In een vrij lange zoektocht naar een bepaald type occasion, leert men veel nieuwe termen. ‘Vliegroest’ bijvoorbeeld, is iets wat tot geen enkele zorg hoeft te leiden: immers zo weggeblazen en dan komt blinkend staal te voorschijn: „ …zo hard zie je ze niet!” Ben inmiddels ook iets gestegen in de achting van de ook in deze benarde tijden nog immer hoogmoedige verkopers. Daarom ben ik trots op de rituele bevestiging dat ik „geen bandentrapper” ben.
We wilden weten wat voor weer het zou worden, dus vroegen mijn vriend en ik het aan Google. Mijn vriend: „Hey Google, wat wordt het weer van vandaag?” Google: „Het wordt vandaag 9 graden, het is bewolkt en met kans op buien.” Ik: „Hey Google, dat vind ik niet grappig.” Google: „Sorry, humor blijft voor mij een grote uitdaging.” Ik: „Hey Google, dat vind ik nou wel grappig.” Google: „Dank je wel, denk ik.”
Vanochtend vroeg uit de veren om in een nog rustige supermarkt mijn boodschappen te doen. Bij de kassa worden mijn boodschappen gescand. De caissière vraagt mij: „Wilt u het bonnetje?”
„Nee, dank je”, antwoord ik.
„Spaart u zegels?”
„Nee, dank je.” Het is even stil. Daarna, een beetje zachter: „Spaart u mooie herinneringen?”
Zaterdagmiddag in m’n eentje naar het Rijksmuseum. Heerlijk. Tegen sluitingsuur waren er geen bezoekers meer in de eregalerij, er liepen alleen nog suppoosten. Een buitenkans. Ik probeerde snel een ‘verstilde’ foto te maken.
De suppoost die vlakbij mij stond, fluisterde in een piepklein microfoontje op zijn revers.
Nu stapten de andere suppoosten allemaal uit beeld, en ik kon de volledig verlaten eregalerij in al zijn schoonheid vastleggen. Ik bedankte hem uitvoerig. Hij antwoordde: „Heb ik vandaag in ieder geval één iemand gelukkig gemaakt.”
De boerderijhond van kennissen was dood, de zes kinderen waren ontroostbaar. Gauw een nieuwe dan maar. Toevallig ken ik een dame in het dorp die door persoonlijke omstandigheden voor een prikje van haar raszuivere dalmatiër af wil. Ik ga mee als ze de hond gaat brengen. Voor de volledigheid overhandigt de dame de stamboom. Fronsend leest de boer: „Spotnik Delagrio Bacaroo”. Hij kijkt naar de hond en concludeert: „Vlek, dus.”
heerrozenwater 
Autojargon
In een vrij lange zoektocht naar een bepaald type occasion, leert men veel nieuwe termen. ‘Vliegroest’ bijvoorbeeld, is iets wat tot geen enkele zorg hoeft te leiden: immers zo weggeblazen en dan komt blinkend staal te voorschijn: „ …zo hard zie je ze niet!” Ben inmiddels ook iets gestegen in de achting van de ook in deze benarde tijden nog immer hoogmoedige verkopers. Daarom ben ik trots op de rituele bevestiging dat ik „geen bandentrapper” ben.
Maarten de Sitter
LikeLike
Er was zeker niks beters in de inzendingen.
LikeGeliked door 1 persoon
Test
Ik zit op het terras, toen dat nog mocht, en luister naar het gesprek van twee serveersters.
Vraagt de ene: „Jij bent met je familie toch net getest op corona?”
„Ja”, zegt de ander, „wij waren gelukkig allemaal positief!”
Annelies Mazairac-Van de Burgt
LikeLike
Jippie
LikeGeliked door 1 persoon
Hey Google
We wilden weten wat voor weer het zou worden, dus vroegen mijn vriend en ik het aan Google. Mijn vriend: „Hey Google, wat wordt het weer van vandaag?” Google: „Het wordt vandaag 9 graden, het is bewolkt en met kans op buien.” Ik: „Hey Google, dat vind ik niet grappig.” Google: „Sorry, humor blijft voor mij een grote uitdaging.” Ik: „Hey Google, dat vind ik nou wel grappig.” Google: „Dank je wel, denk ik.”
Rosanne Hage
LikeLike
Google was even afwezig en vervangen door de baliejuffrouw.
LikeGeliked door 1 persoon
Zegels
Vanochtend vroeg uit de veren om in een nog rustige supermarkt mijn boodschappen te doen. Bij de kassa worden mijn boodschappen gescand. De caissière vraagt mij: „Wilt u het bonnetje?”
„Nee, dank je”, antwoord ik.
„Spaart u zegels?”
„Nee, dank je.” Het is even stil. Daarna, een beetje zachter: „Spaart u mooie herinneringen?”
Yael Maso
LikeLike
Dat hebben ze mij nou nooit gevraagd.
LikeLike
Uit beeld
Zaterdagmiddag in m’n eentje naar het Rijksmuseum. Heerlijk. Tegen sluitingsuur waren er geen bezoekers meer in de eregalerij, er liepen alleen nog suppoosten. Een buitenkans. Ik probeerde snel een ‘verstilde’ foto te maken.
De suppoost die vlakbij mij stond, fluisterde in een piepklein microfoontje op zijn revers.
Nu stapten de andere suppoosten allemaal uit beeld, en ik kon de volledig verlaten eregalerij in al zijn schoonheid vastleggen. Ik bedankte hem uitvoerig. Hij antwoordde: „Heb ik vandaag in ieder geval één iemand gelukkig gemaakt.”
Catherine van Pol
LikeLike
Een beetje trieste uitsmijter.
LikeGeliked door 1 persoon
Spotnik
De boerderijhond van kennissen was dood, de zes kinderen waren ontroostbaar. Gauw een nieuwe dan maar. Toevallig ken ik een dame in het dorp die door persoonlijke omstandigheden voor een prikje van haar raszuivere dalmatiër af wil. Ik ga mee als ze de hond gaat brengen. Voor de volledigheid overhandigt de dame de stamboom. Fronsend leest de boer: „Spotnik Delagrio Bacaroo”. Hij kijkt naar de hond en concludeert: „Vlek, dus.”
Martine Verboom
LikeLike