Mijn eerste verkeersongeluk had ik 54 jaar geleden. Vandaag mijn tweede en hopelijk laatste. De jonge chauffeuse was verblind door de zon en ik kwam uit een onoverzichtelijke hoek. Na de kennismaking en het uitwisselen van gegevens werd ik naar de huisarts gebracht. „Maar waar is mijn bril?” Ik vond hem zonder ook maar een enkele beschadiging ‘geparkeerd’ bij de lantaarnpaal op de hoek, waar het ongeluk gebeurde. Is dat wat ze een geluk bij een ongeluk noemen?
Dit weekend is mijn vrouw een weekendje met vriendinnen op pad. Leuke aanleiding om weer eens wat te koken. Maar bij navraag willen de kinderen het liefste pizza. Oké, dat maakt het wel erg gemakkelijk. Snel nog even naar de winkel, oven aan en nadat ik drie pizza’s in de oven heb geschoven, vraag ik aan mijn kinderen; „Guys, zal ik nog wat sla maken?”
„Hoezo?” is het oprechte antwoord. „Mama is toch niet thuis?”
Ik ga even de puristische troela uithangen: waarom in hemelsnaam “guys” tegen je kinderen zeggen (net zo’n jeukwoord als “kids”), terwijl er een goed Nederlands woord voor is. Wat slaan we toch door in het gebruik van Engelse woorden!
Het verhaal over de sla herken ik wel, want ook hier wordt het afgedaan als door moeder opgedrongen konijnenvoer.
Nog niet helemaal wakker schoof ik op een ochtend de gordijnen van de woonkamer open en ontwaarde in de straat een bedrijfsauto. Door de aanwezige begroeiing kon ik op de zijkant van de auto alleen een webadres lezen: ‘vangennepverhuizers.nl’. Zou het echt zover gekomen zijn dat er nu ook al nepverhuizers bestaan en zijn er bedrijven die zich gespecialiseerd hebben in het vangen daarvan? Vanuit een andere hoek keek ik nog eens goed. De auto was van de firma Van Gennep, verhuizers.
Geconcentreerder dan anders volgen zoon en dochter het Jeugdjournaal. Wie herkent dit jaar als eerste de 1 aprilgrap? Het nieuws over kinderen in de ruimte passeert geruisloos. Bij het item over slecht verzorgde kalveren barst de jongste in lachen uit. „Dit is ’m! Je eigen dieren verwaarlozen: dat doet natuurlijk niemand.”
De expositie in de Universiteitsbibliotheek was een succes, maar onze vriend die daar werkt, vertelt dat het management not amused was. Dat heeft een voorliefde voor exposities die een fijnbesnaarde selectie tonen uit de fantastische collectie, met ergens een geinig linkje naar de actualiteit. En wat was nu te zien? Alles wat op de zalen van de boekentempel achterbleef toen de studenten naar huis waren: pennen, agenda’s, schriften en usb-sticks, een wilde verzameling pasjes, een paar pizza’s en een zak patat, damesslipjes (een kanten exemplaar is ingelijst), jassen, kabels, opladers, sieraden en zonnebrillen. Heel veel waterflesjes. En een afzuigkap.
Als remedial teacher op een basisschool word ik de laatste tijd geregeld voor de klas gezet om zieke of overspannen collega’s te vervangen. Deze keer is groep 3 aan de beurt. De leerlingen zijn in de week daarvoor al een hele dag naar huis gestuurd omdat er niemand beschikbaar was. Daar hebben ze duidelijk erg van genoten. Als ik tijdens het rekenen aan ze vertel dat ik wel een tijdje hun juf zal blijven, zegt een leerling hoopvol: „Maar jij kunt toch óók ziek worden?” Ik zeg dat ik hen moet teleurstellen. Ik ben namelijk nooit ziek. De hele klas kijkt me stomverbaasd aan. Ze kunnen zich er niet bij neerleggen, want ik hoor een andere leerling zeggen: „Maar je bent best oud, kun je dan niet doodgaan?”
Onbeschadigd
Mijn eerste verkeersongeluk had ik 54 jaar geleden. Vandaag mijn tweede en hopelijk laatste. De jonge chauffeuse was verblind door de zon en ik kwam uit een onoverzichtelijke hoek. Na de kennismaking en het uitwisselen van gegevens werd ik naar de huisarts gebracht. „Maar waar is mijn bril?” Ik vond hem zonder ook maar een enkele beschadiging ‘geparkeerd’ bij de lantaarnpaal op de hoek, waar het ongeluk gebeurde. Is dat wat ze een geluk bij een ongeluk noemen?
Lineke Schakenbos
LikeLike
Ja.
LikeLiked by 1 persoon
😆 Je moet wel je antwoord nog “beargumenteren”, Ad Hok. Zo hoort dat tegenwoordig in NL.
LikeLiked by 2 people
is dit wat ze een anekdote noemen?
LikeLike
Ja.
LikeLiked by 1 persoon
Kun je dat beargumenteren?
Voordat je alleen ‘Ja’antwoordt: doe dat dan ook maar meteen. 😉
LikeLiked by 1 persoon
Sla
Dit weekend is mijn vrouw een weekendje met vriendinnen op pad. Leuke aanleiding om weer eens wat te koken. Maar bij navraag willen de kinderen het liefste pizza. Oké, dat maakt het wel erg gemakkelijk. Snel nog even naar de winkel, oven aan en nadat ik drie pizza’s in de oven heb geschoven, vraag ik aan mijn kinderen; „Guys, zal ik nog wat sla maken?”
„Hoezo?” is het oprechte antwoord. „Mama is toch niet thuis?”
Jan Stoot
LikeLike
Ik ga even de puristische troela uithangen: waarom in hemelsnaam “guys” tegen je kinderen zeggen (net zo’n jeukwoord als “kids”), terwijl er een goed Nederlands woord voor is. Wat slaan we toch door in het gebruik van Engelse woorden!
Het verhaal over de sla herken ik wel, want ook hier wordt het afgedaan als door moeder opgedrongen konijnenvoer.
LikeLike
Lijkt me hét educatieve moment om tegen de guys te zeggen: omdat jullie alleen maar gezond eten omdat het van mama moet ga ik jullie weer kids noemen.
LikeLike
😆
LikeLike
Nepverhuizer
Nog niet helemaal wakker schoof ik op een ochtend de gordijnen van de woonkamer open en ontwaarde in de straat een bedrijfsauto. Door de aanwezige begroeiing kon ik op de zijkant van de auto alleen een webadres lezen: ‘vangennepverhuizers.nl’. Zou het echt zover gekomen zijn dat er nu ook al nepverhuizers bestaan en zijn er bedrijven die zich gespecialiseerd hebben in het vangen daarvan? Vanuit een andere hoek keek ik nog eens goed. De auto was van de firma Van Gennep, verhuizers.
René Bongers
LikeLike
Tjonge, dat is zó’n ouwe! No way dat Reneetje dat echt heeft meegemaakt.
LikeLike
Nog een anekdote, Luvienna. Het kan niet op!
LikeLike
Het is ongelooflijk, Week 1!
(ook letterlijk. :-p)
LikeLike
Grap
Geconcentreerder dan anders volgen zoon en dochter het Jeugdjournaal. Wie herkent dit jaar als eerste de 1 aprilgrap? Het nieuws over kinderen in de ruimte passeert geruisloos. Bij het item over slecht verzorgde kalveren barst de jongste in lachen uit. „Dit is ’m! Je eigen dieren verwaarlozen: dat doet natuurlijk niemand.”
Marion Stenneke
LikeLike
Afzuigkap
De expositie in de Universiteitsbibliotheek was een succes, maar onze vriend die daar werkt, vertelt dat het management not amused was. Dat heeft een voorliefde voor exposities die een fijnbesnaarde selectie tonen uit de fantastische collectie, met ergens een geinig linkje naar de actualiteit. En wat was nu te zien? Alles wat op de zalen van de boekentempel achterbleef toen de studenten naar huis waren: pennen, agenda’s, schriften en usb-sticks, een wilde verzameling pasjes, een paar pizza’s en een zak patat, damesslipjes (een kanten exemplaar is ingelijst), jassen, kabels, opladers, sieraden en zonnebrillen. Heel veel waterflesjes. En een afzuigkap.
Ineke de Jonge
LikeLike
Het management stamt uit de eervorige eeuw.
LikeLike
Ziek
Als remedial teacher op een basisschool word ik de laatste tijd geregeld voor de klas gezet om zieke of overspannen collega’s te vervangen. Deze keer is groep 3 aan de beurt. De leerlingen zijn in de week daarvoor al een hele dag naar huis gestuurd omdat er niemand beschikbaar was. Daar hebben ze duidelijk erg van genoten. Als ik tijdens het rekenen aan ze vertel dat ik wel een tijdje hun juf zal blijven, zegt een leerling hoopvol: „Maar jij kunt toch óók ziek worden?” Ik zeg dat ik hen moet teleurstellen. Ik ben namelijk nooit ziek. De hele klas kijkt me stomverbaasd aan. Ze kunnen zich er niet bij neerleggen, want ik hoor een andere leerling zeggen: „Maar je bent best oud, kun je dan niet doodgaan?”
Thea Brüggen
LikeLike