De oudere vrouw houdt zich vast aan de paal bij de oversteekplaats. Het licht springt op groen. Ze blijft staan. „Kan ik u helpen?” vraag ik. „Graag”, zegt ze. Ik buig mijn arm. Ze haakt de hare erdoor. Halverwege begint het licht te knipperen. De vrouw zet de pas erin. Ik kan haar nauwelijks bijbenen. „Ik dacht dat u moeite had met lopen?” Ze schudt langzaam haar hoofd. „Ik wilde alleen even een mens voelen. Dat was al veel te lang geleden.”
We spelen weer eens Triviant. Het spel en de vragenkaartjes dateren van 1987, zo maken we op uit de doos. Mijn man (50) landt op een vak voor een partje. Hij heeft er inmiddels vier en ik nog maar één. Ik zie de archaïsche maar makkelijke vraag en denk: hij heeft ook aldoor mazzel. Om het hem niet al te eenvoudig te maken stel ik zo serieus mogelijk de vraag. „Een aardje naar zijn …?”
Mijn inbouwkoelkast maakt al jaren een vreemd (kreunend) geluid. Ook de monteur kan het niet verhelpen. Terug van vakantie probeer ik de app, die vogelgeluiden herkent, uit in de keuken. Ja hoor, hij herkent het: een rotsduif, met als opmerking tussen haakjes: „vrijwel zeker”.
Ten huize van een vriendin werd ik de salon binnengeleid door haar vierjarige kleinzoon: „Ga zitten.” Er ontspon zich een gesprek, waarbij hij meteen ter zake kwam: „Hoe oud ben jij?”
Bij de buren is nog (10:10) maar een kwart (Tot aan „Hoe oud ben jij?”) van het Ikje te zien en dat levert een hoop gekibbel tussen DSR en Bas op, die daarvoor ook al de reageerruimte bezetten met eindeloos incrowd gekrakeel.
Veel interessanter de vraag die daar ook gesteld wordt: hoe gaat het met Plopje. Ik heb Plopje in levende lijve ontmoet, hij is zelfs een keer op mijn verjaardag geweest. Bijzonder aardige man en ik hoop dat het goed met hem gaat.
De keer dat ik DSR in Brussel ging ontmoeten zou Plopje ook meekomen (DSR dacht nog dat Plopje een alias van APD was). Dat is toen vanwege de migraine van Plopje niet doorgegaan.
Op zoek naar de echte naam van Plopje stuitte ik op een verzuchting van DSR in een email aan mij gericht van zeven jaar geleden. De verleiding om letterlijk te citeren is te groot omdat de klacht van DSR buitengewoon herkenbaar is. De kwaadaardigheid van Bas kent geen grenzen als hij eenmaal de pik op je heeft:
Het zal voor jou, als een van de meest onverstoorbare reageerders, allicht niet te begrijpen zijn, maar het geruzie van de afgelopen weken is uitputtend voor mij. Ik verwacht geen actief welkom, zoals je op apd.com schreef, maar wens me evenzeer geen actieve hekel te laten welgevallen.
Tirades en verdachtmakingen bij al mijn doen en laten, zonder een sprankje humor, ironie en daarenboven willekeurige moderatie en dus geen gelijk speelveld (gisteren nog: de blogbaas gebruikt het woord ‘NSB’, ik verwijs ernaar en word gemodereerd….) en bovendien geen uitzicht op verbetering (op geen van mijn suggesties er een streep onder te zetten is ingegaan, en zie eens hoe Kees eerder werd uitgekafferd) – ik ben niet in staat eroverheen te lezen en het onweersproken te laten.
Ja, ik weet het, volledig ongepast om uit een persoonlijk email te citeren maar ik doe het louter en alleen uit wanhoop en vertwijfeling. Wat DSR toen ervaarde is maar een fractie van de valsheid en smerigheid die Bas mij nu berokkent!
De thuiskok geeft deze week heerlijke recepten uit de Borrelbijbel. Vandaag gevuld ei met avocado: „Kook de eieren 8 minuten, giet ze af en koel de eieren 3 minuten onder de koude kraan.”
Mag ik dadelijk nog maar 2 minuten douchen.
Karin Krens
Wat ik iedereen kan aanraden is de mooi vormgegeven WMF elektrische eierkoker. Met een minuscule hoeveelheid water wordt het ei energiezuinig gestoomd en het ei smaakt er, oh wonder, nog lekkerder door ook. Laat het ei schrikken in een kopje met koud water, kun je toch nog de volle tien minuten douchen.
Tot zover de commerciële boodschap.
Opvallend stil bij de buren over mijn faux pas. Normaal zouden de heren me aan de schandpaal nagelen maar het is duidelijk, beide heren willen zo min mogelijk ruchtbaarheid geven aan de toenmalige klacht van DSR. Die klacht zet blogbeheerder Bas in een wel heel kwaad daglicht en dat is veel en veel te pijnlijk voor hun huidige relatie.
De chemie tussen de twee is daarbij buitengewoon boeiend en je vraagt je steeds af, hoelang blijft hun wankele relatie in stand. Uit de door mij zo indiscreet geciteerde passage blijkt dat al dat gehakketak DSR helemaal niet in de kouwe kleren gaat zitten. Het geruzie is zelfs uitputtend voor hem. Dat verbaast me, DSR geeft mij altijd de indruk te genieten van stampij. De onverstoorbaarheid die hij altijd veinst is dus schone schijn.
Van goede vrienden kreeg ik onlangs een aantal boeken cadeau. Ze zijn stuk voor stuk interessant, goed en ook geestig geschreven. Maar als ik ze zo opgestapeld op mijn nachtkastje zie liggen, vraag ik me toch af of de titels nog een diepere boodschap hebben: Beter wordt het niet, Het ergste moet nog komen en Wen er maar aan.
Alice Schwartz
Valt me mee, Bas heeft tóch gereageerd op mijn “faux pas” en voor de verandering niet hysterisch maar wel met de gebruikelijke onwaarheden en verdraaiingen.
Allereerst, zijn reactie is níet tegengehouden, die hele reactie is hier nooit aangekomen, heeft zelfs niet de moderatie- of spambak bereikt.
“DSR en ik in het verleden ook al weleens kibbelden“.
Wat kan een mens zichzelf voor de gek houden. Dat “wel eens kibbelen” waren wekenlange uiterst vervelende twistgesprekken, die moet ik eerlijk zeggen, vooral door het ontstellende gedram van DSR in stand werden gehouden. Lieve mensen, het was echt verschrikkelijk!
Een flauwe afspiegeling van die onaangenaamheden zie je nu ook. Deze week zitten de twee kompanen elkaar in de haren over DSR zijn zielige Twitteraccount. Dat levert weer een godsgruwelijke berg gezemel, gezanik en gejengel op. Ongelooflijk dat Bas niet in de gaten heeft dat hij daarmee zijn spaarzame bezoekers wegjaagt.
Ja, dat ziet u goed, HR wordt er geregeld aan de haren bijgesleept, lijkt te fungeren als een soort bliksemafleider waardoor het niet uit de hand loopt maar het blijft een wankel evenwicht. Die gekke DSR neemt dat onnozele geruzie altijd veel serieuzer dan je zo op het eerste oog verwacht.
Ter compensatie deze afbeelding van Peter van Straaten:
DSR blijft bij de buren de smerige leugen verkondigen dat ik de privacy van zijn gezinsleden op de korrel heb genomen. Ik zal nog één keer uitleggen hoe hij bij die onzin komt. In een overmoedige bui beloofde ik ooit een portret van DSR te schrijven. Dat stond mijnheer wel aan, streelde zijn ijdelheid. Toen dat portret op zich liet wachten werd DSR zeer vervelend. Hij begon me uit te dagen, waar blijft dat portret, je bent een charlatan etc. Om ervan af te zijn heb ik toen gezegd dat er in het portret wellicht ook privacy gevoelige zaken aan de orde konden komen. Dat schrikt hem wel af dacht ik maar puur het noemen van die mogelijkheid bracht DSR tot razernij.
Let wel, ik heb NOOIT ook maar IETS van DSR zijn privéleven onthult.
heerrozenwater 
Mens
De oudere vrouw houdt zich vast aan de paal bij de oversteekplaats. Het licht springt op groen. Ze blijft staan. „Kan ik u helpen?” vraag ik. „Graag”, zegt ze. Ik buig mijn arm. Ze haakt de hare erdoor. Halverwege begint het licht te knipperen. De vrouw zet de pas erin. Ik kan haar nauwelijks bijbenen. „Ik dacht dat u moeite had met lopen?” Ze schudt langzaam haar hoofd. „Ik wilde alleen even een mens voelen. Dat was al veel te lang geleden.”
Hanneke Middelburg
LikeGeliked door 1 persoon
Slik
LikeGeliked door 1 persoon
Triviant
We spelen weer eens Triviant. Het spel en de vragenkaartjes dateren van 1987, zo maken we op uit de doos. Mijn man (50) landt op een vak voor een partje. Hij heeft er inmiddels vier en ik nog maar één. Ik zie de archaïsche maar makkelijke vraag en denk: hij heeft ook aldoor mazzel. Om het hem niet al te eenvoudig te maken stel ik zo serieus mogelijk de vraag. „Een aardje naar zijn …?”
Mijn man: „Staartje.”
Kim Bogte
LikeLike
Tjongejonge.
LikeLike
Idd flauwflauw
LikeGeliked door 1 persoon
Rotsduif
Mijn inbouwkoelkast maakt al jaren een vreemd (kreunend) geluid. Ook de monteur kan het niet verhelpen. Terug van vakantie probeer ik de app, die vogelgeluiden herkent, uit in de keuken. Ja hoor, hij herkent het: een rotsduif, met als opmerking tussen haakjes: „vrijwel zeker”.
Arthur Hoogduin
LikeGeliked door 1 persoon
Dan heeft hij een koerkast i.p.v. een koelkast gekocht. Kan gebeuren, bordje verkeerd gelezen. 😁
LikeGeliked door 1 persoon
😆
LikeLike
Troost
Ten huize van een vriendin werd ik de salon binnengeleid door haar vierjarige kleinzoon: „Ga zitten.” Er ontspon zich een gesprek, waarbij hij meteen ter zake kwam: „Hoe oud ben jij?”
„71”, antwoordde ik naar waarheid.
„Dat is wel erg oud!”, vond hij.
„Ja”, zei ik, „maar het gaat vanzelf.”
„Gaat ook wel weer over”, sprak hij troostend.
Jean Pierre Rawie
LikeLike
Alles gaat over.
LikeGeliked door 1 persoon
Bij de buren is nog (10:10) maar een kwart (Tot aan „Hoe oud ben jij?”) van het Ikje te zien en dat levert een hoop gekibbel tussen DSR en Bas op, die daarvoor ook al de reageerruimte bezetten met eindeloos incrowd gekrakeel.
Veel interessanter de vraag die daar ook gesteld wordt: hoe gaat het met Plopje. Ik heb Plopje in levende lijve ontmoet, hij is zelfs een keer op mijn verjaardag geweest. Bijzonder aardige man en ik hoop dat het goed met hem gaat.
De keer dat ik DSR in Brussel ging ontmoeten zou Plopje ook meekomen (DSR dacht nog dat Plopje een alias van APD was). Dat is toen vanwege de migraine van Plopje niet doorgegaan.
Op zoek naar de echte naam van Plopje stuitte ik op een verzuchting van DSR in een email aan mij gericht van zeven jaar geleden. De verleiding om letterlijk te citeren is te groot omdat de klacht van DSR buitengewoon herkenbaar is. De kwaadaardigheid van Bas kent geen grenzen als hij eenmaal de pik op je heeft:
Ja, ik weet het, volledig ongepast om uit een persoonlijk email te citeren maar ik doe het louter en alleen uit wanhoop en vertwijfeling. Wat DSR toen ervaarde is maar een fractie van de valsheid en smerigheid die Bas mij nu berokkent!
LikeGeliked door 2 people
Douchen
De thuiskok geeft deze week heerlijke recepten uit de Borrelbijbel. Vandaag gevuld ei met avocado: „Kook de eieren 8 minuten, giet ze af en koel de eieren 3 minuten onder de koude kraan.”
Mag ik dadelijk nog maar 2 minuten douchen.
Karin Krens
Wat ik iedereen kan aanraden is de mooi vormgegeven WMF elektrische eierkoker. Met een minuscule hoeveelheid water wordt het ei energiezuinig gestoomd en het ei smaakt er, oh wonder, nog lekkerder door ook. Laat het ei schrikken in een kopje met koud water, kun je toch nog de volle tien minuten douchen.
Tot zover de commerciële boodschap.
Opvallend stil bij de buren over mijn faux pas. Normaal zouden de heren me aan de schandpaal nagelen maar het is duidelijk, beide heren willen zo min mogelijk ruchtbaarheid geven aan de toenmalige klacht van DSR. Die klacht zet blogbeheerder Bas in een wel heel kwaad daglicht en dat is veel en veel te pijnlijk voor hun huidige relatie.
De chemie tussen de twee is daarbij buitengewoon boeiend en je vraagt je steeds af, hoelang blijft hun wankele relatie in stand. Uit de door mij zo indiscreet geciteerde passage blijkt dat al dat gehakketak DSR helemaal niet in de kouwe kleren gaat zitten. Het geruzie is zelfs uitputtend voor hem. Dat verbaast me, DSR geeft mij altijd de indruk te genieten van stampij. De onverstoorbaarheid die hij altijd veinst is dus schone schijn.
LikeLike
Boodschap
Van goede vrienden kreeg ik onlangs een aantal boeken cadeau. Ze zijn stuk voor stuk interessant, goed en ook geestig geschreven. Maar als ik ze zo opgestapeld op mijn nachtkastje zie liggen, vraag ik me toch af of de titels nog een diepere boodschap hebben: Beter wordt het niet, Het ergste moet nog komen en Wen er maar aan.
Alice Schwartz
Valt me mee, Bas heeft tóch gereageerd op mijn “faux pas” en voor de verandering niet hysterisch maar wel met de gebruikelijke onwaarheden en verdraaiingen.
Allereerst, zijn reactie is níet tegengehouden, die hele reactie is hier nooit aangekomen, heeft zelfs niet de moderatie- of spambak bereikt.
“DSR en ik in het verleden ook al weleens kibbelden“.
Wat kan een mens zichzelf voor de gek houden. Dat “wel eens kibbelen” waren wekenlange uiterst vervelende twistgesprekken, die moet ik eerlijk zeggen, vooral door het ontstellende gedram van DSR in stand werden gehouden. Lieve mensen, het was echt verschrikkelijk!
Een flauwe afspiegeling van die onaangenaamheden zie je nu ook. Deze week zitten de twee kompanen elkaar in de haren over DSR zijn zielige Twitteraccount. Dat levert weer een godsgruwelijke berg gezemel, gezanik en gejengel op. Ongelooflijk dat Bas niet in de gaten heeft dat hij daarmee zijn spaarzame bezoekers wegjaagt.
Ja, dat ziet u goed, HR wordt er geregeld aan de haren bijgesleept, lijkt te fungeren als een soort bliksemafleider waardoor het niet uit de hand loopt maar het blijft een wankel evenwicht. Die gekke DSR neemt dat onnozele geruzie altijd veel serieuzer dan je zo op het eerste oog verwacht.
LikeLike
Pfff
LikeLike
Volstrekt terechte “Pfff“, Luv.
Ter compensatie deze afbeelding van Peter van Straaten:
DSR blijft bij de buren de smerige leugen verkondigen dat ik de privacy van zijn gezinsleden op de korrel heb genomen. Ik zal nog één keer uitleggen hoe hij bij die onzin komt. In een overmoedige bui beloofde ik ooit een portret van DSR te schrijven. Dat stond mijnheer wel aan, streelde zijn ijdelheid. Toen dat portret op zich liet wachten werd DSR zeer vervelend. Hij begon me uit te dagen, waar blijft dat portret, je bent een charlatan etc. Om ervan af te zijn heb ik toen gezegd dat er in het portret wellicht ook privacy gevoelige zaken aan de orde konden komen. Dat schrikt hem wel af dacht ik maar puur het noemen van die mogelijkheid bracht DSR tot razernij.
Let wel, ik heb NOOIT ook maar IETS van DSR zijn privéleven onthult.
LikeGeliked door 1 persoon