Bij de bakker word ik geholpen door een prachtig opgemaakt meisje. Ik vraag of ze mijn brood in een papieren zak wil doen.
„Nee, papieren zakken hebben we niet. Waarom wilt u geen plastic?”
Ik vertel iets over de enorme berg plastic die we met elkaar produceren en hoe schadelijk dat is voor het milieu. „Wel goed van u”, zegt ze. Aangemoedigd door haar opmerking vraag ik of ze gehoord heeft van de plasticsoep in de oceaan, dat de vissen plastic eten en dat het zo in ons voedsel komt.
Zuchtend antwoord ze: „Nee, maar dat is mijn wereldje niet.”
‘Prachtig opgemaakt’ dus. Wat je noemt een underhanded compliment – het dient alleen maar om het contrast weer te geven tussen de fraaie facade en het verontsteld loze bolletje dat erachter schuilgaat.
Makkelijk hoor, milieubewuste vertogen houden tegen iemand die aan het werk is – we hebben onze virtue signalling weer gedaan voor vandaag- en vervolgens een schamper-Ik-je inzenden. Praatjes vullen geen gaatjes, neem liever zelf een papieren zak mee als de zaak je zo na aan het hart ligt.
Eindoordeel: 3 (zegge: drie)
Papier of plastic…..voor sommige functies, moet je gewoon “hands-on” mentaliteit hebben…..Je moet err niet aandenken..dat je een kritisch milieuverhaal bij de bakker moet aanhoren?
Ik heb mij zeker de eerste jaren, toen internet voor de slimmerikken was, afgevraagd,,,,,,,Dat is mijn wereldje niet…….
Tot men…..apparaatjes & toetsen, porno etc zo toegankelijk maakte, tevens de snelheid – fiber- uitvond…mijn aanvankelijke verdigingslijn..niet voor mij……daar is niets meer van over.
We lezen zo meteen via DSR wie dezelfde gedachte lijn elders, heeft opgevat.
Mijn dochter en ik logeren een paar dagen in een fijn hotel op Mallorca. We lopen van het strand naar de receptie en willen naar de sky bar op het dak voor een drankje. Het lampje geeft aan dat de lift zich op de bovenste verdieping bevindt en we zien dat deze in zijn gang naar beneden op iedere verdieping even stopt. Het is schijnbaar druk op dit middaguur. Dan opent de liftdeur zich. Er staat alleen een stokoud heertje in een witte bermuda, lange sokken en met een petje op; zijn rug gebogen van ouderdom. Terwijl hij de lift verlaat zien we hem pijlsnel de knoppen van alle verdiepingen indrukken.
Volgens het Ikje stond je toch met je dochter op de lift te wachten? En daarna heb je dus die foto gemaakt van het pesterige meneertje. ‘Coby van Wijk’ is duidelijk een schuilnaam.
In de bungalow naast ons huist een leuk meisje. Ik stel voor dat ik haar ’s avonds zeilles geef in mijn vaders nieuwe, zelfgebouwde Schakel. De zeilles wordt eigenlijk meer spelevaarles. We meren af aan een boei. En ontdekken later dat we een diepe kras hebben opgelopen.
We nemen afscheid, ik vaar de Schakel naar z’n steiger en trek hem op de kant. Ik schuur een half uur grof en een half uur fijn. Om acht uur ’s ochtends is de tweede laag tweecomponentenvernis droog en voeg ik me bij de familie aan de ontbijttafel. Na een kwartier zegt mijn vader: „Ik ga een stukje varen.” Na een minuut is hij weer binnen. „Wat mij nou gebeurd is! Gisteren bij het afmeren maakte ik zó’n kras! En nu? Weg! Helemaal weg!”
Thuis van werk moet ik meteen door met de auto naar een vriendinnenafspraak. Ik zoek een plastic flesje om met water te vullen voor onderweg maar kan zo gauw niks vinden en grijp van het aanrecht een lege wijnfles die ik snel vul. Slim, denk ik nog. Onder het rijden zet ik de fles af en toe aan mijn mond tot ik word ingehaald door een weggebruiker die irritant lang op de linkerrijstrook naast mij blijft rijden. Verbijsterd kijkt de automobilist mij aan, tikt op zijn voorhoofd, claxonneert met een woedend gezicht en geeft gas. Bij het eerstvolgende tankstation toch maar even gestopt.
Ja-ja. Je had de mensen eens moeten kijken toen Warhoofd en DSR snuiftabak gebruikten. Geen moment over gedacht dat daar een Ik-je inzat.
Het belang van witregels is toch maar weer eens aangetoond – essentieel om van dit stuk spekvet een doorregenen lapeje te maken.Neem nou die laatste zin – alleszins dragelijk, maar het slaat dood. Een witregel d’r tussen en je had een droog-komisch effect gehad.
Vraag me trouwens af of je niet even zonder water kunt, op zo’n ‘vriendinnenafspraak’ (tikkie suf woord) zul je toch ook wel niet op een droogje zitten.
Eindoordeel: 4 (zegge: vier)
Levende in een andere wereld: ’n ander cohort ik behoor tot 75 extra, ik weet niet beter, dan dat er onderweg heel veel flesjes water, te koop zijn.
Ik stel vast dat “ageing”, met zich meebrengt dat plannen etc , daar wordt je weerstand, als het tegenzit, groter is gegroeid, het onthaasten heeft de plek van …..stress, stres overgenomen.
‘ n Kort berichtje, naar wie dan ook, iedereen weet ‘t.
Aan “slim denk ik nog”…doe ik niet meer. Ben ik bijna de hele dag mee bezig. Ik vind mezelf buitengewoon soepel, de dagelijkse sleur accepteren.
Tot morgen, nieuw verhaaltje.
Ik lees zojuist iets over CS Amsterdam. Als je op tijd voor het inchecken op Schiphol wilt zijn, moet je dan een halve dag van tevoren de trein nemen?
We rijden door Frankrijk met de kinderen op de achterbank. Het valt niet altijd mee om de rust te bewaren dus grijpen we nog weleens terug op een oude tactiek: „Als jullie lief zijn, krijg je bij de volgende benzinepomp een ijsje.”
Zo gezegd, zo gedaan. Later op de dag willen ze wel weer een ijsje omdat ze zo lief geweest zijn. Er is tenslotte, volgens onze jongste zoon „een keizer geboren”. Het duurt even voordat bij ons een licht opgaat. „Aha, je bedoelt ‘een precedent geschapen’.”
Kinderen van een jaar of 3,4,5,6 zeggen van zichzelf dat ze lief zijn, en uit dergelijke kindermond valt spontaan zo’n wijsneuzerige vondst? Hier worden verschillende voor/invallen gebundeld.
Eindoordeel: 3- (zegge: driemin)
heerrozenwater 
Wereldje
Bij de bakker word ik geholpen door een prachtig opgemaakt meisje. Ik vraag of ze mijn brood in een papieren zak wil doen.
„Nee, papieren zakken hebben we niet. Waarom wilt u geen plastic?”
Ik vertel iets over de enorme berg plastic die we met elkaar produceren en hoe schadelijk dat is voor het milieu. „Wel goed van u”, zegt ze. Aangemoedigd door haar opmerking vraag ik of ze gehoord heeft van de plasticsoep in de oceaan, dat de vissen plastic eten en dat het zo in ons voedsel komt.
Zuchtend antwoord ze: „Nee, maar dat is mijn wereldje niet.”
Netty Versloot
LikeLike
Helaas geldt dat voor veel mensen, dat het hun wereldje niet is. zucht
LikeLike
‘Prachtig opgemaakt’ dus. Wat je noemt een underhanded compliment – het dient alleen maar om het contrast weer te geven tussen de fraaie facade en het verontsteld loze bolletje dat erachter schuilgaat.
Makkelijk hoor, milieubewuste vertogen houden tegen iemand die aan het werk is – we hebben onze virtue signalling weer gedaan voor vandaag- en vervolgens een schamper-Ik-je inzenden. Praatjes vullen geen gaatjes, neem liever zelf een papieren zak mee als de zaak je zo na aan het hart ligt.
Eindoordeel: 3 (zegge: drie)
LikeLike
Papier of plastic…..voor sommige functies, moet je gewoon “hands-on” mentaliteit hebben…..Je moet err niet aandenken..dat je een kritisch milieuverhaal bij de bakker moet aanhoren?
Ik heb mij zeker de eerste jaren, toen internet voor de slimmerikken was, afgevraagd,,,,,,,Dat is mijn wereldje niet…….
Tot men…..apparaatjes & toetsen, porno etc zo toegankelijk maakte, tevens de snelheid – fiber- uitvond…mijn aanvankelijke verdigingslijn..niet voor mij……daar is niets meer van over.
We lezen zo meteen via DSR wie dezelfde gedachte lijn elders, heeft opgevat.
LikeLike
Knop
Mijn dochter en ik logeren een paar dagen in een fijn hotel op Mallorca. We lopen van het strand naar de receptie en willen naar de sky bar op het dak voor een drankje. Het lampje geeft aan dat de lift zich op de bovenste verdieping bevindt en we zien dat deze in zijn gang naar beneden op iedere verdieping even stopt. Het is schijnbaar druk op dit middaguur. Dan opent de liftdeur zich. Er staat alleen een stokoud heertje in een witte bermuda, lange sokken en met een petje op; zijn rug gebogen van ouderdom. Terwijl hij de lift verlaat zien we hem pijlsnel de knoppen van alle verdiepingen indrukken.
Coby van Wijk
LikeLike
Kan er nog een fles Rutte oude jenever vanaf?
LikeLike
Verhip HeRoWa, ik wist niet dat jij een dochter had! En je was toch aan het fietsen? Helemaal naar Mallorca?
Rare naam overigens, voor een hotel: Sports Shop.
LikeLike
Ik ben alweer een paar daagjes thuis maar waar zie jij een dochter in dit plaatje, Luvienna?
LikeLike
Volgens het Ikje stond je toch met je dochter op de lift te wachten? En daarna heb je dus die foto gemaakt van het pesterige meneertje. ‘Coby van Wijk’ is duidelijk een schuilnaam.
LikeLike
Ha, op de fiets!
Ik zag een Heer Rozenwater in dat oude mannetje 😅
LikeGeliked door 1 persoon
Nee, joh! Hoe kom je d’rbij!
LikeLike
We renden hem achterna en voorbij, en hielden de deuren naar het terras voor hem dicht.
LikeLike
Kras
In de bungalow naast ons huist een leuk meisje. Ik stel voor dat ik haar ’s avonds zeilles geef in mijn vaders nieuwe, zelfgebouwde Schakel. De zeilles wordt eigenlijk meer spelevaarles. We meren af aan een boei. En ontdekken later dat we een diepe kras hebben opgelopen.
We nemen afscheid, ik vaar de Schakel naar z’n steiger en trek hem op de kant. Ik schuur een half uur grof en een half uur fijn. Om acht uur ’s ochtends is de tweede laag tweecomponentenvernis droog en voeg ik me bij de familie aan de ontbijttafel. Na een kwartier zegt mijn vader: „Ik ga een stukje varen.” Na een minuut is hij weer binnen. „Wat mij nou gebeurd is! Gisteren bij het afmeren maakte ik zó’n kras! En nu? Weg! Helemaal weg!”
Cees van Rij
LikeLike
Hé ook een beetje mijn Ikje. Mijn vader bouwde voor ons kinderen ook een Schakel! Sweet memories.
LikeGeliked door 1 persoon
😊
LikeLike
Toen onze mop een mopje was, oftewel lulkoek met dik boter. De redactie heeft weer eens zitten slapen.
Eindoordeel: 2 (zegge: twee)
LikeLike
Hondhaving
Voor mij loopt een Amsterdammer met een loslopende hond.
Er passeren twee handhavers waarvan één roept: „Je hond is NIET aan de lijn.”
Waarop de man terugroept: „Hij krèg al fier dagè een half blikkie.”
Wouter Overduijn
LikeLike
Amsterdamse humor.
LikeLike
’t is toch leuker als Wim Sonneveld zo’n Amsterdamse lijer nadoet. Ben wel benieuwd of er nog handhavend is opgetreden.
Volgende keer maar ‘aangelijnd’ roepen; es zien wat ze daar op terugroepen.
En wie zou die lollige kop hebben bedacht, de inzender of de redactie?
Eindoordeel: 6- (zegge: zesmin)
LikeGeliked door 1 persoon
Ome Tinus lééft!
LikeGeliked door 1 persoon
Water
Thuis van werk moet ik meteen door met de auto naar een vriendinnenafspraak. Ik zoek een plastic flesje om met water te vullen voor onderweg maar kan zo gauw niks vinden en grijp van het aanrecht een lege wijnfles die ik snel vul. Slim, denk ik nog. Onder het rijden zet ik de fles af en toe aan mijn mond tot ik word ingehaald door een weggebruiker die irritant lang op de linkerrijstrook naast mij blijft rijden. Verbijsterd kijkt de automobilist mij aan, tikt op zijn voorhoofd, claxonneert met een woedend gezicht en geeft gas. Bij het eerstvolgende tankstation toch maar even gestopt.
Cecile Raat
LikeLike
Pfffff
LikeLike
Ja-ja. Je had de mensen eens moeten kijken toen Warhoofd en DSR snuiftabak gebruikten. Geen moment over gedacht dat daar een Ik-je inzat.
Het belang van witregels is toch maar weer eens aangetoond – essentieel om van dit stuk spekvet een doorregenen lapeje te maken.Neem nou die laatste zin – alleszins dragelijk, maar het slaat dood. Een witregel d’r tussen en je had een droog-komisch effect gehad.
Vraag me trouwens af of je niet even zonder water kunt, op zo’n ‘vriendinnenafspraak’ (tikkie suf woord) zul je toch ook wel niet op een droogje zitten.
Eindoordeel: 4 (zegge: vier)
LikeGeliked door 1 persoon
Ik vind die eindzin overbodig. Jij niet?
Overigens heb ik ooit ergens een foto van jou met Warhoofd gezien 🙂
LikeLike
Ik vond die laatste zin nou wel gaan voor de verandering.
En inderdaad, die foto zul je gezien hebben – maar daarop gebruikten we geen snuiftabak.
LikeLike
Nee, klopt, dat was bier. 🙂
LikeLike
Levende in een andere wereld: ’n ander cohort ik behoor tot 75 extra, ik weet niet beter, dan dat er onderweg heel veel flesjes water, te koop zijn.
Ik stel vast dat “ageing”, met zich meebrengt dat plannen etc , daar wordt je weerstand, als het tegenzit, groter is gegroeid, het onthaasten heeft de plek van …..stress, stres overgenomen.
‘ n Kort berichtje, naar wie dan ook, iedereen weet ‘t.
Aan “slim denk ik nog”…doe ik niet meer. Ben ik bijna de hele dag mee bezig. Ik vind mezelf buitengewoon soepel, de dagelijkse sleur accepteren.
Tot morgen, nieuw verhaaltje.
Ik lees zojuist iets over CS Amsterdam. Als je op tijd voor het inchecken op Schiphol wilt zijn, moet je dan een halve dag van tevoren de trein nemen?
LikeLike
IJsje
We rijden door Frankrijk met de kinderen op de achterbank. Het valt niet altijd mee om de rust te bewaren dus grijpen we nog weleens terug op een oude tactiek: „Als jullie lief zijn, krijg je bij de volgende benzinepomp een ijsje.”
Zo gezegd, zo gedaan. Later op de dag willen ze wel weer een ijsje omdat ze zo lief geweest zijn. Er is tenslotte, volgens onze jongste zoon „een keizer geboren”. Het duurt even voordat bij ons een licht opgaat. „Aha, je bedoelt ‘een precedent geschapen’.”
Pieter Parmentier
LikeLike
Kinderen van een jaar of 3,4,5,6 zeggen van zichzelf dat ze lief zijn, en uit dergelijke kindermond valt spontaan zo’n wijsneuzerige vondst? Hier worden verschillende voor/invallen gebundeld.
Eindoordeel: 3- (zegge: driemin)
LikeGeliked door 1 persoon
Aha, daar zat het ongemakkelijke gevoel in dat ik bij dit Ikje had.
LikeLike