLike
Bah.
LikeGeliked door 1 persoon
3xbah! Wat een bij elkaar geraapt, geforceerd verhaaltje!
LikeGeliked door 1 persoon
En hier de derde bah.
LikeGeliked door 1 persoon
Haha! So true… -dikke LOL-icoon-
Eindoordeel: 8.5 (zegge: achteneenhalf)
LikeLike
DSR gaat weer in zijn kont-tegen-de-kribstand. 😆
LikeGeliked door 1 persoon
Ja, zeer voorspelbaar. Ik wilde dat zelfs nog opmerken maar zag meteen het zinloze van die voorspelling in.
Nu is deze beoordeling natuurlijk wel als grap bedoeld maar het bleef voorspelbaar.
LikeLike
Gelukkig maar
Koorrepetitie. Een telefoon speelt een wijsje en we zingen uit volle borsten mee. Een blozende alt leest het alarmerende bericht op die telefoon dat Femke Halsema burgemeester van de hoofdstad wordt. ‘Het is een vrouw!’ . De dirigent laat zich niet verleiden: ‘Doorzingen!’
We zijn allemaal blij met de nieuwe burgemeesteresse. ‘Ze kan ijskoud beloftes breken, soms lijkt ze een VVD-er maar ze is natuurlijk van de deugende kant, ze rijdt in een oude stinkdiesel en heeft geen noemenswaardige bestuurlijke ervaring, geweldig!’
Elke stad krijgt de burgemeester die het verdient.
LikeLike
Nou-nou, je oordeelt mild over een stukje waarin Halsema niet wordt geloofd en geprezen en meteen gaat HR er op z’n plat-links Amsterdams overheen.
LikeLike
Mijn reactie heeft geen enkele relatie met Halsema, Amsterdam, plat of met links zijn. Het gaat puur om het feit dat DSR zijn massieve kont tegen de krib gooit zo gauw de soepjurk-community het ergens over eens is.
Ja, jij bent een politiek dier, ontken het maar niet. Dat ben ik niet maar wat mij wel opvalt, de grote ergernis die Femke opwekt in Nederland lijkt op de haat die Hillary Clinton opwekt in de VS. Die haat heeft Trump opgeleverd. Het maakt niet veel uit wat Trump beweert, zijn achterban smult als hij het politieke establishment op de kast weet te jagen.
Wat denk je, zou Thierry Baudet hetzelfde lukken? President worden omdat veel mensen de schurft hebben aan politici?
LikeLike
Sterkte
Voorafgaand aan de herdenkingsdienst van een plots overleden middelbareschoolvriend, koop ik een roos. Met de bloem loop ik langs het begeleid wonen complex in mijn buurt. „Iets goed te maken?”, vraagt een bewoner die voor het complex met een biertje in de hand zit.
„Nee, een begrafenis helaas, van een middelbareschoolvriend”, antwoord ik.
De man schrikt duidelijk van mijn antwoord en staat op. „Zo jong nog”, zegt hij terwijl de tranen in zijn ogen opwellen. „Waarom kijken we in deze maatschappij niet meer naar elkaar om?”
Nadat we een tijdje over deze vraag hebben nagedacht, zeg ik dat ik moet gaan. Hij slaat zijn armen om me heen. „Sterkte vandaag hè.”
Jelle Holtzapffel
LikeLike
Is dit een anekdote? Waar zit de clou, de pointe, de verrassing? En wat heeft de dood van een vriend te maken met het niet meer naar elkaar omkijken (als dat al zo is)?
LikeLike