Het is een vrolijk clubje Antwerpenaren dat ik als gids mag rondleiden in De Keukenhof. Zoals altijd leg ik uit dat de lente niet de beste periode is om bloembollen te kopen. De echt goede exemplaren zitten dan nog in de grond. In het park staan kiosken waar men een bestelformulier kan invullen, waarna de bollen tegen het najaar worden thuisbezorgd. Er komt commentaar uit de groep: „Wat een gedoe dit. Ik bestel ze thuis gewoon wel via bol.com.”
Onze dochter is aan haar nieuwe baan begonnen. Met tegenzin neemt ze een vrije dag om haar diploma in ontvangst te nemen. Wat haar betreft sturen ze het diploma met de post. Als ouders waarschuwen we voor de grote druk van de prestatiemaatschappij. Ze mag zich van ons in het nieuw steken. In de winkel volgen we verbaasd de felle discussie over wie van de twee verkoopsters van de broekenafdeling mag ‘stickeren’. Navraag leert dat een gecodeerde sticker commissie oplevert. Gelukkig slagen we ook op de bloezenafdeling. De verkoopster daar plakt eerst haar sticker op het label van de bloes en daarna geroutineerd haar sticker over de sticker van de collega van de broekenafdeling.
In een Amsterdams ziekenhuis werken sinds jaar en dag ook Belgische artsen. Natuurlijk lijken het Hollands en het Vlaams op elkaar, maar toch zijn er ook verschillen tussen die twee. En dat kan best wel eens verwarrend zijn. Zo hoor ik een Belgische anesthesist met typische Vlaamse tongval een patiënte toespreken, die net ontwaakt uit de narcose: „Mevrouw, het is met u gedaan.”
Met drie collega’s mocht ik klas 3 begeleiden in Parijs. De perfecte gelegenheid om de lesboeken te laten voor wat ze zijn en ter plaatse kennis te maken met de Franse cultuur. Dit jaar overnachtten we bij gastgezinnen in Versailles, iets wat ik als docent Frans natuurlijk zeer aanmoedig. De leerlingen vonden het wel spannend: zou het ze lukken om zich verstaanbaar te maken? Gelukkig wisten ze zich prima te redden. Aan het eind van de week mocht ik zelfs complimenten ontvangen van de contactpersoon ter plaatse. Leuke leerlingen, ze hebben zich voorbeeldig gedragen en wat spreken ze goed Engels!
Een mededocent loopt altijd van het ene naar het andere college dat hij moet geven, in zalen verspreid over de hele campus. Na een jaar besluit een collega hem te confronteren en vraagt hem waarom hij nou nog steeds geen fiets heeft hier. Nee, stelt hij resoluut, lopen is voor hem een doel op zich. Maar dan is hij toch de tijd van zijn baas aan het verdoen? Hij antwoordt: „Als de baas daar problemen mee heeft, loop ik daar niet voor weg.”
Mijn kleindochter is vierenhalf en gaat naar een christelijke school. Daar heeft zij voor het eerst het paasverhaal gehoord. Het verhaal van de opstanding van Jezus wist ze thuis vervolgens erg goed na te vertellen. Een aantal weken later ging ik met haar naar de begraafplaats. Terwijl ik bij de ingang bezig was haar fiets op slot te zetten zag zij een bezoeker van de begraafplaats af komen. Ze keek de persoon in kwestie na en merkte op: „Hé, er leeft er eentje weer.”
heerrozenwater 
Naar de bollen
Het is een vrolijk clubje Antwerpenaren dat ik als gids mag rondleiden in De Keukenhof. Zoals altijd leg ik uit dat de lente niet de beste periode is om bloembollen te kopen. De echt goede exemplaren zitten dan nog in de grond. In het park staan kiosken waar men een bestelformulier kan invullen, waarna de bollen tegen het najaar worden thuisbezorgd. Er komt commentaar uit de groep: „Wat een gedoe dit. Ik bestel ze thuis gewoon wel via bol.com.”
Gerard Schelvis
LikeLike
Goed luisteren is een kunst.
LikeLike
Prestatie
Onze dochter is aan haar nieuwe baan begonnen. Met tegenzin neemt ze een vrije dag om haar diploma in ontvangst te nemen. Wat haar betreft sturen ze het diploma met de post. Als ouders waarschuwen we voor de grote druk van de prestatiemaatschappij. Ze mag zich van ons in het nieuw steken. In de winkel volgen we verbaasd de felle discussie over wie van de twee verkoopsters van de broekenafdeling mag ‘stickeren’. Navraag leert dat een gecodeerde sticker commissie oplevert. Gelukkig slagen we ook op de bloezenafdeling. De verkoopster daar plakt eerst haar sticker op het label van de bloes en daarna geroutineerd haar sticker over de sticker van de collega van de broekenafdeling.
J.S. Verschuren
LikeLike
Ontwaken
In een Amsterdams ziekenhuis werken sinds jaar en dag ook Belgische artsen. Natuurlijk lijken het Hollands en het Vlaams op elkaar, maar toch zijn er ook verschillen tussen die twee. En dat kan best wel eens verwarrend zijn. Zo hoor ik een Belgische anesthesist met typische Vlaamse tongval een patiënte toespreken, die net ontwaakt uit de narcose: „Mevrouw, het is met u gedaan.”
Gerard Burgers
LikeLike
Oei, auw! 😀
LikeGeliked door 2 people
Verstaanbaar
Met drie collega’s mocht ik klas 3 begeleiden in Parijs. De perfecte gelegenheid om de lesboeken te laten voor wat ze zijn en ter plaatse kennis te maken met de Franse cultuur. Dit jaar overnachtten we bij gastgezinnen in Versailles, iets wat ik als docent Frans natuurlijk zeer aanmoedig. De leerlingen vonden het wel spannend: zou het ze lukken om zich verstaanbaar te maken? Gelukkig wisten ze zich prima te redden. Aan het eind van de week mocht ik zelfs complimenten ontvangen van de contactpersoon ter plaatse. Leuke leerlingen, ze hebben zich voorbeeldig gedragen en wat spreken ze goed Engels!
Sofieke Moll
LikeGeliked door 1 persoon
Hahahaha!
LikeLike
Lopen
Een mededocent loopt altijd van het ene naar het andere college dat hij moet geven, in zalen verspreid over de hele campus. Na een jaar besluit een collega hem te confronteren en vraagt hem waarom hij nou nog steeds geen fiets heeft hier. Nee, stelt hij resoluut, lopen is voor hem een doel op zich. Maar dan is hij toch de tijd van zijn baas aan het verdoen? Hij antwoordt: „Als de baas daar problemen mee heeft, loop ik daar niet voor weg.”
Jesper Verhoef
LikeLike
De wederopstanding
Mijn kleindochter is vierenhalf en gaat naar een christelijke school. Daar heeft zij voor het eerst het paasverhaal gehoord. Het verhaal van de opstanding van Jezus wist ze thuis vervolgens erg goed na te vertellen. Een aantal weken later ging ik met haar naar de begraafplaats. Terwijl ik bij de ingang bezig was haar fiets op slot te zetten zag zij een bezoeker van de begraafplaats af komen. Ze keek de persoon in kwestie na en merkte op: „Hé, er leeft er eentje weer.”
Henk Struik
LikeLike