Ik ga naar de verfwinkel voor een blik Berlijns blauw. De kleur wordt gemengd door een jonge vrouw. Ze herkent mij. Weer een oud-leerling. Ik ben al jaren gepensioneerd, het zijn nu allemaal volwassenen. We halen wat schoolherinneringen op. Ik zeg: „Ik kom jullie overal tegen, jullie zijn allemaal goed terechtgekomen.” Zegt zij: „Ik denk dat u niet komt waar die anderen zijn.”
Mijn vriendin en ik komen op zondagmiddag onze docent Grieks, op sandalen en met een bloemenzwembroek aan, in de supermarkt tegen. Na de gebruikelijke opmerkingen als „Zijn jullie wel goed aan het leren?” en „Gaat u nog op vakantie?” komt het gesprek ten einde. Morgen begint de schoolweek weer, en dus de online lessen, en hij zegt dat hij het leuk zou vinden als we een keer onze camera aanzetten. Een langslopende vrouw trekt een raar gezicht, waarna onze docent zegt: „Ja mevrouw, ik snap dat dit raar klinkt, maar ik ben hun leraar hoor!”
Drie maanden lang heb ik mijn moeder (90) in het verpleeghuis niet mogen bezoeken. Sinds een paar weken mag ik eens per week met haar in een bezoekersruimte. Vooral lastig was dat ze al die weken vaak haar telefoon niet opnam bij mijn dagelijkse poging haar even te bellen. Daarom vast een afspraak met de audicien gemaakt. Deze week mocht ik voor het eerst met haar wandelen. Het raadsel van het niet opnemen van de telefoon wordt opgelost. Ze heeft haar telefoon al die tijd in het vilten hoesje gedaan voor haar zonnebril. Die was binnen niet nodig, en het vilten hoesje dempt de telefoonrinkel perfect.
Ja, leuk he? Ik dacht van nou, ik zeg het maar even, vooral omdat hier de fut er een beetje uit lijkt te zijn en de ware Ik-jesliefhebbers misschien wat onthand zijn.
Nee, nog geen ruzie. Ik kijk er ook van op. We zullen wel zien. Niets is bestendig in Ik-jesmargeblogland, je weet er alles van. Vandaag een vriend, morgen vijand, overmorgen pragmatische samenwerkers, pfff….. ik hou het niet meer bij.
Je mag hier net zoveel reclame maken voor je overdenkingen als je wil hoor. Zit ik totaal niet mee.
Herinnert me wel aan de tijd dat de buurman op drasties reclame maakte voor zijn blog en daarbij zeer denigrerend deed over drasties en sitebeheerder JdW. Daar had jij een bloedhekel aan.
Pas maar op met dat na-ijverige blogbaasje: Gij zult geen andere blogbazen voor mijn aangezicht hebben.
Je reclame heeft geen nieuwe bezoekers opgeleverd maar evenzogoed bedankt.
Vandaag wel een lawine aan pageviews uit België. Geen idee waar dit blog die pageviews aan te danken heeft. Moet je een WordPress premium account voor hebben (zoals de buurman) om dat uit te zoeken.
Nou, APD hoeft niet bang te zijn. DSR heeft HR zeker niet voor zijn aangezicht.
Geen verplichtingen, geen verwachtingen – dat blijkt toch het beste model om met blogbazen – een van ijdelste, narrigste volkjes dat DSR ooit is tegengekomen – om te gaan. Die kabouters uit Lord of the Rings zijn er niks bij.
Die reclame is alweer van een paar jaar geleden. Ik meen me een kleine maar significante opleving in de views te herinneren.
En toch nog een moppertje op de buurman… -milde grinikicoon-. HR is verre van onverschillig.
DSR acht als auteur deze plek met deze blogbaas zeer ongeschikt, de inhoud aan de blogbaas niet besteed en daarmee uit.
APD werd ook altijd zo bozig als je hem de eer niet aandeed bij hem te publiceren wat hij wilde.
Aan DSR zijn discussies over het moderatiebeleid niet meer besteed. Hou er maar over op, want jij bent de enige die het nog interesseert kennelijk en de anderen zitten er absoluut niet op te wachten.
Bozig? Ik ben helemaal niet boos, zelden zoveel innerlijke rust gevoeld. Jij bent bozig, geef het maar toe. Kwestie van projectie.
Je zult in elk geval niemand vinden aan wie je kinderverhaaltjes met Bijbelse grondslag meer besteed zijn dan aan deze blogbaas. De enige die dat kan bepalen ben ik toch zelf zeker.
Nee hoor, je bent niet bozig -milde glimlachicoon-.
Ik ook niet, maar ik heb geen enkele behoefte gevraagde verhaaltjes hier te plaatsen, omdat ik ze niet aan je besteed acht. Daar kun je hoog of laag om springen, maar zo staat het ervoor.
Wil je de discussie voortzetten of is ’t nu wel afgesloten?
Je hebt inderdaad duidelijk aangegeven dat een discussie over het moderatiebeleid niet aan jou besteed is. Dat was heel duidelijk en de desbetreffende discussie is toen ook ogenblikkelijk gestaakt (hoewel ik daar nog wel het een en ander over had willen zeggen). Je hebt vervolgens ook met klem benadrukt dat ik “hoog of laag kan springen” maar dat je geen enkele behoefte hebt gevraagde verhaaltjes op dit blog te plaatsen. Ook dat accepteerde onmiddellijk, wie ben ik om jou te dwingen hier verhaaltjes te plaatsen? Toen, in een laatste reactie, vroeg jij je af of ik de discussie wilde voortzetten of “is ’t nu wel afgesloten?”.
Een duidelijke vraagstelling en die vraagstelling heb ik naar eer en geweten beantwoord…. maar desbetreffende vraag ga ik natuurlijk niet voor jou beantwoorden! Dat zou wel heel aanmatigend zijn. Wie ben ik om voor jou te bepalen of de discussie wel of niet is afgelopen?
Dus nogmaals mijn vraag: hoe sta jij erin? Uit het “hierboven” kan ik het onmogelijk opmaken.
Tsja, DSR kan het niet duidelijker maken, beste blogbaas -milde glimlachicoon-.
Aan discussie over het moderatiebeleid heeft DSR geen behoefte, zoals gezegd. Dat moet je maar met lieden doen die dat wel hebben. Je lijkt me de enige.
Kostelijk zoals je me uit de tent probeert te lokken om het gesprek te rekken. DSR jr de Eerste probeerde het zojuist ook weer, met enig succes -milde glimlachicoon-. Dat zal jou echter niet vergund zijn in deze -milde glimlachicoon-
‘Je hebt nu de keus tussen jezelf belachelijk maken door toch nog een keer te reageren of iets wat je kostelijk vindt af te breken’
DSR is een boon als hij weet wat HR daarmee bedoelt. Reageren staat vrij en DSR’s kostelijke premiumcontent gooit hij niet langer te grabbel op dit blog waaraan het niet is besteed.
Dan zou je denken dat de kous af is, al sinds gistermiddag, maar HR zit duidelijk verlegen om een praatje. -milde glimlachicoon-
“Dat zal jou echter niet vergund zijn” zag ik als een uitdaging en met behulp van eenvoudige psychologie rekte ik het gesprek. Meer zit er niet achter.
Hoe is het verder in Brussel? Zie je veel mondkapjes op straat?
DSR weet toch een milde glimlach op mijn gelaat te toveren. We zouden op dit blog moeten betalen voor het antwoord of er in Brussel mondkapjes op straat te zien zijn.
DSR noemt het “premium content”. 🙂
DSR én de buurman heb ik in de begintijd van het NRC-ikje-gebeuren hoog ingeschat maar ze zijn niet in de buurt komen van de verwachtingen die ik van ze had.
Is dat erg, nee, is dat teleurstellend, ja. Ze hadden absoluut meer in hun mars. Het is er helaas niet uitgekomen.
In het weekend ging ik eindelijk weer een biertje drinken op een terras. De volgende dag kwam ik erachter dat ik mijn tas daar vergeten was. Ik begaf mij naar het café om te vragen of zij iets gevonden hadden. Zowaar hadden ze de tas gevonden. Sleutels, portemonnee en andere eigendommen zaten er nog in. Ik natuurlijk blij met het terugvinden en de goedheid van mijn medemens. Een paar uur later, op het station, zocht ik naar mijn mondkapjes in diezelfde tas. Deze waren echter verdwenen.
In de tuin van opa en oma bespreken de volwassenen op veilige afstand van elkaar de extra risico’s die obesitas met zich meebrengt op het ziektebeloop van Covid-19. Ineens mengt onze jongste zoon, vier jaar oud, zich in het gesprek: „O ja, ik snap het al”, zegt hij. „Met een dikke buik ben je eerder bij de anderhalve meter.”
heerrozenwater 
Goed terecht
Ik ga naar de verfwinkel voor een blik Berlijns blauw. De kleur wordt gemengd door een jonge vrouw. Ze herkent mij. Weer een oud-leerling. Ik ben al jaren gepensioneerd, het zijn nu allemaal volwassenen. We halen wat schoolherinneringen op. Ik zeg: „Ik kom jullie overal tegen, jullie zijn allemaal goed terechtgekomen.” Zegt zij: „Ik denk dat u niet komt waar die anderen zijn.”
Joep de Graaff
LikeLike
De verfafdeling van de Action?
LikeLike
Het kerkhof?
LikeLike
Kroeg van Vuren?
LikeLike
Beeld
Mijn vriendin en ik komen op zondagmiddag onze docent Grieks, op sandalen en met een bloemenzwembroek aan, in de supermarkt tegen. Na de gebruikelijke opmerkingen als „Zijn jullie wel goed aan het leren?” en „Gaat u nog op vakantie?” komt het gesprek ten einde. Morgen begint de schoolweek weer, en dus de online lessen, en hij zegt dat hij het leuk zou vinden als we een keer onze camera aanzetten. Een langslopende vrouw trekt een raar gezicht, waarna onze docent zegt: „Ja mevrouw, ik snap dat dit raar klinkt, maar ik ben hun leraar hoor!”
Yfke Huisinga
LikeLike
Lezen
Als medewerker van niet-westerse afkomst bij een grote landelijke cateraar mengde ik mij in een gesprek van mijn management over politiek.
„Hoe weet jij dat nou?”, was de verbaasde reactie.
„Uit de krant”, antwoordde ik.
Nog verbaasder: „Lees jij de krant?”
„Ja, ik lees de krant”, antwoordde ik. Ik heb maar niet gezegd welke.
Gotama Suryawan
LikeGeliked door 1 persoon
Een actueel Ikje. Maar meer ook niet.
LikeLike
Ik heb maar niet gezegd welke want had ik het NRC Handelsblad genoemd dan waren ze helemaal stijl achterover geslagen van verbazing.
LikeLike
😆😆😆
LikeLike
Het hoesje
Drie maanden lang heb ik mijn moeder (90) in het verpleeghuis niet mogen bezoeken. Sinds een paar weken mag ik eens per week met haar in een bezoekersruimte. Vooral lastig was dat ze al die weken vaak haar telefoon niet opnam bij mijn dagelijkse poging haar even te bellen. Daarom vast een afspraak met de audicien gemaakt. Deze week mocht ik voor het eerst met haar wandelen. Het raadsel van het niet opnemen van de telefoon wordt opgelost. Ze heeft haar telefoon al die tijd in het vilten hoesje gedaan voor haar zonnebril. Die was binnen niet nodig, en het vilten hoesje dempt de telefoonrinkel perfect.
Karin Holthuis
LikeLike
DSR doet niet meer aan Eindoordelen, maar geeft wel regelmatig een overdenkingen bij het Ik-je op onze buursite http://www.basvanvuren.org
LikeLike
Nou leuk voor je. Nog geen ruzie gehad?
LikeLike
Ja, leuk he? Ik dacht van nou, ik zeg het maar even, vooral omdat hier de fut er een beetje uit lijkt te zijn en de ware Ik-jesliefhebbers misschien wat onthand zijn.
Nee, nog geen ruzie. Ik kijk er ook van op. We zullen wel zien. Niets is bestendig in Ik-jesmargeblogland, je weet er alles van. Vandaag een vriend, morgen vijand, overmorgen pragmatische samenwerkers, pfff….. ik hou het niet meer bij.
LikeLike
Je mag hier net zoveel reclame maken voor je overdenkingen als je wil hoor. Zit ik totaal niet mee.
Herinnert me wel aan de tijd dat de buurman op drasties reclame maakte voor zijn blog en daarbij zeer denigrerend deed over drasties en sitebeheerder JdW. Daar had jij een bloedhekel aan.
Tja, het kan verkeren.
LikeLike
Bij premium denkt DSR aan waarde. Bij HR licht er dan kennelijk een euroteken op. -milde glimlachicoon-
Zelfs al zou DSR geld toe krijgen, dan nog plaatste hij zijn premium content niet hier, bij een blogbaas aan wie het niet besteed is.
HR heeft altijd voldaan aan de in hem gestelde verwachtingen. En die zijn dusdanig dat teleurstellingen onmogelijk zijn -zeer-milde glimlachicoon-
LikeLike
Haha! Bestudeerd- onverschillig noemt men dat. -milde grinikicoon-
Inderdaad. En ik heb op buurmans blog reclame gemaakt voor hiero.
De cirkel is rond, de bal ook. Ouwe koeien zijn taai, ouwe wijven zijn saai. Je moet een beetje in beweging blijven, of niet dan?
LikeLike
Pas maar op met dat na-ijverige blogbaasje: Gij zult geen andere blogbazen voor mijn aangezicht hebben.
Je reclame heeft geen nieuwe bezoekers opgeleverd maar evenzogoed bedankt.
Vandaag wel een lawine aan pageviews uit België. Geen idee waar dit blog die pageviews aan te danken heeft. Moet je een WordPress premium account voor hebben (zoals de buurman) om dat uit te zoeken.
Heeft deze blogbaas geen behoefte aan.
LikeLike
Bij premium denkt DSR aan waarde. Bij HR licht er dan kennelijk een euroteken op. -milde glimlachicoon-
Zelfs al zou DSR geld toe krijgen, dan nog plaatste hij zijn premium content niet hier, bij een blogbaas aan wie het niet besteed is.
LikeLike
Nou, APD hoeft niet bang te zijn. DSR heeft HR zeker niet voor zijn aangezicht.
Geen verplichtingen, geen verwachtingen – dat blijkt toch het beste model om met blogbazen – een van ijdelste, narrigste volkjes dat DSR ooit is tegengekomen – om te gaan. Die kabouters uit Lord of the Rings zijn er niks bij.
Die reclame is alweer van een paar jaar geleden. Ik meen me een kleine maar significante opleving in de views te herinneren.
En toch nog een moppertje op de buurman… -milde grinikicoon-. HR is verre van onverschillig.
LikeLike
Jij meent je “een kleine maar significante opleving in de views te herinneren”? Je eigen views dan zeker 🙂
Hoe gaat het met de kindertjes? Lees je ze wel eens voor uit de bijbel? Wist je al dat God bij de oerknal is omgekomen?
LikeLike
Interessante vragen maar dergelijke premium content is aan deze site cq blogbaas niet besteed.
LikeLike
Is juist zeer besteed aan deze blogbaas!
Je kreeg zelfs een eigen pagina aangeboden met volledige zeggenschap maar je wil blijven hangen in oude grieven.
Tja, dan houdt het op. Het algemene moderatiebeleid bepaal ik, niet jij.
LikeLike
DSR acht als auteur deze plek met deze blogbaas zeer ongeschikt, de inhoud aan de blogbaas niet besteed en daarmee uit.
APD werd ook altijd zo bozig als je hem de eer niet aandeed bij hem te publiceren wat hij wilde.
Aan DSR zijn discussies over het moderatiebeleid niet meer besteed. Hou er maar over op, want jij bent de enige die het nog interesseert kennelijk en de anderen zitten er absoluut niet op te wachten.
LikeLike
Bozig? Ik ben helemaal niet boos, zelden zoveel innerlijke rust gevoeld. Jij bent bozig, geef het maar toe. Kwestie van projectie.
Je zult in elk geval niemand vinden aan wie je kinderverhaaltjes met Bijbelse grondslag meer besteed zijn dan aan deze blogbaas. De enige die dat kan bepalen ben ik toch zelf zeker.
LikeLike
Nee hoor, je bent niet bozig -milde glimlachicoon-.
Ik ook niet, maar ik heb geen enkele behoefte gevraagde verhaaltjes hier te plaatsen, omdat ik ze niet aan je besteed acht. Daar kun je hoog of laag om springen, maar zo staat het ervoor.
Wil je de discussie voortzetten of is ’t nu wel afgesloten?
LikeLike
Ik zou de discussie nog wel even willen voortzetten. Hoe sta jij erin?
LikeLike
Dat heb ik hierboven al uiteengezet.
LikeLike
Je hebt inderdaad duidelijk aangegeven dat een discussie over het moderatiebeleid niet aan jou besteed is. Dat was heel duidelijk en de desbetreffende discussie is toen ook ogenblikkelijk gestaakt (hoewel ik daar nog wel het een en ander over had willen zeggen). Je hebt vervolgens ook met klem benadrukt dat ik “hoog of laag kan springen” maar dat je geen enkele behoefte hebt gevraagde verhaaltjes op dit blog te plaatsen. Ook dat accepteerde onmiddellijk, wie ben ik om jou te dwingen hier verhaaltjes te plaatsen? Toen, in een laatste reactie, vroeg jij je af of ik de discussie wilde voortzetten of “is ’t nu wel afgesloten?”.
Een duidelijke vraagstelling en die vraagstelling heb ik naar eer en geweten beantwoord…. maar desbetreffende vraag ga ik natuurlijk niet voor jou beantwoorden! Dat zou wel heel aanmatigend zijn. Wie ben ik om voor jou te bepalen of de discussie wel of niet is afgelopen?
Dus nogmaals mijn vraag: hoe sta jij erin? Uit het “hierboven” kan ik het onmogelijk opmaken.
LikeLike
Tsja, DSR kan het niet duidelijker maken, beste blogbaas -milde glimlachicoon-.
Aan discussie over het moderatiebeleid heeft DSR geen behoefte, zoals gezegd. Dat moet je maar met lieden doen die dat wel hebben. Je lijkt me de enige.
Kostelijk zoals je me uit de tent probeert te lokken om het gesprek te rekken. DSR jr de Eerste probeerde het zojuist ook weer, met enig succes -milde glimlachicoon-. Dat zal jou echter niet vergund zijn in deze -milde glimlachicoon-
LikeLike
Jij wil altijd het laatste woord, met jou een gesprek rekken gaat vanzelf, daar hoeft niemand zijn best voor te doen.
Je hebt nu de keus tussen jezelf belachelijk maken door toch nog een keer te reageren of iets wat je kostelijk vindt af te breken.
Ik zou toch, als ik jou was, niet meer reageren. Dan hou je de eer aan jezelf.
LikeLike
(Ah, hier is het)
Bij premium denkt DSR aan waarde. Bij HR licht er dan kennelijk een euroteken op. -milde glimlachicoon-
Zelfs al zou DSR geld toe krijgen, dan nog plaatste hij zijn premium content niet hier, bij een blogbaas aan wie het niet besteed is.
HR heeft altijd voldaan aan de in hem gestelde verwachtingen. En die zijn dusdanig dat teleurstellingen onmogelijk zijn -zeer-milde glimlachicoon-
LikeLike
‘Je hebt nu de keus tussen jezelf belachelijk maken door toch nog een keer te reageren of iets wat je kostelijk vindt af te breken’
DSR is een boon als hij weet wat HR daarmee bedoelt. Reageren staat vrij en DSR’s kostelijke premiumcontent gooit hij niet langer te grabbel op dit blog waaraan het niet is besteed.
Dan zou je denken dat de kous af is, al sinds gistermiddag, maar HR zit duidelijk verlegen om een praatje. -milde glimlachicoon-
LikeLike
“Dat zal jou echter niet vergund zijn” zag ik als een uitdaging en met behulp van eenvoudige psychologie rekte ik het gesprek. Meer zit er niet achter.
Hoe is het verder in Brussel? Zie je veel mondkapjes op straat?
LikeLike
Ook dat is niet aan HR besteedde premium content -milde glimlachicoon-.
Bij onze onderlinge verhoudingen past terughoudendheid, geen gemoedelijke kletspraatjes.
LikeLike
DSR weet toch een milde glimlach op mijn gelaat te toveren. We zouden op dit blog moeten betalen voor het antwoord of er in Brussel mondkapjes op straat te zien zijn.
DSR noemt het “premium content”. 🙂
DSR én de buurman heb ik in de begintijd van het NRC-ikje-gebeuren hoog ingeschat maar ze zijn niet in de buurt komen van de verwachtingen die ik van ze had.
Is dat erg, nee, is dat teleurstellend, ja. Ze hadden absoluut meer in hun mars. Het is er helaas niet uitgekomen.
LikeLike
Eerlijk
In het weekend ging ik eindelijk weer een biertje drinken op een terras. De volgende dag kwam ik erachter dat ik mijn tas daar vergeten was. Ik begaf mij naar het café om te vragen of zij iets gevonden hadden. Zowaar hadden ze de tas gevonden. Sleutels, portemonnee en andere eigendommen zaten er nog in. Ik natuurlijk blij met het terugvinden en de goedheid van mijn medemens. Een paar uur later, op het station, zocht ik naar mijn mondkapjes in diezelfde tas. Deze waren echter verdwenen.
Thijmen Ganzevles
LikeLike
Tja, wat waardevol is verschuift als het normale bestaan verschuift.
LikeGeliked door 1 persoon
Anderhalve meter
In de tuin van opa en oma bespreken de volwassenen op veilige afstand van elkaar de extra risico’s die obesitas met zich meebrengt op het ziektebeloop van Covid-19. Ineens mengt onze jongste zoon, vier jaar oud, zich in het gesprek: „O ja, ik snap het al”, zegt hij. „Met een dikke buik ben je eerder bij de anderhalve meter.”
Marije Russcher
LikeLike
Ja, logisch; niet slecht bedacht van die vierjarige.
LikeGeliked door 1 persoon