Twee vrouwen, 60-plus, drinken koffie in het museumcafé. In het gebouw is een Sinterklaasfeest. De Sint schrijdt door het café en spreekt de vrouwen aan. „Zo, dat is lang geleden dat ik jullie gezien heb. Ik weet nog dat jullie zó klein waren en bij mij op schoot zaten.”
De ene vrouw kijkt Sint aan en zegt tegen hem: „Ik denk eerder dat u bij mij op schoot gezeten heeft.”
F. Meulenbroeks
Bas, wordt met de dag cynischer:
Goeie kop in deze tijd en actuele anekdote. Hebben we geluk mee.
DSR:
Nou, had DSR het voorspeld of niet …? -zucht-
Geef het dan in ieder geval als titel Schoot oid.
Het vervolg, met toespelingen over billenkoek en de roe laat zichzelf wel schrijven op het buurgnuifblog.
Daar wordt drie maal per jaar nog het ouwe paard van stal gehaald uit de glorie(hole)tijd van lang geleê.
Klopt, Bas is elk jaar dolblij met zijn Sinterklaasgedicht maar het verbleekt als je het vergelijkt met het juweel waar zijn gerijm door werd geïnspireerd:
Tijdens een nacontrole, zes weken na de bevalling, vraagt een jonge moeder of ik even naar de hechtingen wil kijken. „Het zit niet helemaal lekker”, vindt ze. Ze heeft zelf ook al met een spiegel gekeken en is geschrokken. Als ze zich aan het uitkleden is, hoor ik vanachter het gordijntje: „Dokter, ik waarschuw u alvast, het is net als in het NOS Journaal, de beelden kunnen schokkend zijn.”
Mieke Kerkhof
Bas, ironischer dan ooit:
Haha, dat is toch goud? Wat een geweldig leuke opmerkingen noteert die dokter Kerkhof toch vaak in haar spreekkamer. Ik ga nu nog even de hele ochtend zitten nahikken.
Gouden reactie, ik ga nu nog even de hele ochtend zitten nahikken.
Pawi, bedachtzamer dan ooit:
Mieke is niet meer zo vaardig met naald en draad.
DSR blijft om een HR-ban roepen, maar gelukkig krijgt hij geen steun van de andere gekjes.
Een volk dat voor tirannen zwicht,
zal meer dan lijf en goed verliezen, dan dooft het licht.
Hij neemt ook nog eens pawi de maat:
Ook gij aan het kladdumpen, P….. -mild-bedroefde glimlachicoon-
Pawi gaf een sneak preview van het Ikje. Wellicht niet voor herhaling vatbaar maar je kunt haar toch de ruimte geven voor een dergelijk experiment?
Toon respect voor anderen, zelfs als je het niet met ze eens bent. Heb geduld, iedereen leert en groeit op zijn eigen tempo. Wees bereid om elkaar te vergeven. Iedereen maakt fouten.
Ik loop de kamer binnen waar ik zo een massage krijg. Een nieuw gezicht lacht vriendelijk naar me. We bespreken achtergrondmuziek, massage-oliegeuren en pijnpunten. Ik kleed me uit en ga liggen. „Dit hoor je zeker weten vaker, maar wat lijk jij op Carice van Houten”, zegt de masseuse.
Ik til mijn hoofd op uit het gat van de massagebank en zeg glunderend: „Ja, dat hoor ik inderdaad wel vaker, maar dank je wel. Wat een mooi compliment.”
Ze kijkt me ietwat verbaasd aan: „Vind je?”
Francesca van Berckel (28)
Van Bas mag zijn rug, zolang het niet opvalt, op de rug van Carice lijken:
Ja, dat zou ik ook geen compliment vinden. Maar misschien is het alleen haar naakte rug, dan valt het niet op.
DSR:
Ha! Beetje wijdlopig maar een prima pointe.
Bas maakte afgelopen maandag een foutje bij het kopiëren en weigert dat toe te geven:
Mededeling van de redactie: van het ikje van de maandag (over Sinterklaas) blijken de eerste twee regels weggevallen te zijn. De oorzaak is onbekend en zal ook nooit achterhaald worden, want dit is het internet. De twee regels zijn nu geruisloos toegevoegd. Het commentaar is opnieuw bezien maar behoeft geen update.
De schrijversnaam van het ikje moet sinds enige tijd apart overgenomen worden. Dat levert extra stappen op en dan is het risico op een fout groter.
DSR blijkt net als ik fan te zijn van Sylvia Witteman. Sylvia woont in mijn buurt en ik zie haar af en toe bij de bakker of de slager. Opvallend hoe zij bijna dagelijks interessante gesprekken opvangt, terwijl ik nog nooit iets vermeldenswaardigs heb gehoord. Zal wel aan mij liggen.
Voor mijn 80ste verjaardag geef ik mijn kleinkinderen ieder 80 euro in briefjes van 20.
Kleinzoon van acht roept na het tellen uit: „Kan je alsjeblieft 100 worden”?
Liesbeth van Bouwdijk
Bas, komt (eindelijk weer eens) redelijk grappig uit de hoek:
Tja, het hebzuchtige mensje vertelt er dus niet bij dat ze haar kleinkinderen ieder maar 20 euro gaf toen ze 20 werd. Dat was erg weinig, hoor. Met rente op rente eigenlijk niet meer goed te maken, al word je 100.
Wat zullen de gekjes vandaag weer te kwebbelen hebben? Gisteren keuvelden ze tot sluitingsuur over Carice van Houten (in hoeverre ze nog aantrekkelijk is).
DSR ging over tot een akelige karaktermoord:
Carice heeft tegenwoordig haar hoofd permanent vertrokken in standje crisis, hangt larmoyante verhalen op het klimaat met het fanatisme van de nieuwe bekeerling maar vliegt evengoed de wereld over en ondertekent nare verklaringen over Israël-Hamas…
Of Carice inderdaad larmoyante klimaatverhalen ophangt zal over vijftig jaar moeten blijken, hypocriet is ze absoluut niet en de “nare verklaring over Israël-Hamas” heeft ze teruggetrokken.
Met veel plezier luister ik iedere week naar de Halina/Carice podcast. Carice is een stuk leuker, liever en interessanter dan onze schrijvende sikkeneur in Brussel. Dat kan ik u wel vertellen.
Als kunsthistorica neem ik voor het eerst mijn vierjarig zoontje mee naar het Teylers Museum in Haarlem. Vol enthousiasme benoem ik wat we zien: fossielen, telescopen, prachtige plafonds…
In de schilderijenzaal wijs ik hem op een werk met koeien, waarop mijn zoontje zegt: „Mama, ophouden nu, ik heb zelf ogen.”
Ceciel Stoutjesdijk
Bas:
Wat een heerlijke schattige achternaam: Stoutjesdijk. Geen Stoutedijk, Stoutendijk, nee Stoutjesdijk. Dat zoontje boft ermee, maar laat het hem zelf maar ontdekken.
Bij de gekjes vooralsnog, het is nu 12:20, nog geen enkele reactie. Er zal toch niets gebeurd zijn?
Nee, niets gebeurd, een half uurtje later reageerde pawi en daarna sijpelden de reacties binnen met om 14:00 deze alleraardigste van Ilona:
Als pianolerares gaf mijn zus haar zoontje les.
Na een uitleg zei hij: ‘Ja leuk, mag ik nou weer buiten spelen?
Het blijft toch je moeder, hè.
Ik bak heel dunne pannenkoeken. De kinderen: „Die van oma zijn pas lekker. Superdun!”
Ik maak een – al zeg ik het zelf – heerlijke stamppot boerenkool. De kinderen: „De stamppot van oma, díe is pas lekker smeuïg.”
Ik zit op de bank. De jongste (19!) komt over me heen hangen. Dan zegt ze: „Je ruikt lekker…. Naar oma.”
Lisette van de Loo
Bas:
Naar oma ruiken … we hebben er allemaal wel een geurbeeld bij. Laten we dat koesteren evenals de goede herinneringen aan onze oma’s en natuurlijk ook opa’s. De laatsten hadden ook een duidelijk geurbeeld: deo deden ze denk ik nog niet aan, sigaren en pijpen wel. De mijne wel althans.
heerrozenwater 
Sinterklaas
Twee vrouwen, 60-plus, drinken koffie in het museumcafé. In het gebouw is een Sinterklaasfeest. De Sint schrijdt door het café en spreekt de vrouwen aan. „Zo, dat is lang geleden dat ik jullie gezien heb. Ik weet nog dat jullie zó klein waren en bij mij op schoot zaten.”
De ene vrouw kijkt Sint aan en zegt tegen hem: „Ik denk eerder dat u bij mij op schoot gezeten heeft.”
F. Meulenbroeks
Bas, wordt met de dag cynischer:
DSR:
Klopt, Bas is elk jaar dolblij met zijn Sinterklaasgedicht maar het verbleekt als je het vergelijkt met het juweel waar zijn gerijm door werd geïnspireerd:
LikeGeliked door 1 persoon
Hechtingen
Tijdens een nacontrole, zes weken na de bevalling, vraagt een jonge moeder of ik even naar de hechtingen wil kijken. „Het zit niet helemaal lekker”, vindt ze. Ze heeft zelf ook al met een spiegel gekeken en is geschrokken. Als ze zich aan het uitkleden is, hoor ik vanachter het gordijntje: „Dokter, ik waarschuw u alvast, het is net als in het NOS Journaal, de beelden kunnen schokkend zijn.”
Mieke Kerkhof
Bas, ironischer dan ooit:
Gouden reactie, ik ga nu nog even de hele ochtend zitten nahikken.
Pawi, bedachtzamer dan ooit:
DSR blijft om een HR-ban roepen, maar gelukkig krijgt hij geen steun van de andere gekjes.
Een volk dat voor tirannen zwicht,
zal meer dan lijf en goed verliezen, dan dooft het licht.
Hij neemt ook nog eens pawi de maat:
Pawi gaf een sneak preview van het Ikje. Wellicht niet voor herhaling vatbaar maar je kunt haar toch de ruimte geven voor een dergelijk experiment?
Toon respect voor anderen, zelfs als je het niet met ze eens bent. Heb geduld, iedereen leert en groeit op zijn eigen tempo. Wees bereid om elkaar te vergeven. Iedereen maakt fouten.
Ook jij, DSR.
LikeLike
Compliment
Ik loop de kamer binnen waar ik zo een massage krijg. Een nieuw gezicht lacht vriendelijk naar me. We bespreken achtergrondmuziek, massage-oliegeuren en pijnpunten. Ik kleed me uit en ga liggen. „Dit hoor je zeker weten vaker, maar wat lijk jij op Carice van Houten”, zegt de masseuse.
Ik til mijn hoofd op uit het gat van de massagebank en zeg glunderend: „Ja, dat hoor ik inderdaad wel vaker, maar dank je wel. Wat een mooi compliment.”
Ze kijkt me ietwat verbaasd aan: „Vind je?”
Francesca van Berckel (28)
Van Bas mag zijn rug, zolang het niet opvalt, op de rug van Carice lijken:
DSR:
Bas maakte afgelopen maandag een foutje bij het kopiëren en weigert dat toe te geven:
De schrijversnaam van het ikje moet sinds enige tijd apart overgenomen worden. Dat levert extra stappen op en dan is het risico op een fout groter.
DSR blijkt net als ik fan te zijn van Sylvia Witteman. Sylvia woont in mijn buurt en ik zie haar af en toe bij de bakker of de slager. Opvallend hoe zij bijna dagelijks interessante gesprekken opvangt, terwijl ik nog nooit iets vermeldenswaardigs heb gehoord. Zal wel aan mij liggen.
LikeLike
80 jaar
Voor mijn 80ste verjaardag geef ik mijn kleinkinderen ieder 80 euro in briefjes van 20.
Kleinzoon van acht roept na het tellen uit: „Kan je alsjeblieft 100 worden”?
Liesbeth van Bouwdijk
Bas, komt (eindelijk weer eens) redelijk grappig uit de hoek:
Wat zullen de gekjes vandaag weer te kwebbelen hebben? Gisteren keuvelden ze tot sluitingsuur over Carice van Houten (in hoeverre ze nog aantrekkelijk is).
DSR ging over tot een akelige karaktermoord:
Of Carice inderdaad larmoyante klimaatverhalen ophangt zal over vijftig jaar moeten blijken, hypocriet is ze absoluut niet en de “nare verklaring over Israël-Hamas” heeft ze teruggetrokken.
Met veel plezier luister ik iedere week naar de Halina/Carice podcast. Carice is een stuk leuker, liever en interessanter dan onze schrijvende sikkeneur in Brussel. Dat kan ik u wel vertellen.
LikeLike
Koeien
Als kunsthistorica neem ik voor het eerst mijn vierjarig zoontje mee naar het Teylers Museum in Haarlem. Vol enthousiasme benoem ik wat we zien: fossielen, telescopen, prachtige plafonds…
In de schilderijenzaal wijs ik hem op een werk met koeien, waarop mijn zoontje zegt: „Mama, ophouden nu, ik heb zelf ogen.”
Ceciel Stoutjesdijk
Bas:
Bij de gekjes vooralsnog, het is nu 12:20, nog geen enkele reactie. Er zal toch niets gebeurd zijn?
Nee, niets gebeurd, een half uurtje later reageerde pawi en daarna sijpelden de reacties binnen met om 14:00 deze alleraardigste van Ilona:
LikeLike
Oma
Ik bak heel dunne pannenkoeken. De kinderen: „Die van oma zijn pas lekker. Superdun!”
Ik maak een – al zeg ik het zelf – heerlijke stamppot boerenkool. De kinderen: „De stamppot van oma, díe is pas lekker smeuïg.”
Ik zit op de bank. De jongste (19!) komt over me heen hangen. Dan zegt ze: „Je ruikt lekker…. Naar oma.”
Lisette van de Loo
Bas:
DSR:
LikeLike