Mijn vriend, ik heb hem nog niet zo lang, gaat vaak net te koud gekleed de deur uit. Vanochtend vroeg ik hem, toen hij op het punt stond te vertrekken in een T-shirt, waarom hij niet gewoon een laagje extra aantrekt. „Lekker weer moet je afdwingen”, antwoordde hij.
In de jaren zestig kocht mijn moeder een horloge van 1.000 gulden voor mijn vader. Daar had ze veertig jaar voor gespaard. Voor een groot arm gezin was het ongebruikelijk om zo’n duur horloge te kopen. Mijn vader, die dagelijks zijn Rolex aaide en poetste, ging op bezoek bij een welgesteld echtpaar. De gastheer had besloten zijn eigen Rolex niet te dragen om zijn gast niet in verlegenheid te brengen. Hoe trots was mijn vader die dacht dat hij alleen zo iets moois bezat en hoe bevooroordeeld was de gastheer geweest door hem te onderschatten.
Bijzonder hoe Bas en DSR niet loskomen van HR en naar aanleiding van dit ikje er zelfs Luvienna bij betrekken. Bas doet aan geschiedvervalsing, meteen rechtgezet door DSR:
Ja, het werd pas gezellig toen Bas was vertrokken en we ons om hem vrolijk konden maken. Ik vond nog dat DSR zich té negatief over Bas uitliet. Wat zijn de tijden veranderd en wat kan een mens zich vergissen!
Ze gaan vrolijk door. Mijn herinneringen aan Utrecht blijken te kloppen:
Dat DSR niet meer weet hoe stijlvol Luvienna gekleed was spreekt voor zich. Kun je ook niet verwachten van iemand die opgegroeid is in de biblebelt. Hijzelf kleedt zich als een stijve ouderling. Bas is natuurlijk altijd bezig met status en uiterlijkheden. Moet toch heel vermoeiend zijn, iedereen steeds een plaatsje geven op de sociale ladder. Blij dat ik daar geen last van heb.
DSR heeft een gigantische dunk van mijn kundigheden op het gebied van data (doodsbang uiteraard dat ik hem op onwaarheden betrap). Ik kan inderdaad redelijk goed digitaal zoeken maar daar blijft het bij. Actief data bewaren doe ik niet aan. Het is puur luiheid dat ik informatie niet weggooi.
Voel ik me zelfs wel schuldig over want al die informatie hangt in de cloud en dat kost energie.
RBF (resting bitch face )
DSR heeft naar eigen zeggen van nature last van een sombere chagrijnige gelaatsuitdrukking:
Dat zou een verklaring kunnen zijn voor zijn online chagrijnige karakter want een chagrijnige kop wekt chagrijn op en voor je het weet zit je in een chagrijnige vicieuze cirkel. 😦
Arme DSR. Probeer toch alsjeblieft eens vrolijker te kijken, het werkt, echt.
Ongepast plaatje
Ja hoor, de tirades gaan door:
Niets dubieus aan die afbeelding. Zoiets komt alleen in je hoofd op als je een paaldansende gehandicapte vrouw zielig vindt. Dat is het allerlaatste wat je van deze trotse vrouw mag vinden.
De dramaqueen uit Brussel sputtert weer eens over het schenden van zijn internetprivacy. Nou dan kun je het van me krijgen ook, aansteller. Hier je IP adres: 107.152.249.175
Dat DSR niet helemaal verworden is tot tassendrager van de zelfingenomen buurman blijkt uit de volgende reactie:
Het bijhouden van dit verslag is alleen leuk als ik weet dat de buurmannetjes meelezen. Daarom het plaatsen van het IP-adres als lokkertje en ja hoor, de twee schapenkoppen tuinen er volledig in:
Natuurlijk heb ik DSR zijn adres niet gepubliceerd. Het adres is van ene Katy Trilly, afkomstig uit mijn spambak:
Katy Trilly
Bas blijft reageren. Gelukkig heb ik hier wel de mogelijkheid zijn verdraaiingen recht te zetten.
Uiterst doortrapt en gemeen want Bas weet natuurlijk dat Katy een fake persoon is, aangemaakt door een bedrijf om spam te verspreiden:
In zijn woede om mij te belasteren schiet hij pardoes in zijn eigen voet:
Ja, 16% van de reacties hier zijn van mij afkomstig maar iedereen weet dat Bas op zijn eigen blog ruim over die 16% heengaat. Dat beseft hij terstond en hij komt dan met de onwaarheid dat van de reacties hier “20.000 automatische fakes en spam zijn”. Onzin natuurlijk, spam gaat naar de spambak en fakes zoals Thaddeus Plomp komen er zelden door.
Het idee dat ik het betreffende screenshot zou verwijderen doet me glimlachen. Ik weet wel zeker dat Ilona, Ome Piet en Ad Hok zijn zwartmakerij met een korreltje zout zullen nemen.
Na die onzin over Katy Trilly komt er bij beide heren nog meer gal naar boven en het is duidelijk waar die rancune vandaan komt. Ik heb in het verleden weinig flatteuze portretten van de twee sinjeurtjes geschreven. Die portretten zijn louter en alleen gebaseerd op hun online personage, in hun privéleven heb ik nooit gewroet.
DSR herhaalt ook weer de leugen dat ik zijn IP-adres geopenbaard heb. Ik heb hem ten gevolge daarvan al eens in een privémail voor alles wat mooi en lelijk is uitgemaakt maar dat heeft helaas weinig geholpen. Hij blijft die leugen verkondigen 😦
Bas is nu ook aan het trollen. Hoewel je weet het nooit want op IT-gebied zijn de heren (zeker DSR) veel onnozeler dan je voor mogelijk houdt:
Als Bas níet trolt is het echt gestoord want in feite geeft hij dan persoonlijke info over AD Hok zijn IP-adres door.
Mocht door een enorme stommiteit van Bas de privacy van Ad Hok inderdaad zijn geschonden dan zal ik het spam-IP-adres ogenblikkelijk verwijderen. Die rare buurman bezorgt me dan nog werk ook 😦
Ik fotografeer de mist. Bukkend. Een voorbijganger loopt langs, bukt ook en vraagt: „Waar kijken we naar?” „De mist”, zeg ik. „O”, zegt de voorbijganger. „Ik dacht dat er iets moois te zien was.” „Mist is ook mooi.” „Ja, dat is waar.” We bukten nog even verder.
Met ontstekingen in mijn heup en keel scharrel ik over een zebra, met een geleende rollator en een kapje over mijn mond. Als ik de bestelauto passeer die geduldig op mij wacht, komt daar een stem uit: „Meneer, vrolijk kijken, de zon schijnt!” Ik kijk naar de chauffeur, duidelijk een nieuwe Nederlander, en ik zeg: „Pijn in mijn strot.” Waarop hij roept: „Kapje af, frisse lucht, ben jij morgen beter.” Met een afscheidszwaai geeft hij gas en laat mij verbluft op de stoep achter. Ik prop het kapje in mijn zak. Verdikkie, ik voel me een stuk beter.
Examenleerlingen gebeld om te vertellen dat ze geslaagd waren. Eentje zat alleen op zijn kamer: „Ik wil mijn moeder hier niet bij hebben.” Anderen zaten in een keuken vol joelende familieleden. En dan was er de leerling die zeker wist dat ze gezakt was. Zonder taart zat ze het gevreesde telefoontje af te wachten. Toen ze hoorde dat ze was geslaagd, riep ze: „Je lult!” En ze begon te huilen.
Ik speelde met mijn bandje op een feest. Het publiek was 60, vaak 70 plus. Dat past prima omdat onze muziek erg lijkt op de muziek van de vroege jaren 70. Al snel ging een vrouw dansen en dat werkte aanstekelijk op de rest van de zaal. In het midden van de zaal stond een paal. Ze draaide als een paaldanseres rond de paal. Het zag er heel vrolijk uit. In de pauze ging ik naar haar toe om haar te bedanken. Ze zei: „Normaal heb ik een rollator, ik moet mij steeds vasthouden, anders flikker ik om.”
heerrozenwater 
Extra laagje
Mijn vriend, ik heb hem nog niet zo lang, gaat vaak net te koud gekleed de deur uit. Vanochtend vroeg ik hem, toen hij op het punt stond te vertrekken in een T-shirt, waarom hij niet gewoon een laagje extra aantrekt. „Lekker weer moet je afdwingen”, antwoordde hij.
Frida Boeke
LikeLike
Zo te horen is dat nog niet gelukt.
LikeLike
De rolex
In de jaren zestig kocht mijn moeder een horloge van 1.000 gulden voor mijn vader. Daar had ze veertig jaar voor gespaard. Voor een groot arm gezin was het ongebruikelijk om zo’n duur horloge te kopen. Mijn vader, die dagelijks zijn Rolex aaide en poetste, ging op bezoek bij een welgesteld echtpaar. De gastheer had besloten zijn eigen Rolex niet te dragen om zijn gast niet in verlegenheid te brengen. Hoe trots was mijn vader die dacht dat hij alleen zo iets moois bezat en hoe bevooroordeeld was de gastheer geweest door hem te onderschatten.
Nazreen Brahim-Nagessersing
LikeLike
Tja…
LikeGeliked door 1 persoon
Bijzonder hoe Bas en DSR niet loskomen van HR en naar aanleiding van dit ikje er zelfs Luvienna bij betrekken. Bas doet aan geschiedvervalsing, meteen rechtgezet door DSR:
Ja, het werd pas gezellig toen Bas was vertrokken en we ons om hem vrolijk konden maken. Ik vond nog dat DSR zich té negatief over Bas uitliet. Wat zijn de tijden veranderd en wat kan een mens zich vergissen!
Ze gaan vrolijk door. Mijn herinneringen aan Utrecht blijken te kloppen:
Dat DSR niet meer weet hoe stijlvol Luvienna gekleed was spreekt voor zich. Kun je ook niet verwachten van iemand die opgegroeid is in de biblebelt. Hijzelf kleedt zich als een stijve ouderling. Bas is natuurlijk altijd bezig met status en uiterlijkheden. Moet toch heel vermoeiend zijn, iedereen steeds een plaatsje geven op de sociale ladder. Blij dat ik daar geen last van heb.
DSR heeft een gigantische dunk van mijn kundigheden op het gebied van data (doodsbang uiteraard dat ik hem op onwaarheden betrap). Ik kan inderdaad redelijk goed digitaal zoeken maar daar blijft het bij. Actief data bewaren doe ik niet aan. Het is puur luiheid dat ik informatie niet weggooi.
Voel ik me zelfs wel schuldig over want al die informatie hangt in de cloud en dat kost energie.
RBF (resting bitch face )
DSR heeft naar eigen zeggen van nature last van een sombere chagrijnige gelaatsuitdrukking:
Dat zou een verklaring kunnen zijn voor zijn online chagrijnige karakter want een chagrijnige kop wekt chagrijn op en voor je het weet zit je in een chagrijnige vicieuze cirkel. 😦
Arme DSR. Probeer toch alsjeblieft eens vrolijker te kijken, het werkt, echt.
Ongepast plaatje
Ja hoor, de tirades gaan door:
Niets dubieus aan die afbeelding. Zoiets komt alleen in je hoofd op als je een paaldansende gehandicapte vrouw zielig vindt. Dat is het allerlaatste wat je van deze trotse vrouw mag vinden.
De dramaqueen uit Brussel sputtert weer eens over het schenden van zijn internetprivacy. Nou dan kun je het van me krijgen ook, aansteller. Hier je IP adres: 107.152.249.175
Dat DSR niet helemaal verworden is tot tassendrager van de zelfingenomen buurman blijkt uit de volgende reactie:
Het bijhouden van dit verslag is alleen leuk als ik weet dat de buurmannetjes meelezen. Daarom het plaatsen van het IP-adres als lokkertje en ja hoor, de twee schapenkoppen tuinen er volledig in:
Natuurlijk heb ik DSR zijn adres niet gepubliceerd. Het adres is van ene Katy Trilly, afkomstig uit mijn spambak:
Katy Trilly
Bas blijft reageren. Gelukkig heb ik hier wel de mogelijkheid zijn verdraaiingen recht te zetten.
Uiterst doortrapt en gemeen want Bas weet natuurlijk dat Katy een fake persoon is, aangemaakt door een bedrijf om spam te verspreiden:
In zijn woede om mij te belasteren schiet hij pardoes in zijn eigen voet:
Ja, 16% van de reacties hier zijn van mij afkomstig maar iedereen weet dat Bas op zijn eigen blog ruim over die 16% heengaat. Dat beseft hij terstond en hij komt dan met de onwaarheid dat van de reacties hier “20.000 automatische fakes en spam zijn”. Onzin natuurlijk, spam gaat naar de spambak en fakes zoals Thaddeus Plomp komen er zelden door.
Het idee dat ik het betreffende screenshot zou verwijderen doet me glimlachen. Ik weet wel zeker dat Ilona, Ome Piet en Ad Hok zijn zwartmakerij met een korreltje zout zullen nemen.
Na die onzin over Katy Trilly komt er bij beide heren nog meer gal naar boven en het is duidelijk waar die rancune vandaan komt. Ik heb in het verleden weinig flatteuze portretten van de twee sinjeurtjes geschreven. Die portretten zijn louter en alleen gebaseerd op hun online personage, in hun privéleven heb ik nooit gewroet.
DSR herhaalt ook weer de leugen dat ik zijn IP-adres geopenbaard heb. Ik heb hem ten gevolge daarvan al eens in een privémail voor alles wat mooi en lelijk is uitgemaakt maar dat heeft helaas weinig geholpen. Hij blijft die leugen verkondigen 😦
Bas is nu ook aan het trollen. Hoewel je weet het nooit want op IT-gebied zijn de heren (zeker DSR) veel onnozeler dan je voor mogelijk houdt:
Als Bas níet trolt is het echt gestoord want in feite geeft hij dan persoonlijke info over AD Hok zijn IP-adres door.
Mocht door een enorme stommiteit van Bas de privacy van Ad Hok inderdaad zijn geschonden dan zal ik het spam-IP-adres ogenblikkelijk verwijderen. Die rare buurman bezorgt me dan nog werk ook 😦
LikeGeliked door 1 persoon
Mooi
Ik fotografeer de mist. Bukkend. Een voorbijganger loopt langs, bukt ook en vraagt: „Waar kijken we naar?” „De mist”, zeg ik. „O”, zegt de voorbijganger. „Ik dacht dat er iets moois te zien was.” „Mist is ook mooi.” „Ja, dat is waar.” We bukten nog even verder.
Tanneke Wigersma
LikeGeliked door 1 persoon
Zon
Met ontstekingen in mijn heup en keel scharrel ik over een zebra, met een geleende rollator en een kapje over mijn mond. Als ik de bestelauto passeer die geduldig op mij wacht, komt daar een stem uit: „Meneer, vrolijk kijken, de zon schijnt!” Ik kijk naar de chauffeur, duidelijk een nieuwe Nederlander, en ik zeg: „Pijn in mijn strot.” Waarop hij roept: „Kapje af, frisse lucht, ben jij morgen beter.” Met een afscheidszwaai geeft hij gas en laat mij verbluft op de stoep achter. Ik prop het kapje in mijn zak. Verdikkie, ik voel me een stuk beter.
Rob Maas
LikeLike
Eigenaardig.
LikeGeliked door 1 persoon
Telefoontje
Examenleerlingen gebeld om te vertellen dat ze geslaagd waren. Eentje zat alleen op zijn kamer: „Ik wil mijn moeder hier niet bij hebben.” Anderen zaten in een keuken vol joelende familieleden. En dan was er de leerling die zeker wist dat ze gezakt was. Zonder taart zat ze het gevreesde telefoontje af te wachten. Toen ze hoorde dat ze was geslaagd, riep ze: „Je lult!” En ze begon te huilen.
Lotje Rap
LikeLike
Ach jee…
LikeGeliked door 1 persoon
Paaldanseres
Ik speelde met mijn bandje op een feest. Het publiek was 60, vaak 70 plus. Dat past prima omdat onze muziek erg lijkt op de muziek van de vroege jaren 70. Al snel ging een vrouw dansen en dat werkte aanstekelijk op de rest van de zaal. In het midden van de zaal stond een paal. Ze draaide als een paaldanseres rond de paal. Het zag er heel vrolijk uit. In de pauze ging ik naar haar toe om haar te bedanken. Ze zei: „Normaal heb ik een rollator, ik moet mij steeds vasthouden, anders flikker ik om.”
Arno Koel
LikeLike
Hahahaha!
LikeLike