Zoals veel andere mannen twijfel ik soms aan mijn mannelijkheid. Ben ik niet te emotioneel? Ben ik wel gespierd genoeg? Houd ik wel genoeg van voetbal? Maar dan denk ik: daar heb ik schijt aan. Dan ben ik maar vrouwelijk. En dat voelt heel mannelijk.
We zagen een stel wandelen waarvan de man zich duidelijk een paar dagen niet had geschoren. Hij stopte, trok zijn vriendin naar zich toe en kuste haar. Mijn vrouw citeerde zachtjes (voor de gelegenheid een klein beetje aangepast) een versregel: „En de distelvink prikte gaatjes in de stilte.” (Felix Timmermans)
Ik (bijna 50) ga met mijn vader (bijna 80) naar de boerin (net 100) op wier boerderij mijn vader in de Hongerwinter vertoefde. Mijn vader en ik worden vriendelijk begroet als we in het bejaardenhuis worden ontvangen. Het eerste wat ze aan mij, met krakende stem, vraagt: „Hoe gaat het op school, jongen?” „Goed hoor, mevrouw”, zeg ik.
Op een zonnige woensdagmiddag loop ik met mijn moeder een blokje om met onze hond die grote gelijkenis vertoont met de harige grijs-witte hond van de Belgisch-Nederlandse kinder-tv. Nu benadert een jongen ons met de vraag of hij de hond mag aaien. Mijn moeder, altijd blij met mede-hondenliefhebbers: „Ja natuurlijk, net Samson, hè?” Waarop het jongetje antwoordt: „Ik heb geen Samsung, ik heb een iPhone”.
Op de plek van de woning van waaruit Heintje Brokmeijer-Duveen werd weggevoerd staat nu mijn huis, gebouwd rond 1975.
Het struikelsteentje is maar klein. Om de aandacht erop te vestigen heb ik een plaquette gemaakt. Een foto van Heintje was niet te vinden, maar wel een van haar huis. Iedere dag wordt de plaquette wel een paar keer gelezen.
Ik trakteer mijzelf op een vakblad-abonnement. Leuk en leerzaam, dacht ik zo. De contributie dient te worden betaald via de acceptgiro onderaan de welkomstbrief. Zoals een echte millennial betaamt, heb ik zoiets nog nooit gezien. Hoe werkt dit? Moet dit echt op de post? Ineens groeit sympathie voor de ‘oudjes’ die de mobiele bankieren-app niet begrijpen. Met lichte schaamte loop ik het bankkantoor in: „Mevrouw, hoe betaal ik deze papieren acceptgiro?”. „Simpel, dat kan gewoon in de app!” Mijn seniorenervaring is compleet.
Het is het begin van de zondagavond. Treinen hebben vertraging. Het is heel druk in de trein van Den Bosch naar Utrecht. De coupés zijn afgeladen vol. We staan en zitten op de trap van het laatste balkon, het is daar benauwd warm.
Plotseling verschijnt de conductrice met een onwel geworden passagier en vraagt of zij erdoor mogen, naar de ruimte van de machinist waar het koeler is.
Ze roept: „Waar komen jullie toch allemaal vandaan?”
Vlak voor een souvenirwinkel in Amsterdam houdt een buitenlandse toerist mij staande. Weet ik misschien waar zij de „colored canal houses” kan vinden? Ik vermoed dat zij de grachtenhuizen zoekt en wijs haar de weg naar de grachtengordel. Maar nee, die heeft ze al gezien. Ze bedoelt de huizen die in allerlei kleuren zijn geschilderd. Als ik haar niet begrijpend aankijk, wijst ze ter verduidelijking op de vrolijk gekleurde ijskastmagneten van grachtenpandjes op het rek voor de winkel.
Op mijn rondje met mijn hond kom ik soms een oudere heer tegen. Zo ook laatst. Als ik hem vraag: „Alles goed?”, antwoordt hij veelzeggend: „Dat is wel heel veel.”
heerrozenwater 
Emotioneel
Zoals veel andere mannen twijfel ik soms aan mijn mannelijkheid. Ben ik niet te emotioneel? Ben ik wel gespierd genoeg? Houd ik wel genoeg van voetbal? Maar dan denk ik: daar heb ik schijt aan. Dan ben ik maar vrouwelijk. En dat voelt heel mannelijk.
Rutger Neeleman
LikeLike
Stiekem toch een mannelijke oplossing gevonden.
LikeGeliked door 1 persoon
Baard
We zagen een stel wandelen waarvan de man zich duidelijk een paar dagen niet had geschoren. Hij stopte, trok zijn vriendin naar zich toe en kuste haar. Mijn vrouw citeerde zachtjes (voor de gelegenheid een klein beetje aangepast) een versregel: „En de distelvink prikte gaatjes in de stilte.” (Felix Timmermans)
Luc ten Klooster
LikeGeliked door 1 persoon
Hongerwinter
Ik (bijna 50) ga met mijn vader (bijna 80) naar de boerin (net 100) op wier boerderij mijn vader in de Hongerwinter vertoefde. Mijn vader en ik worden vriendelijk begroet als we in het bejaardenhuis worden ontvangen. Het eerste wat ze aan mij, met krakende stem, vraagt: „Hoe gaat het op school, jongen?” „Goed hoor, mevrouw”, zeg ik.
Mart Dijker
LikeLike
Mart ziet er kennelijk goed uit.
LikeGeliked door 1 persoon
Samson
Op een zonnige woensdagmiddag loop ik met mijn moeder een blokje om met onze hond die grote gelijkenis vertoont met de harige grijs-witte hond van de Belgisch-Nederlandse kinder-tv. Nu benadert een jongen ons met de vraag of hij de hond mag aaien. Mijn moeder, altijd blij met mede-hondenliefhebbers: „Ja natuurlijk, net Samson, hè?” Waarop het jongetje antwoordt: „Ik heb geen Samsung, ik heb een iPhone”.
Annabel de Wit
LikeLike
Mager grapje, mager Ikje.
LikeGeliked door 1 persoon
Stolperstein
Op de plek van de woning van waaruit Heintje Brokmeijer-Duveen werd weggevoerd staat nu mijn huis, gebouwd rond 1975.
Het struikelsteentje is maar klein. Om de aandacht erop te vestigen heb ik een plaquette gemaakt. Een foto van Heintje was niet te vinden, maar wel een van haar huis. Iedere dag wordt de plaquette wel een paar keer gelezen.
Heintje Brokmeijer-Duveen, herinner haar naam.
Marian van Egdom
LikeGeliked door 1 persoon
Van Reintje Duveen († Sobibor, 2 juli 1943), de zus van Heintje Duveen, bestaat wel een foto:
Bij de buren borrelt DSR zijn haat tegen linkse deugmensen weer eens op:
LikeLike
Ik ook niet (Fortuyn).
Leuk overigens dat er van Heintje Duveen wel een foto bestaat. 🙂
LikeGeliked door 1 persoon
Acceptgiro
Ik trakteer mijzelf op een vakblad-abonnement. Leuk en leerzaam, dacht ik zo. De contributie dient te worden betaald via de acceptgiro onderaan de welkomstbrief. Zoals een echte millennial betaamt, heb ik zoiets nog nooit gezien. Hoe werkt dit? Moet dit echt op de post? Ineens groeit sympathie voor de ‘oudjes’ die de mobiele bankieren-app niet begrijpen. Met lichte schaamte loop ik het bankkantoor in: „Mevrouw, hoe betaal ik deze papieren acceptgiro?”. „Simpel, dat kan gewoon in de app!” Mijn seniorenervaring is compleet.
Bjorn van der Laan
LikeGeliked door 1 persoon
Vraag
Het is het begin van de zondagavond. Treinen hebben vertraging. Het is heel druk in de trein van Den Bosch naar Utrecht. De coupés zijn afgeladen vol. We staan en zitten op de trap van het laatste balkon, het is daar benauwd warm.
Plotseling verschijnt de conductrice met een onwel geworden passagier en vraagt of zij erdoor mogen, naar de ruimte van de machinist waar het koeler is.
Ze roept: „Waar komen jullie toch allemaal vandaan?”
Mea Coppens
LikeLike
Gebracht door ooievaars, toch?
LikeGeliked door 1 persoon
Kleur
Vlak voor een souvenirwinkel in Amsterdam houdt een buitenlandse toerist mij staande. Weet ik misschien waar zij de „colored canal houses” kan vinden? Ik vermoed dat zij de grachtenhuizen zoekt en wijs haar de weg naar de grachtengordel. Maar nee, die heeft ze al gezien. Ze bedoelt de huizen die in allerlei kleuren zijn geschilderd. Als ik haar niet begrijpend aankijk, wijst ze ter verduidelijking op de vrolijk gekleurde ijskastmagneten van grachtenpandjes op het rek voor de winkel.
Alice Schwartz
LikeLike
Geinig.
LikeGeliked door 1 persoon
Veel
Op mijn rondje met mijn hond kom ik soms een oudere heer tegen. Zo ook laatst. Als ik hem vraag: „Alles goed?”, antwoordt hij veelzeggend: „Dat is wel heel veel.”
Debbie Jansen-Mengelers
LikeLike
🙂
LikeLike