Er wordt een groot pakket bezorgd. Onze zoon (9) wil weten wat erin zit. Ik vertel hem dat het een scherm is om voorop de fiets te zetten, voor zijn broertje (1). „Dat is leuk!”, roept hij verrast „zodat hij filmpjes kan kijken als we gaan fietsen?”
We spelen 30 Seconds, een spel waarbij je snel een begrip moet uitleggen, dat je teamgenoot moet raden. Mijn dochters zitten samen in een team. De oudste moet een gevangenis omschrijven en de jongste gaat raden. De oudste zegt: „Daar ga je naartoe als je iets heel ergs doet.” Antwoord: „De gang!”
Een vol café. Een vrouw vraagt of ze naast me mag zitten. We raken aan de praat en voeren een geanimeerd gesprek. Na afgerekend te hebben loop ik buiten tegen een muur van hitte aan, en besluit toch binnen nog een drankje te doen. Wanneer ik op mijn eerdere plek plaatsneem kijkt de vrouw me enige momenten onderzoekend aan. Aarzelend vraagt ze: „Ken ik jou niet ergens van?”
Ik lees een plaatselijk blaadje over activiteiten voor bejaarden. Daarin tref ik de vraag aan van een mij onbekende mevrouw om aanvulling van de tekst van een oud slaapliedje. Dat maakt dierbare herinneringen los. Een grootmoeder zong dat liedje voor onze kinderen. De tekst is me zeer vertrouwd.
Ik bel de vrouw en het contact mondt uit in een gezellige babbel. Als ik terugkom op de aanleiding voor ons gesprek suggereer ik om pen en papier te pakken, zodat ze de tekst kan noteren.
Na elke zin komt haar ‘ja’ wel erg snel, te snel om de tekst te hebben kunnen noteren. Als ik haar daarnaar vraag, valt er een lange stilte, waarna ze aarzelend toegeeft: „Ik zal het u maar zeggen, de tekst van het liedje is me bekend. Ik doe dit wel vaker en het levert me zulke gezellige reacties op!”
Mijn vriendin en ik zitten in het park. Naast ons geniet een groep jonge ouders met kroost van een barbecue. Ouders borrelen, kinderen spelen, all is well. Dan klimt een van de kids gevaarlijk hoog in een boom. Zoals verwacht komt zijn moeder al snel aanrennen. „Pieter, niet zo hoog”, gilt ze. „Dan kan je niet meer goed op de foto voor Instagram!”
Mijn collega en zijn vrouw gaan vaak en graag naar Amerika en ze kennen er de mores. Meestal. Op zoek naar een speciaalzaak hebben ze hun auto bij de mall geparkeerd en vragen binnen de weg. Ze moeten aan de andere kant van het complex zijn, de ingang zit aan een andere parkeerplaats. Ze kijken het overdekte gebied in en vragen: „Can we get there on foot?” De informant vertrekt geen spier: „If you’re not an American, you can.”
heerrozenwater 
Scherm
Er wordt een groot pakket bezorgd. Onze zoon (9) wil weten wat erin zit. Ik vertel hem dat het een scherm is om voorop de fiets te zetten, voor zijn broertje (1). „Dat is leuk!”, roept hij verrast „zodat hij filmpjes kan kijken als we gaan fietsen?”
Marion Stenneke
LikeLike
Best geen slecht idee, eigenlijk. :-p
LikeGeliked door 1 persoon
Perspectief
We spelen 30 Seconds, een spel waarbij je snel een begrip moet uitleggen, dat je teamgenoot moet raden. Mijn dochters zitten samen in een team. De oudste moet een gevangenis omschrijven en de jongste gaat raden. De oudste zegt: „Daar ga je naartoe als je iets heel ergs doet.” Antwoord: „De gang!”
Pim Struik
LikeLike
Oude bekende
Een vol café. Een vrouw vraagt of ze naast me mag zitten. We raken aan de praat en voeren een geanimeerd gesprek. Na afgerekend te hebben loop ik buiten tegen een muur van hitte aan, en besluit toch binnen nog een drankje te doen. Wanneer ik op mijn eerdere plek plaatsneem kijkt de vrouw me enige momenten onderzoekend aan. Aarzelend vraagt ze: „Ken ik jou niet ergens van?”
Jesper Verhoef
LikeLike
Slaapliedje
Ik lees een plaatselijk blaadje over activiteiten voor bejaarden. Daarin tref ik de vraag aan van een mij onbekende mevrouw om aanvulling van de tekst van een oud slaapliedje. Dat maakt dierbare herinneringen los. Een grootmoeder zong dat liedje voor onze kinderen. De tekst is me zeer vertrouwd.
Ik bel de vrouw en het contact mondt uit in een gezellige babbel. Als ik terugkom op de aanleiding voor ons gesprek suggereer ik om pen en papier te pakken, zodat ze de tekst kan noteren.
Na elke zin komt haar ‘ja’ wel erg snel, te snel om de tekst te hebben kunnen noteren. Als ik haar daarnaar vraag, valt er een lange stilte, waarna ze aarzelend toegeeft: „Ik zal het u maar zeggen, de tekst van het liedje is me bekend. Ik doe dit wel vaker en het levert me zulke gezellige reacties op!”
Annemieke Drenth
LikeLike
Eenzaamheid onder ouderen, hier een schrijnend voorbeeld
LikeLike
Ja, dit klinkt inderdaad niet best!
LikeLike
Maar deze oudere dame heeft dat wel origineel idee aangepakt.
LikeLike
Boom
Mijn vriendin en ik zitten in het park. Naast ons geniet een groep jonge ouders met kroost van een barbecue. Ouders borrelen, kinderen spelen, all is well. Dan klimt een van de kids gevaarlijk hoog in een boom. Zoals verwacht komt zijn moeder al snel aanrennen. „Pieter, niet zo hoog”, gilt ze. „Dan kan je niet meer goed op de foto voor Instagram!”
Kasper Baggerman
LikeLike
Het goede nieuws is: ouders zijn niet meer zo benauwd voor hun kinderen als het een goede Instagramfoto oplevert.
LikeLike
Het is al heel bijzonder dat de moeder opmerkt dat haar kind iets gevaarlijks doet en niet haar blik constant op haar smartphone gericht heeft…;-)
LikeLike
Puur om te kijken of er iets Instagramwaardigs gebeurt. :-p
LikeLike
Amerikaans
Mijn collega en zijn vrouw gaan vaak en graag naar Amerika en ze kennen er de mores. Meestal. Op zoek naar een speciaalzaak hebben ze hun auto bij de mall geparkeerd en vragen binnen de weg. Ze moeten aan de andere kant van het complex zijn, de ingang zit aan een andere parkeerplaats. Ze kijken het overdekte gebied in en vragen: „Can we get there on foot?” De informant vertrekt geen spier: „If you’re not an American, you can.”
Ineke de Jonge
LikeLike