Januari, dus met goede voornemens weer de bootcamples in. De eerste les overleefd. Terwijl de instructrice met haar rug naar ons toe de stretchoefeningen voordoet, geeft ze ons wat voedingstips mee: „Als je zo thuis komt, neem je lekker een banaantje, of een mueslibolletje.” Iemand in de achterhoede mompelt: „Of een roze koek.” Onder uitroep van een geschokte „Oh” draait de instructrice zich met een ruk om. Om vervolgens instemmend te verzuchten: „Die zijn lekker.”
Positief nieuws is in. Ook bij de Nederlandse Spoorwegen. In de afgelopen tien jaar is „de trein heeft een vertraging van tien minuten” vervangen door „de trein vertrekt over tien minuten”. Tijdens een diner met buren hebben we het over vakanties. De ene buur gaat met de trein naar Londen. De ander gaat, ook met de trein, naar de wintersport. En is dat nu vliegschaamte? Nee. We besluiten dat we in 2020 gaan voor een positief woord van het jaar… Treintrots!
Positief nieuws is in. Ook bij de Nederlandse Spoorwegen. In de afgelopen tien jaar is “de trein heeft een vertraging van tien minuten” vervangen door “De Intercity van Zwolle naar Den Haag die vandaag niet verder rijdt dan Almere en nu bij perron 4a staat vertrekt niet vanwege een wisselstoring. Wilt u nu de trein verlaten? Verdere mededelingen worden in de centrale hal omgeroepen. Dank u”. Na een oponthoud van 50 minuten vertrekt de Intercity van Zwolle naar Den Haag die vandaag niet verder rijdt dan Almere van perron 9a. Uitstappen in Almere is moeizaam daar het perron aldaar stampvol met mensen staat die allemaal met de Sprinter van Lelystad naar Amsterdam willen omdat de Uitmarkt in Amsterdam begint.De Sprinter die twee minuten later arriveert blijkt stampvol te zijn. Gelukkig komt over 20 minuten de Intercity naar Zwolle aan, die ons ruimschoots plaats biedt voor onze terugkeer naar de veilige haven thuis.
Tijdens een diner met buren hebben we het over vakanties. De ene buur gaat met de trein naar Londen. De ander gaat, ook met de trein, naar de wintersport. En is dat nu treinschaamte? Nee. Wij besluiten om dit jaar een voetreis naar Tuinesië te maken. We gaan dus voor een positief woord: Beterloops!
Ik loop de hele zondag amechtig te snotteren door het huis. Ik vraag nadrukkelijk aandacht van vrouw en kinderen voor het persoonlijk onrecht dat mij wordt aangedaan door deze kwaal maar de reacties zijn helaas lauw. Nog net hoorbaar lispelen mijn huisgenoten onderling: „Papa heeft de mannengriep.” ’s Avonds geeft dochter Wies mij zoals gebruikelijk een welterustenkus. Onmiddellijk volgen alarmerende reacties over mijn besmettelijke status maar zij reageert rustig: „Deze griep kunnen wij toch niet krijgen, mam?”
Mijn schoenmaker komt uit het land van Herman Finkers. Ik sta bij hem in de winkel en als ik aan de beurt ben, vraag ik of ik mijn fietssleutel kan laten bijmaken. Hij bekijkt de sleutel, zoekt er een duplicaat bij en zegt: „Jawel, dat is mogelijk.” Hij gaat meteen aan de slag en als hij klaar is, vraag ik hem of hij ook de sleutel van mijn vrouw kan bijmaken. Hij kijkt even op en vraagt: „Niet van de fiets?”
Januari, er ligt ijs op de vijver. Het is nog niet eens zo veel jaren geleden. „Kom Cato”, zeg ik tegen mijn toen drie jaar oude dochter. „We gaan thuis even kijken of we nog oud brood hebben, de eendjes hebben honger.” Bij het voeren staart mijn dochter peinzend voor zich uit. „Mama, waarom lusten de eendjes eigenlijk alleen oud brood?”
Deze week lag de polis weer in de bus. Als 21-jarige kreeg mijn vrouw een uitvaartverzekering mee waarvoor al jaren trouw was gestort. Nu toch maar eens de kleine lettertjes lezen. Immers, recent hadden we, toen één ouder kwam te overlijden, gemerkt wat er zoal na ’n halve eeuw premie wordt vergoed. Bijvoorbeeld 20 plakjes cake (180 nodig tegen de hoofdprijs) en een cohort dragers (bij crematie onnodig). Maar wat ons vooral verbaasde was dat wat buiten de verzekering viel. De kist.
heerrozenwater 
Roze koek
Januari, dus met goede voornemens weer de bootcamples in. De eerste les overleefd. Terwijl de instructrice met haar rug naar ons toe de stretchoefeningen voordoet, geeft ze ons wat voedingstips mee: „Als je zo thuis komt, neem je lekker een banaantje, of een mueslibolletje.” Iemand in de achterhoede mompelt: „Of een roze koek.” Onder uitroep van een geschokte „Oh” draait de instructrice zich met een ruk om. Om vervolgens instemmend te verzuchten: „Die zijn lekker.”
Martine Koetsier
LikeLike
Smaken verschillen; roze koek, bweh.
LikeGeliked door 1 persoon
Trots
Positief nieuws is in. Ook bij de Nederlandse Spoorwegen. In de afgelopen tien jaar is „de trein heeft een vertraging van tien minuten” vervangen door „de trein vertrekt over tien minuten”. Tijdens een diner met buren hebben we het over vakanties. De ene buur gaat met de trein naar Londen. De ander gaat, ook met de trein, naar de wintersport. En is dat nu vliegschaamte? Nee. We besluiten dat we in 2020 gaan voor een positief woord van het jaar… Treintrots!
Michael Samson
LikeLike
Pffff… Nou ja, positief moet je waarderen, neem ik aan.
LikeGeliked door 1 persoon
Fietsfier ook lekker positief😉
LikeGeliked door 2 people
Schaamte
Positief nieuws is in. Ook bij de Nederlandse Spoorwegen. In de afgelopen tien jaar is “de trein heeft een vertraging van tien minuten” vervangen door “De Intercity van Zwolle naar Den Haag die vandaag niet verder rijdt dan Almere en nu bij perron 4a staat vertrekt niet vanwege een wisselstoring. Wilt u nu de trein verlaten? Verdere mededelingen worden in de centrale hal omgeroepen. Dank u”. Na een oponthoud van 50 minuten vertrekt de Intercity van Zwolle naar Den Haag die vandaag niet verder rijdt dan Almere van perron 9a. Uitstappen in Almere is moeizaam daar het perron aldaar stampvol met mensen staat die allemaal met de Sprinter van Lelystad naar Amsterdam willen omdat de Uitmarkt in Amsterdam begint.De Sprinter die twee minuten later arriveert blijkt stampvol te zijn. Gelukkig komt over 20 minuten de Intercity naar Zwolle aan, die ons ruimschoots plaats biedt voor onze terugkeer naar de veilige haven thuis.
Tijdens een diner met buren hebben we het over vakanties. De ene buur gaat met de trein naar Londen. De ander gaat, ook met de trein, naar de wintersport. En is dat nu treinschaamte? Nee. Wij besluiten om dit jaar een voetreis naar Tuinesië te maken. We gaan dus voor een positief woord: Beterloops!
Een verachte reiziger
LikeGeliked door 2 people
Besmettelijk
Ik loop de hele zondag amechtig te snotteren door het huis. Ik vraag nadrukkelijk aandacht van vrouw en kinderen voor het persoonlijk onrecht dat mij wordt aangedaan door deze kwaal maar de reacties zijn helaas lauw. Nog net hoorbaar lispelen mijn huisgenoten onderling: „Papa heeft de mannengriep.” ’s Avonds geeft dochter Wies mij zoals gebruikelijk een welterustenkus. Onmiddellijk volgen alarmerende reacties over mijn besmettelijke status maar zij reageert rustig: „Deze griep kunnen wij toch niet krijgen, mam?”
Remy Maarschalk
LikeLike
Slot
Mijn schoenmaker komt uit het land van Herman Finkers. Ik sta bij hem in de winkel en als ik aan de beurt ben, vraag ik of ik mijn fietssleutel kan laten bijmaken. Hij bekijkt de sleutel, zoekt er een duplicaat bij en zegt: „Jawel, dat is mogelijk.” Hij gaat meteen aan de slag en als hij klaar is, vraag ik hem of hij ook de sleutel van mijn vrouw kan bijmaken. Hij kijkt even op en vraagt: „Niet van de fiets?”
Ron Jue
LikeLike
Mwah
LikeGeliked door 1 persoon
Vers
Januari, er ligt ijs op de vijver. Het is nog niet eens zo veel jaren geleden. „Kom Cato”, zeg ik tegen mijn toen drie jaar oude dochter. „We gaan thuis even kijken of we nog oud brood hebben, de eendjes hebben honger.” Bij het voeren staart mijn dochter peinzend voor zich uit. „Mama, waarom lusten de eendjes eigenlijk alleen oud brood?”
Birgit Oostveen
LikeLike
Omdat die beesten zich anders verschrokken in dat verse deeg en dan nog is oud brood slecht!
LikeGeliked door 2 people
Verzekerd
Deze week lag de polis weer in de bus. Als 21-jarige kreeg mijn vrouw een uitvaartverzekering mee waarvoor al jaren trouw was gestort. Nu toch maar eens de kleine lettertjes lezen. Immers, recent hadden we, toen één ouder kwam te overlijden, gemerkt wat er zoal na ’n halve eeuw premie wordt vergoed. Bijvoorbeeld 20 plakjes cake (180 nodig tegen de hoofdprijs) en een cohort dragers (bij crematie onnodig). Maar wat ons vooral verbaasde was dat wat buiten de verzekering viel. De kist.
Jan-Jacob Vos
LikeLike
In plaats van een kist een afbreekbare, ondoorzichtige zak?
LikeLike