Ik reageer via de website van de Engelse krant The Times op een artikel over The Lincoln Project, in 2019 opgericht door Republikeinen die niet willen dat president Trump wordt herkozen op 3 november maar liever de Democraat Biden als nieuwe president van de VS zien.
In mijn reactie ben ik positief over de oogmerken van deze groep en onderteken met mijn eigen naam.
Een dag later zie ik tot mijn verbazing dat een Amerikaan heeft gereageerd op mijn post met: „Maarten van Doremalen, zo’n naam kan onmogelijk echt zijn. Dit moet wel een Russisch of Chinees nepaccount zijn.”
Iig hoopgevend dat er Republikeinen zijn die liever Biden dan Trump op de presidentstroon zien. Ook al is er ruimte voor verbetering voor hun taalgevoel .
Tijdens de nacontrole van haar – moeizaam verlopen – bevalling komt het hoge woord eruit. Verongelijkt zegt ze tegen mij in de spreekkamer: „Bij bijvoorbeeld diefstal of een delict krijg je meteen slachtofferhulp en na een bevalling word je gewoon naar huis gestuurd!”
Vanwege een lage bloeddruk val ik met enige regelmaat flauw. Nooit eerder gebeurde dit echter op de pont bij een kade vol wachtende mensen. Een jonge vrouw knielt naast me en voelt mijn pols. Ze praat zachtjes tegen me en legt uit dat de ambulance er aankomt en dat ik het goed doe. Ik ben haar eeuwig dankbaar en wil iets aardigs zeggen, maar ik krijg de woorden niet bij elkaar. „Ben je dokter?” kan ik uitbrengen. „Nee”, zegt ze, „ik ben psycholoog”. „Oh, maar dat is ook heel fijn”, mompel ik.
Had ik maar gewoon haar naam gevraagd, dan kon ik haar nu bedanken.
Ik stond met de fiets namelijk op diezelfde pont, keek achter me en dacht een vrouw te zien die op zoek was naar haar contactlens. Toen de vrouw ging liggen wist ik wel dat er iets anders aan de hand was. Een vrouw achter haar knielde meteen bij de jonge vrouw neer en daarna al snel ook een pontbeambte die de flauw gevallen vrouw liefdevol over de wang streek. De pont was ondertussen aangemeerd. Aan de kade veel wachtende mensen, die aarzelend de pont betraden. Ik fietste weg, zeer bezorgd over de jonge vrouw die geen teken van leven meer gaf, in de vaste veronderstelling er nooit meer iets over te horen.
Ik heb even op haar website gekeken. Ze is inderdaad tekstschrijver en redacteur van beroep, voor wie het schrijven waarschijnlijk een tweede natuur is geworden. Dus onder alle omstandigheden ergens een verhaal in zien en alvast ’s nachts liggen redigeren zal haar niet vreemd zijn. is eigenlijk best wel een goed idee in plaats van piekeren…
We hebben een huis gehuurd op Bonaire. De mensen van het eiland zijn allervriendelijkst. Als we er een paar dagen zijn komt de buurvrouw vragen of ik ’s avonds mee ga wandelen. Dan is het niet meer zo warm. Op de afgesproken tijd ga ik naar buiten. Buuf zit in haar auto, een grote Amerikaan. Ze wenkt me dat ik moet instappen. Verbaasd stap ik in. Dat ziet ze blijkbaar aan me want ze zegt: „Ik ben een beetje moe dan ga ik liever met de auto wandelen.”
Na lang wachten heb ik eindelijk een aardige dame van de GGD aan de lijn. De eerste mogelijkheid om een coronatest in te plannen blijkt pas over drie dagen. „Kan ik de afspraak annuleren als de klachten eerder weg zijn?”, vraag ik. Ze antwoordt bevestigend en redeneert: „Je kan tegen die tijd alweer topfit zijn, of dood en begraven.”
We hebben iets te vieren, dat doen we op ons favoriete terras. Ik bedank de serveerster voor de koffie die ze brengt. „Geen probleem”, zegt ze. Dat zei de jongen in de supermarkt gisteren ook toen ik hem bedankte omdat hij mij de eieren wees. Stel je voor dat het wel een probleem was; deze mensen doen toch gewoon hun werk? Ik vraag de serveerster of iedereen van haar leeftijd „geen probleem” zegt. Ze heeft geen idee. „Wij zouden ‘graag gedaan’ zeggen.” Ze voelt aan waar ik heen wil. „Ik bedoel met liefde”, zegt ze. Hier word ik blij van en ik bedank haar voor het gesprek. „Geen probleem”, zegt ze als ze weg loopt.
heerrozenwater 
Nepaccount
Ik reageer via de website van de Engelse krant The Times op een artikel over The Lincoln Project, in 2019 opgericht door Republikeinen die niet willen dat president Trump wordt herkozen op 3 november maar liever de Democraat Biden als nieuwe president van de VS zien.
In mijn reactie ben ik positief over de oogmerken van deze groep en onderteken met mijn eigen naam.
Een dag later zie ik tot mijn verbazing dat een Amerikaan heeft gereageerd op mijn post met: „Maarten van Doremalen, zo’n naam kan onmogelijk echt zijn. Dit moet wel een Russisch of Chinees nepaccount zijn.”
Maarten van Doremalen
LikeGeliked door 1 persoon
Iig hoopgevend dat er Republikeinen zijn die liever Biden dan Trump op de presidentstroon zien. Ook al is er ruimte voor verbetering voor hun taalgevoel .
LikeGeliked door 2 people
Slachtoffer
Tijdens de nacontrole van haar – moeizaam verlopen – bevalling komt het hoge woord eruit. Verongelijkt zegt ze tegen mij in de spreekkamer: „Bij bijvoorbeeld diefstal of een delict krijg je meteen slachtofferhulp en na een bevalling word je gewoon naar huis gestuurd!”
Mieke Kerkhof
LikeLike
Dag Mieke.
LikeLike
Puf, puf, en zo blijft Mieke voortdurend bevallen van nieuwe ikjes…
LikeGeliked door 2 people
Like
LikeLike
Bedanken
Vanwege een lage bloeddruk val ik met enige regelmaat flauw. Nooit eerder gebeurde dit echter op de pont bij een kade vol wachtende mensen. Een jonge vrouw knielt naast me en voelt mijn pols. Ze praat zachtjes tegen me en legt uit dat de ambulance er aankomt en dat ik het goed doe. Ik ben haar eeuwig dankbaar en wil iets aardigs zeggen, maar ik krijg de woorden niet bij elkaar. „Ben je dokter?” kan ik uitbrengen. „Nee”, zegt ze, „ik ben psycholoog”. „Oh, maar dat is ook heel fijn”, mompel ik.
Had ik maar gewoon haar naam gevraagd, dan kon ik haar nu bedanken.
Hedda Treffers
LikeLike
Heel bijzonder voor mij.
Ik stond met de fiets namelijk op diezelfde pont, keek achter me en dacht een vrouw te zien die op zoek was naar haar contactlens. Toen de vrouw ging liggen wist ik wel dat er iets anders aan de hand was. Een vrouw achter haar knielde meteen bij de jonge vrouw neer en daarna al snel ook een pontbeambte die de flauw gevallen vrouw liefdevol over de wang streek. De pont was ondertussen aangemeerd. Aan de kade veel wachtende mensen, die aarzelend de pont betraden. Ik fietste weg, zeer bezorgd over de jonge vrouw die geen teken van leven meer gaf, in de vaste veronderstelling er nooit meer iets over te horen.
LikeLike
Wauw, zeker heel bijzonder! En nu weet je dat ze het overleefd, alive and kicking!
LikeGeliked door 1 persoon
Roos, daar zit een ikje in!
LikeGeliked door 1 persoon
Ja!
LikeLike
Jeetje, Roos, dat is wel heel toevallig. Is dit een recente gebeurtenis of van langer geleden?
LikeLike
Eergisteren!
LikeLike
Op 7 september dus. Dan verbaast het me wél dat je meteen de dag na zo’n incident een ikje naar de NRC stuurt. Ik zou zelf nog even moeten bijkomen…
LikeGeliked door 1 persoon
Mij ook maar het gaat 100% zeker om dezelfde vrouw.
Hedda heeft overigens vaker ikjes ingestuurd.
LikeLike
Ik heb even op haar website gekeken. Ze is inderdaad tekstschrijver en redacteur van beroep, voor wie het schrijven waarschijnlijk een tweede natuur is geworden. Dus onder alle omstandigheden ergens een verhaal in zien en alvast ’s nachts liggen redigeren zal haar niet vreemd zijn. is eigenlijk best wel een goed idee in plaats van piekeren…
LikeGeliked door 1 persoon
Inderdaad.
LikeLike
Wandelen
We hebben een huis gehuurd op Bonaire. De mensen van het eiland zijn allervriendelijkst. Als we er een paar dagen zijn komt de buurvrouw vragen of ik ’s avonds mee ga wandelen. Dan is het niet meer zo warm. Op de afgesproken tijd ga ik naar buiten. Buuf zit in haar auto, een grote Amerikaan. Ze wenkt me dat ik moet instappen. Verbaasd stap ik in. Dat ziet ze blijkbaar aan me want ze zegt: „Ik ben een beetje moe dan ga ik liever met de auto wandelen.”
Kitty van Vlaanderen
LikeLike
Tegen die tijd
Na lang wachten heb ik eindelijk een aardige dame van de GGD aan de lijn. De eerste mogelijkheid om een coronatest in te plannen blijkt pas over drie dagen. „Kan ik de afspraak annuleren als de klachten eerder weg zijn?”, vraag ik. Ze antwoordt bevestigend en redeneert: „Je kan tegen die tijd alweer topfit zijn, of dood en begraven.”
Laura Kieftenbeld
LikeLike
Of gewoon nog dezelfde symptomen hebben.
LikeGeliked door 1 persoon
Bedankt
We hebben iets te vieren, dat doen we op ons favoriete terras. Ik bedank de serveerster voor de koffie die ze brengt. „Geen probleem”, zegt ze. Dat zei de jongen in de supermarkt gisteren ook toen ik hem bedankte omdat hij mij de eieren wees. Stel je voor dat het wel een probleem was; deze mensen doen toch gewoon hun werk? Ik vraag de serveerster of iedereen van haar leeftijd „geen probleem” zegt. Ze heeft geen idee. „Wij zouden ‘graag gedaan’ zeggen.” Ze voelt aan waar ik heen wil. „Ik bedoel met liefde”, zegt ze. Hier word ik blij van en ik bedank haar voor het gesprek. „Geen probleem”, zegt ze als ze weg loopt.
Jannie Oskam
LikeLike