Ik sta in de supermarkt. Achter de kassa zit een nieuw meisje. „Hé, jou heb ik nog niet eerder hier gezien. Ben je nieuw?”, vraag ik. Ze bloost, kennelijk was mijn vraag te direct. Ja, ze is nieuw hier. Sinds vandaag. Ik ga verder: „Nou, werk ze. En hoe heet je?” Ze zucht: „Ik heb nog geen naamkaartje.”
Een vriendin van me heeft een partner met de ziekte van Lyme, dus ze is redelijk panisch over teken. Het helpt dan niet als haar Italiaaanse waterhond na een lange wandeling onder de teken lijkt te zitten. Na vruchteloze – en voor de hond pijnlijke – pogingen om een paar van de beestjes met de tekentang te verwijderen, volgt een bliksembezoek aan de trimmer die in de buurt woont. Als de hond op de trimmertafel ligt en mijn vriendin één voor één de goed zichtbare teken op borst en buik aanwijst, schudt de trimmer zijn hoofd. „Mevrouw”, zucht hij, terwijl hij één van de teken tussen zijn vingers neemt, „dit zijn geen teken, maar tepels”.
Agos, die arme hond! Maarre… was dit dan de eerste keer dat de vriendin haar Italiaanse waterhond (WOT?) heeft uitgelaten? Of alle voorgaande keren geen ‘teken’ gezicht en gezien? En is het ras van de hond relevant?
Straks, als je je groot bent, ga je als 2, of meer domijnen, die , op het eerste gezicht, nauwelijks een link vertonen, , met elkaar verbinden…..Of vanuit tegenover gestelde optiek, creeer je 2 of meer domijnen, die op het eerste gezicht niets met elkaar te maken hebben, behoren tot dezelfde kern…(diversificatie)
Beethoven maakte een compositie Fantasie koraal, waarbij hij met opzet orkest met koor en solisten , in 1 compostie laat optreden (integratie)
Onze kleinzoon Sture gaat voor het eerst naar de grote school. Vanmorgen, bij aanvang van zijn derde dag, zegt hij: „Weer een saaie dag achter mijn bureau.”
Er stond een flinke wind toen ik de brug af fietste. De brug op fietste een klein meisje met in haar hand een strandbal, vastgebonden aan een stukje roze tule. Ze was halverwege toen de bal uit haar hand glipte en voortgedreven door de wind over het fietspad rolde. Tranen. Ik fietste de bal achterna en had hem nog nét. „Wilt u de bal aan mijn stuur binden?”, vroeg ze. „Ja hoor”, zei ik, „maar dan moet jij mijn fiets even vasthouden.” Het meisje hield mijn fiets vast en zei: „Oh mevrouw, wat heeft u een grote fiets. En zonder zijwieltjes!”
Het is het laatste traject van een lange treinreis. De sfeer in de coupé is jolig, want er ligt een man vol overgave te snurken. Er wordt goed gecontroleerd. Al drie mannelijke conducteurs hebben geroutineerd de kaartjes tegen het licht gehouden. Maar nu stapt een leuke conductrice binnen. Met een enthousiaste groet wendt ze zich tot de dichtstbijzijnde reiziger en geeft hem een stevige knuffel en een zoen. Verwachtingsvol kijkt de rest van de volle coupé haar aan. „Nee, dat doe ik niet bij iedereen hoor”, haalt ze ons uit de droom. „Wel de reizigers met een business card?”, probeert iemand nog. Nee. En weg is ze alweer.
heerrozenwater 
Nieuw
Ik sta in de supermarkt. Achter de kassa zit een nieuw meisje. „Hé, jou heb ik nog niet eerder hier gezien. Ben je nieuw?”, vraag ik. Ze bloost, kennelijk was mijn vraag te direct. Ja, ze is nieuw hier. Sinds vandaag. Ik ga verder: „Nou, werk ze. En hoe heet je?” Ze zucht: „Ik heb nog geen naamkaartje.”
Lisette van de Loo
LikeLike
Oeps?
LikeLike
Zij mocht nog geen naam hebben, het arme kind! Maar waar zit in hemelsnaam de IK in dit verhaaltje…
LikeLike
Lisette, als chroniqueur, denk ik.
LikeLike
Dat is een chique woord voor het schrijven van zo’n klein “anekdootutje”! 😉
LikeLike
Zeker! 😉
LikeLike
Deze week de kassacompter geinstaleerd.Werkt op unieke individuele kenmerken.
We noemen hem Joop, of Alie, al naar gelang de klant wenst.
De booschappen worden vakkundig door jongelui ingepakt. Overal visuele controles. geen geouwehoer meer aan de kassa.
LikeLike
Tekentang
Een vriendin van me heeft een partner met de ziekte van Lyme, dus ze is redelijk panisch over teken. Het helpt dan niet als haar Italiaaanse waterhond na een lange wandeling onder de teken lijkt te zitten. Na vruchteloze – en voor de hond pijnlijke – pogingen om een paar van de beestjes met de tekentang te verwijderen, volgt een bliksembezoek aan de trimmer die in de buurt woont. Als de hond op de trimmertafel ligt en mijn vriendin één voor één de goed zichtbare teken op borst en buik aanwijst, schudt de trimmer zijn hoofd. „Mevrouw”, zucht hij, terwijl hij één van de teken tussen zijn vingers neemt, „dit zijn geen teken, maar tepels”.
Joop Hazenberg
LikeLike
Agos, die arme hond! Maarre… was dit dan de eerste keer dat de vriendin haar Italiaanse waterhond (WOT?) heeft uitgelaten? Of alle voorgaande keren geen ‘teken’ gezicht en gezien? En is het ras van de hond relevant?
LikeLike
Bloes, rok, jas
Mijn modebewuste dochter onderbreekt plotseling haar pianospel en zegt opgewonden tegen me:
„Nooit geweten dat er een relatie tussen kleding en muziek bestond!”
Diane Rosenberg-Vedder
LikeLike
Straks, als je je groot bent, ga je als 2, of meer domijnen, die , op het eerste gezicht, nauwelijks een link vertonen, , met elkaar verbinden…..Of vanuit tegenover gestelde optiek, creeer je 2 of meer domijnen, die op het eerste gezicht niets met elkaar te maken hebben, behoren tot dezelfde kern…(diversificatie)
Beethoven maakte een compositie Fantasie koraal, waarbij hij met opzet orkest met koor en solisten , in 1 compostie laat optreden (integratie)
LikeLike
De derde dag
Onze kleinzoon Sture gaat voor het eerst naar de grote school. Vanmorgen, bij aanvang van zijn derde dag, zegt hij: „Weer een saaie dag achter mijn bureau.”
Niesje Pool
LikeLike
Ooit was er een site ‘Drasties’ waar enige reactant observeerde dat de laatste zin…..haar kwaliteit compleet miste, dan wel zeer relevant leek.
Hier krijgt de laatste zin ’n plekje in “Ere galerij.
LikeLike
Zou het etiket Hoogbegaafd er al opgeplakt zijn!?
LikeLike
Vast wel.
LikeLike
Ja, Hannah, we blijven nog even plakken!
LikeLike
Grote fiets
Er stond een flinke wind toen ik de brug af fietste. De brug op fietste een klein meisje met in haar hand een strandbal, vastgebonden aan een stukje roze tule. Ze was halverwege toen de bal uit haar hand glipte en voortgedreven door de wind over het fietspad rolde. Tranen. Ik fietste de bal achterna en had hem nog nét. „Wilt u de bal aan mijn stuur binden?”, vroeg ze. „Ja hoor”, zei ik, „maar dan moet jij mijn fiets even vasthouden.” Het meisje hield mijn fiets vast en zei: „Oh mevrouw, wat heeft u een grote fiets. En zonder zijwieltjes!”
Sylvia Olsthoorn
LikeLike
NS-knuffel
Het is het laatste traject van een lange treinreis. De sfeer in de coupé is jolig, want er ligt een man vol overgave te snurken. Er wordt goed gecontroleerd. Al drie mannelijke conducteurs hebben geroutineerd de kaartjes tegen het licht gehouden. Maar nu stapt een leuke conductrice binnen. Met een enthousiaste groet wendt ze zich tot de dichtstbijzijnde reiziger en geeft hem een stevige knuffel en een zoen. Verwachtingsvol kijkt de rest van de volle coupé haar aan. „Nee, dat doe ik niet bij iedereen hoor”, haalt ze ons uit de droom. „Wel de reizigers met een business card?”, probeert iemand nog. Nee. En weg is ze alweer.
Annemiek Canjels
LikeLike