Groep 4, maandagochtend half 9. „Vandaag op geen enkele manier verbinding met het internet mogelijk”, gonst het paniekerig door de school. Mijn al wat oudere invalsonderwijshart maakt een sprongetje. Géén methodes via het digibord?! Het gevoel van de autoloze zondag overspoelt me. Rolschaatsen op de snelweg, de vrijheid die zich voor je uitstrekt. Het wordt een dag met veel hoe- en waaromvragen richting taal, spelling en rekenen. De kinderen komen met onverwachte antwoorden en ik geniet. Het laatste uur wordt besteed aan liedjes en dansjes. Vol vertrouwen sluit ik de dag af met de gebruikelijke evaluatie. „Nou juf, ik vond het een kakdag, ik dacht heel de tijd: WAT ALS ER THUIS OOK GEEN WIFI IS?”
Een bijzonder aardig ikje, dat een prachtig tijdsbeeld weergeeft. Een naar mijn gevoel toch wel echte 60+ plus juf, bij “gebrek aan beter” van het invalsbankje afgesleept, mijmerend over hoe het was en hoe het nooit meer zal worden. Zelfs als jongere voel ik met haar mee, want niet alle veranderingen in het onderwijs zijn verbeteringen, verre van dat. En wat betreft spelling: breek me de bek niet open!
De laatste tijd vertaal ik met regelmaat en niet altijd van harte rapteksten voor onze elfjarige zoon. Hij vindt het toffe muziek en ook met de suggestieve ‘moves’ weet hij wel raad. Als ik weer eens mag tolken, gaat de tekst over een ‘hot woman’. Ik heb er weinig zin in en vertel hem dat hij die woorden vast zelf wel kan vertalen. Daar neemt hij geen genoegen mee. Hij vermoedt geheimtaal achter de magische woorden en kijkt mij uitdagend aan. „Nou”, zeg ik, „hot betekent warm en woman vrouw toch?” Een korte overpeinzing maakt plaats voor een zelfgenoegzaam lachje. „Een weervrouw”, zegt hij en heupwiegt verder.
Na een aantal jaren op verschillende plekken ver weg van Nederland te hebben gewoond, zijn we nu alweer een tijd terug. Inmiddels gelukkig geland en gesetteld in ’t Gooi. Toen ik onlangs trots thuiskwam met een Mini, zei mijn man lachend dat mijn integratie was voltooid.
Toch blijf ik me soms verbazen. In groep 7 van een basisschool in de buurt moest de Cito Entreetoets worden afgenomen. De school had die gepland na de meivakantie. Maar ze liet weten dit belangrijke moment te moeten uitstellen. „Er hadden te veel kinderen last van een jetlag.”
Ach, wat een schattige, quasi verontwaardiging over het feit dat de citotoets uitgesteld moest worden in verband met de jetlag van veel kinderen. Tja, Carolien, als je je settelt in het Gooi en je vindt dat je daar gelukkig geland en, dankzij de aanschaf van een Mini, volledig geïntegreerd bent, dan word je wel eens geconfronteerd met dit soort schokkende dingen.
Wen er maar aan! En als dat niet lukt…ik weet nog wel een achterstandswijkje in Amsterdam om te gaan wonen, 🙂
Jemig, er is door FIH dit jaar een internationale competitie geintroduceerd, die voor sommige teams inhoudt, dat er in zeg 2 maanden vrolijk door een aantal tijdzones gevlogen word….en er vrijwel direct daarna jawel gewoon gehockeyed wordt. De dames doen dus beide. Wel steld CDvdH dat het de FIH omeen proef ging…….Kijk datzelfde zouden ze op die school ook moeten doen…Geen gezeur met jet lag, als je goed bent scoor je niet zo maar een dubieuze min….Trouwens het geniddelde van de klas duidt op een lichte ….of…Ons scholl programma, richt zich op het aansturen van leerlingen klaar te stomen voor….Ondeweg komen zij aspecten tegen, die onvermijdelijk straks deel uitmaken van…
Wanneer ik bij de kassa kom vertelt de kassière mij dat de pin het de hele dag al niet doet, en dat ik alleen kan afrekenen met contant geld. Gelukkig heb ik iets bij me. De ene na de andere klant moet echter zonder boodschappen naar huis. Ik kan het niet laten en vraag: „Waarom hangen jullie geen briefje op de deur dat de pin het niet doet?” Ik krijg alleen een glazige blik terug. Ik besluit het over een andere boeg te gooien: „Maar het is toch ook veel werk voor jullie om alles weer terug in de winkel te zetten?” Er komt enig leven in haar ogen wanneer ze antwoordt: „Ja, maar dat hoeven wij niet te doen, dat doen anderen.”
Ruim veertig jaar geleden gingen we uit elkaar. We bleven verbonden door onze drie kinderen en door onze vriendschap, die gelukkig onaangetast bleek. Na een operatie, waardoor ik tijdelijk aan huis gebonden ben, brengt mijn ex-vrouw onze kleinzoon Ylias (9) langs voor een potje schaak. Ylias heeft inmiddels begrepen dat opa en oma indertijd uit elkaar zijn gegroeid maar nog prima met elkaar door één deur kunnen. Hij kijkt ons allebei doordringend aan en zegt dan: „Waarom proberen jullie het gewoon niet weer eens, voor één dag?”
heerrozenwater 
Internetvrij
Groep 4, maandagochtend half 9. „Vandaag op geen enkele manier verbinding met het internet mogelijk”, gonst het paniekerig door de school. Mijn al wat oudere invalsonderwijshart maakt een sprongetje. Géén methodes via het digibord?! Het gevoel van de autoloze zondag overspoelt me. Rolschaatsen op de snelweg, de vrijheid die zich voor je uitstrekt. Het wordt een dag met veel hoe- en waaromvragen richting taal, spelling en rekenen. De kinderen komen met onverwachte antwoorden en ik geniet. Het laatste uur wordt besteed aan liedjes en dansjes. Vol vertrouwen sluit ik de dag af met de gebruikelijke evaluatie. „Nou juf, ik vond het een kakdag, ik dacht heel de tijd: WAT ALS ER THUIS OOK GEEN WIFI IS?”
Corine Marsé
LikeLike
Een bijzonder aardig ikje, dat een prachtig tijdsbeeld weergeeft. Een naar mijn gevoel toch wel echte 60+ plus juf, bij “gebrek aan beter” van het invalsbankje afgesleept, mijmerend over hoe het was en hoe het nooit meer zal worden. Zelfs als jongere voel ik met haar mee, want niet alle veranderingen in het onderwijs zijn verbeteringen, verre van dat. En wat betreft spelling: breek me de bek niet open!
LikeGeliked door 1 persoon
Dan vergaat de wereld. :-p
LikeLike
…het Zwarte Gat ?
LikeLike
Pizza
Mijn ouders zijn 55 jaar getrouwd. Ze nodigen ons uit voor het hemelvaartsweekend. We gaan naar de Veluwe, het hotel ligt in Putten.
Putten: zwaar christelijk en hét centrum van de ‘Biblebelt’. Al pratend over dit onderwerp rijden we het dorp binnen.
„Kijk”, zegt mijn vrouw onschuldig, waarbij ze zich verspreekt. „Ze hebben hier ook een Dominee’s Pizza.”
Hans Groeneveld
LikeLike
Wat een land, wat een land, waar dat allemaal maar kan………(Wim Kan Oudejaars conference…..’55…??)
LikeLike
Hot woman
De laatste tijd vertaal ik met regelmaat en niet altijd van harte rapteksten voor onze elfjarige zoon. Hij vindt het toffe muziek en ook met de suggestieve ‘moves’ weet hij wel raad. Als ik weer eens mag tolken, gaat de tekst over een ‘hot woman’. Ik heb er weinig zin in en vertel hem dat hij die woorden vast zelf wel kan vertalen. Daar neemt hij geen genoegen mee. Hij vermoedt geheimtaal achter de magische woorden en kijkt mij uitdagend aan. „Nou”, zeg ik, „hot betekent warm en woman vrouw toch?” Een korte overpeinzing maakt plaats voor een zelfgenoegzaam lachje. „Een weervrouw”, zegt hij en heupwiegt verder.
Carolien Macaré
LikeLike
Jetlag
Na een aantal jaren op verschillende plekken ver weg van Nederland te hebben gewoond, zijn we nu alweer een tijd terug. Inmiddels gelukkig geland en gesetteld in ’t Gooi. Toen ik onlangs trots thuiskwam met een Mini, zei mijn man lachend dat mijn integratie was voltooid.
Toch blijf ik me soms verbazen. In groep 7 van een basisschool in de buurt moest de Cito Entreetoets worden afgenomen. De school had die gepland na de meivakantie. Maar ze liet weten dit belangrijke moment te moeten uitstellen. „Er hadden te veel kinderen last van een jetlag.”
Carolien Bensdorp
LikeLike
Nou ja, zeg waar sláát dat op? En ook maar even koketteren met ’t Gooi – volkomen irrelevant.
LikeLike
Ach, wat een schattige, quasi verontwaardiging over het feit dat de citotoets uitgesteld moest worden in verband met de jetlag van veel kinderen. Tja, Carolien, als je je settelt in het Gooi en je vindt dat je daar gelukkig geland en, dankzij de aanschaf van een Mini, volledig geïntegreerd bent, dan word je wel eens geconfronteerd met dit soort schokkende dingen.
Wen er maar aan! En als dat niet lukt…ik weet nog wel een achterstandswijkje in Amsterdam om te gaan wonen, 🙂
LikeLike
Wat zij zegt 👆
LikeLike
Jemig, er is door FIH dit jaar een internationale competitie geintroduceerd, die voor sommige teams inhoudt, dat er in zeg 2 maanden vrolijk door een aantal tijdzones gevlogen word….en er vrijwel direct daarna jawel gewoon gehockeyed wordt. De dames doen dus beide. Wel steld CDvdH dat het de FIH omeen proef ging…….Kijk datzelfde zouden ze op die school ook moeten doen…Geen gezeur met jet lag, als je goed bent scoor je niet zo maar een dubieuze min….Trouwens het geniddelde van de klas duidt op een lichte ….of…Ons scholl programma, richt zich op het aansturen van leerlingen klaar te stomen voor….Ondeweg komen zij aspecten tegen, die onvermijdelijk straks deel uitmaken van…
LikeLike
Arbeidsethos
Wanneer ik bij de kassa kom vertelt de kassière mij dat de pin het de hele dag al niet doet, en dat ik alleen kan afrekenen met contant geld. Gelukkig heb ik iets bij me. De ene na de andere klant moet echter zonder boodschappen naar huis. Ik kan het niet laten en vraag: „Waarom hangen jullie geen briefje op de deur dat de pin het niet doet?” Ik krijg alleen een glazige blik terug. Ik besluit het over een andere boeg te gooien: „Maar het is toch ook veel werk voor jullie om alles weer terug in de winkel te zetten?” Er komt enig leven in haar ogen wanneer ze antwoordt: „Ja, maar dat hoeven wij niet te doen, dat doen anderen.”
Margreet van Schie
LikeLike
‘Niet mijn wijk’ 🙄
LikeLike
Proberen
Ruim veertig jaar geleden gingen we uit elkaar. We bleven verbonden door onze drie kinderen en door onze vriendschap, die gelukkig onaangetast bleek. Na een operatie, waardoor ik tijdelijk aan huis gebonden ben, brengt mijn ex-vrouw onze kleinzoon Ylias (9) langs voor een potje schaak. Ylias heeft inmiddels begrepen dat opa en oma indertijd uit elkaar zijn gegroeid maar nog prima met elkaar door één deur kunnen. Hij kijkt ons allebei doordringend aan en zegt dan: „Waarom proberen jullie het gewoon niet weer eens, voor één dag?”
Rob de Wal
LikeLike