„De receptie is onbemand op dit moment, maar er zijn andere manieren om contact met ons op te nemen.” De dame op leeftijd die zojuist de wachtkamer van de fysiotherapeut is binnengelopen leest het briefje hardop voor. Ze zoekt bijval bij de andere wachtenden. „Zijn ze er niet vandaag?”, vraagt ze aan de vrouw die het dichtst bij het bordje zit. Die knikt bevestigend. Als de manueel therapeut mij komt halen voor mijn afspraak, richt de vrouw zich tot hem. „Ik wil graag een afspraak maken”, zegt ze, „maar de receptie is onbemand”. „Geen probleem”, antwoordt hij. „Als u me uw telefoonnummer geeft dan zorg ik dat u gebeld wordt.”
„Dat gaat niet”, zegt ze stellig. „Ik ben niet thuis.”
De eerste zonnige dag, ik zit op een terras en geniet van de zon en een verfrissend drankje. Tegelijkertijd geniet ik min of meer noodgedwongen mee van een telefonisch gesprek aan een aangrenzend tafeltje. Een man doet luidruchtig verslag van zijn recente verhuizing. Zijn taalgebruik is behoorlijk bekakt. Het volle terras geniet mee. De ruime kamers, de grote woonkeuken en het luxe kookeiland. Binnenkort vindt de housewarming plaats, waarvoor hij zijn gesprekspartner van harte uitnodigt. Fantastisch allemaal… Maar het allerfijnste is toch wel, zo besluit hij het gesprek, dat hij nu volledig platvloers woont.
Met stip op 1 in de ergernis-toptien: gedwongen meeluisteren naar de onnozele ditjes en datjes van onze medemens. Niet een echt ikje, maar wel een grappige clou. Het is natuurlijk ook nog mogelijk dat de beller deze term opzettelijk gebruikte. Dan is het weer een leuke vondst en woordspeling.
Opvallend daarbij is het verschil in hoe doordringend en penetrant sommige gesprekken kunnen zijn.
Dit is ook een bekend effect: als veel luidruchtige mensen zich in een ruimte verzamelen stijgt het volume exponentieel. Op een gegeven moment moet je schreeuwen om jezelf verstaanbaar te maken. Vreselijk!
Het is natuurlijk ook nog mogelijk dat de beller deze term opzettelijk gebruikte.
Dat lijkt me zelfs het meest waarschijnlijke.
Als de beller opzettelijk deze redelijk grappige woordspeling gebruikt, dan devalueert het ikje sowieso, aangezien de inzender dan louter een gehoord grapje navertelt.
Voor een ‘botdichtheidsonderzoek’ moet ik naar het ziekenhuis, naar de afdeling Nucleaire Geneeskunde. Die zit in de kelder, het lijkt daar een beetje op een bunker.
Weinig ruimte, overal kamertjes met scanapparatuur. Wel een wc voor de patiënten, voor dames en heren gezamenlijk. Er hangt een briefje op de deur:
‘Heren, wilt u alsjeblieft zittend urineren? Dit in verband met stralingsgevaar!’
Waar haal je toch steeds je spreuken boven het reactieveld vandaan, HeRoWa? Zoek je die obv een bepaald thema op (ouwevrouwennood 😆) of verzin je ze zelf? Ik vind ze een leuke toevoeging.
Ik denk dat Loeki heel bescheiden wil aangeven dat ze dat moeilijke woord, botdichtheidsonderzoek, niet zomaar eventjes uit haar mouw heeft geschud. Trump zet overigens in zijn tweets ook geregeld woorden ten onrechte tussen aanhalingstekens. ‘President’ bijvoorbeeld of is dat juist een verkeerd voorbeeld.
Het is zaterdag; marktdag in Leiden. De bloemenkramen staan er prachtig bij in de winterzon. Het is moeilijk kiezen tussen de vele kleuren tulpen, hyacinten en rozen. Achter mij hoor ik een echtpaar praten. Met een zacht Leids accent zegt de vrouw: „Waar houdt ze van?” Hij tegen haar: „Ja dat weet ik ook niet precies hoor.” „Wat zou ze hier van vinden?” vraagt de vrouw, terwijl ze wijst naar magnoliatakken die nog in de knop zijn. „Als die takken uitkomen zijn ze hartstikke mooi.” „Oh” zegt de man. „Nou dan doen we die takken.” De vrouw knikt instemmend en terwijl zij betaalt, hoor ik de man zeggen: „Ze is toch een takkewijf.”
Het is eind februari maar al prachtig voorjaarsweer. Een brugklasser op weg naar huis met een zware tas achterop zijn fiets passeert een groepje jongens dat vol overgave op het plein aan het voetballen is. Hij stopt en roept: „Jongens, geniet van jullie tijd op de basisschool.” Waarop een van hen antwoordt: „Maar die heb je zelf toch ook meegemaakt?” „Ja, maar ik realiseerde het me niet. Ik heb er veel te weinig van genoten!”
Luvienna: nee, zeker niet! Al wéér het verslag van een opgevangen gesprek.
Wel een ietwat eigenwijs en ouwelijk brugklassertje trouwens. Zou hij inderdaad de term “zich realiseren”gebruikt hebben en niet “zich beseffen” , zoals je tegenwoordig alom hoort?
Ik vraag het me af…;-)
Onbemand
„De receptie is onbemand op dit moment, maar er zijn andere manieren om contact met ons op te nemen.” De dame op leeftijd die zojuist de wachtkamer van de fysiotherapeut is binnengelopen leest het briefje hardop voor. Ze zoekt bijval bij de andere wachtenden. „Zijn ze er niet vandaag?”, vraagt ze aan de vrouw die het dichtst bij het bordje zit. Die knikt bevestigend. Als de manueel therapeut mij komt halen voor mijn afspraak, richt de vrouw zich tot hem. „Ik wil graag een afspraak maken”, zegt ze, „maar de receptie is onbemand”. „Geen probleem”, antwoordt hij. „Als u me uw telefoonnummer geeft dan zorg ik dat u gebeld wordt.”
„Dat gaat niet”, zegt ze stellig. „Ik ben niet thuis.”
Bas van Oort
LikeLike
Lang verhaal voor een wat flauwe (en misschien onechte) clou.
LikeLiked by 1 persoon
Huis
De eerste zonnige dag, ik zit op een terras en geniet van de zon en een verfrissend drankje. Tegelijkertijd geniet ik min of meer noodgedwongen mee van een telefonisch gesprek aan een aangrenzend tafeltje. Een man doet luidruchtig verslag van zijn recente verhuizing. Zijn taalgebruik is behoorlijk bekakt. Het volle terras geniet mee. De ruime kamers, de grote woonkeuken en het luxe kookeiland. Binnenkort vindt de housewarming plaats, waarvoor hij zijn gesprekspartner van harte uitnodigt. Fantastisch allemaal… Maar het allerfijnste is toch wel, zo besluit hij het gesprek, dat hij nu volledig platvloers woont.
Hetty Boomsluiter
LikeLike
Met stip op 1 in de ergernis-toptien: gedwongen meeluisteren naar de onnozele ditjes en datjes van onze medemens. Niet een echt ikje, maar wel een grappige clou. Het is natuurlijk ook nog mogelijk dat de beller deze term opzettelijk gebruikte. Dan is het weer een leuke vondst en woordspeling.
LikeLiked by 1 persoon
Opvallend daarbij is het verschil in hoe doordringend en penetrant sommige gesprekken kunnen zijn.
Dit is ook een bekend effect: als veel luidruchtige mensen zich in een ruimte verzamelen stijgt het volume exponentieel. Op een gegeven moment moet je schreeuwen om jezelf verstaanbaar te maken. Vreselijk!
Het is natuurlijk ook nog mogelijk dat de beller deze term opzettelijk gebruikte.
Dat lijkt me zelfs het meest waarschijnlijke.
LikeLike
Als de beller opzettelijk deze redelijk grappige woordspeling gebruikt, dan devalueert het ikje sowieso, aangezien de inzender dan louter een gehoord grapje navertelt.
LikeLiked by 1 persoon
Nucleair
Voor een ‘botdichtheidsonderzoek’ moet ik naar het ziekenhuis, naar de afdeling Nucleaire Geneeskunde. Die zit in de kelder, het lijkt daar een beetje op een bunker.
Weinig ruimte, overal kamertjes met scanapparatuur. Wel een wc voor de patiënten, voor dames en heren gezamenlijk. Er hangt een briefje op de deur:
‘Heren, wilt u alsjeblieft zittend urineren? Dit in verband met stralingsgevaar!’
Loeki Schonduve
LikeLike
Al wéér een aardige woordspeling, die niets met de schrijfster zelf te maken heeft. De teloorgang van het ikjes-genre..
LikeLike
Nucleaire humor – ik vinnem leuk. 🙂
LikeLike
Waar haal je toch steeds je spreuken boven het reactieveld vandaan, HeRoWa? Zoek je die obv een bepaald thema op (ouwevrouwennood 😆) of verzin je ze zelf? Ik vind ze een leuke toevoeging.
LikeLike
https://www.literatuurgeschiedenis.nl/middeleeuwen/spreekwoorden.html
LikeLiked by 1 persoon
👍
LikeLike
Ja ik vind ze ook mooi, die van vandaag kom ik niet helemaal uit. Onwaardig diegene
Talre stont?
2 tongen dragen in de mond, dat lijkt me duidelijk
LikeLike
hannah: ik dacht aan “terstond”, dat o.a. Onmiddellijk betekent
LikeLike
Waarom staat ‘botdichtheidsonderzoek’ eigenlijk tussen aanhalingstekens?
Of zit ik nu te zeiken?
LikeLike
Ik denk dat Loeki heel bescheiden wil aangeven dat ze dat moeilijke woord, botdichtheidsonderzoek, niet zomaar eventjes uit haar mouw heeft geschud. Trump zet overigens in zijn tweets ook geregeld woorden ten onrechte tussen aanhalingstekens. ‘President’ bijvoorbeeld of is dat juist een verkeerd voorbeeld.
LikeLike
Aanhalingstekens betekenen volgens mij iets als ‘zogenaamd’, dus voor ‘President’ Trump valt iets te zeggen.
LikeLiked by 1 persoon
……..diegenen ter stond, die 2 tongen dragen in de mond
Wat zou het eerste woord dan kunnen zijn?
Verloochen of laten vallen ? Of?
LikeLike
onwaardig
LikeLiked by 1 persoon
Ja, zoiets als verloochenen of laten vallen inderdaad. Het is een wat vreemde constructie.
LikeLiked by 1 persoon
Tak
Het is zaterdag; marktdag in Leiden. De bloemenkramen staan er prachtig bij in de winterzon. Het is moeilijk kiezen tussen de vele kleuren tulpen, hyacinten en rozen. Achter mij hoor ik een echtpaar praten. Met een zacht Leids accent zegt de vrouw: „Waar houdt ze van?” Hij tegen haar: „Ja dat weet ik ook niet precies hoor.” „Wat zou ze hier van vinden?” vraagt de vrouw, terwijl ze wijst naar magnoliatakken die nog in de knop zijn. „Als die takken uitkomen zijn ze hartstikke mooi.” „Oh” zegt de man. „Nou dan doen we die takken.” De vrouw knikt instemmend en terwijl zij betaalt, hoor ik de man zeggen: „Ze is toch een takkewijf.”
Mirjam Sombroek-van Doorm
LikeLike
Zucht. Zo blijft men in de ikjes de “geestigheden” van een ander debiteren. Wat een armoede!
LikeLike
School
Het is eind februari maar al prachtig voorjaarsweer. Een brugklasser op weg naar huis met een zware tas achterop zijn fiets passeert een groepje jongens dat vol overgave op het plein aan het voetballen is. Hij stopt en roept: „Jongens, geniet van jullie tijd op de basisschool.” Waarop een van hen antwoordt: „Maar die heb je zelf toch ook meegemaakt?” „Ja, maar ik realiseerde het me niet. Ik heb er veel te weinig van genoten!”
Aryan van der Leij
LikeLike
Van dit Ikje zal Week 1 ook niet blijer worden. 😉
LikeLike
Luvienna: nee, zeker niet! Al wéér het verslag van een opgevangen gesprek.
Wel een ietwat eigenwijs en ouwelijk brugklassertje trouwens. Zou hij inderdaad de term “zich realiseren”gebruikt hebben en niet “zich beseffen” , zoals je tegenwoordig alom hoort?
Ik vraag het me af…;-)
LikeLike
Misschien was het de jonge Adriaan van Dis. 🙂
Die ik, om misverstanden te voorkomen, ernstig waardeer.
LikeLike
Tweetalig opgevoed
De tweejarige kleinzoon van mijn vriendin wordt tweetalig opgevoed.
Het is papadag vandaag.
De peuter heeft een topdag, de hele huiskamer wordt door hem overhoop gehaald. Voordat mama thuiskomt, moet de kamer wel weer op orde zijn.
De oudere schoonzoon moppert: „what a mess, what a mess!”
Kleinzoon papagaait hem na: „what a knife, what a knife”.
Anne Hesseling
LikeLike