Op bezoek bij onze buurman op Texel vertelt hij een bloedstollend verhaal over een hond, een vrouw en een huis. Op mijn vraag of dit drama zich op Texel afspeelde, antwoordt hij: „Nee, in Nederland.”
Aan een groot diner ben ik (single vrouw met eigen bedrijf) geplaceerd naast een mij onbekende man. Hij was iets hoogs bij een van onze grootbanken, zo te horen.
Tijdens de soep en het hoofdgerecht vertelt hij omstandig over zijn belangrijke werk.
Terwijl we al opstaan om van tafelgenoot te wisselen voor het toetje zegt hij gejaagd: „Ik ben geloof ik wel veel aan het woord geweest. Vertel eens iets over jezelf. Wat doet je man.”
In de periode na het overlijden van mijn man ontvang ik de meest uiteenlopende reacties. Heel goed bedoeld, maar soms wat onhandig of op een slecht gekozen moment.
Op de tennisbaan komt er een vrouw naar me toe van wie ik weet dat ook zij haar man heeft verloren. Zij blijft staan en zegt meelevend: „Ik hoorde dat je man is overleden, wat een gedoe hè!”
Op vakantie kunnen mijn kinderen van 13, 12 en 9 het beter met elkaar vinden dan thuis. Uren vermaken ze elkaar in het zwembad zonder het gebruikelijke geklier. Wij zitten rustig met een boek iets verderop en tellen onze zegeningen totdat de jongste naar ons roept: „Wat is een dildo?!” Negeren helpt niet en zo schalt deze vraag nog vier keer, steeds harder, over het terrein voordat haar oudste broer gegeneerd naar ons toerent. Het blijkt dat hij alles onder controle heeft: „Geen paniek pa, ik heb gezegd dat het een vergeten groente is.”
Wij gaan naar de psycholoog van de VU met onze Fee (7). Heeft zij haar jarenlange kankerbehandeling als baby geestelijk goed doorstaan? Onderweg in de auto spelen we een spelletje: verzin gekke dieren. De psycholoog vraagt ons het hemd van het lijf. Fee mag intussen tekenen. Het gesprek eindigt met de conclusie dat het goed gaat met Fee. Dan laat ze trots haar tekening zien. De psycholoog kijkt verbijsterd en zegt dat we altijd alsnog voor hulp kunnen aankloppen. Fee tekende „de kotsaap”.
Mercatorplein, Amsterdam-West. Het stoplicht staat op rood. Ik ben met de fiets en wacht. Naast mij staat een pizzakoerier op een brommer. Vlak naast hem komt een dure, gloednieuwe auto tot stilstand. Het passagiersraam glijdt omlaag. Vanuit het donker van de auto hoor ik: „Doe je dit nog steeds? Je weet dat je altijd bij ons kan werken hè.”
Het licht springt op groen. We vervolgen allemaal een weg.
heerrozenwater 
Waddeneiland
Op bezoek bij onze buurman op Texel vertelt hij een bloedstollend verhaal over een hond, een vrouw en een huis. Op mijn vraag of dit drama zich op Texel afspeelde, antwoordt hij: „Nee, in Nederland.”
Elsemiek Heins
LikeLike
Misschien bedoelde hij Holland.
LikeGeliked door 1 persoon
Belangrijk
Aan een groot diner ben ik (single vrouw met eigen bedrijf) geplaceerd naast een mij onbekende man. Hij was iets hoogs bij een van onze grootbanken, zo te horen.
Tijdens de soep en het hoofdgerecht vertelt hij omstandig over zijn belangrijke werk.
Terwijl we al opstaan om van tafelgenoot te wisselen voor het toetje zegt hij gejaagd: „Ik ben geloof ik wel veel aan het woord geweest. Vertel eens iets over jezelf. Wat doet je man.”
Patricia Maitland
LikeGeliked door 1 persoon
Behalve het teiltje-woord geplaceerd, een oersterke ik. Subliem!
LikeGeliked door 2 people
Precies wat ik ook ging zeggen. 🙂
LikeLike
Dat is nou de reden dat ik nooit (meer) ga naar de reünies van mijn vroegere middelbare kakschool! 😉
LikeGeliked door 1 persoon
Zó, mijnheer even mooi op zijn plek geplaceerd!
LikeGeliked door 2 people
😆
LikeLike
https://www.geenstijl.nl/5149265/net-als-die-in-nrc-is-deze-ook-gewoon-uit-de-dikke-duim-gesabbeld/
LikeLike
Is het ilkje een cartoon van ‘kijk mij’,de hoofdprijs voor onbenulligheid om enig iemand zo te omschrijven, gaat onverdeeld naar de reactanten..
LikeLike
Medeleven
In de periode na het overlijden van mijn man ontvang ik de meest uiteenlopende reacties. Heel goed bedoeld, maar soms wat onhandig of op een slecht gekozen moment.
Op de tennisbaan komt er een vrouw naar me toe van wie ik weet dat ook zij haar man heeft verloren. Zij blijft staan en zegt meelevend: „Ik hoorde dat je man is overleden, wat een gedoe hè!”
Marianne van Loon
LikeLike
Nou ja, zeg! Zowel de opmerking van de tennisvrouw als de keuze voor dit Ikje.
LikeGeliked door 1 persoon
Dildo
Op vakantie kunnen mijn kinderen van 13, 12 en 9 het beter met elkaar vinden dan thuis. Uren vermaken ze elkaar in het zwembad zonder het gebruikelijke geklier. Wij zitten rustig met een boek iets verderop en tellen onze zegeningen totdat de jongste naar ons roept: „Wat is een dildo?!” Negeren helpt niet en zo schalt deze vraag nog vier keer, steeds harder, over het terrein voordat haar oudste broer gegeneerd naar ons toerent. Het blijkt dat hij alles onder controle heeft: „Geen paniek pa, ik heb gezegd dat het een vergeten groente is.”
Frederic Verhoeven
LikeLike
Gekke dieren
Wij gaan naar de psycholoog van de VU met onze Fee (7). Heeft zij haar jarenlange kankerbehandeling als baby geestelijk goed doorstaan? Onderweg in de auto spelen we een spelletje: verzin gekke dieren. De psycholoog vraagt ons het hemd van het lijf. Fee mag intussen tekenen. Het gesprek eindigt met de conclusie dat het goed gaat met Fee. Dan laat ze trots haar tekening zien. De psycholoog kijkt verbijsterd en zegt dat we altijd alsnog voor hulp kunnen aankloppen. Fee tekende „de kotsaap”.
Paul Olden
LikeLike
Bizarre opmerking van die psycholoog.
LikeGeliked door 1 persoon
Koerier
Mercatorplein, Amsterdam-West. Het stoplicht staat op rood. Ik ben met de fiets en wacht. Naast mij staat een pizzakoerier op een brommer. Vlak naast hem komt een dure, gloednieuwe auto tot stilstand. Het passagiersraam glijdt omlaag. Vanuit het donker van de auto hoor ik: „Doe je dit nog steeds? Je weet dat je altijd bij ons kan werken hè.”
Het licht springt op groen. We vervolgen allemaal een weg.
Liedewij Loorbach
LikeLike