Met twee gezellige vriendinnen uit mijn studententijd loop ik door een beeldentuin. We concluderen tevreden dat we in achtenveertig jaar niet anders of ouder zijn geworden.
Plotseling struikelt een van ons over een kuiltje in het pad. Ze valt languit op de grond. Met een licht geschaafde hand, zonder een spier te vertrekken, staat ze vlot weer op.
„Ik ben toch zó blij dat wij dus gewoon kunnen vallen en nog steeds geen heup breken.”
Manlief staat in de winkel een nieuwe jeans te passen. Kijkt in de spiegel en moppert over zijn buikomvang. De verkoopster, duidelijk een Twentse in hart en nieren, vergoelijkt een beetje: ach dat krijgen de meeste oudere mannen, meer buik, minder billen, dat hoort er gewoon bij. „En”, zegt ze, „anders moet je maar zo denken: Hèf zat kost, mo’j zunig op wean!”
Enthousiast, met een zak vol herfstspullen, stap ik de superdiverse basisschool in Breda binnen. Aan mij vandaag weer de prachtige taak om meertalige nieuwkomers te ondersteunen in hun taalontwikkeling. Nieuwsgierig kijkt het groepje kleuters naar de herfstbladeren, kastanjes, eikels en beukennootjes die ik op tafel leg. We praten over de herfst en de natuur en oefenen met de woorden. Als ik het Afghaanse meisje vraag of zij weet wat de ruwe, stekelige bolster van de kastanje is, zegt ze: „Ja, de corona.”
Ik ben verzuimcoördinator op een middelbare school en zit samen met collega’s op vrijdagmiddag te borrelen in het café. In mijn ooghoek zie ik een leerlinge zitten die zich ’s ochtends heeft ziek gemeld. Ik vraag de serveerster haar een glas jus d’orange te brengen en haar namens de school beterschap te wensen.
Nadat de leerlinge de bestelling heeft ontvangen, merk ik dat zij mij nu ook heeft gezien.
Enige tijd later komt serveerster naar mij toe met een glas whisky. De begeleidende boodschap is: „Mevrouw, als u dit opdrinkt, bent u dit voorval maandag weer helemaal vergeten.”
Een paar weken geleden kocht ik een XXXL-pak vaatwastabletten van een bekend merk. Het zijn een soort capsules die een superfrisse geur achterlaten op de schone vaat en zelfs de afwasmachine ruikt nog dagenlang schoon. Voor mij hoeft het niet, zo’n geparfumeerde vaat, maar ik moet er maar aan wennen want dat voordeelpak gaat minstens een halfjaar mee. Zojuist bij het inruimen van de vaatwasser viel mijn oog op de zijkant van het XXXL-pak. „Hoe te gebruiken?” staat er. Met daaronder een tekening van een machine met een grote ronde opening aan de voorkant.
Ik parkeer mijn Renault 4 op de parkeerplaats bij Albert Heijn temidden van luxe bolides, zoals Jeeps, Tesla’s en Audi’s. In de auto naast mij doet de bestuurder zijn raam open: „Gaaf bakkie wijffie!” Ik beaam dat en open de achterbak om een krat vol lege (wijn)flessen te pakken. Uit de auto naast mij: „Tja, met zo’n autootje hou je natuurlijk wel geld over voor een wijntje.”
heerrozenwater 
Eeuwige jeugd
Met twee gezellige vriendinnen uit mijn studententijd loop ik door een beeldentuin. We concluderen tevreden dat we in achtenveertig jaar niet anders of ouder zijn geworden.
Plotseling struikelt een van ons over een kuiltje in het pad. Ze valt languit op de grond. Met een licht geschaafde hand, zonder een spier te vertrekken, staat ze vlot weer op.
„Ik ben toch zó blij dat wij dus gewoon kunnen vallen en nog steeds geen heup breken.”
Tamar Van Raalte
LikeLike
Gewoon doorgaan met vallen dan!
LikeLike
Buik
Manlief staat in de winkel een nieuwe jeans te passen. Kijkt in de spiegel en moppert over zijn buikomvang. De verkoopster, duidelijk een Twentse in hart en nieren, vergoelijkt een beetje: ach dat krijgen de meeste oudere mannen, meer buik, minder billen, dat hoort er gewoon bij. „En”, zegt ze, „anders moet je maar zo denken: Hèf zat kost, mo’j zunig op wean!”
Ineke ter Beek
LikeLike
Pffff
LikeGeliked door 1 persoon
Kastanje
Enthousiast, met een zak vol herfstspullen, stap ik de superdiverse basisschool in Breda binnen. Aan mij vandaag weer de prachtige taak om meertalige nieuwkomers te ondersteunen in hun taalontwikkeling. Nieuwsgierig kijkt het groepje kleuters naar de herfstbladeren, kastanjes, eikels en beukennootjes die ik op tafel leg. We praten over de herfst en de natuur en oefenen met de woorden. Als ik het Afghaanse meisje vraag of zij weet wat de ruwe, stekelige bolster van de kastanje is, zegt ze: „Ja, de corona.”
Maaike Mayer
LikeLike
Dat heeft ze goed gezien!
LikeGeliked door 1 persoon
Spijbelen
Ik ben verzuimcoördinator op een middelbare school en zit samen met collega’s op vrijdagmiddag te borrelen in het café. In mijn ooghoek zie ik een leerlinge zitten die zich ’s ochtends heeft ziek gemeld. Ik vraag de serveerster haar een glas jus d’orange te brengen en haar namens de school beterschap te wensen.
Nadat de leerlinge de bestelling heeft ontvangen, merk ik dat zij mij nu ook heeft gezien.
Enige tijd later komt serveerster naar mij toe met een glas whisky. De begeleidende boodschap is: „Mevrouw, als u dit opdrinkt, bent u dit voorval maandag weer helemaal vergeten.”
Petra Visser-Burgers
LikeGeliked door 1 persoon
Even wennen
Een paar weken geleden kocht ik een XXXL-pak vaatwastabletten van een bekend merk. Het zijn een soort capsules die een superfrisse geur achterlaten op de schone vaat en zelfs de afwasmachine ruikt nog dagenlang schoon. Voor mij hoeft het niet, zo’n geparfumeerde vaat, maar ik moet er maar aan wennen want dat voordeelpak gaat minstens een halfjaar mee. Zojuist bij het inruimen van de vaatwasser viel mijn oog op de zijkant van het XXXL-pak. „Hoe te gebruiken?” staat er. Met daaronder een tekening van een machine met een grote ronde opening aan de voorkant.
Anne-Marie Vervelde</b
LikeLike
Gaaf bakkie
Ik parkeer mijn Renault 4 op de parkeerplaats bij Albert Heijn temidden van luxe bolides, zoals Jeeps, Tesla’s en Audi’s. In de auto naast mij doet de bestuurder zijn raam open: „Gaaf bakkie wijffie!” Ik beaam dat en open de achterbak om een krat vol lege (wijn)flessen te pakken. Uit de auto naast mij: „Tja, met zo’n autootje hou je natuurlijk wel geld over voor een wijntje.”
Heleen Engbers
LikeLike