Tweede Pinksterdag herinnerde ik me een bijzondere ontmoeting met “De Schrijvende Rechter” in Brussel. Ik liep langs het Justitiepaleis toen ik hem zag, druk in de weer met een notitieboekje. Nieuwsgierig sprak ik hem aan, en hij vertelde enthousiast over zijn passie voor schrijven en rechtspraak. Hij combineerde zijn juridische werk met het schrijven van korte verhalen en essays. We eindigden in een klein café, waar hij mij een van zijn verhalen voorlas. Zijn woorden brachten het saaie juridische jargon tot leven, en ik realiseerde me hoe uniek zijn perspectief was.
Sindsdien volg ik zijn werk nauwgezet en kijk ik elk jaar met een glimlach terug op die inspirerende tweede Pinksterdag in Brussel.
DSR en lummel zijn momenteel zo hecht als twee handen op één buik. Lummel heeft als kopafbeelding voor deze week de buitengewoon saaie omslag van Camera Obscura gekozen.
DSR overstelpt hem met complimentjes.
Geen krant vandaag, geen ikje. De foto boven, wij vakmensen noemen dat een plaatje, is een afbeelding van het exemplaar van de Camera Obscura dat zowel in de boekenkast van dsr als dll staat.
lummel
Een prachtig introotje, waar beoefenaars van het genre veel van kunnen leren.
De Camera is als de Bijbel, met een beetje goede wil vol passende citaten voor elke omstandigheid.
Och och, de Camera Obscura, die hebben wij toch allemaal ergens in een boekenkast of in een kartonnen doos nog ergens staan of liggen? Wij, de normale mensen, laten ons daar echter niet op voorstaan. Want zo’n verdienste is het niet om goed onderwijs te hebben genoten.
Een verdienste is het als je een prettig persoon bent, met een normaal gevoel van eigenwaarde, en het niet nodig hebt om daarin dagelijks bevestigd te worden. Want dat, lieve mensen, toont een gapende onzekerheid aan die al het gesneer en gejaloezie 1 op 1 verklaart.
In het ziekenhuis zijn nog niet alle heilige huisjes omver. Al een eind op weg in mijn opleiding tot vrouwelijk chirurg heb ik een oudere dame zelf geopereerd. Ik sta aan haar bed na de operatie en leg haar uit hoe deze is verlopen en wat ze aankomende weken het beste wel en niet kan doen. Na mijn uitleg bedankt ze me en kijkt even stil voor zich uit. Dan pakt ze mijn hand en vraagt: „Maar zuster, wanneer komt de dokter nou?”
Saskia Brinkmann
Deze is wel heel belegen, hoor. Je ziet hem al meteen aankomen. De pointe in de eerste zin uitleggen was daar helegaar niet voor nodig geweest, dokter.
En daar zit je dan de hele Pinksteren op te wachten.
Bas van Vuren
Saskia is er blijkbaar zelf ook nog niet aan gewend, een vrouw in opleiding tot chirurg. En verder is dit ikje het zoveelste bewijs dat de medische wereld niet geschikt is om anekdotes aan te ontlenen.
Tenslotte: ik heb liever een man aan mijn bed.
pawi
DSR die, wederom met de nodige omzichtigheid, afstand durft te nemen van pawi.
Opereren op hoge hakken en hoe in een steriele omgeving je liftenstift aan te brengen. Waarom niet chirurge?
Opnieuw een goede pointe, waarbij de medische setting geen belemmering vormt. Het kan dus wel, als je de juiste omstandigheden treft en jezelf niet tot stralend middelpunt verheft.
De heilige huisjes staan me een beetje tegen. Je snapt wel wat er wordt bedoeld maar het komt niet echt uit de verf.
Aangekomen bij de drukke gratis fietsenstalling in het centrum van Den Haag zie ik een vrouw worstelen met haar fiets, die ze moeilijk uit het rek krijgt. Een man schiet haar te hulp en grijpt een omvallende fiets. Ze moppert nog verder: „Dat komt doordat jij hem weghaalde”. Ik, met zonnig humeur, zeg: „U mag deze meneer beter bedanken in plaats van zo te mopperen. Zij antwoordt: „Het is mijn man”.
Celeste de Wit
Zo is dat, je man mag je verrot schelden, daar zijn ze voor.
Bas van Vuren
Celeste toverde een lach op mijn gezicht.
Heer Rozenwater
Mooie naam, Celeste. Als ik ooit nog dochters een naam moet geven, staat het op het lijstje.
Het Ik-je is echter minder sprankelend. Het sleept zich moeizaam voort, van de lange, gekunstelde openingszin, via het “ik, met goed humeur” tot het merkwaardige, zo niet foutieve “mag beter bedanken”.
Het vinnige vrouwen/sullige mannen-thema is een soort moderne schoonmoedermop, hooguit te pruimen als ’t wordt verteld door Johnny Kraaijkamp of desnoods Piet Bambergen.
De Schrijvende Rechter
Het gebruik van “mag” klinkt minder bevelend, heel begrijpelijk dat Celeste daarvoor kiest. Geeft het ikje een mooi authentiek tintje.
„Mag ik u wat vragen?”, spreekt een ongeschoren oudere man mij (man, 64) aan als ik in de supermarkt bij het speciaalbier mijn keuze sta te maken. „Ja hoor”, zeg ik goeiig, bereid om een pilsje voor hem te kopen. Maar daar gaat hem niet om. „Kunt u mij zeggen hoe je zo’n knotje in je haar krijgt?” Ik maak mijn hipsterknot los en demonstreer het. Ook de man schudt nu zijn lange grijze manen los uit hun paardenstaart. „Ik heb het laten groeien voor kinderen met kanker”, legt hij uit. „Die hebben haar nodig.Maar grijze haren, die willen ze niet!” zegt hij verontwaardigd.
Harry Stein
Hun paardenstaart? De man is non-binair? Of zijn het de manen? De paardenstaart van de manen? Want de manen dachten op een gegeven moment: kom, we doen eens gek, we gaan in een staart van die man zijn hoofd hangen? Heeft ie ook eens aanspraak.
Koddige foutschrijverij, opnieuw ongecorrigeerd door enig eindredactieschepseltje.
Het laatste stukkie “zegt hij verontwaardigd” is overbodig en lelijk.
Ook inhoudelijk rammelt het gedrochtje aan alle kanten. Als je de haren hebt laten groeien voor het goede doel en ze willen het niet … dan knip je hullie weer af natuurlijk. Had toch maar een pilsje voor hun gekocht, Harry.
Bas van Vuren
Mensen die zichzelf goeiig noemt, zijn niet te vertrouwen, wie spreekt over pilsjes lust geen bier en wie kwaad is omdat kinderen niet op z’n ouwemannenslonshaar zitten te wachten, is een zak.
En zo kunnen we nog wel even doorgaan over dit Ik-je dat werkelijk van alle kanten rammelt.
Als je dan toch zo graag haar levert voor het goede doel, dan verf je het toch even? Het zal je kind maar wezen die wordt uitgelachen met z’n grijze pruikje, dan is kaal misschien nog beter…
Dat geldt zeker voor hipsterknotjes op 64-jarige leeftijd. Hopelijk komt het nieuwe kabinet met een voorlichtingscampagne over waardig ouder worden, en interventieteams voor bejaarde hikikomori uit de Jordaan die alleen nog maar aanspraak van AI hebben.
De Schrijvende Rechter
Hikikomori (ひきこもり of 引き篭り; vertaling: sociale terugtrekking) is een neurologische sociale conditie ontdekt in Japan waarbij een persoon, meestal een jongere (student), zich sociaal volledig terugtrekt. Hoewel dit verschijnsel in Japan als een uniek syndroom wordt gezien komt dit wereldwijd voor.
Met een beetje herschrijven zou dit zo maar een scenario voor Koot en Bie kunnen zijn geweest. Vieze oude man blijkt geen bietser, maar een weldoener van wie helemaal niemand zijn geschenk wil aannemen. Oude hipster staat te ijdeltuiten bij het schap speciaalbieren.
Ik leid een groep senioren rond in het Bonnefantenmuseum. We kijken naar oude meesters en ze bewonderen een kruisbeeld. Bij mijn uitleg knikken ze instemmend: heel realistisch die zijsteek en hoe die spijkers zijn handen doorboren. Dat lijdende gezicht – prachtig! Hun bewondering is net zo groot en hun emotie net zo neutraal als bij het bloemstilleven daarna. Een uur later heb ik een groep middelbare scholieren. Bij het kruisbeeld vraagt een meisje ontzet, nog voor ik wat zeggen kan: „Mevrouw! Wat is er met hem gebeurd?!”
Jennie Casu-Bogaert
Dikke glimlach, dit is een leuk ikje! Jezus is kenbaar minder populair aan het worden dat hij niet herkent wordt. Moet een goed schilderij zijn als je de pijn voelt.
Bovendien, er is duidelijk meer inleving in de kunst bij dit meisje die Jezus kenbaar niet kent dan bij de groep ouderen die langs komen schuivelen en hem hoogstwaarschijnlijk wel kennen. Ik vind dat goed omschreven want zo zie je ze vaak. En dan stoïcijns de schilderijen mooi vinden want “iedereen zegt dat ze mooi zijn, dus zijn ze mooi”, volgende! Dat contrast is leuk, want van jongeren wordt vaak verwacht dat ze die oude meesters niets vinden, maar dat meisje zit er duidelijk meteen in. Die omschrijving van die groep ouderen mag wat mij betreft in dit geval.
Jan Sierhuis
Nou, vooruit dan maar. De stijlvorm “ikje” verbiedt het eigenlijk, want moet een droge waarneming zonder opsmuk zijn, maar het is lekker weer en ik zit buiten aan het water met een mok koffie en ik laat het gaan.
Bas van Vuren
Ja, laat het gaan, geniet van je koffie, want die opsmuk zorgt voor contrast, en zonder contrast is er geen mooie schildering.
Dat wist Rembrandt al!
Uiteraard is de reactie van een ervaren groep kunstliefhebbers anders dan die van middelbare scholieren.
Dat de kruisiging middelbare scholieren volledig nieuw voorkomt, blijft een bron van zorg en verbazing.
De Schrijvende Rechter
Met mijzelf gaat het naar omstandigheden goed, dank je. De reden dat ik mij hier niet of nauwelijks heb laten zien, is dat mijn vrouw twee weken geleden een hersenbloeding heeft gehad. Na een spoedoperatie en twee weken in het ziekenhuis, gaat ze nu naar een revalidatiekliniek. Het gaat dus de goede kant op, maar er is nog een lange weg te gaan.
De stempassen zijn gearriveerd. We vertellen dat we binnenkort mogen stemmen voor de Europese verkiezingen. Onze dochters (7 en 5) zijn meteen geïnteresseerd en willen graag mee het stemhokje in. Natuurlijk mag dat! Deze interesse kunnen we alleen maar aanmoedigen. Ze willen zelfs mee uitkiezen wat we zullen stemmen. De oudste informeert heel serieus waar we de vorige keer op hebben gestemd. Bij het antwoord kijkt ze ons glazig aan en vraagt: „En welk liedje was dat?”
Malu Janssen
Een koddig misverstand!
Je mocht trouwens willen dat ook bij de Europese verkiezingen deelnemers gediskwalificeerd zouden kunnen worden vanwege hun gedrag.
heerrozenwater 
De Schrijvende Rechter
Tweede Pinksterdag herinnerde ik me een bijzondere ontmoeting met “De Schrijvende Rechter” in Brussel. Ik liep langs het Justitiepaleis toen ik hem zag, druk in de weer met een notitieboekje. Nieuwsgierig sprak ik hem aan, en hij vertelde enthousiast over zijn passie voor schrijven en rechtspraak. Hij combineerde zijn juridische werk met het schrijven van korte verhalen en essays. We eindigden in een klein café, waar hij mij een van zijn verhalen voorlas. Zijn woorden brachten het saaie juridische jargon tot leven, en ik realiseerde me hoe uniek zijn perspectief was.
Sindsdien volg ik zijn werk nauwgezet en kijk ik elk jaar met een glimlach terug op die inspirerende tweede Pinksterdag in Brussel.
Heer Rozenwater
♫ De Schrijvende Rechter ♫
DSR en lummel zijn momenteel zo hecht als twee handen op één buik. Lummel heeft als kopafbeelding voor deze week de buitengewoon saaie omslag van Camera Obscura gekozen.
DSR overstelpt hem met complimentjes.
LikeLike
Och och, de Camera Obscura, die hebben wij toch allemaal ergens in een boekenkast of in een kartonnen doos nog ergens staan of liggen? Wij, de normale mensen, laten ons daar echter niet op voorstaan. Want zo’n verdienste is het niet om goed onderwijs te hebben genoten.
Een verdienste is het als je een prettig persoon bent, met een normaal gevoel van eigenwaarde, en het niet nodig hebt om daarin dagelijks bevestigd te worden. Want dat, lieve mensen, toont een gapende onzekerheid aan die al het gesneer en gejaloezie 1 op 1 verklaart.
LikeLike
LikeGeliked door 1 persoon
Na de operatie
In het ziekenhuis zijn nog niet alle heilige huisjes omver. Al een eind op weg in mijn opleiding tot vrouwelijk chirurg heb ik een oudere dame zelf geopereerd. Ik sta aan haar bed na de operatie en leg haar uit hoe deze is verlopen en wat ze aankomende weken het beste wel en niet kan doen. Na mijn uitleg bedankt ze me en kijkt even stil voor zich uit. Dan pakt ze mijn hand en vraagt: „Maar zuster, wanneer komt de dokter nou?”
Saskia Brinkmann
DSR die, wederom met de nodige omzichtigheid, afstand durft te nemen van pawi.
♫ Lied over de rol van een vrouwelijke chirurg ♫
LikeLike
Hulpvaardig
Aangekomen bij de drukke gratis fietsenstalling in het centrum van Den Haag zie ik een vrouw worstelen met haar fiets, die ze moeilijk uit het rek krijgt. Een man schiet haar te hulp en grijpt een omvallende fiets. Ze moppert nog verder: „Dat komt doordat jij hem weghaalde”.
Ik, met zonnig humeur, zeg: „U mag deze meneer beter bedanken in plaats van zo te mopperen. Zij antwoordt: „Het is mijn man”.
Celeste de Wit
Het gebruik van “mag” klinkt minder bevelend, heel begrijpelijk dat Celeste daarvoor kiest. Geeft het ikje een mooi authentiek tintje.
♫ Hulpvaardigheid ♫
LikeLike
Bij het bier
„Mag ik u wat vragen?”, spreekt een ongeschoren oudere man mij (man, 64) aan als ik in de supermarkt bij het speciaalbier mijn keuze sta te maken. „Ja hoor”, zeg ik goeiig, bereid om een pilsje voor hem te kopen. Maar daar gaat hem niet om. „Kunt u mij zeggen hoe je zo’n knotje in je haar krijgt?” Ik maak mijn hipsterknot los en demonstreer het. Ook de man schudt nu zijn lange grijze manen los uit hun paardenstaart. „Ik heb het laten groeien voor kinderen met kanker”, legt hij uit. „Die hebben haar nodig.Maar grijze haren, die willen ze niet!” zegt hij verontwaardigd.
Harry Stein
Hikikomori (ひきこもり of 引き篭り; vertaling: sociale terugtrekking) is een neurologische sociale conditie ontdekt in Japan waarbij een persoon, meestal een jongere (student), zich sociaal volledig terugtrekt. Hoewel dit verschijnsel in Japan als een uniek syndroom wordt gezien komt dit wereldwijd voor.
♫ Knotje ♫
LikeLike
Kunst die raakt
Ik leid een groep senioren rond in het Bonnefantenmuseum. We kijken naar oude meesters en ze bewonderen een kruisbeeld. Bij mijn uitleg knikken ze instemmend: heel realistisch die zijsteek en hoe die spijkers zijn handen doorboren. Dat lijdende gezicht – prachtig! Hun bewondering is net zo groot en hun emotie net zo neutraal als bij het bloemstilleven daarna. Een uur later heb ik een groep middelbare scholieren. Bij het kruisbeeld vraagt een meisje ontzet, nog voor ik wat zeggen kan: „Mevrouw! Wat is er met hem gebeurd?!”
Jennie Casu-Bogaert
Ja, laat het gaan, geniet van je koffie, want die opsmuk zorgt voor contrast, en zonder contrast is er geen mooie schildering.
Dat wist Rembrandt al!
Sterkte Ad, voor jou en je vrouw.
♫ Kruisbeeld ♫
LikeLike
Europa(pa)
De stempassen zijn gearriveerd. We vertellen dat we binnenkort mogen stemmen voor de Europese verkiezingen. Onze dochters (7 en 5) zijn meteen geïnteresseerd en willen graag mee het stemhokje in. Natuurlijk mag dat! Deze interesse kunnen we alleen maar aanmoedigen. Ze willen zelfs mee uitkiezen wat we zullen stemmen. De oudste informeert heel serieus waar we de vorige keer op hebben gestemd. Bij het antwoord kijkt ze ons glazig aan en vraagt: „En welk liedje was dat?”
Malu Janssen
♫ Stempassen gearriveerd ♫
LikeLike
Sterkte Ad? Wordt hij gekruisigd?
LikeLike
Ach, ik zie nu wat er aan de hand is. Inderdaad heel veel sterkte jullie beidjes, Ad!
Wat ongepast om daar dan een gekruisigde Messias bij af te beelden. Waar is je moreel kompas, Roosje? Huh? Nooit gehad? Nee, dat is waar ook.
LikeLike
Mijn excuses voor de verwarring, maar de gekruisigde Messias is slechts een illustratie bij het ikje.
Heeft geen betrekking op het commentaar van Ad.
LikeGeliked door 1 persoon
Kan gebeuren, Roosje. Ik zag het pas later. En bij jou kun je dan je reactie niet editen of verwijderen. Onhandig. Maar onbelangrijk.
LikeLike
Wat een misselijk makende opmerking van de Heer van Vuren. U blijft toch de hielenlikkende verrader. Over ongepast gesproken!
LikeGeliked door 2 people