Elke ochtend doe ik twintig minuten fitnessoefeningen en fiets ik een half uur op mijn hometrainer om gezond te blijven. Met een Amerikaanse vriend praat ik over gezond eten en genoeg bewegen. Ik vertel hem dat ik elke ochtend om half zeven een half uur op mijn hometrainer zit. Hij kijkt me met grote ogen aan: „You have a personal trainer who comes to your home so early in the morning, and you sit on him – or her?”
De vlucht van Glasgow naar Amsterdam stijgt vijf minuten na de aftrap van de WK-finale tussen Nederland en de VS op. Na drie kwartier vragen we de ruststand op. Vol spanning horen we de piloot het woord nemen: de tussenstand is bekend maar… kan bij de steward worden aangevraagd. De steward geeft vol enthousiasme de aanwezige voetbalfans de stand door. Hij legt het beleid uit: omdat er zowel Amerikanen als Nederlanders aan boord zijn, wordt de stand niet omgeroepen. Ervaring op eerdere vluchten heeft geleerd dat aanwezigheid van beide partijen tot inflight supportersrellen kan leiden.
Ik ga een dagje winkelen in de grote stad Amsterdam. In een warenhuis mogen geen honden naar binnen, daarom doe ik mijn pekinees onder mijn jas, met zijn kopje uit de half openstaande kraag. In de winkel loopt een man vlak langs me, waardoor het beestje schrikt en even keft. De man kijkt verrast op en zegt in onvervalst plat Amsterdams: „Krijg nau wat, er sitte nog batterije in ook.”
Aan het begin van een week schilderen, met een gezelschap van uitsluitend dames dat elkaar al jaren kent, word ik aan iedereen voorgesteld door de dame die mij op deze week had gewezen. Met voor en achternaam. Bij een van hen brandt er vanaf dat moment een belangrijke vraag. Bij het diner de volgende dag, wanneer zij aan dezelfde tafel zit als de dame die mij introduceerde, vraagt zij aan haar: „Hebben jullie samen een relatie?” Om haar heen schieten ze in de lach. Mijn voornaam, in tegenstelling tot de anderen, had de dame in kwestie bij het voorstellen niet gehoord.
Zoonlief heeft examen gedaan. Er volgt natuurlijk een bbq met „alle leuke mensen van school”. En een examenreis. Omdat werken er door de examens wat bij in is geschoten, is zijn bankrekening wat minder blij. Hij leent dus af en toe wat bij zijn vader. Na weer een feestweekend – met sportvrienden – is de bodem bereikt. De ouderlijke zorg richt zich nu op vertellen dat boven je stand leven niet handig is. Want: „Je leeft nu op krediet.” Zoon vult aan „maar wel in het moment”.
Als ik vroeger boodschappen moest doen in het dorp, ging ik altijd eerst naar de bakker. Bij de volgende winkel mocht ik het brood in mijn fietstassen laten, want, zo zei mijn moeder: „Iemand die een brood steelt, heeft het waarschijnlijk nodig.” Die volgorde hanteer ik nog altijd. Bij gebrek aan fietstassen leg ik de halfjes meestal los op mijn bagagedrager. Nog nooit gejat. Tot deze week. Ik kom de supermarkt uit en het brood is weg. Een meter verderop zitten de dieven. Twee kauwen pikken het plastic kapot. Ik wil mijn moeder bellen, maar ik hoor al wat zij zeggen zal: „Ziet naar de vogelen des hemels: zij zaaien niet en maaien niet, en toch voedt uw hemelse Vader die.”
heerrozenwater 
Home trainer
Elke ochtend doe ik twintig minuten fitnessoefeningen en fiets ik een half uur op mijn hometrainer om gezond te blijven. Met een Amerikaanse vriend praat ik over gezond eten en genoeg bewegen. Ik vertel hem dat ik elke ochtend om half zeven een half uur op mijn hometrainer zit. Hij kijkt me met grote ogen aan: „You have a personal trainer who comes to your home so early in the morning, and you sit on him – or her?”
Karel van Oosterom
LikeLike
Hmmm… kweenie. In ieder geval geen overbodige eindzin.
LikeGeliked door 1 persoon
Inflight
De vlucht van Glasgow naar Amsterdam stijgt vijf minuten na de aftrap van de WK-finale tussen Nederland en de VS op. Na drie kwartier vragen we de ruststand op. Vol spanning horen we de piloot het woord nemen: de tussenstand is bekend maar… kan bij de steward worden aangevraagd. De steward geeft vol enthousiasme de aanwezige voetbalfans de stand door. Hij legt het beleid uit: omdat er zowel Amerikanen als Nederlanders aan boord zijn, wordt de stand niet omgeroepen. Ervaring op eerdere vluchten heeft geleerd dat aanwezigheid van beide partijen tot inflight supportersrellen kan leiden.
Lotje Meijknechten Arine van der Lely
LikeLike
Hé geschreven met z’n tweeën? Dus géén Ikje maar Ikjes
LikeLike
Of een wijtje.
LikeGeliked door 1 persoon
Ja beter!
LikeGeliked door 1 persoon
Keffertje
Ik ga een dagje winkelen in de grote stad Amsterdam. In een warenhuis mogen geen honden naar binnen, daarom doe ik mijn pekinees onder mijn jas, met zijn kopje uit de half openstaande kraag. In de winkel loopt een man vlak langs me, waardoor het beestje schrikt en even keft. De man kijkt verrast op en zegt in onvervalst plat Amsterdams: „Krijg nau wat, er sitte nog batterije in ook.”
Hayo van der Werf
LikeLike
“Amsterdam, de maat der dingen“, echoot vanuit uit een ver vervlogen verleden.
LikeGeliked door 1 persoon
“… de grote stad Amsterdam…”
Wel een leuke pointe.
LikeGeliked door 1 persoon
Voornaam
Aan het begin van een week schilderen, met een gezelschap van uitsluitend dames dat elkaar al jaren kent, word ik aan iedereen voorgesteld door de dame die mij op deze week had gewezen. Met voor en achternaam. Bij een van hen brandt er vanaf dat moment een belangrijke vraag. Bij het diner de volgende dag, wanneer zij aan dezelfde tafel zit als de dame die mij introduceerde, vraagt zij aan haar: „Hebben jullie samen een relatie?” Om haar heen schieten ze in de lach. Mijn voornaam, in tegenstelling tot de anderen, had de dame in kwestie bij het voorstellen niet gehoord.
Mary Mijnlieff
LikeLike
Leven
Zoonlief heeft examen gedaan. Er volgt natuurlijk een bbq met „alle leuke mensen van school”. En een examenreis. Omdat werken er door de examens wat bij in is geschoten, is zijn bankrekening wat minder blij. Hij leent dus af en toe wat bij zijn vader. Na weer een feestweekend – met sportvrienden – is de bodem bereikt. De ouderlijke zorg richt zich nu op vertellen dat boven je stand leven niet handig is. Want: „Je leeft nu op krediet.” Zoon vult aan „maar wel in het moment”.
Ilse Harmelink
LikeLike
Nounou. Niet zozeer een overbodige eindzin als wel overbodige tussenzinnen.
LikeGeliked door 1 persoon
Brood
Als ik vroeger boodschappen moest doen in het dorp, ging ik altijd eerst naar de bakker. Bij de volgende winkel mocht ik het brood in mijn fietstassen laten, want, zo zei mijn moeder: „Iemand die een brood steelt, heeft het waarschijnlijk nodig.” Die volgorde hanteer ik nog altijd. Bij gebrek aan fietstassen leg ik de halfjes meestal los op mijn bagagedrager. Nog nooit gejat. Tot deze week. Ik kom de supermarkt uit en het brood is weg. Een meter verderop zitten de dieven. Twee kauwen pikken het plastic kapot. Ik wil mijn moeder bellen, maar ik hoor al wat zij zeggen zal: „Ziet naar de vogelen des hemels: zij zaaien niet en maaien niet, en toch voedt uw hemelse Vader die.”
Jan Beuving
LikeLike
Best leuk. Ironisch.
LikeLike