Sinds kort heb ik een nieuwe status: die van kwetsbare oudere. Die beschermd moet worden. Door een muur van antistofvormende, geïnfecteerde niet-kwetsbaren. Tot die tijd even geen boodschappen, geen kleinkinderen, geen fitness. Hooguit deelname aan een appgroepje, als je weet hoe dat werkt tenminste. Kwetsbare oudere… nooit bij stilgestaan. Alleen als ik op de fiets bij tegenwind de brug over de Keizersgracht niet haalde. Hoe voelt dat? Vreemd. Heb ik een snotje, een kuchje? Van die vraag ben ik me voortdurend bewust. Volgend jaar, met de nieuwe griepprik met corona-cocktail, mag ik, móet ik, hopelijk weer doen wat me tot voor kort steeds werd voorgehouden: bewegen, sociale contacten, actief blijven.
Het valt niet mee, het binnenzitten in coronatijd. De frisse neus halen wij in onze stadstuin, mijn volwassen zoon met een beperking houdt van magneetvissen. Die hobby is even stopgezet en wij graven nu in de tuin naar bodemschatten. ’s Ochtends help ik de natuur een handje uit de keukenla. Als hij die dag een groot mes opgraaft, veins ik verwondering en maak de vondst interessanter met verhalen over de oorlog. Hij bestudeert de bodemvondst, ‘de Hema’ leest hij en legt het mes weg.
Zaterdag de auto volgeladen met boodschappen. Met de kinderen langs bij opa en oma. Net een gewone zaterdag. Alleen nu gaan we niet naar binnen, maar zetten de kratten voor de deur, zwaaien en gaan op bijna drie meter van de deur even zitten. In de deuropening staan opa en oma. We praten. En dan zegt oma: „Het doet me zo aan de onderduik denken.” Zij zegt het, ik dacht het. Quasi-opgewekt vervolgt ze: „Maar nu mag ik gelukkig wel voor het raam staan.”
Tijdens de lunch wijst dochterlief (8) er op dat er een fout op de deksel van de jampot staat. In plaats van ‘boordevol fruit’, moet het toch echt „borden vol fruit” zijn, zegt ze. Mijn echtgenote zegt: „Wat ben je toch goed in taal.” Dochter begint te glimlachen en zegt: „Spelling”.
Mijn buurvrouw is niet thuis en dus belt de meneer van een bezorgdienst bij mij aan. Omdat er iets was misgegaan met zijn registratie-apparaat, krijg ik ook het verzoek om informatie door te geven. Terwijl hij praat komt hij steeds dichterbij. Ik maak heel voorzichtig het gebaar om een beetje afstand te houden. Dat geeft hem reden om nog dichterbij te komen en met een heel oprechte stem te zeggen : „Geen zorgen meneer, ik heb geen corona.”
De wekker heeft effect vandaag: als notoir uitslaper en laatkomer zit hij er klaar voor, nog in bed in blote bast, maar slechts twee minuten te laat. Zijn mentor had dit duomentorgesprek (een klasgenoot doet mee) via Microsoft Teams wel érg vroeg gepland: 07.30 uur! Maar daar is een goede reden voor, heeft hij begrepen: minister Slob wil weleens zien hoe dat online lesgeven gaat. En ministers staan vroeg op. Zijn mentor begint alvast met de les; de minister is nog onderweg. Het afstandsleren gaat best! De tijd vliegt voorbij. Die minister kan nou toch wel elk moment binnenstappen… Bijna wordt hij nog verrast door de afsluitende woorden van zijn mentor:
„Weten jullie trouwens welke dag het is vandaag, jongens?”
„Woensdag toch?”, reageert zijn klasgenoot. Hij vult direct aan: „Ja, 1… april.”
Ooit dacht dat Bas aap eerlijk maar slecht was.
Nu merk ik dat hij alles bij elkaar liegt en dan je de mogelijkheid om te reageren weghaalt.
Hoe erg ben je Nazi/Baudet?
Hoe heel klein?
Denk dat ik zijn roddelmails integraal publiceer.
En ook die van op twee na van de op zijn blogje likkende reageerders. Die zijn zielige zaakje draaiend houden
Lummel mag het? Stevige woorden
Etc
heerrozenwater 
Kwetsbaar
Sinds kort heb ik een nieuwe status: die van kwetsbare oudere. Die beschermd moet worden. Door een muur van antistofvormende, geïnfecteerde niet-kwetsbaren. Tot die tijd even geen boodschappen, geen kleinkinderen, geen fitness. Hooguit deelname aan een appgroepje, als je weet hoe dat werkt tenminste. Kwetsbare oudere… nooit bij stilgestaan. Alleen als ik op de fiets bij tegenwind de brug over de Keizersgracht niet haalde. Hoe voelt dat? Vreemd. Heb ik een snotje, een kuchje? Van die vraag ben ik me voortdurend bewust. Volgend jaar, met de nieuwe griepprik met corona-cocktail, mag ik, móet ik, hopelijk weer doen wat me tot voor kort steeds werd voorgehouden: bewegen, sociale contacten, actief blijven.
Nu is het nog even rustig.
Beatrijs Broers
LikeLike
Actueel verhaal maar geen Ikje.
LikeGeliked door 1 persoon
Al’s een speer in je zelf quarantine.Dagboek bijhouden. Oefeningen doen, je gedijsd houden. Hansen wassen, social distance in acht nemen.
LikeLike
Vondst
Het valt niet mee, het binnenzitten in coronatijd. De frisse neus halen wij in onze stadstuin, mijn volwassen zoon met een beperking houdt van magneetvissen. Die hobby is even stopgezet en wij graven nu in de tuin naar bodemschatten. ’s Ochtends help ik de natuur een handje uit de keukenla. Als hij die dag een groot mes opgraaft, veins ik verwondering en maak de vondst interessanter met verhalen over de oorlog. Hij bestudeert de bodemvondst, ‘de Hema’ leest hij en legt het mes weg.
Martine van der Reijden
LikeLike
Zo beperkt is de zoon dan ook weer niet.
LikeGeliked door 1 persoon
Dit is nu iemand voor de gek houden!
LikeGeliked door 2 people
Voor het raam
Zaterdag de auto volgeladen met boodschappen. Met de kinderen langs bij opa en oma. Net een gewone zaterdag. Alleen nu gaan we niet naar binnen, maar zetten de kratten voor de deur, zwaaien en gaan op bijna drie meter van de deur even zitten. In de deuropening staan opa en oma. We praten. En dan zegt oma: „Het doet me zo aan de onderduik denken.” Zij zegt het, ik dacht het. Quasi-opgewekt vervolgt ze: „Maar nu mag ik gelukkig wel voor het raam staan.”
Maurits Jan Vink
LikeGeliked door 1 persoon
Jampot
Tijdens de lunch wijst dochterlief (8) er op dat er een fout op de deksel van de jampot staat. In plaats van ‘boordevol fruit’, moet het toch echt „borden vol fruit” zijn, zegt ze. Mijn echtgenote zegt: „Wat ben je toch goed in taal.” Dochter begint te glimlachen en zegt: „Spelling”.
Wilhelm van Zuyden
LikeLike
Veilig
Mijn buurvrouw is niet thuis en dus belt de meneer van een bezorgdienst bij mij aan. Omdat er iets was misgegaan met zijn registratie-apparaat, krijg ik ook het verzoek om informatie door te geven. Terwijl hij praat komt hij steeds dichterbij. Ik maak heel voorzichtig het gebaar om een beetje afstand te houden. Dat geeft hem reden om nog dichterbij te komen en met een heel oprechte stem te zeggen : „Geen zorgen meneer, ik heb geen corona.”
Jan Tolsma
LikeGeliked door 1 persoon
En toen zei Jan: ‘Maar ik wel’
LikeGeliked door 1 persoon
Vroeg
De wekker heeft effect vandaag: als notoir uitslaper en laatkomer zit hij er klaar voor, nog in bed in blote bast, maar slechts twee minuten te laat. Zijn mentor had dit duomentorgesprek (een klasgenoot doet mee) via Microsoft Teams wel érg vroeg gepland: 07.30 uur! Maar daar is een goede reden voor, heeft hij begrepen: minister Slob wil weleens zien hoe dat online lesgeven gaat. En ministers staan vroeg op. Zijn mentor begint alvast met de les; de minister is nog onderweg. Het afstandsleren gaat best! De tijd vliegt voorbij. Die minister kan nou toch wel elk moment binnenstappen… Bijna wordt hij nog verrast door de afsluitende woorden van zijn mentor:
„Weten jullie trouwens welke dag het is vandaag, jongens?”
„Woensdag toch?”, reageert zijn klasgenoot. Hij vult direct aan: „Ja, 1… april.”
Martijn de Bont
LikeLike
Ooit dacht dat Bas aap eerlijk maar slecht was.
Nu merk ik dat hij alles bij elkaar liegt en dan je de mogelijkheid om te reageren weghaalt.
Hoe erg ben je Nazi/Baudet?
Hoe heel klein?
Denk dat ik zijn roddelmails integraal publiceer.
En ook die van op twee na van de op zijn blogje likkende reageerders. Die zijn zielige zaakje draaiend houden
Lummel mag het? Stevige woorden
Etc
LikeLike