Een Nederlandse vrouw spreekt in de supermarkt Engels met een buitenlandse man. Ze geeft haar beperkte kennis omtrent het medische gespreksonderwerp aan door te zeggen: „I am not an expert, I am a lake.”
Schrijver Maarten Biesheuvel was een oud-leerling van mijn middelbare school in Schiedam. Voor een lustrumviering van de schoolvereniging had hij een toneelstuk geschreven. Hij had zichzelf niet veel tekst gegeven, maar wel een belangrijke rol. Gedurende vrijwel het hele stuk lag hij midden op het toneel in een lijkkist.
Onze buren in Duitsland hebben een hotel-restaurant. Met hun kinderen in de schoolgaande leeftijd gaan ook zij met zomervakantie. Het bedrijf is dan voor enige tijd gesloten en een bordje met de tekst „Wir haben Urlaub” prijkt op de ingang. Op een avond stopt er rond etenstijd een auto voor de deur; een ouder echtpaar stapt uit, vast besloten van een lekkere schnitzel te genieten. Hij kijkt naar de tekst op de deur, loopt weer terug en zegt heftig teleurgesteld: „Wir haben auch Urlaub.”
De sportschool waar ik al jaren kom, sluit half maart gedwongen haar deuren. De eigenaresse neemt het bewonderenswaardige besluit om geen contributie meer af te schrijven, ook al gaan lessen online door. Als trouwe klant draag ik het bedrijf een warm hart toe en maak ik de contributie over voor de maanden april en mei. Half mei komt dan eindelijk het goede nieuws dat er lessen in de buitenlucht gegeven mogen worden. Kosten: vijf euro. Niet voor mij, ga ik van uit, ik heb het maandbedrag al overgemaakt. Enthousiast sta ik klaar voor de eerste les maar de stemming slaat snel om. Op weinig vriendelijke toon wordt mij verzocht te betalen. „Giften staan los van contributie.”
Ik mag dat wel,zo’n 180′ draai, wowow maar dan de toelichting…..geen bevrijdende lach, geen knipoog, nu wordt het alles….’ik ben zo boos achtig..’…..ik richt mijn lijstje zo in , dat ik me zomin mogelijk erger….
Als buschauffeur heb je tegenwoordig de luxe om een bus met airco te hebben. Helaas is vandaag de airco stuk. Dat kan niet iedereen waarderen, en dus wordt er heel wat gemopperd. Tot er een vrouw instapt, en lachend roept terwijl zij gaat zitten: „Ik ben opgegroeid in Paramaribo, maar, hé jongen, die bus van jou… zo heet is het zelfs daar niet!” Dat maakte dat ook ik er toch weer even tegen kon.
Racist. Er is nog een ikje blog heb ik ontdekt.
Wat is er nu nog spannend ergens?
En ik kots op GeenStijl.
Is er zo weinig tegenwoordig?
Alles ik blog maar dan over het eigen Ik?
Op de polikliniek gynaecologie praat ik met een bejaarde patiënte. Ze vertelt dat ze de jongste is in een gezin van veertien kinderen. Ik zeg: „Tja, in die tijd was er nog geen pil, hè.”
Ze had weleens aan haar moeder gevraagd of het wel de bedoeling was geweest dat zij er als veertiende nog bij zou komen. Haar moeder had geantwoord: „Lieve schat, ik heb er dertien keer over gedaan om jou te mogen krijgen.”
heerrozenwater 
Leek
Een Nederlandse vrouw spreekt in de supermarkt Engels met een buitenlandse man. Ze geeft haar beperkte kennis omtrent het medische gespreksonderwerp aan door te zeggen: „I am not an expert, I am a lake.”
Hans Franz
LikeLike
Why not a meir?
LikeLike
Wél een very little ikje
LikeLike
Hahaha!
LikeLike
Leuk verteld. Er zijn vast wel meer van dit soort woordjes. Soms gebruikt het engels wel de ‘non’ constructie. Non-expert is volstrekt duidelijk…..
LikeLike
Hoofdrol
Schrijver Maarten Biesheuvel was een oud-leerling van mijn middelbare school in Schiedam. Voor een lustrumviering van de schoolvereniging had hij een toneelstuk geschreven. Hij had zichzelf niet veel tekst gegeven, maar wel een belangrijke rol. Gedurende vrijwel het hele stuk lag hij midden op het toneel in een lijkkist.
René Klomp
LikeLike
Duurde nog lang, dat actuele Ikje.
LikeGeliked door 1 persoon
Urlaub
Onze buren in Duitsland hebben een hotel-restaurant. Met hun kinderen in de schoolgaande leeftijd gaan ook zij met zomervakantie. Het bedrijf is dan voor enige tijd gesloten en een bordje met de tekst „Wir haben Urlaub” prijkt op de ingang. Op een avond stopt er rond etenstijd een auto voor de deur; een ouder echtpaar stapt uit, vast besloten van een lekkere schnitzel te genieten. Hij kijkt naar de tekst op de deur, loopt weer terug en zegt heftig teleurgesteld: „Wir haben auch Urlaub.”
Gerrit Dijk
LikeLike
Gift
De sportschool waar ik al jaren kom, sluit half maart gedwongen haar deuren. De eigenaresse neemt het bewonderenswaardige besluit om geen contributie meer af te schrijven, ook al gaan lessen online door. Als trouwe klant draag ik het bedrijf een warm hart toe en maak ik de contributie over voor de maanden april en mei. Half mei komt dan eindelijk het goede nieuws dat er lessen in de buitenlucht gegeven mogen worden. Kosten: vijf euro. Niet voor mij, ga ik van uit, ik heb het maandbedrag al overgemaakt. Enthousiast sta ik klaar voor de eerste les maar de stemming slaat snel om. Op weinig vriendelijke toon wordt mij verzocht te betalen. „Giften staan los van contributie.”
Lies Smulders
LikeLike
Ah, een wraakIkje.
LikeGeliked door 1 persoon
Ik ben niet boos, ik ben giftig!
LikeLike
Like
LikeGeliked door 1 persoon
NRC stukjes hier becommentarieerd?
LikeLike
Verrek. Dit is het eerste blog dat ik tegen kom zonder moderarie!
LikeLike
Ik mag dat wel,zo’n 180′ draai, wowow maar dan de toelichting…..geen bevrijdende lach, geen knipoog, nu wordt het alles….’ik ben zo boos achtig..’…..ik richt mijn lijstje zo in , dat ik me zomin mogelijk erger….
LikeLike
Paramaribo
Als buschauffeur heb je tegenwoordig de luxe om een bus met airco te hebben. Helaas is vandaag de airco stuk. Dat kan niet iedereen waarderen, en dus wordt er heel wat gemopperd. Tot er een vrouw instapt, en lachend roept terwijl zij gaat zitten: „Ik ben opgegroeid in Paramaribo, maar, hé jongen, die bus van jou… zo heet is het zelfs daar niet!” Dat maakte dat ook ik er toch weer even tegen kon.
René Seegers
LikeLike
Racist. Er is nog een ikje blog heb ik ontdekt.
Wat is er nu nog spannend ergens?
En ik kots op GeenStijl.
Is er zo weinig tegenwoordig?
Alles ik blog maar dan over het eigen Ik?
Man. Wat een armoede, nergens discussie.
LikeLike
Gewenst
Op de polikliniek gynaecologie praat ik met een bejaarde patiënte. Ze vertelt dat ze de jongste is in een gezin van veertien kinderen. Ik zeg: „Tja, in die tijd was er nog geen pil, hè.”
Ze had weleens aan haar moeder gevraagd of het wel de bedoeling was geweest dat zij er als veertiende nog bij zou komen. Haar moeder had geantwoord: „Lieve schat, ik heb er dertien keer over gedaan om jou te mogen krijgen.”
Mieke Kerkhof
LikeLike
Kijk eens aan, Mieke Kerkhof is er weer eens; lange tijd niet gehoord.
LikeGeliked door 1 persoon
Het meisje Kerkhof? Is ze daar. Zieken huis verhaaltje?
Kom maar.
Nou meiske, niet over covid 19,maar..
Geen dramatische wending, gewoon 14 keertjes vol het gas erop?
LikeLike