De GGD belt naar aanleiding van mijn positieve testuitslag en informeert naar mijn klachten. „Hoofdpijn, moe, keelpijn, alles mild”, zeg ik. Mijn dochter van 11 – ook thuis met corona – luistert mee. „Ook misselijk?” „Ja.” „Koude rillingen?” „Nee.” „Prikkende ogen?” „Ja.” „Bent u zwanger?” „Nee.” „Bent u in de afgelopen 6 weken bevallen?” „God bewaar me, nee!” De man van de GGD lacht. „Ik moet het vragen mevrouw. Het komt voor.” Hij bedankt me voor mijn medewerking. We hangen op. Waarop mijn dochter me met grote ogen aankijkt en vraagt: „Was dat Rutte?”
Ik parkeer mijn auto in een nauwe straat. Ik sta fout, buiten de lijn. Moet maar. Met masker en portemonnee, zonder tas, snel ik naar de bakker. Met volle handen weer terug. Plots ontwaar ik een bus, die er langs moet. Ik spring in mijn auto, gooi alles op de plaats naast me, beschaamd het moeilijke passeren afwachtend. Traag nadert de bus. Hij stopt bij mijn raampje. De chauffeur toetert. Ik kijk niet op. Hij toetert nogmaals. Ik open mijn raampje.
„Mevrouw… uw portemonnee!” Hij wijst naar de straat. Ik open mijn deur, zie mijn kostbaarheid opengeklapt liggen. „Dank u!”, roep ik. Maar de bus rijdt al weg.
Heer Rozenwater heeft een nieuwerwetse portemonnee in het vorm van een metalen kaarthouder. Niks openklappen, grabbelen en graaien – alles schuift overzichtelijk naar buiten, en de bus kan er gewoon overheen rijden. 🙂
De basisschool gaat net uit als ik mijn ommetje maak. Een moeder zet haar zoontje achter op de fiets. Ze buigt zich over het stuur, zet stevig aan en fietst langs me. Ik vang haar woorden op. „En dan kan Sterre mooi met Nora spelen, want die is ook positief.”
Onze kat Poekie gaat er vaak op uit. Aan haar halsbandje zit een kokertje met daarin onze gegevens. Haar favoriete plek is de tuin van een verzekeringsmaatschappij aan de andere kant van de ringweg. Regelmatig worden we gebeld door deze verzekeringsmaatschappij, om te vertellen dat Poekie gevonden is. Zo komt Poekie altijd weer thuis. Nu stond er een man met fiets voor onze deur, een medewerker van de verzekeringsmaatschappij. Bedroefd vertelde hij dat Poekie gevonden was, op sterven na dood. Hij opende zijn fietstas, Poekie sprong in mijn armen. Ik bedankte de man. Gelukkig heeft hij meer verstand van verzekeren.
heerrozenwater 
Wie was dat?
De GGD belt naar aanleiding van mijn positieve testuitslag en informeert naar mijn klachten. „Hoofdpijn, moe, keelpijn, alles mild”, zeg ik. Mijn dochter van 11 – ook thuis met corona – luistert mee. „Ook misselijk?” „Ja.” „Koude rillingen?” „Nee.” „Prikkende ogen?” „Ja.” „Bent u zwanger?” „Nee.” „Bent u in de afgelopen 6 weken bevallen?” „God bewaar me, nee!” De man van de GGD lacht. „Ik moet het vragen mevrouw. Het komt voor.” Hij bedankt me voor mijn medewerking. We hangen op. Waarop mijn dochter me met grote ogen aankijkt en vraagt: „Was dat Rutte?”
Geertje van der Geest
LikeLike
Hahahahaha!
LikeGeliked door 1 persoon
Buschauffeur
Ik parkeer mijn auto in een nauwe straat. Ik sta fout, buiten de lijn. Moet maar. Met masker en portemonnee, zonder tas, snel ik naar de bakker. Met volle handen weer terug. Plots ontwaar ik een bus, die er langs moet. Ik spring in mijn auto, gooi alles op de plaats naast me, beschaamd het moeilijke passeren afwachtend. Traag nadert de bus. Hij stopt bij mijn raampje. De chauffeur toetert. Ik kijk niet op. Hij toetert nogmaals. Ik open mijn raampje.
„Mevrouw… uw portemonnee!” Hij wijst naar de straat. Ik open mijn deur, zie mijn kostbaarheid opengeklapt liggen. „Dank u!”, roep ik. Maar de bus rijdt al weg.
Carla Kok
LikeLike
Slechte daad wordt beloond. :-p
Van de laatste alinea waren de eerste 2 zinnen voldoende geweest.
LikeGeliked door 1 persoon
Met masker… ik dacht eerst even dat ze een overval ging plegen.
LikeLike
😄 Dat was dan wel een bijzonder Ikje geworden!
LikeGeliked door 1 persoon
Heerlijk ikje!!
“ Ik open mijn deur, zie mijn kostbaarheid opengeklapt liggen. „Dank u!”, roep ik. Maar de bus rijdt al weg.”
Over de portemonnee dus, want die ligt daar nog. 😂
LikeGeliked door 2 people
Heer Rozenwater heeft een nieuwerwetse portemonnee in het vorm van een metalen kaarthouder. Niks openklappen, grabbelen en graaien – alles schuift overzichtelijk naar buiten, en de bus kan er gewoon overheen rijden. 🙂
LikeGeliked door 1 persoon
Rat
„Er zit een rat in de tuin!”, riep mijn vrouw. „Een vette dikke bruine rat. Zo’n grote.”
Huiverend schoot ik in mijn laarzen en pakte de bezem, klaar om mijn gezin te verdedigen of in ieder geval 144, de dierenpolitie, te bellen.
Het was een konijn.
Bas van Vuren
LikeGeliked door 1 persoon
“Toch had ze gelijk, er was wel een rat. Op kaplaarzen.”
LikeLike
😉 😊
LikeLike
Voor de goede orde, die zin is van DSR afkomstig.
Bas is natuurlijk geen rat, hooguit een ratje.
LikeGeliked door 1 persoon
In België heet een rat, een waterkonijn, dus nog niet zo slecht gezien…
LikeGeliked door 2 people
Speelafspraak
De basisschool gaat net uit als ik mijn ommetje maak. Een moeder zet haar zoontje achter op de fiets. Ze buigt zich over het stuur, zet stevig aan en fietst langs me. Ik vang haar woorden op. „En dan kan Sterre mooi met Nora spelen, want die is ook positief.”
Irene Wing Easton
LikeLike
Wat goed geregeld!
LikeGeliked door 1 persoon
Poekie
Onze kat Poekie gaat er vaak op uit. Aan haar halsbandje zit een kokertje met daarin onze gegevens. Haar favoriete plek is de tuin van een verzekeringsmaatschappij aan de andere kant van de ringweg. Regelmatig worden we gebeld door deze verzekeringsmaatschappij, om te vertellen dat Poekie gevonden is. Zo komt Poekie altijd weer thuis. Nu stond er een man met fiets voor onze deur, een medewerker van de verzekeringsmaatschappij. Bedroefd vertelde hij dat Poekie gevonden was, op sterven na dood. Hij opende zijn fietstas, Poekie sprong in mijn armen. Ik bedankte de man. Gelukkig heeft hij meer verstand van verzekeren.
Hielko Inia
LikeLike
De code
In de speeltuin hebben we het verjaardagsfeest van onze zoon van zes gevierd en we wandelen weer naar de parkeerplaats.
Eén van zijn vriendjes komt naast mij lopen. Aan zijn houding zie ik dat hij mij heel graag iets wil vertellen.
„Meneer, bent u een dief?”
„Nee”, antwoord ik, „waarom vraag je dat?”
„Wij hebben een inbraakalarm gekregen en ik weet de code: 6237.”
Jan Tengbergen
LikeLike