Onlangs overleed mijn echtgenoot in Thailand. De schoonmaaksters van ons gebouw vroegen mij hoe oud ‘papa’ was geworden. Ik zei 92. Daarna bleken zij allemaal een loterijticket met nummer 92 gekocht te hebben. Sommigen kozen voor de nummerplaat van de ambulance waarin mijn echtgenoot werd vervoerd: 334.
De dag van de trekking was daar en iedereen had prijs.
De kist ging nog éénmaal open voor een laatste afscheid. Ook de meisjes keken in de kist, naar het nummer op de enkel van mijn man, aangebracht door het forensisch lab. Dat nummer kochten ze voor de volgende loterij.
Ik neem me al een tijd voor om niet meer elk gesprek af te sluiten met: „Hee, dankjewel, hè!”. Vooral op mijn werk lukt dat maar matig. Regelmatig bedank ik op die manier collega’s die eigenlijk mij belden met een vraag of een verzoek.
Op weg naar kantoor rijdt er in een smal straatje een auto over mijn voet heen. Nadat ik geconstateerd heb dat hij waarschijnlijk niet gebroken is en gegevens heb uitgewisseld met de chauffeur, fiets ik weg en roep ik: „Hee, dankjewel, hè!”. „Ja uh, graag gedaan”, hoor ik hem nog net zeggen.
Harde radiomuziek schalt mij tegemoet in de wachtkamer van de huisarts. Als slechthorende verbaas ik mij hierover totdat ik op een prikbord de tekst lees: ‘I.v.m de gehorigheid van de wachtkamer en de assistentenkamer zal het volume van de radio harder aanstaan dan wat u gewend bent. Dit om uw privacy beter te kunnen waarborgen.’
Haar telefoontje is een voorbode: … Nee helemaal vooraan… Jullie ook 1e klas? ‘Jullie’ zijn twee mannelijke collega’s. Haar vraag naar „de katten” zet een van de heren op zijn praatstoel. Er volgen minutenlang details. Na een verhaal over Poekie die opeens was verdwenen om in stilte te overlijden aan kattenkanker, zie ik de man tegenover mij zijn oordoppen indoen.
Na een telefoontje kan ik al snel terecht bij de huisartspraktijk om mijn oren uit te laten spuiten. In de wachtkamer staat een radio op een tafel afgestemd op een regionale zender. „Je bent mijn allerliefste speklap”, hoor ik uit de luidspreker, gevolgd door een lied over een gehaktbal.
Als vrouw en vegetariër zit ik met mijn volle oren te klapperen…
Bij het bijwerken van mijn apps zag ik in de App Store ‘Ode aan de Vrouw: een verzameling apps van en door vrouwen’.
De pasteltinten van de icoontjes voorspelden weinig goeds. Lifestyle, Verzorgingsherinnering, Kids Care, Mammie Workouts, Nature Sounds en niet te vergeten Relationships en natuurlijk heel veel Dieet.
De stoom begon uit mijn oren te komen. Maar gelukkig was dat voorzien en werd ik ook daarin ondersteund met de Panic Attack Relief.
heerrozenwater 
Loterij
Onlangs overleed mijn echtgenoot in Thailand. De schoonmaaksters van ons gebouw vroegen mij hoe oud ‘papa’ was geworden. Ik zei 92. Daarna bleken zij allemaal een loterijticket met nummer 92 gekocht te hebben. Sommigen kozen voor de nummerplaat van de ambulance waarin mijn echtgenoot werd vervoerd: 334.
De dag van de trekking was daar en iedereen had prijs.
De kist ging nog éénmaal open voor een laatste afscheid. Ook de meisjes keken in de kist, naar het nummer op de enkel van mijn man, aangebracht door het forensisch lab. Dat nummer kochten ze voor de volgende loterij.
Niemand had prijs.
Mia van ’t Hof
LikeLike
Vreemd.
LikeGeliked door 1 persoon
Dankbaar
Ik neem me al een tijd voor om niet meer elk gesprek af te sluiten met: „Hee, dankjewel, hè!”. Vooral op mijn werk lukt dat maar matig. Regelmatig bedank ik op die manier collega’s die eigenlijk mij belden met een vraag of een verzoek.
Op weg naar kantoor rijdt er in een smal straatje een auto over mijn voet heen. Nadat ik geconstateerd heb dat hij waarschijnlijk niet gebroken is en gegevens heb uitgewisseld met de chauffeur, fiets ik weg en roep ik: „Hee, dankjewel, hè!”. „Ja uh, graag gedaan”, hoor ik hem nog net zeggen.
Francine Kappelle
LikeGeliked door 1 persoon
Ja, heel aardig van de chauffeur om Francines voet niet te breken. :-p
LikeGeliked door 2 people
Geluidsoverlast
Harde radiomuziek schalt mij tegemoet in de wachtkamer van de huisarts. Als slechthorende verbaas ik mij hierover totdat ik op een prikbord de tekst lees: ‘I.v.m de gehorigheid van de wachtkamer en de assistentenkamer zal het volume van de radio harder aanstaan dan wat u gewend bent. Dit om uw privacy beter te kunnen waarborgen.’
Evita Grunder
LikeLike
Nou nou!
LikeGeliked door 1 persoon
Geluiddichte wand is duurder!
LikeGeliked door 1 persoon
Arme Poekie
Haar telefoontje is een voorbode: … Nee helemaal vooraan… Jullie ook 1e klas? ‘Jullie’ zijn twee mannelijke collega’s. Haar vraag naar „de katten” zet een van de heren op zijn praatstoel. Er volgen minutenlang details. Na een verhaal over Poekie die opeens was verdwenen om in stilte te overlijden aan kattenkanker, zie ik de man tegenover mij zijn oordoppen indoen.
Morgen gelukkig weer thuiswerken.
Alex Meijer
LikeLike
Is wat onduidelijk, hoor.
LikeGeliked door 1 persoon
Doof
Na een telefoontje kan ik al snel terecht bij de huisartspraktijk om mijn oren uit te laten spuiten. In de wachtkamer staat een radio op een tafel afgestemd op een regionale zender. „Je bent mijn allerliefste speklap”, hoor ik uit de luidspreker, gevolgd door een lied over een gehaktbal.
Als vrouw en vegetariër zit ik met mijn volle oren te klapperen…
Ineke de Boer
LikeLike
Flauw Ikje.
LikeLike
Er zijn verschillende gehaktballiedjes. Het ergste is toch wel “Lalala gehaktbal” van Evert Baptiste. Bijzonder populair onder vrachtwagenchauffeurs.
Eén chauffeur heeft, ongelogen, een 10 uur versie van het lied op Youtube gezet.
Voor Luvienna bestaat ook nog de vegaversie van het gehaktballied. https://open.spotify.com/track/1GQsoaTuVbp85f2d5y0wYV?si=d1373db00b7f45dd
Ik ga er niet naar luisteren. Geen idee in welk lied de tekst: „Je bent mijn allerliefste speklap” voorkomt. Mijn (niet volle) oren doen nu al pijn.
LikeGeliked door 1 persoon
Bedankt voor de waarschuwing, HeRoWa!
LikeLike
Of misschien lalala Je bent mijn allerliefste smeerlap of zuiplap
LikeGeliked door 2 people
Vrouwen-app
Bij het bijwerken van mijn apps zag ik in de App Store ‘Ode aan de Vrouw: een verzameling apps van en door vrouwen’.
De pasteltinten van de icoontjes voorspelden weinig goeds. Lifestyle, Verzorgingsherinnering, Kids Care, Mammie Workouts, Nature Sounds en niet te vergeten Relationships en natuurlijk heel veel Dieet.
De stoom begon uit mijn oren te komen. Maar gelukkig was dat voorzien en werd ik ook daarin ondersteund met de Panic Attack Relief.
Anna Luten
LikeLike
Meh
LikeLike