Ben online aan het shoppen en vraag manlief zijn mening over een blauw-geel gestreepte broek. Na een blik op de afbeelding te hebben geworpen, reageert hij als door een wesp gestoken: „Als je zo graag ruimte wil creëren tijdens deze dagen, kun je ook iets anders verzinnen.”
April 1959. Aangetrokken door bijzonder pianospel loop ik de aula van de Christelijke HBS aan het Adama van Scheltemaplein in Amsterdam binnen. De klanken komen mij bekend voor: Bach, maar zoveel lichter, zoveel vrolijker vertolkt. Ik krijg een duw, directeur Sleumer schreeuwt: „Hoe durft u Bach zo spelen! Wilt u daar direct mee stoppen!” De pianist draait zich verbaasd om, ik herken mijn medestudent Louis. April 2020, in Zuid-Afrika lees ik dat Louis van Dijk is overleden. Een toen miskend talent is heengegaan.
Mijn herinnering aan Louis van Dijk: optreden van Louis en zijn band in de hervormde kerk. Wij waren gereformeerd dus het was bijzonder dat ik (10 jaar) dat optreden mocht bijwonen. Ik zat een paar meter van Louis vandaan. Hij was volledig in zichzelf gekeerd en speelde met een intense schokschouderende concentratie. Zijn mond hing wijd open en mede door zijn sterk wijkende kin (of het ontbreken van een kin) vond ik dat een onplezierige aanblik.
De muziek ging aan me voorbij. Ik was blij dat het afgelopen was. Wel genoten van het aantrekkelijke meisje dat de bladmuziek voor Louis omsloeg en van het mooie licht in de kerk.
Ik maakte met mijn broer ons zomerhuis schoon, een mooie klus voor een paasdag. Radio 4 stond aan, daar hoorde we dat Louis van Dijk was overleden, ze speelden een prachtig nummer van hem, we staakten even ons werk en luisterden naar de meester. Toen zei mijn broer: „Weet je dat hij bij ons thuis heeft gespeeld?” „Rond 1958. Onze ouders woonden in Amsterdam op een kleine etage, op de Middenweg. Ze gaven een feestje en het leek ze leuk om een pianist te laten spelen, ene Louis van Dijk bood zich aan. Mijn moeder vroeg hem of hij even wilde komen voorspelen, want zei ze: ‘Je moet tenslotte maar afwachten of zo’n jongen iets kan’.”
Tijdens mijn (bijna) dagelijkse wandelingetjes in tijden van corona kom ik opvallend veel met kleurkrijt getekende hinkelbanen tegen. In een ervan zag ik vanmiddag staan, in hanenpoten:
Alles is anders op ons lyceum in coronatijd. Gelukkig is er de online personeelskamer die 24/7 open is. Er gaat van alles over tafel. Zo levert het online lesgeven onverwachte voordelen op. Wat heerlijk dat we de leerlingen tijdens instructiemomenten gewoon op ‘mute’ kunnen zetten! Maar er zijn ook twijfels, want is het oké om de online les te volgen vanuit bed? Of in een konijnen-onesie? En moeten we daar nu regels voor gaan opstellen? Dat ook de leerlingen met nieuwe zorgen en problemen geconfronteerd worden blijkt als een collega meldt dat een van zijn leerlingen aangeeft wel erg eenzaam te zijn thuis. Zijn beide ouders werken namelijk in fatale beroepen.
Als het volgen van de les vanuit bed in een konijnen-onesie de problemen zijn waar deze leerkracht mee worstelt, mag ze zichzelf gelukkig prijzen. En waarom zou je niet vanuit bed en/of in een konijnen-onesie de les volgen? Neem je dan minder op of zo?
heerrozenwater 
Broek
Ben online aan het shoppen en vraag manlief zijn mening over een blauw-geel gestreepte broek. Na een blik op de afbeelding te hebben geworpen, reageert hij als door een wesp gestoken: „Als je zo graag ruimte wil creëren tijdens deze dagen, kun je ook iets anders verzinnen.”
Andéla de Wilde
LikeLike
Miskend
April 1959. Aangetrokken door bijzonder pianospel loop ik de aula van de Christelijke HBS aan het Adama van Scheltemaplein in Amsterdam binnen. De klanken komen mij bekend voor: Bach, maar zoveel lichter, zoveel vrolijker vertolkt. Ik krijg een duw, directeur Sleumer schreeuwt: „Hoe durft u Bach zo spelen! Wilt u daar direct mee stoppen!” De pianist draait zich verbaasd om, ik herken mijn medestudent Louis. April 2020, in Zuid-Afrika lees ik dat Louis van Dijk is overleden. Een toen miskend talent is heengegaan.
Willemijntje Justa
LikeLike
Mijn herinnering aan Louis van Dijk: optreden van Louis en zijn band in de hervormde kerk. Wij waren gereformeerd dus het was bijzonder dat ik (10 jaar) dat optreden mocht bijwonen. Ik zat een paar meter van Louis vandaan. Hij was volledig in zichzelf gekeerd en speelde met een intense schokschouderende concentratie. Zijn mond hing wijd open en mede door zijn sterk wijkende kin (of het ontbreken van een kin) vond ik dat een onplezierige aanblik.
De muziek ging aan me voorbij. Ik was blij dat het afgelopen was. Wel genoten van het aantrekkelijke meisje dat de bladmuziek voor Louis omsloeg en van het mooie licht in de kerk.
LikeGeliked door 2 people
Toch een leuke herinnering.
LikeGeliked door 1 persoon
Afwachten
Ik maakte met mijn broer ons zomerhuis schoon, een mooie klus voor een paasdag. Radio 4 stond aan, daar hoorde we dat Louis van Dijk was overleden, ze speelden een prachtig nummer van hem, we staakten even ons werk en luisterden naar de meester. Toen zei mijn broer: „Weet je dat hij bij ons thuis heeft gespeeld?” „Rond 1958. Onze ouders woonden in Amsterdam op een kleine etage, op de Middenweg. Ze gaven een feestje en het leek ze leuk om een pianist te laten spelen, ene Louis van Dijk bood zich aan. Mijn moeder vroeg hem of hij even wilde komen voorspelen, want zei ze: ‘Je moet tenslotte maar afwachten of zo’n jongen iets kan’.”
Gijs Scholten van Aschat
LikeLike
Hinkelbanen
Tijdens mijn (bijna) dagelijkse wandelingetjes in tijden van corona kom ik opvallend veel met kleurkrijt getekende hinkelbanen tegen. In een ervan zag ik vanmiddag staan, in hanenpoten:
JUF
ik mis je
liefs
Merel
Ciska van der Glas
LikeLike
Mute
Alles is anders op ons lyceum in coronatijd. Gelukkig is er de online personeelskamer die 24/7 open is. Er gaat van alles over tafel. Zo levert het online lesgeven onverwachte voordelen op. Wat heerlijk dat we de leerlingen tijdens instructiemomenten gewoon op ‘mute’ kunnen zetten! Maar er zijn ook twijfels, want is het oké om de online les te volgen vanuit bed? Of in een konijnen-onesie? En moeten we daar nu regels voor gaan opstellen? Dat ook de leerlingen met nieuwe zorgen en problemen geconfronteerd worden blijkt als een collega meldt dat een van zijn leerlingen aangeeft wel erg eenzaam te zijn thuis. Zijn beide ouders werken namelijk in fatale beroepen.
Ingrid Tieleman
LikeLike
Als het volgen van de les vanuit bed in een konijnen-onesie de problemen zijn waar deze leerkracht mee worstelt, mag ze zichzelf gelukkig prijzen. En waarom zou je niet vanuit bed en/of in een konijnen-onesie de les volgen? Neem je dan minder op of zo?
LikeGeliked door 1 persoon