Op mijn werk is vanwege Diversity Day volop aandacht besteed aan ‘Diversiteit en Inclusie’. Tijdens de avondmaaltijd verkondigt mijn dochter (3 jaar) dat zij met haar favoriete leidster van de kinderopvang wil „vertrouwen”. Ze begint over ringen en een jurk. „Maar mam, dat kan helemaal niet!” roept haar grote broer. Ik zit al klaar om hem een ruimdenkender beeld van een huwelijk tussen twee vrouwen bij te brengen maar besluit toch maar even te checken wat hij daarmee bedoelt. „Mam, ze is echt veel te oud voor haar!”
Met een oud-collega zit ik te lunchen op een terras in de prachtige Beemsterpolder. Het valt mij op dat er bij een paar boerderijen regenboogvlaggen wapperen. Ik zeg haar dat ik het mooi en goed vind dat het lhbti-symbool ook hier wordt uitgedragen. Mijn tafelgenoot merkt droogjes op: dat is de vlag van de gemeente Beemster.
Ik, vrouw van 50, logeer een paar dagen bij mijn ouders in Drenthe. ’s Avonds wil ik nog een rondje hardlopen net buiten het dorp. Mijn moeder reageert ontzet: „Het is al bijna donker! Dan ga je toch niet in je eentje naar dat afgelegen gebied.” Ik stel haar gerust: „Ik ben over een half uur terug en zo afgelegen is het niet want er staan een paar boerderijen.” Ik vertrek en loop al snel tussen de weilanden en akkers.
Op de terugweg zie ik in de verte een fietslamp opdoemen. Als ik dichterbij kom zie ik dat het mijn 73-jarige moeder is. Ze zegt: „Ik zeg tegen je vader, ik fiets er toch maar even heen.”
De première van balletvoorstelling Mata Hari gaat bijna beginnen. In de foyer van de Stopera sta ik de deftig geklede mensen te bewonderen. Eén dame valt mij in het bijzonder op, en ik stap even op haar af om te zeggen dat ik haar jurk zo mooi vind. Verrast bedankt ze mij.
Vlak voor aanvang van de voorstelling wordt de Alexandra Radiusprijs uitgereikt, een bijzondere dansonderscheiding. Ik zie een stralende verschijning het podium oplopen – en realiseer me dat ik danseres Floor Eimers heb aangesproken op haar kleding, in plaats van op haar zonet bekroonde danstalent.
Voor de brugklas moet mijn zoon Lucas een namenboekje over zijn voornaam maken. Waar komt je naam vandaan? Hadden je ouders nog een andere naam bedacht? Ja, dat hadden we. Ik moet opnieuw lachen als ik er aan terug denk. Lucas had eigenlijk Stijn geheten. Toen we bij de vormgever waren, zei hij bij het maken van het kaartje: „Wat grappig. Als je hem en zijn vader in de tuin roept, horen de buren: ‘Frank en Stijn, eten!’” Op de valreep hebben we toch maar voor een andere naam gekozen.
Na het avondeten ga ik op verzoek van onze zoon van 14 een potje met hem kaarten. Om het vader-zoon-moment inhoud te geven, stel ik hem de open vraag hoe het met hem gaat. Zijn reactie: „Waarom vraag je dat, ben je m’n mental coach of zo?”
heerrozenwater 
Diversity Day
Op mijn werk is vanwege Diversity Day volop aandacht besteed aan ‘Diversiteit en Inclusie’. Tijdens de avondmaaltijd verkondigt mijn dochter (3 jaar) dat zij met haar favoriete leidster van de kinderopvang wil „vertrouwen”. Ze begint over ringen en een jurk. „Maar mam, dat kan helemaal niet!” roept haar grote broer. Ik zit al klaar om hem een ruimdenkender beeld van een huwelijk tussen twee vrouwen bij te brengen maar besluit toch maar even te checken wat hij daarmee bedoelt. „Mam, ze is echt veel te oud voor haar!”
Marlies de Bont
LikeLike
Ach, moet kunnen.
LikeLike
Op die leeftijd wilde ik met mijn papa trouwen
LikeGeliked door 1 persoon
😀
LikeLike
Regenboog
Met een oud-collega zit ik te lunchen op een terras in de prachtige Beemsterpolder. Het valt mij op dat er bij een paar boerderijen regenboogvlaggen wapperen. Ik zeg haar dat ik het mooi en goed vind dat het lhbti-symbool ook hier wordt uitgedragen. Mijn tafelgenoot merkt droogjes op: dat is de vlag van de gemeente Beemster.
Chruf van Kempen
LikeLike
Moeder
Ik, vrouw van 50, logeer een paar dagen bij mijn ouders in Drenthe. ’s Avonds wil ik nog een rondje hardlopen net buiten het dorp. Mijn moeder reageert ontzet: „Het is al bijna donker! Dan ga je toch niet in je eentje naar dat afgelegen gebied.” Ik stel haar gerust: „Ik ben over een half uur terug en zo afgelegen is het niet want er staan een paar boerderijen.” Ik vertrek en loop al snel tussen de weilanden en akkers.
Op de terugweg zie ik in de verte een fietslamp opdoemen. Als ik dichterbij kom zie ik dat het mijn 73-jarige moeder is. Ze zegt: „Ik zeg tegen je vader, ik fiets er toch maar even heen.”
Yvonne Hofman
LikeLike
Mooie jurk
De première van balletvoorstelling Mata Hari gaat bijna beginnen. In de foyer van de Stopera sta ik de deftig geklede mensen te bewonderen. Eén dame valt mij in het bijzonder op, en ik stap even op haar af om te zeggen dat ik haar jurk zo mooi vind. Verrast bedankt ze mij.
Vlak voor aanvang van de voorstelling wordt de Alexandra Radiusprijs uitgereikt, een bijzondere dansonderscheiding. Ik zie een stralende verschijning het podium oplopen – en realiseer me dat ik danseres Floor Eimers heb aangesproken op haar kleding, in plaats van op haar zonet bekroonde danstalent.
Féline van der Voort Maarschalk
LikeLike
Dat is dan eens wat anders. :-p
LikeGeliked door 1 persoon
Monster
Voor de brugklas moet mijn zoon Lucas een namenboekje over zijn voornaam maken. Waar komt je naam vandaan? Hadden je ouders nog een andere naam bedacht? Ja, dat hadden we. Ik moet opnieuw lachen als ik er aan terug denk. Lucas had eigenlijk Stijn geheten. Toen we bij de vormgever waren, zei hij bij het maken van het kaartje: „Wat grappig. Als je hem en zijn vader in de tuin roept, horen de buren: ‘Frank en Stijn, eten!’” Op de valreep hebben we toch maar voor een andere naam gekozen.
Ardiënne Verhoeven
LikeGeliked door 1 persoon
Leuk!
LikeGeliked door 2 people
Ergernis
Na het avondeten ga ik op verzoek van onze zoon van 14 een potje met hem kaarten. Om het vader-zoon-moment inhoud te geven, stel ik hem de open vraag hoe het met hem gaat. Zijn reactie: „Waarom vraag je dat, ben je m’n mental coach of zo?”
Steven Zijlstra
LikeLike