Tijdens het jaarlijkse uitje van het verzorgingstehuis begeleid ik een 88-jarige dame. Het regent, maar dat mag de pret niet drukken. Dapper duw ik de rolstoel het druilerige dierenpark in. Ik heb me voorgenomen haar de groten van het dierenrijk te laten zien, want wie weet is dit haar laatste keer. We haasten ons via het vlinderparadijs naar de dieren die er echt toe doen. Ik pers alle energie uit mijn lijf om de rolstoel via bruggetjes en kronkelige paadjes van verblijf naar verblijf te loodsen. Met een verregende plattegrond in de hand, speel ik het klaar om de big five en nog een aantal imposante exemplaren aan te doen. Missie volbracht. Als ik uitgeput maar tevreden plaatsneem in de bus naar huis, vraag ik haar wat ze het mooist vond in de dierentuin. Zonder na te denken antwoordt ze: „De blauwe vlinder.”
Wie heeft de leiding van het traject? Wie bepaalt …wie maakt een lijstje…is de patient aanspreekbaar?
Geweldig aardig verhaaltje van de stijl “Wij zoeken zelfstandige, flexibele medewerkers”, die als het soms niet helemaal als geland…..dat ‘in de groep werpen…..geen ‘ikje’ da’s de makkelijke weg. Intern aanzwngelen hoe we iand in zijn’/haar laatste het zo aardig mogelijkkunnen maken….Als ze dan iets anders komt dan verwacht…wil daar blij mee zijn, voldoening uit scheppen. Rapporteren aan …zodat de volgende keer…etc.
Leve de zelfingenomenheid! Ik kan niet , minder, tegen de luitjes die strikt volgens de regels , de creativiteit om zeep brengen.
In onze tuin vliegen opeens tientallen mezen. Er moet worden geoefend in vliegen, uitwijken en stoppen. Dat gaat mis: er ligt een mees op zijn rug met kop en nek verdraaid tegen de stenen. Gelukkig komt een medemees poolshoogte nemen. Hij bedenkt zich niet en haalt een paar takjes en legt die bij ons meesje neer. Dat helpt helaas niet. Dan tikt hij met zijn snavel tegen het lijf en de kop. En het wonder geschiedt: er gaat een trilling door onze vogel, uit ruggestand staat hij opeens op zijn poten. Het duurt nog even voor hij weer kan vliegen, maar het moet een mooie bijna-doodervaring zijn geweest.
Precies op het tijdstip van de grote KPN-storing begint mijn mailbox vol te lopen met tientallen steeds dezelfde mails. Daaraan komt ook de volgende dag geen einde en omdat ik inmiddels van twaalf verschillende mails al meer dan tachtig exemplaren binnen heb, besluit ik de storingsdienst van de KPN te bellen. Een vriendelijke meneer staat me te woord. Hij weet wat het probleem is en zal me door de procedure heen helpen. Op zijn aanwijzingen loop ik naar het modem. Hij verzoekt me de stekker uit het stopcontact te halen. Radio uit, modem uit, pc uit – en ook de vriendelijke mijnheer was weg.
Een vriendin vond dat ik moest worden ingewijd in de geheimen van Tinder. We moeten tenslotte met onze tijd mee gaan. „Zoals je weet”, vertelde ze, „was ik erg toe aan het vinden van een vaste partner. Ik kreeg hoop toen ik zag dat allerlei goed ogende mannen de tekst ONS aan hun foto hadden toegevoegd. Andere foto’s swipete ik meteen weg en degenen die voor ONS wilden gaan, ontplooiden zich in mijn fantasie al snel tot de mogelijk ideale levenspartner. Genoeg om uit te kiezen.” De volgende dag hielp haar tienerdochter haar uit de droom. „Ma, ONS betekent niet samen. ONS betekent One Night Stand.” Ja, het is zeker van belang met je tijd mee te gaan.
Met een gekmakende jeuk en rode bulten beland ik bij de huisarts. Ja hoor, de eikenprocessierups heeft toegeslagen. Met een druk op de knop gaat er een recept digitaal naar de apotheek. Bij het uitreiken van het medicijn vraag ik de assistente hoe vaak ik dit eigenlijk moet of mag gaan gebruiken.
Ze antwoordt: „Zo vaak u wilt, er zit namelijk geen werkzame stof in.”
Met een vriendin bezoek ik haar moeder, die aan Alzheimer lijdt en in een verpleeghuis verblijft. We hebben afgesproken haar mee te nemen naar een terras in de buurt. Als we binnenkomen zit ze ons op te wachten in de hal van het verpleeghuis. Haar gezicht begint te stralen. Mijn vriendin keurt met een snelle blik haar moeders kleren. Bij het zien van haar schoenen zegt ze: „Mam, dat kan echt niet. Je hebt twee verschillende schoenen aan.” Haar moeder kijkt angstig naar haar voeten, taxeert de situatie en antwoordt: „Jawel hoor, dat kan wel. Ik heb boven nog precies zo’n paar.”
heerrozenwater 
Big Five
Tijdens het jaarlijkse uitje van het verzorgingstehuis begeleid ik een 88-jarige dame. Het regent, maar dat mag de pret niet drukken. Dapper duw ik de rolstoel het druilerige dierenpark in. Ik heb me voorgenomen haar de groten van het dierenrijk te laten zien, want wie weet is dit haar laatste keer. We haasten ons via het vlinderparadijs naar de dieren die er echt toe doen. Ik pers alle energie uit mijn lijf om de rolstoel via bruggetjes en kronkelige paadjes van verblijf naar verblijf te loodsen. Met een verregende plattegrond in de hand, speel ik het klaar om de big five en nog een aantal imposante exemplaren aan te doen. Missie volbracht. Als ik uitgeput maar tevreden plaatsneem in de bus naar huis, vraag ik haar wat ze het mooist vond in de dierentuin. Zonder na te denken antwoordt ze: „De blauwe vlinder.”
Roelie Dröge-Bouwers
LikeLike
Wat een ongelooflijk zelfvoldaan, kijk-mij-eens, borstklopperig ikje! Teiltje!
LikeLike
Tjongejonge, nou! ‘Dapper duw ik de rolstoel…’ ‘Ik pers alle energie uit mijn lijf …’ ‘…speel ik het klaar…’
LikeLike
Wie heeft de leiding van het traject? Wie bepaalt …wie maakt een lijstje…is de patient aanspreekbaar?
Geweldig aardig verhaaltje van de stijl “Wij zoeken zelfstandige, flexibele medewerkers”, die als het soms niet helemaal als geland…..dat ‘in de groep werpen…..geen ‘ikje’ da’s de makkelijke weg. Intern aanzwngelen hoe we iand in zijn’/haar laatste het zo aardig mogelijkkunnen maken….Als ze dan iets anders komt dan verwacht…wil daar blij mee zijn, voldoening uit scheppen. Rapporteren aan …zodat de volgende keer…etc.
Leve de zelfingenomenheid! Ik kan niet , minder, tegen de luitjes die strikt volgens de regels , de creativiteit om zeep brengen.
LikeLike
Medemees
In onze tuin vliegen opeens tientallen mezen. Er moet worden geoefend in vliegen, uitwijken en stoppen. Dat gaat mis: er ligt een mees op zijn rug met kop en nek verdraaid tegen de stenen. Gelukkig komt een medemees poolshoogte nemen. Hij bedenkt zich niet en haalt een paar takjes en legt die bij ons meesje neer. Dat helpt helaas niet. Dan tikt hij met zijn snavel tegen het lijf en de kop. En het wonder geschiedt: er gaat een trilling door onze vogel, uit ruggestand staat hij opeens op zijn poten. Het duurt nog even voor hij weer kan vliegen, maar het moet een mooie bijna-doodervaring zijn geweest.
Anne van der Veen
LikeLike
Meesterlijk!
LikeGeliked door 1 persoon
Jeetje, is dat echt?
LikeLike
Storing
Precies op het tijdstip van de grote KPN-storing begint mijn mailbox vol te lopen met tientallen steeds dezelfde mails. Daaraan komt ook de volgende dag geen einde en omdat ik inmiddels van twaalf verschillende mails al meer dan tachtig exemplaren binnen heb, besluit ik de storingsdienst van de KPN te bellen. Een vriendelijke meneer staat me te woord. Hij weet wat het probleem is en zal me door de procedure heen helpen. Op zijn aanwijzingen loop ik naar het modem. Hij verzoekt me de stekker uit het stopcontact te halen. Radio uit, modem uit, pc uit – en ook de vriendelijke mijnheer was weg.
Hein van Woerden
LikeLike
ONS
Een vriendin vond dat ik moest worden ingewijd in de geheimen van Tinder. We moeten tenslotte met onze tijd mee gaan. „Zoals je weet”, vertelde ze, „was ik erg toe aan het vinden van een vaste partner. Ik kreeg hoop toen ik zag dat allerlei goed ogende mannen de tekst ONS aan hun foto hadden toegevoegd. Andere foto’s swipete ik meteen weg en degenen die voor ONS wilden gaan, ontplooiden zich in mijn fantasie al snel tot de mogelijk ideale levenspartner. Genoeg om uit te kiezen.” De volgende dag hielp haar tienerdochter haar uit de droom. „Ma, ONS betekent niet samen. ONS betekent One Night Stand.” Ja, het is zeker van belang met je tijd mee te gaan.
Hetty van Oordt
LikeLike
Rups
Met een gekmakende jeuk en rode bulten beland ik bij de huisarts. Ja hoor, de eikenprocessierups heeft toegeslagen. Met een druk op de knop gaat er een recept digitaal naar de apotheek. Bij het uitreiken van het medicijn vraag ik de assistente hoe vaak ik dit eigenlijk moet of mag gaan gebruiken.
Ze antwoordt: „Zo vaak u wilt, er zit namelijk geen werkzame stof in.”
H. Schaap
LikeLike
En wég, placebo.
LikeLike
Kan wel
Met een vriendin bezoek ik haar moeder, die aan Alzheimer lijdt en in een verpleeghuis verblijft. We hebben afgesproken haar mee te nemen naar een terras in de buurt. Als we binnenkomen zit ze ons op te wachten in de hal van het verpleeghuis. Haar gezicht begint te stralen. Mijn vriendin keurt met een snelle blik haar moeders kleren. Bij het zien van haar schoenen zegt ze: „Mam, dat kan echt niet. Je hebt twee verschillende schoenen aan.” Haar moeder kijkt angstig naar haar voeten, taxeert de situatie en antwoordt: „Jawel hoor, dat kan wel. Ik heb boven nog precies zo’n paar.”
Marianne de Nooijer
LikeLike
Goeie genade, dat is een belegen ouwe mop!
Het Ikje, bedoel ik; niet de moeder.
LikeGeliked door 1 persoon