Ik ben zwanger en heb daardoor niet alleen het reukvermogen van een herdershond maar ook last van misselijkheid. Vooral de geur van tosti’s, gekookte eieren en rubberlaarzen zorgt vanaf het prille begin voor acute ongemakken. Afgelopen weekend kwam daar opeens een onbekende geur bij. Snuivend liep ik rond: wat is toch die misselijkmakende industriële walm daar bij de keukentafel? Commissaris Rex wees de dader aan: het stapeltje NRC’s dat altijd op de tafelrand ligt.
Marieke ten Broeke
Een volstrekt oninteressante opsomming van ikjes wordt bewierookt. Aandoenlijks, hoe ze in deze bange tijden tegen elkaar aan schurken. Volgende week zoomen, als vlieg op de muur zou ik best wel eens een keertje mee willen luisteren.
Hij maakt indruk. Representatief voorkomen, past precies in het plaatje. Het gesprek heeft een mooie cadans van zenden en ontvangen. Na een onderhoudende dialoog van een klein uur pakt hij zijn spullen. Hij staat gedecideerd en vol zelfvertrouwen op, waarna ik niet anders kan dan volgen. Hij steekt zijn hand uit en ik schud hem gedwee. Hij zegt: „Dank je wel voor het prettige gesprek.” En: „Je hoort nog van mij.” Vertwijfeld blijf ik achter. Ík ben toch de werkgever die net een sollicitatiegesprek heeft gevoerd?
Ik, 78 jaar oud, zit met mijn kleindochter van 13 aan de keukentafel. We filosoferen over de toekomst.
Ze wil actrice worden, denkt ze, en ze wil ook wel kinderen, maar dan leuke, die gezellig zijn en gewoon alles opruimen en zo. Liefst één jongen en een meisjestweeling. Ze wil vooral in Amsterdam blijven wonen en dan een weekendhuis op Terschelling, want ze houdt ook erg van het buitenleven. Een boerderij met kippen en een schaap, dat lijkt haar ook wel wat.
Ze kijkt dromerig voor zich uit.
Dan vraagt ze opeens: „En jij, oma, wat zijn jouw plannen voor de toekomst?”
In het Noabor Energiecafé in mijn dorp, onder de rook van Deventer, adviseren vrijwilligers dorpsgenoten bij het verduurzamen van hun huis. Nu vooral: hoe af te komen van dat verfoeide Russische gas.
Voor mij is een bejaarde man aan de beurt. De vrijwilliger inventariseert eerst alle mogelijke verbruiksgegevens van zijn huishouden. Ten slotte vraagt hij: „En hoe kookt u?” De man: „Ik kook niet, dat doet mijn vrouw.” De vrijwilliger, met een beminnelijke glimlach: „Maar hoe kookt uw vrouw dan?” De man: „Verrukkelijk!”
Op Schiphol haastten we ons voor de trein naar Apeldoorn. We waren op tijd, maar zagen geen incheckpaaltjes. In de trein zochten we een conducteur op. Deze zei dat ze ons niet kon inchecken, maar een correctietarief van 50 euro zou geven. We bleven verbouwereerd achter. Was dat een eufemisme voor een boete?
We meldden ons bij de chatbot van de klantenservice: „Ik heb een correctietarief gekregen waar ik het niet mee eens ben.” Antwoord: „Als ik het goed begrijp heb je een vraag over je boete.”
Een zonnige maandagochtend in de supermarkt. Een man op leeftijd loopt met een boodschappenlijstje in de hand zoekend langs de schappen. Duidelijk op pad gestuurd. Hij gebruikt de tactiek die mijn vader altijd toepast in dit soort situaties en schiet de eerste de beste vakkenvuller aan.
„Weet u waar de soepballetjes in blik liggen?” De vriendelijke vakkenvuller: „Sorry, my Dutch isn’t too good, could you maybe ask in English?” De oude man: „O yes sir, no problem: where can I find the soepballetjes in blik?”
Nienke Schalij
Laat ik maar weer eens een buurtjes-update geven:
• Bas plaatst heel hypocriet zonder bronvermelding een foto van een blikje soepballetjes bij bovenstaand ikje.
• De zoomsessie is blijkbaar afgezegd (of was ontzettend saai want vooralsnog geen verslag).
• DSR heeft al een paar dagen niet gereageerd. Gezien zijn laatste clichématige reactie “Amsterdam dus als hoofdresidentie en de regio voor het vermaak….-zucht-” meer dan terecht.
Verder echt niets vermeldenswaardig te vertellen over onze lieve buurtjes. Het is een saaie bedoening daar. Bas zal dat magere gebeuren maandag in zijn intro weer gigantisch opkloppen en er de nodige complimenten voor krijgen.
Ondertussen kunnen wij ons beter afvragen hoe we de Oekraïners door de winter te helpen.
heerrozenwater 
rEX
Ik ben zwanger en heb daardoor niet alleen het reukvermogen van een herdershond maar ook last van misselijkheid. Vooral de geur van tosti’s, gekookte eieren en rubberlaarzen zorgt vanaf het prille begin voor acute ongemakken. Afgelopen weekend kwam daar opeens een onbekende geur bij. Snuivend liep ik rond: wat is toch die misselijkmakende industriële walm daar bij de keukentafel? Commissaris Rex wees de dader aan: het stapeltje NRC’s dat altijd op de tafelrand ligt.
Marieke ten Broeke
Een volstrekt oninteressante opsomming van ikjes wordt bewierookt. Aandoenlijks, hoe ze in deze bange tijden tegen elkaar aan schurken. Volgende week zoomen, als vlieg op de muur zou ik best wel eens een keertje mee willen luisteren.
LikeLike
Eigenaardig…
LikeLike
Een misselijkmakende industriële geur walmt uit een stapeltje NRC’s. Wat een antireclame voor je eigen blad!
LikeLike
En dat de NRC het ook plaatste!
LikeGeliked door 1 persoon
Zelfvertrouwen
Hij maakt indruk. Representatief voorkomen, past precies in het plaatje. Het gesprek heeft een mooie cadans van zenden en ontvangen. Na een onderhoudende dialoog van een klein uur pakt hij zijn spullen. Hij staat gedecideerd en vol zelfvertrouwen op, waarna ik niet anders kan dan volgen. Hij steekt zijn hand uit en ik schud hem gedwee. Hij zegt: „Dank je wel voor het prettige gesprek.” En: „Je hoort nog van mij.” Vertwijfeld blijf ik achter. Ík ben toch de werkgever die net een sollicitatiegesprek heeft gevoerd?
Ilse van Leeuwen
LikeGeliked door 1 persoon
Hij maakte kennelijk nogal indruk. 😜
LikeLike
De toekomst
Ik, 78 jaar oud, zit met mijn kleindochter van 13 aan de keukentafel. We filosoferen over de toekomst.
Ze wil actrice worden, denkt ze, en ze wil ook wel kinderen, maar dan leuke, die gezellig zijn en gewoon alles opruimen en zo. Liefst één jongen en een meisjestweeling. Ze wil vooral in Amsterdam blijven wonen en dan een weekendhuis op Terschelling, want ze houdt ook erg van het buitenleven. Een boerderij met kippen en een schaap, dat lijkt haar ook wel wat.
Ze kijkt dromerig voor zich uit.
Dan vraagt ze opeens: „En jij, oma, wat zijn jouw plannen voor de toekomst?”
Marjolein Hogewind-Laffrée
LikeLike
Benieuwd naar Marjoleins reactie.
LikeLike
Wie weet heeft Marjolein nog wel 24 jaar voor de boeg zoals mijn moeder!
LikeGeliked door 1 persoon
Ja, zou kunnen. Marjolein was wel behoorlijk verrast. 😉
LikeLike
Energievretend
In het Noabor Energiecafé in mijn dorp, onder de rook van Deventer, adviseren vrijwilligers dorpsgenoten bij het verduurzamen van hun huis. Nu vooral: hoe af te komen van dat verfoeide Russische gas.
Voor mij is een bejaarde man aan de beurt. De vrijwilliger inventariseert eerst alle mogelijke verbruiksgegevens van zijn huishouden. Ten slotte vraagt hij: „En hoe kookt u?” De man: „Ik kook niet, dat doet mijn vrouw.” De vrijwilliger, met een beminnelijke glimlach: „Maar hoe kookt uw vrouw dan?” De man: „Verrukkelijk!”
Piet van der Klis
LikeGeliked door 2 people
Correctietarief
Op Schiphol haastten we ons voor de trein naar Apeldoorn. We waren op tijd, maar zagen geen incheckpaaltjes. In de trein zochten we een conducteur op. Deze zei dat ze ons niet kon inchecken, maar een correctietarief van 50 euro zou geven. We bleven verbouwereerd achter. Was dat een eufemisme voor een boete?
We meldden ons bij de chatbot van de klantenservice: „Ik heb een correctietarief gekregen waar ik het niet mee eens ben.” Antwoord: „Als ik het goed begrijp heb je een vraag over je boete.”
Menno de Jong en Ming Xin
LikeLike
Vakkenvuller
Een zonnige maandagochtend in de supermarkt. Een man op leeftijd loopt met een boodschappenlijstje in de hand zoekend langs de schappen. Duidelijk op pad gestuurd. Hij gebruikt de tactiek die mijn vader altijd toepast in dit soort situaties en schiet de eerste de beste vakkenvuller aan.
„Weet u waar de soepballetjes in blik liggen?” De vriendelijke vakkenvuller: „Sorry, my Dutch isn’t too good, could you maybe ask in English?” De oude man: „O yes sir, no problem: where can I find the soepballetjes in blik?”
Nienke Schalij
Laat ik maar weer eens een buurtjes-update geven:
• Bas plaatst heel hypocriet zonder bronvermelding een foto van een blikje soepballetjes bij bovenstaand ikje.
• De zoomsessie is blijkbaar afgezegd (of was ontzettend saai want vooralsnog geen verslag).
• DSR heeft al een paar dagen niet gereageerd. Gezien zijn laatste clichématige reactie “Amsterdam dus als hoofdresidentie en de regio voor het vermaak….-zucht-” meer dan terecht.
Verder echt niets vermeldenswaardig te vertellen over onze lieve buurtjes. Het is een saaie bedoening daar. Bas zal dat magere gebeuren maandag in zijn intro weer gigantisch opkloppen en er de nodige complimenten voor krijgen.
Ondertussen kunnen wij ons beter afvragen hoe we de Oekraïners door de winter te helpen.
LikeLike
Ben benieuwd naar het antwoord.
LikeLike