Samen met zeventien jongens en één meisje studeerde mijn zoon af als ingenieur. Allen werden door hun begeleiders vriendelijk toegesproken met drie steekwoorden, zoals ‘doorzetter’, ‘inventief’, ‘onverstoorbaar’, ‘goede rekenaar’, etc.
De vrouwelijke ingenieur kreeg van de enige docente de woorden: ‘onzeker’, ‘dankbaar’, ‘sociaal’ mee. Mijn zoon: „Je houdt je mond, mam.”
Het zal 1983 zijn geweest. Ik begeleidde atheneum 4 naar Hilversum, waar tv-programma Toppop zou worden opgenomen. Nadat ik enige tijd beneden in de opnamestudio had rondgekeken, kwam er iemand van de organisatie met de mededeling dat ik naar boven moest. Ik behoorde volgens hem niet tot de doelgroep. Terwijl ik boven door een raam naar mijn leerlingen in de studio stond te kijken, kwam er een man van mijn leeftijd naast me staan. Op mijn vraag of hij ook niet tot de doelgroep behoorde, vertelde hij breed lachend dat hij de zanger van De Dijk was, die zo ging optreden.
Mijn vrolijke dochter (15) heeft voor het vak Kunst een object gemaakt. Het is een masker gemaakt van repen geplastificeerd toetspapier waarop je duidelijk in rode pen haar onvoldoendes herkent. Het laat zien hoe donker het in haar hoofd is wanneer ze slechte cijfers haalt. Als laatste onderdeel van de opdracht moet ze een foto van het object maken en inleveren. Dat doet ze, te laat. Voor het hele concept krijgt ze een 9, voor het maakproces een 7 en voor het logboek een 7. Voor elke dag dat het werk te laat is ingeleverd trekt de docent een punt van haar gemiddelde cijfer af. Het eindresultaat is een 2,5.
Geen eikel, maar een complete eikenboom, met processierups en al! wat een misselijke vent, zeg! Geen echt ikje, maar als je kind dit overkomt snijdt het dwars door je ziel, dus toch wel een soort ikje…
De zuster overhandigt mij met een ernstig gezicht het rapport van de psycholoog. Is mijn vader dement? De persoon in kwestie wil het rapport zelf ook wel even zien. Onder het lezen grinnikt hij een paar keer.
„Wat is façadegedrag?” vraagt hij.
„Dat is de schijn ophouden, het probleem ontkennen.”
Donderdagavond, half acht. Ik zit te wachten op de bus naar de stad. Nog tien minuten en ik denk: pak ik mijn telefoon of niet? Ik besluit ‘mono’ te wachten en kijk naar wat er om me heen gebeurt. Een man en zijn hond sjokken het park in. Een auto rijdt voorbij. Aan de andere kant van de straat komen twee pubermeisjes aan, hun fietsen nog nét iets te groot. Terwijl ze langsrijden, vang ik een flard van hun gesprek op. „Hij is wel leuk”, zegt het ene meisje.
„Maar hij is niet knap”, zegt de ander. Een liefdesdilemma in negen woorden.
Mijn moeder heeft met veel zorg een portretfoto uitgezocht voor een bedrukte taart voor mijn verjaardagsfeestje. Bij de banketservice van de Hema bewonderen zij en de caissière samen het resultaat. Vertederd zegt mijn moeder: „Het wordt nog moeilijk om de taart aan te snijden.”
„Nee hoor!” zegt de caissière opgewekt. „Je moet gewoon het mes eerst onder de hete kraan houden, dan gaat het heel makkelijk.”
Steekwoorden
Samen met zeventien jongens en één meisje studeerde mijn zoon af als ingenieur. Allen werden door hun begeleiders vriendelijk toegesproken met drie steekwoorden, zoals ‘doorzetter’, ‘inventief’, ‘onverstoorbaar’, ‘goede rekenaar’, etc.
De vrouwelijke ingenieur kreeg van de enige docente de woorden: ‘onzeker’, ‘dankbaar’, ‘sociaal’ mee. Mijn zoon: „Je houdt je mond, mam.”
Judith Hoekstra
LikeLike
Zoon kent mam. ;-D
Leuk Ikje! Jammer dat (sommige) vrouwen ook seksistisch zijn.
LikeGeliked door 1 persoon
Doelgroep
Het zal 1983 zijn geweest. Ik begeleidde atheneum 4 naar Hilversum, waar tv-programma Toppop zou worden opgenomen. Nadat ik enige tijd beneden in de opnamestudio had rondgekeken, kwam er iemand van de organisatie met de mededeling dat ik naar boven moest. Ik behoorde volgens hem niet tot de doelgroep. Terwijl ik boven door een raam naar mijn leerlingen in de studio stond te kijken, kwam er een man van mijn leeftijd naast me staan. Op mijn vraag of hij ook niet tot de doelgroep behoorde, vertelde hij breed lachend dat hij de zanger van De Dijk was, die zo ging optreden.
Liesbeth Havermans
LikeLike
ON’er ontmoet BN’er. Dus?
LikeLike
Concept
Mijn vrolijke dochter (15) heeft voor het vak Kunst een object gemaakt. Het is een masker gemaakt van repen geplastificeerd toetspapier waarop je duidelijk in rode pen haar onvoldoendes herkent. Het laat zien hoe donker het in haar hoofd is wanneer ze slechte cijfers haalt. Als laatste onderdeel van de opdracht moet ze een foto van het object maken en inleveren. Dat doet ze, te laat. Voor het hele concept krijgt ze een 9, voor het maakproces een 7 en voor het logboek een 7. Voor elke dag dat het werk te laat is ingeleverd trekt de docent een punt van haar gemiddelde cijfer af. Het eindresultaat is een 2,5.
Margreeth Kloppenburg
LikeLike
Een wraakIkje. Maar inderdaad wel een eikel.
LikeLike
Geen eikel, maar een complete eikenboom, met processierups en al! wat een misselijke vent, zeg! Geen echt ikje, maar als je kind dit overkomt snijdt het dwars door je ziel, dus toch wel een soort ikje…
LikeGeliked door 1 persoon
Dementie?
De zuster overhandigt mij met een ernstig gezicht het rapport van de psycholoog. Is mijn vader dement? De persoon in kwestie wil het rapport zelf ook wel even zien. Onder het lezen grinnikt hij een paar keer.
„Wat is façadegedrag?” vraagt hij.
„Dat is de schijn ophouden, het probleem ontkennen.”
„O ja, ja.” Hij is klaar en legt het rapport weg.
„Nou, daar maak ik me écht geen zorgen over.”
Sietse Hoogeboom
LikeLike
De Griek kent : gnothi seauton, zo iets als ‘ken u zelve’ als het kan plus glimlach. Lukt hier. Aardig ikje.
LikeLike
Dilemma
Donderdagavond, half acht. Ik zit te wachten op de bus naar de stad. Nog tien minuten en ik denk: pak ik mijn telefoon of niet? Ik besluit ‘mono’ te wachten en kijk naar wat er om me heen gebeurt. Een man en zijn hond sjokken het park in. Een auto rijdt voorbij. Aan de andere kant van de straat komen twee pubermeisjes aan, hun fietsen nog nét iets te groot. Terwijl ze langsrijden, vang ik een flard van hun gesprek op. „Hij is wel leuk”, zegt het ene meisje.
„Maar hij is niet knap”, zegt de ander. Een liefdesdilemma in negen woorden.
Monique van Deursen
LikeLike
Ik zie nogal wat overbodige zinnen.
LikeLike
Tja, Monique heeft iets meer dan negen woorden nodig…
LikeGeliked door 1 persoon
Praktisch
Mijn moeder heeft met veel zorg een portretfoto uitgezocht voor een bedrukte taart voor mijn verjaardagsfeestje. Bij de banketservice van de Hema bewonderen zij en de caissière samen het resultaat. Vertederd zegt mijn moeder: „Het wordt nog moeilijk om de taart aan te snijden.”
„Nee hoor!” zegt de caissière opgewekt. „Je moet gewoon het mes eerst onder de hete kraan houden, dan gaat het heel makkelijk.”
Juke Westendorp
LikeLike
Tjonge, zat er niets beters bij de inzendingen?
LikeLike
Ik vind ‘em wel geinig, eerlijk gezegd.
LikeGeliked door 1 persoon
Meh
LikeLike
Nee hoor, zegt de caissière opgewekt, gewoon de snijtanden het eerst…
LikeGeliked door 1 persoon