De voordeurbel gaat. „Laat maar”, roept mijn man, „belletje trekken!” Ik loop dus niet naar beneden maar kijk even door het raam vanaf de eerste verdieping, net op tijd om een groepje vier- en vijfjarige buurjongetjes weg te zien duiken in het struikgewas. Als ik even later naar beneden ga, gaat weer de bel. Binnen enkele seconden trek ik de deur open en zeg streng: „Wat kan ik voor jullie doen.” Even kijken ze hevig verschrikt, dan zegt het minst geschrokken jongetje: „We komen even zeggen dat we jullie zo lief vinden.”
Mijn broertje krijgt in de zomer waarin ik naar de brugklas ga, een hersentumor. Hij ligt de hele vakantie in het ziekenhuis. Na het weken voor me uit te hebben geschoven, moet ik het toch uiteindelijk eens aan mijn nieuwe klas vertellen. Na de mentorles waarin ik heb verteld dat mijn broertje een tumor heeft, komt er een jongen naar me toe. „Hé, wat rot voor je. Nou ja, hij heeft gelukkig geen kanker!”
Meningsvorming, ontwikkelt zich wel eens door het poneren van een omschrijving van een optie, positief, dan wel afwijzend……Zelden ging enige ontwikkeling gepaard met ” Ik weet het niet..’
Het is zaterdagmiddag en ik schiet nog even snel bij de drogist binnen om wat boodschappen te doen. Bij het schap met vitaminetabletten staat een vrouw van middelbare leeftijd. Uit het gesprek dat zij met haar man voert, vang ik op dat ze op zoek is naar vitamine B12. Die tabletten zijn echter nergens in het schap te bekennen. Gelukkig komt er juist een verkoopster langs, die haar hulp aanbiedt. De tabletten zijn helaas op, maar ze heeft wel een andere oplossing, zegt ze: „U kunt twee tabletjes vitamine B6 nemen!”
Ad Hok zal vertellen dat deze witz al in de zestiger jaren op feestjes en partijen de ronde deed. Of beter, hij plaatst een link naar een moppentrommel website, met deze mop.
Zoals elke ochtend fluit ik mijn vriendin toe vanuit ons raam op de eerste etage in een rustige straat in Amsterdam. Terwijl zij beneden haar fiets pakt om naar het werk te gaan, zie ik twee meter achter haar een buurtgenoot lopen. „Gehaktbal!”, roept hij half tegen, half over mij. „Hij gaat vreemd hoor, dat doen ze allemaal”, vervolgt hij tegen mijn vriendin. Wanneer hij omhoog kijkt, maken we kort oogcontact, waarna hij tevreden glimlachend de hoek om slaat.
De hoogbejaarde moeder van een vriendin is ernstig ziek en zal niet meer beter worden. Geheel overeenkomstig haar wens wordt besloten over te gaan tot euthanasie. Als de datum is vastgesteld, vraagt de verpleegkundige of zij voor die tijd nog een keer zal langskomen om de gang van zaken uit te leggen. „Ja, doet u maar”, luidt het antwoord, „want ziet u, het is voor mij de eerste keer”.
Ik heb door een defecte NS-trein de internationale trein naar Stuttgart gemist. Terwijl ze een nieuw ticket print voor een latere trein, verontschuldigt de baliemedewerkster van de NS zich voor de vertraging die op dat moment is opgelopen tot drie uur. Gelaten zeg ik: „Gelukkig hoef ik morgenvroeg pas in Stuttgart te zijn”, waarop de baliemedewerkster reageert: „O, wat goed! U kende ons dus al!”
Een goede vriendin van over de 80 is extreem hulpbehoevend. Meer dan moeizaam lopen van slaapkamer naar zitkamer kan ze niet, het is een hele tocht. Langer dan twee uur zitten houdt ze niet vol. Maar met alle zorgverlening, inclusief nachtzorg, is ze nog wel in haar eigen woning en bij de laptop en haar boeken. Langer thuis is immers het motto! Veel geneesmiddelen. Lang kan het niet meer duren. Ze wil niet meer. Echt klagen doet ze niet, behalve over moeheid. Ze blijft aangenaam gezelschap en op de hoogte van dingen die gebeuren. De Levenseindekliniek is al geweest. Wanneer ze belt zullen ze komen om een precieze afspraak te maken. „Maar”, zegt ze, „ik wil wel eerst al mijn boeken uitlezen.”
Na een half uur in de wacht te hebben gestaan bij de vakbond, vraag ik of het telefoonnummer en e-mailadres van de belangenbehartiger kan krijgen. Dat kan helaas niet in verband met privacywetgeving, krijg ik te horen. Wel kan ik u zeggen, zegt de telefonist, dat de mailadressen bestaan uit voornaam.achternaam@vakbond.nl.
Zeven uur ’s ochtends. Veel te vroeg. Veel te donker. Ik kan niet wachten tot de laatste lichting pubers een keer zelf hun bed uit komt en ik zonder gedoe en geregel rustig mijn dag kan beginnen. Ik zit aan de keukentafel en maak aanstalten om voor wekker te gaan spelen. Dan hoor ik gestommel op de trap en verschijnt een slaperig hoofd: „Wat doe jíj hier?”
Ik ben een fan van de auteur Robert Harris sinds hij in 1992 het prachtige Fatherland schreef. Ik heb al zijn boeken. Wanneer er een nieuw uitkomt in het Engels, bestel ik dat meteen en laat het opsturen, want ik kan niet wachten tot het hier wordt gepubliceerd. Zo ook met zijn nieuwste, The second sleep. Bij het bestellen valt mijn oog op een mij onbekend boek van hem met de titel Monaco, aan het begin van dit jaar verschenen. Hoe kan ik dat hebben gemist? Onmiddellijk bestel ik het. Gisteren kwam het boek aan. In het Italiaans. Uit de omslag begrijp ik dat dit de Italiaanse vertaling is van zijn vorige bestseller. Ik google beide woorden. In het Italiaans blijkt Monaco de aanduiding voor München.
Why is Munich called Monaco di Baviera (Monaco of Bavaria) in Italian?
The city of Munich (München) is thought to be named after monks (modern German Mönche) who lived there around the 12th century and were presumably connected to the monastery at Schäftlarn. At any rate, the name in its earliest recorded form, forum apud munichen, was eventually Latinized as Monacum, which would have then given rise to the modern Italian name of the city, Monaco, and other forms such as Munich.
The name of the Principality of Monaco is entirely unrelated and can be traced back to an ancient Greek colony by the name of Mónoikos, but nonetheless, there remains the potential for confusion.
What do you do when you have two places with the same name? You add something to make at least one of the names unique: Frankfurt an der Oder. Newcastle-under-Lyme. Aix-les-Bains. Monaco di Baviera.
heerrozenwater 
De bel
De voordeurbel gaat. „Laat maar”, roept mijn man, „belletje trekken!” Ik loop dus niet naar beneden maar kijk even door het raam vanaf de eerste verdieping, net op tijd om een groepje vier- en vijfjarige buurjongetjes weg te zien duiken in het struikgewas. Als ik even later naar beneden ga, gaat weer de bel. Binnen enkele seconden trek ik de deur open en zeg streng: „Wat kan ik voor jullie doen.” Even kijken ze hevig verschrikt, dan zegt het minst geschrokken jongetje: „We komen even zeggen dat we jullie zo lief vinden.”
Cora Schaars
LikeLike
Tegenwoordigheid van geest, dat jochie.
LikeGeliked door 1 persoon
Ziek
Mijn broertje krijgt in de zomer waarin ik naar de brugklas ga, een hersentumor. Hij ligt de hele vakantie in het ziekenhuis. Na het weken voor me uit te hebben geschoven, moet ik het toch uiteindelijk eens aan mijn nieuwe klas vertellen. Na de mentorles waarin ik heb verteld dat mijn broertje een tumor heeft, komt er een jongen naar me toe. „Hé, wat rot voor je. Nou ja, hij heeft gelukkig geen kanker!”
Mick van Mastwijk
LikeLike
Ik weet niet wat ik van dit Ikje moet vinden.
LikeLike
Ik ook niet… maar wel leuk dat mentorles een anagram is van ertsmolen.
LikeLike
Hahahaha! Waar jij al niet op let.
LikeLike
Of het nu gaat om kassameisjes of klasgenootjes, ik ben niet zo’n fan van ikjes waarin de onwetendheid van anderen ten toon wordt gespreid.
LikeLike
Ja, zit toch een beetje in de hoek van leedvermaak.
LikeLike
Meningsvorming, ontwikkelt zich wel eens door het poneren van een omschrijving van een optie, positief, dan wel afwijzend……Zelden ging enige ontwikkeling gepaard met ” Ik weet het niet..’
/
LikeLike
Goed leven
Na een gezellige dag op een rommelmarkt in Frankrijk bedacht ik dat het zo leuk zou zijn via een klein weggetje terug te rijden.
Het weggetje blijkt wel erg smal en bochtig te zijn, met boven ons dreigende rotsen en beneden ons een diep ravijn met doornstruiken.
Mijn dochter, zij rijdt, is moe en woest: „Of we krijgen een rots op ons kop, of we donderen in het ravijn”, snauwt ze.
„Dan hebben we een leuk leven gehad”, zegt mijn kleindochter opgewekt.
Ze is negen.
Marianne Buiskool-Vrind
LikeLike
Toch knap van het kind met zo’n snauwende moeder opgewekt te zijn!
LikeLike
Vitamine
Het is zaterdagmiddag en ik schiet nog even snel bij de drogist binnen om wat boodschappen te doen. Bij het schap met vitaminetabletten staat een vrouw van middelbare leeftijd. Uit het gesprek dat zij met haar man voert, vang ik op dat ze op zoek is naar vitamine B12. Die tabletten zijn echter nergens in het schap te bekennen. Gelukkig komt er juist een verkoopster langs, die haar hulp aanbiedt. De tabletten zijn helaas op, maar ze heeft wel een andere oplossing, zegt ze: „U kunt twee tabletjes vitamine B6 nemen!”
Pien Verhagen
LikeLike
Ad Hok wordt meteen weer bediend met een kassameisje-Ikje.
LikeLike
Ad Hok zal vertellen dat deze witz al in de zestiger jaren op feestjes en partijen de ronde deed. Of beter, hij plaatst een link naar een moppentrommel website, met deze mop.
Leer mij Ad Hok kennen! 🙂
LikeLike
Hahahaha!
LikeLike
Ik zeg maar zo, ik zeg maar niks
LikeGeliked door 1 persoon
Dat is vaak verstandig.
LikeGeliked door 1 persoon
Gehaktbal
Zoals elke ochtend fluit ik mijn vriendin toe vanuit ons raam op de eerste etage in een rustige straat in Amsterdam. Terwijl zij beneden haar fiets pakt om naar het werk te gaan, zie ik twee meter achter haar een buurtgenoot lopen. „Gehaktbal!”, roept hij half tegen, half over mij. „Hij gaat vreemd hoor, dat doen ze allemaal”, vervolgt hij tegen mijn vriendin. Wanneer hij omhoog kijkt, maken we kort oogcontact, waarna hij tevreden glimlachend de hoek om slaat.
Joost Stokhof
LikeLike
Eerste keer
De hoogbejaarde moeder van een vriendin is ernstig ziek en zal niet meer beter worden. Geheel overeenkomstig haar wens wordt besloten over te gaan tot euthanasie. Als de datum is vastgesteld, vraagt de verpleegkundige of zij voor die tijd nog een keer zal langskomen om de gang van zaken uit te leggen. „Ja, doet u maar”, luidt het antwoord, „want ziet u, het is voor mij de eerste keer”.
Marieken Mekking
LikeLike
Mijn inzendingen voor de AVV komen niet door, of heel vertraagd…
LikeLike
Ik voorzie een hausse aan euthanasie-Ikjes.
Gaat het op deze pagina nu weer wel goed, Indra?
LikeLike
Ja, op de ikjespagina gaat alles naar wens, behalve de ikjes zelf… Het blijven de verhalen over de dingen die anderen zijn overkomen!
LikeGeliked door 1 persoon
Trein gemist
Ik heb door een defecte NS-trein de internationale trein naar Stuttgart gemist. Terwijl ze een nieuw ticket print voor een latere trein, verontschuldigt de baliemedewerkster van de NS zich voor de vertraging die op dat moment is opgelopen tot drie uur. Gelaten zeg ik: „Gelukkig hoef ik morgenvroeg pas in Stuttgart te zijn”, waarop de baliemedewerkster reageert: „O, wat goed! U kende ons dus al!”
Remco Takken
LikeLike
Lezen
Een goede vriendin van over de 80 is extreem hulpbehoevend. Meer dan moeizaam lopen van slaapkamer naar zitkamer kan ze niet, het is een hele tocht. Langer dan twee uur zitten houdt ze niet vol. Maar met alle zorgverlening, inclusief nachtzorg, is ze nog wel in haar eigen woning en bij de laptop en haar boeken. Langer thuis is immers het motto! Veel geneesmiddelen. Lang kan het niet meer duren. Ze wil niet meer. Echt klagen doet ze niet, behalve over moeheid. Ze blijft aangenaam gezelschap en op de hoogte van dingen die gebeuren. De Levenseindekliniek is al geweest. Wanneer ze belt zullen ze komen om een precieze afspraak te maken. „Maar”, zegt ze, „ik wil wel eerst al mijn boeken uitlezen.”
Jan Dijk
LikeLike
Logisch, zou ik ook willen. Maar dan ook alle Netflixseries en -films gekeken hebben.
LikeGeliked door 1 persoon
Privacy
Na een half uur in de wacht te hebben gestaan bij de vakbond, vraag ik of het telefoonnummer en e-mailadres van de belangenbehartiger kan krijgen. Dat kan helaas niet in verband met privacywetgeving, krijg ik te horen. Wel kan ik u zeggen, zegt de telefonist, dat de mailadressen bestaan uit voornaam.achternaam@vakbond.nl.
Inge Hofstee
LikeLike
Dat is een domme óf juist een heel slimme telefonist.
LikeLike
Wakker worden
Zeven uur ’s ochtends. Veel te vroeg. Veel te donker. Ik kan niet wachten tot de laatste lichting pubers een keer zelf hun bed uit komt en ik zonder gedoe en geregel rustig mijn dag kan beginnen. Ik zit aan de keukentafel en maak aanstalten om voor wekker te gaan spelen. Dan hoor ik gestommel op de trap en verschijnt een slaperig hoofd: „Wat doe jíj hier?”
Ik zeg: „Jou op weg helpen.”
„Laat me even rustig wakker worden, alsjeblíéft!”
Mijn idee.
Lisette van de Loo
LikeLike
En de clou is…?
LikeGeliked door 1 persoon
Monaco
Ik ben een fan van de auteur Robert Harris sinds hij in 1992 het prachtige Fatherland schreef. Ik heb al zijn boeken. Wanneer er een nieuw uitkomt in het Engels, bestel ik dat meteen en laat het opsturen, want ik kan niet wachten tot het hier wordt gepubliceerd. Zo ook met zijn nieuwste, The second sleep. Bij het bestellen valt mijn oog op een mij onbekend boek van hem met de titel Monaco, aan het begin van dit jaar verschenen. Hoe kan ik dat hebben gemist? Onmiddellijk bestel ik het. Gisteren kwam het boek aan. In het Italiaans. Uit de omslag begrijp ik dat dit de Italiaanse vertaling is van zijn vorige bestseller. Ik google beide woorden. In het Italiaans blijkt Monaco de aanduiding voor München.
Karel van Oosterom
LikeLike
Why is Munich called Monaco di Baviera (Monaco of Bavaria) in Italian?
The city of Munich (München) is thought to be named after monks (modern German Mönche) who lived there around the 12th century and were presumably connected to the monastery at Schäftlarn. At any rate, the name in its earliest recorded form, forum apud munichen, was eventually Latinized as Monacum, which would have then given rise to the modern Italian name of the city, Monaco, and other forms such as Munich.
The name of the Principality of Monaco is entirely unrelated and can be traced back to an ancient Greek colony by the name of Mónoikos, but nonetheless, there remains the potential for confusion.
What do you do when you have two places with the same name? You add something to make at least one of the names unique: Frankfurt an der Oder. Newcastle-under-Lyme. Aix-les-Bains. Monaco di Baviera.
LikeGeliked door 1 persoon
Heeft Karel niet eens heel even gekeken welke gemiste bestseller dat was, voordat hij het bestelde? Vreemd.
LikeLike