Het was niet altijd bevorderlijk voor de verkoop als Martin Ros, zijn overhemd vol koffievlekken, aan je boekenkraam stond en opeens begon te tieren tegen een klant die nietsvermoedend in een boek stond te bladeren.
Maar kleurrijk was het wel.
En boekhandelaren zagen hem even goed graag komen, want het envelopje met contant geld dat hij steevast bij zich had, zette hij meestal wel om in een stapeltje boeken.
Voor hij het kocht, wilde hij wel altijd uitvoerig over een boek discussiëren.
Wat meestal eindigde met een misprijzend: „U verkoopt schitterende boeken. Maar u heeft er de ballen verstand van!”
Op het mbo geef ik sinds de lockdown online les. Om 10 uur deze ochtend, een uur voor de start van de les Loopbaan en Burgerschap, krijg ik het volgende bericht via de Teams-chat:
„Hey mevrouw, ik ben vanmiddag afwezig bij maatschappijleer i.v.m. kapper en de mogelijkheid dat morgen alle kappers worden gesloten door corona. Zou u mij het huiswerk door kunnen sturen, dan zorg ik dat dit ingeleverd wordt.”
Termen als ‘eerste levensbehoeften’ en ‘noodzaak’ krijgen een hele andere invulling in tijden van corona. Ik moet er hard om lachen.
Voor vandaag besluit ik dat kappersbezoek een geldige reden is voor afwezigheid.
Maandagavond. Om 19 uur begint de persconferentie van onze premier, maar ook de laatste yogales van dit jaar. Ik kies voor yoga.
In het naastgelegen zaaltje hebben, zoals altijd, een stel meiden een luidruchtige dansles, die om 19.30 uur is afgelopen. Wij, in onze heel rustige yogales, horen ze afscheid van elkaar nemen met de, volgens mij, legendarische woorden: „Doei! Fijne lockdown!”
Ik zag ergens langs de weg een reclamebord met 2 kennelijk verliefde mensen en het onderschrift: Doe ons nog een jaartje lockdown (of woorden van gelijke strekking).
We besloten een deel van onze boeken op te ruimen. Maar ruim 1.000 boeken zet je niet in zo’n leuk boekenkastje op straat. Ik maakte foto’s in keurig gerubriceerde stapeltjes. Na lang turen op mijn foto’s zei de man van de tweedehandsboekwinkel: „Ik wil er wel drie hebben. Uw generatie heeft allemaal dezelfde boeken, daar kunnen we een straat mee vullen.” Die drie boeken heb ik in een boekenkastje op straat gezet.
Voor de deur van de lokale boekhandel-annex-postkantoor staat een lange rij wachtende klanten. In die rij een zeer oude man met rollator, betraande ogen en een druppelneus.
Een behulpzame medewerker vraagt of hij alleen kaarten wil inleveren. De man knikt bevestigend, grijpt in zijn rollatortasje en haalt daar ongeveer honderd rouwkaarten uit.
De medewerker pakt ze stralend aan en zegt: „Ik zorg ervoor dat ze op de juiste plek terechtkomen! Prettige feestdagen!”
Heer Rozenwater, in plaats van een geluidskap hebt u dringend een paar oogkleppen nodig opdat u staakt met het schuin naar de reacties van de buren te kijken met hun infantiele en onzinnige giswerk en er dan ook nog op te reageren. Ik heb nog wat suggesties voor de heren: Jammerende Jurk, Bertje en wat dacht u van Pimm’s? Het devies lijkt me: niet op reageren, Lena 😉 Was er vroeger ook nog niet een Boze Buurman of een zekere Rolanda?
Als ik u was, zou ik mijn reactie niet integraal overbrengen naar het buurblog, aangezien APD een meester lijkt te zijn in het gluren naar IP-nummers en daaraan zijn conclusies te verbinden. Ik werd niet voor niets uitgenodigd te reageren op zijn blog…lol
Ach ja, inderdaad beter geen aandacht meer aan besteden (niet vanwege IP adressen, met een copy-paste van tekst worden geen IP-adressen mee gekopieerd).
Ze worden nu, na het aanvankelijke “lief Heer Rozenwatertje”, buitengewoon vals. Mijn omschrijving van het APD blog (een hoekje van het internet waar geen hond meer komt. Waar reacties stil verrotten en de tijd verstomt) moet keihard aangekomen zijn. Natuurlijk eerst en vooral omdat het een buitengewoon treffende omschrijving is.
DSR jaagt er iedereen weg en APD durft hem, doodsbang alleen over te blijven, niet aan te pakken.
heerrozenwater 
De ballen
„DAT IS EEN VERSCHRIKKELIJK BOEK!”
Het was niet altijd bevorderlijk voor de verkoop als Martin Ros, zijn overhemd vol koffievlekken, aan je boekenkraam stond en opeens begon te tieren tegen een klant die nietsvermoedend in een boek stond te bladeren.
Maar kleurrijk was het wel.
En boekhandelaren zagen hem even goed graag komen, want het envelopje met contant geld dat hij steevast bij zich had, zette hij meestal wel om in een stapeltje boeken.
Voor hij het kocht, wilde hij wel altijd uitvoerig over een boek discussiëren.
Wat meestal eindigde met een misprijzend: „U verkoopt schitterende boeken. Maar u heeft er de ballen verstand van!”
Jochen van Barschot
LikeLike
Als Jochen er wel verstand van had, had hij geen schitterende boeken verkocht?
LikeLike
Eerste levensbehoeften
Op het mbo geef ik sinds de lockdown online les. Om 10 uur deze ochtend, een uur voor de start van de les Loopbaan en Burgerschap, krijg ik het volgende bericht via de Teams-chat:
„Hey mevrouw, ik ben vanmiddag afwezig bij maatschappijleer i.v.m. kapper en de mogelijkheid dat morgen alle kappers worden gesloten door corona. Zou u mij het huiswerk door kunnen sturen, dan zorg ik dat dit ingeleverd wordt.”
Termen als ‘eerste levensbehoeften’ en ‘noodzaak’ krijgen een hele andere invulling in tijden van corona. Ik moet er hard om lachen.
Voor vandaag besluit ik dat kappersbezoek een geldige reden is voor afwezigheid.
Kitty Hemmer
LikeLike
Een kwestie van prioriteiten.
LikeGeliked door 1 persoon
Kerstgroet
Maandagavond. Om 19 uur begint de persconferentie van onze premier, maar ook de laatste yogales van dit jaar. Ik kies voor yoga.
In het naastgelegen zaaltje hebben, zoals altijd, een stel meiden een luidruchtige dansles, die om 19.30 uur is afgelopen. Wij, in onze heel rustige yogales, horen ze afscheid van elkaar nemen met de, volgens mij, legendarische woorden: „Doei! Fijne lockdown!”
Joke Timmer
LikeLike
Ik zag ergens langs de weg een reclamebord met 2 kennelijk verliefde mensen en het onderschrift: Doe ons nog een jaartje lockdown (of woorden van gelijke strekking).
LikeGeliked door 1 persoon
Deze reactie is verplaatst naar de buren – HR
LikeLike
Drie boeken
We besloten een deel van onze boeken op te ruimen. Maar ruim 1.000 boeken zet je niet in zo’n leuk boekenkastje op straat. Ik maakte foto’s in keurig gerubriceerde stapeltjes. Na lang turen op mijn foto’s zei de man van de tweedehandsboekwinkel: „Ik wil er wel drie hebben. Uw generatie heeft allemaal dezelfde boeken, daar kunnen we een straat mee vullen.” Die drie boeken heb ik in een boekenkastje op straat gezet.
Wilma van Geemert-Bongers
LikeLike
Kaarten
Voor de deur van de lokale boekhandel-annex-postkantoor staat een lange rij wachtende klanten. In die rij een zeer oude man met rollator, betraande ogen en een druppelneus.
Een behulpzame medewerker vraagt of hij alleen kaarten wil inleveren. De man knikt bevestigend, grijpt in zijn rollatortasje en haalt daar ongeveer honderd rouwkaarten uit.
De medewerker pakt ze stralend aan en zegt: „Ik zorg ervoor dat ze op de juiste plek terechtkomen! Prettige feestdagen!”
Jorien Mudde
LikeLike
LikeLike
Alle centen opgemaakt aan prostituees die niet helemaal gezond waren, zeker.
LikeGeliked door 1 persoon
Nou. Lekker feestelijk.
LikeGeliked door 1 persoon
Vader had alles voor zijn begrafenis tot in de puntjes geregeld. De rouwkaarten kwamen mooi op tijd..
LikeGeliked door 1 persoon
Geluidskap
Vanmorgen ging ik ons pand uit met jachtgeweer in het foedraal en oorkappen voor gehoorbescherming daaraan vastgeklikt.
Een bouwvakker, die voor een van de andere bewoners aan het werk was, vroeg welk instrument ik bespeelde.
Ik: „Nee, ik ben op weg naar de schietbaan!”
Hij: „Ik dacht al, zo slecht kan je niet spelen, dat je een geluidskap nodig hebt.”
Onno Lamme
LikeLike
Heer Rozenwater, in plaats van een geluidskap hebt u dringend een paar oogkleppen nodig opdat u staakt met het schuin naar de reacties van de buren te kijken met hun infantiele en onzinnige giswerk en er dan ook nog op te reageren. Ik heb nog wat suggesties voor de heren: Jammerende Jurk, Bertje en wat dacht u van Pimm’s? Het devies lijkt me: niet op reageren, Lena 😉 Was er vroeger ook nog niet een Boze Buurman of een zekere Rolanda?
Als ik u was, zou ik mijn reactie niet integraal overbrengen naar het buurblog, aangezien APD een meester lijkt te zijn in het gluren naar IP-nummers en daaraan zijn conclusies te verbinden. Ik werd niet voor niets uitgenodigd te reageren op zijn blog…lol
LikeLike
Ach ja, inderdaad beter geen aandacht meer aan besteden (niet vanwege IP adressen, met een copy-paste van tekst worden geen IP-adressen mee gekopieerd).
Ze worden nu, na het aanvankelijke “lief Heer Rozenwatertje”, buitengewoon vals. Mijn omschrijving van het APD blog (een hoekje van het internet waar geen hond meer komt. Waar reacties stil verrotten en de tijd verstomt) moet keihard aangekomen zijn. Natuurlijk eerst en vooral omdat het een buitengewoon treffende omschrijving is.
DSR jaagt er iedereen weg en APD durft hem, doodsbang alleen over te blijven, niet aan te pakken.
LikeLike