Deze week wordt er weer gecollecteerd voor een erg bekend goed doel. En het moet gezegd worden, ze gaan met hun tijd mee: de QR-code. Scan hem met je telefoon en je kunt via iDeal betalen. Niks geen collectebus meer, scannen en klaar is Kees. Een goede vriend, een 70+’er, kwam er voor het eerst mee in aanraking. Er werd aangebeld, hij deed open en de jongedame die kwam collecteren keek hem aan en zei tot zijn verbijstering: „Ik zie het al, dit is te ingewikkeld voor u. Hierbij een kaart, zodat iemand anders het voor u kan doen.”
Jan Tolsma
Pawi: “Soms zit alles tegen. Ben je net herstellende van een val met de fiets in de duinen, doe je de deur open voor een collectant die onmiddellijk denkt dat je een digibeet bent!”
Een typische pawi-reactie. Je moet vaak piekeren en puzzelen wat ze bedoelt.
Het intro is saai met zo mogelijk een nog hoger incrowd gehalte dan normaal. Bas gaat in de overdrive om DSR te pleasen: de sluiting van het Goudblommeke zou al het andere nieuws overschaduwen. Nee hoor, de rest van de wereld interesseert het geen moer, die heeft wel wat anders aan het bolletje.
Anderhalf uur in de rij op Schiphol. Eenmaal in het veel te krappe stoeltje laat de gezagvoerder weten dat we op tijd vertrekken „zodra de laatste koffers geladen zijn”. Weer de gezagvoerder: „We hebben het slot gemist, het laden nam te veel tijd, achteraan in de rij gezet, vertrek anderhalf uur later.” Gekreun in de kist. Na verloop van tijd opnieuw de gezagvoerder: „We mogen eerder weg, over een half uur.” Iedereen blij met een uur vertraging.
Jan Derksen
Gezagvoerder Bas: “Eens de trots van Nederland nu het internationale lachertje en zoveelste teken dat dit land niet meer echt bestuurd wordt.
Wat hebben we aan zo’n verschrikkelijke dooddoener waar je je geen buil aan kunt vallen? Echt vreselijk.
De buurtjes maken zich ook druk om dat ““Gekreun in de kist”. Ga wat nuttigs doen zou ik haast zeggen maar het herinnert mij wel aan Lubach van gisteravond: daar zag ik beelden van Elisabeth in de kist tijdens het vervoer van Schotland naar Londen. Bij oneffenheden in de weg zag je haar lichaam bewegen… BBC Extra Plus én dat verslag ‘van binnenuit’ de kist was natuurlijk een verzinsel van Arjen.
DSR: “Lubach de weg kwijt? Valt dat allicht samen met APD’s mislukte sollicitatie? -milde glimlachicoon-”
Big smile glimlachicoon. Bijzonder grappig maar het is absoluut waar dat er nog weinig te lachen valt bij Lubach.
Diederik Smit was overigens wél goed op dreef met een item over Heero, de ontslagen mascotte van Heerenveen.
Dochter belt mij, 80-jarige moeder. „Mam, ik kom zondag, zullen we gezellig Memory spelen?” Ik: „Maar ik speel de hele dag al memory: waar is mijn portemonnee, heb ik de was al opgehangen, wie moet ik ook alweer terugbellen, wat zouden we ook alweer eten vanavond?”
Riekje Meijling
Bas, heel flauw: Wel prettig dat de dochter dit ikje niet heeft ingestuurd. Hulde. Dit zien we niet vaak.
Lummel meent dat de moeder de dochter “te kakken probeert te zetten.“. Op welke manier dan?
Het linkeroog is nog niet genezen van een ontsteking. Nu is ook het rechteroog aan de beurt. De huisarts schrijft een tubetje ooggel voor. De apothekersassistente leeft volop mee, als ze mijn ontstoken ogen ziet. Heb ik pijn? Zal ze de bijsluiter even voorlezen? Ze doet ook nog voor hoe ik de gel moet aanbrengen. Ik ga opgelucht naar huis. Daar blijkt dat we één ding zijn vergeten: ik kan niet zien hoe ik de veiligheidssluiting van het piepkleine tubetje open moet krijgen.
Dini Bangma
Bas, helemaal hyper, met een rare kuch op het eind:
Dini is back! De vorige keer was ze in de overgang (vrouw, 64) en zag een advertentie voor broeken in de krant. Ze noemde zich afwisselend Bangma en Bangman en was dol op Lummel. Kuch.
Compulsief reageren op een ikje, kan daar een gel voor uitgevonden worden?
In de trein naar huis is het gezellig druk. Ik luister naar mijn favoriete muziek en heb een zakje Engelse drop naast me staan. Zonder na te denken eet ik het zakje bijna leeg. Vlak voordat ik uitstap, merk ik dat de man naast me naar datzelfde zakje drop grijpt en het laatste handje in zijn mond giet. Ik ben te verbaasd en zeg niks. Boos gooi ik het zakje weg. „Bedankt”, zegt de man. Ik kijk hem nors aan en stap de trein uit. Als ik thuis ben, kruipt een schuldgevoel mijn buik in als ik een vol zakje Engelse drop onder in mijn tas zie liggen.
Lieske Heesbeen (13)
Paternalistische commentaar van Bas van Vuren: Goed geschreven, hoor. Dat in de buik kruipende schuldgevoel zie ik door de vingers. Weer een 13-jarige die kan schrijven!
Er vallen overigens bij “Bas van Vuren aangenaam” momenteel veel reageerders weg. Die ontwikkeling is te verwachten. Reageren op ikjes is per slot van rekening een bejaardenfenomeen.
Nu gebeurt het wel dat kinderen van dertien iets uit het verre verleden opeens weer hip (epic of swag zullen zij zeggen) vinden.
Laten we hopen dat Lieske en Tobi de aankondiging zijn van een verjonging van het ikjespubliek en dat wij, de ikjes diehards, opnieuw het respect krijgen dat we zo node missen.
Ze is in Ter Apel uit de rij geplukt. Ik ontmoet Destiny in kantoorpand ‘Klein Ter Apel’ in Gouda wat voor een maandje haar veilige plek mag zijn. Ze zit, ze zit en ze zit. Meisjes van 6 horen op school te zitten, te zingen en te springen. Ik rol kranten op, één voor haar en één voor mij. Binnen de kortste keren hebben we een zwaardgevecht. Ze lacht, springt en gilt van de pret. Als ik wegga, geeft ze me een high five. Nog eenmaal kijk ik om. Ze zit weer, ze zit en ze zit. Maar ze heeft in ieder geval een plek om te eten, te slapen en te douchen.
Rob Lijesen
Afgezien van pawi haar reactie en een duimpje omhoog van Bas geen leven in de brouwerij bij de buren. Op dit ikje kun je natuurlijk ook alleen maar met veel medeleven reageren en dat botst met de behoefte het ikje af te kraken.
DSR zit nu ongetwijfeld al uren te persen maar het ei wil maar niet gelegd worden.
heerrozenwater 
Ingewikkeld
Deze week wordt er weer gecollecteerd voor een erg bekend goed doel. En het moet gezegd worden, ze gaan met hun tijd mee: de QR-code. Scan hem met je telefoon en je kunt via iDeal betalen. Niks geen collectebus meer, scannen en klaar is Kees. Een goede vriend, een 70+’er, kwam er voor het eerst mee in aanraking. Er werd aangebeld, hij deed open en de jongedame die kwam collecteren keek hem aan en zei tot zijn verbijstering: „Ik zie het al, dit is te ingewikkeld voor u. Hierbij een kaart, zodat iemand anders het voor u kan doen.”
Jan Tolsma
Pawi: “Soms zit alles tegen. Ben je net herstellende van een val met de fiets in de duinen, doe je de deur open voor een collectant die onmiddellijk denkt dat je een digibeet bent!”
Een typische pawi-reactie. Je moet vaak piekeren en puzzelen wat ze bedoelt.
Het intro is saai met zo mogelijk een nog hoger incrowd gehalte dan normaal. Bas gaat in de overdrive om DSR te pleasen: de sluiting van het Goudblommeke zou al het andere nieuws overschaduwen. Nee hoor, de rest van de wereld interesseert het geen moer, die heeft wel wat anders aan het bolletje.
LikeLike
Gaf de goede vriend toen een flinke schop?
LikeLike
Had wel gemogen 🙂
LikeGeliked door 1 persoon
Slot
Anderhalf uur in de rij op Schiphol. Eenmaal in het veel te krappe stoeltje laat de gezagvoerder weten dat we op tijd vertrekken „zodra de laatste koffers geladen zijn”. Weer de gezagvoerder: „We hebben het slot gemist, het laden nam te veel tijd, achteraan in de rij gezet, vertrek anderhalf uur later.” Gekreun in de kist. Na verloop van tijd opnieuw de gezagvoerder: „We mogen eerder weg, over een half uur.” Iedereen blij met een uur vertraging.
Jan Derksen
Gezagvoerder Bas: “Eens de trots van Nederland nu het internationale lachertje en zoveelste teken dat dit land niet meer echt bestuurd wordt.
Wat hebben we aan zo’n verschrikkelijke dooddoener waar je je geen buil aan kunt vallen? Echt vreselijk.
De buurtjes maken zich ook druk om dat ““Gekreun in de kist”. Ga wat nuttigs doen zou ik haast zeggen maar het herinnert mij wel aan Lubach van gisteravond: daar zag ik beelden van Elisabeth in de kist tijdens het vervoer van Schotland naar Londen. Bij oneffenheden in de weg zag je haar lichaam bewegen… BBC Extra Plus én dat verslag ‘van binnenuit’ de kist was natuurlijk een verzinsel van Arjen.
DSR: “Lubach de weg kwijt? Valt dat allicht samen met APD’s mislukte sollicitatie? -milde glimlachicoon-”
Big smile glimlachicoon. Bijzonder grappig maar het is absoluut waar dat er nog weinig te lachen valt bij Lubach.
Diederik Smit was overigens wél goed op dreef met een item over Heero, de ontslagen mascotte van Heerenveen.
LikeGeliked door 1 persoon
De hele dag
Dochter belt mij, 80-jarige moeder. „Mam, ik kom zondag, zullen we gezellig Memory spelen?” Ik: „Maar ik speel de hele dag al memory: waar is mijn portemonnee, heb ik de was al opgehangen, wie moet ik ook alweer terugbellen, wat zouden we ook alweer eten vanavond?”
Riekje Meijling
Bas, heel flauw:
Wel prettig dat de dochter dit ikje niet heeft ingestuurd. Hulde. Dit zien we niet vaak.
Lummel meent dat de moeder de dochter “te kakken probeert te zetten.“. Op welke manier dan?
LikeLike
Dat heeft Mam toch goed onthouden.
LikeGeliked door 1 persoon
Zien
Het linkeroog is nog niet genezen van een ontsteking. Nu is ook het rechteroog aan de beurt. De huisarts schrijft een tubetje ooggel voor. De apothekersassistente leeft volop mee, als ze mijn ontstoken ogen ziet. Heb ik pijn? Zal ze de bijsluiter even voorlezen? Ze doet ook nog voor hoe ik de gel moet aanbrengen. Ik ga opgelucht naar huis. Daar blijkt dat we één ding zijn vergeten: ik kan niet zien hoe ik de veiligheidssluiting van het piepkleine tubetje open moet krijgen.
Dini Bangma
Bas, helemaal hyper, met een rare kuch op het eind:
Dini is back! De vorige keer was ze in de overgang (vrouw, 64) en zag een advertentie voor broeken in de krant. Ze noemde zich afwisselend Bangma en Bangman en was dol op Lummel. Kuch.
Compulsief reageren op een ikje, kan daar een gel voor uitgevonden worden?
LikeGeliked door 1 persoon
Terug naar de huisarts dus.
LikeGeliked door 1 persoon
Drop
In de trein naar huis is het gezellig druk. Ik luister naar mijn favoriete muziek en heb een zakje Engelse drop naast me staan. Zonder na te denken eet ik het zakje bijna leeg. Vlak voordat ik uitstap, merk ik dat de man naast me naar datzelfde zakje drop grijpt en het laatste handje in zijn mond giet. Ik ben te verbaasd en zeg niks. Boos gooi ik het zakje weg. „Bedankt”, zegt de man. Ik kijk hem nors aan en stap de trein uit. Als ik thuis ben, kruipt een schuldgevoel mijn buik in als ik een vol zakje Engelse drop onder in mijn tas zie liggen.
Lieske Heesbeen (13)
Paternalistische commentaar van Bas van Vuren:
Goed geschreven, hoor. Dat in de buik kruipende schuldgevoel zie ik door de vingers. Weer een 13-jarige die kan schrijven!
Er vallen overigens bij “Bas van Vuren aangenaam” momenteel veel reageerders weg. Die ontwikkeling is te verwachten. Reageren op ikjes is per slot van rekening een bejaardenfenomeen.
Nu gebeurt het wel dat kinderen van dertien iets uit het verre verleden opeens weer hip (epic of swag zullen zij zeggen) vinden.
Laten we hopen dat Lieske en Tobi de aankondiging zijn van een verjonging van het ikjespubliek en dat wij, de ikjes diehards, opnieuw het respect krijgen dat we zo node missen.
LikeLike
Dat zag je aankomen.
LikeGeliked door 1 persoon
Zitten
Ze is in Ter Apel uit de rij geplukt. Ik ontmoet Destiny in kantoorpand ‘Klein Ter Apel’ in Gouda wat voor een maandje haar veilige plek mag zijn. Ze zit, ze zit en ze zit. Meisjes van 6 horen op school te zitten, te zingen en te springen. Ik rol kranten op, één voor haar en één voor mij. Binnen de kortste keren hebben we een zwaardgevecht. Ze lacht, springt en gilt van de pret. Als ik wegga, geeft ze me een high five. Nog eenmaal kijk ik om. Ze zit weer, ze zit en ze zit. Maar ze heeft in ieder geval een plek om te eten, te slapen en te douchen.
Rob Lijesen
Afgezien van pawi haar reactie en een duimpje omhoog van Bas geen leven in de brouwerij bij de buren. Op dit ikje kun je natuurlijk ook alleen maar met veel medeleven reageren en dat botst met de behoefte het ikje af te kraken.
DSR zit nu ongetwijfeld al uren te persen maar het ei wil maar niet gelegd worden.
LikeGeliked door 2 people