Ik lunch met een vriendin die ik al een tijdje niet meer heb gezien. We kletsen over alles. Mijn vriendin werkt in de ouderenzorg, ik ben rijksambtenaar. „Ik weet het niet, hoor,” zeg ik, „zoveel nieuwe jonge collega’s die ik door de coronaperiode en het hybride werken nooit heb gezien, en daarbij: ik ben in hun ogen stokoud. Als ze me in het echt zien, zijn ze vast niet heel blij.” Mijn vriendin lacht: „Dat heb ik gelukkig niet, ik hoor bij elke nieuwe dienst: wat heerlijk dat je er weer bent.” Ze kijkt me vrolijk aan: „Ze zijn dan wel dement, hè.”
Cecile Raat
Meanwhile with the neighbors
Het ultralange intro heb ik niet gelezen maar ik zag in het voorbijgaan nog wel deze bewering van Bas:
En het bereik van het blog blijkt tegen de 1 miljoen Nederlanders per maand te liggen.
Dat zou fantastisch zijn maar ik geloof er geen barst van. Similarweb, een betrouwbare ranking website, komt op minder dat 5000 bezoekers per maand voor basvanvuren.org. Daarmee staat Bas wereldwijd overigens op een mooie 15.042.178 plaats.
In juli stond Bas nog op plaats 4.921.393, Hij is dus de laatste maanden gigantisch gezakt, meer dan 10 miljoen plaatsen!
Een familielid was overleden. Ik moest zijn socialemedia-accounts uitschakelen, aangezien ik (15 jaar) in de familie het meest technisch ben. Wat scheelt was dat hij weinig sociale media gebruikte. Sterker nog, hij gebruikte alleen Facebook. Maar hij had niet één, niet twee, maar wel negen verschillende accounts. Ik dacht meteen aan vreemdgaan, maar op 83-jarige leeftijd? Een voor een schakelde ik elk account uit. Toen ik klaar was, vertelde ik het nieuws aan mijn vader. Hij barstte uit in lachen. „Ach jongen, hij ging helemaal niet vreemd. Hij was gewoon niet goed met al die schermpjes. Voor elk apparaat maakte hij een nieuw account aan!”
Joris Keizer
Meanwhile with the neighbors
Pawi: “Dus dat familielid had negen verschillende apparaten? Ook niet mis.”
Nee nee pawi, als je ergens inlogt ben je nog niet de eigenaar van het apparaat. Wat mij wél boeit: hoe komt snotneus Joris aan alle negen loginnamen (wachtwoord zal wel steeds hetzelfde zijn geweest)? Een zoekopdracht in Facebook?
Wijsneusje Bas, met een voor blogeigenaren grappige reactie: “Familie van Timmerark!”.
Ik kom ’s morgens in de badkamer en op het wastafelblad ligt een boekje met de titel Deze aarde verlaten (Cri Stellweg, 1975).
Enigszins verontrust – we zijn op leeftijd – vraag ik aan mijn vrouw waarom dat boekje daar ligt.
„Ooh”, zegt ze, „ik heb er vannacht een mug mee doodgeslagen.”
Matthé Treijtel
Meanwhile at the neighbors
Bij de buurtjes sputteren ze nog na hoe de 83-jarige aan negen Facebook accounts is gekomen. Ad Hok:
Het lijkt mij niet uitgesloten dat het “familielid” gewoon dementerend was, zich dus niet herinnerde dat hij al een Facebook account had, en daarom steeds een nieuwe aanmaakte.
Bas vindt dat de meest aannemelijke verklaring. Onzin natuurlijk, het is een niet uit te sluiten verklaring. Let wel, het 15-jarige wijsneusje kan ook nog eens flink hebben overdreven.
Facebook bestaat al ruim tien jaar in Nederland. In die jaren zal de oude man geregeld een nieuw apparaat hebben moeten aanschaffen. Dat kennen we toch allemaal? Als hij in die gevallen steeds nieuwe Facebook account aanmaakt (+ het inloggen op andermans systeem), levert dat snel meerdere Facebook accounts op.
• • • • •
Apiedapie begint overigens steeds schaamtelozer afbeeldingen te plaatsen bij de ikjes. Essentieel verschil, ik link naar bestaande afbeeldingen, Apie maakt screenshots van afbeeldingen en plaatst die op zijn server.
Mijn ruim veertig jaar oude naaimachine is zwaar. Ik besluit een nieuwe te kopen. Bij een bekende winkelketen bestel ik een ‘lichtgewicht’ naaimachine. Deze zal twee dagen later thuis worden bezorgd. Na vijf dagen bel ik de klantenservice om te vragen waar de machine blijft. Een vriendelijke mevrouw zegt dat-ie binnen 24 uur per fietskoerier wordt gebracht. Na weer een paar dagen wachten bel ik opnieuw. Wat blijkt: men is op zoek naar een sterke man voor de bezorging. Ik (vrouw, 65+) heb hem toen zelf maar met de fiets opgehaald.
Ellen Weiss
Basje, ons wijsneusje bij de buren: “Wat Ellen wellicht niet weet is dat een naaimachine zwaar moet zijn. Lichte machines gaan bewegen als je met een zware stof bezig bent.“
Vorige week zaterdag was ik met een gast in het pierementenmuseum in Utrecht. Ik was wat grieperig en bleef op een grote poef zitten terwijl mijn gast meeging met de tour en verder rondkeek. Ik was zo moe dat ik even op mijn rug ging liggen toen er bijna niemand meer in die ruimte was. Een bezoeker kwam naar me toe, keek even zorgvuldig en vroeg toen: „Bent u vastgelijmd?”
Blijf als je grieperig bent liever thuis, ga in elk geval níet onnodig publieke ruimtes bezoeken. Geef virussen in kippenhok Nederland geen kans zich te verspreiden. Kippen kun je ruimen, mensen niet!
Meanwhile at the neighbors
De vrijpostige serverveerster echoot daar nog door. Het is uiteraard Ad Hok die met een rake observatie uit zijn mondaine bestaan, puntig en fraai geformuleerd, de discussie bij de buren aan de gang weet te houden:
Hiero leven serveersters (m/v) van de tips. Ze kijken dus wel uit met het maken van zulke opmerkingen.
Bas, opgelucht dat hij door Ad gesteund wordt: “Dat bedoel ik!“. DSR (bestempelt Bas ook al als wijsneuzig, zou hij hier meelezen?) haakt in met:
Leven van de fooien….Amerikaanse toestanden heet dat. Hier is dat afgeschaft maar onze feodale APD ziet er wel wat in.
Vervolgens ruziën de twee heren voorspelbaar door en het is bekend, DSR wil dan altijd het laatste woord hebben. Bas bindt uiteindelijk in, bevreesd met een stierlijk vervelend twistgesprek bezoekers weg te jagen.
Maar goed, Bas van Vuren heeft dus liever een fake smile. Ieder zijn meug.
Ik wil nog wel míjn duit in het fooienpotje doen. In Japan, Ad Hok zal erover mee kunnen praten, knipmessen ze in de bediening als robots, elke menselijkheid is er uitgetraind. Hiero in Amsterdam geven we de voorkeur aan echte mensen. En, kan ik u uit ervaring mededelen, de bediening blijft vriendelijk en menselijk ook als je géén fooi geeft.
Wat me wel stoort, hiero in Amsterdam, dat je bij binnenkomst van een etablissement niet wordt opgemerkt. Daar moet nog aan gewerkt worden.
heerrozenwater 
Vrolijk
Ik lunch met een vriendin die ik al een tijdje niet meer heb gezien. We kletsen over alles. Mijn vriendin werkt in de ouderenzorg, ik ben rijksambtenaar. „Ik weet het niet, hoor,” zeg ik, „zoveel nieuwe jonge collega’s die ik door de coronaperiode en het hybride werken nooit heb gezien, en daarbij: ik ben in hun ogen stokoud. Als ze me in het echt zien, zijn ze vast niet heel blij.” Mijn vriendin lacht: „Dat heb ik gelukkig niet, ik hoor bij elke nieuwe dienst: wat heerlijk dat je er weer bent.” Ze kijkt me vrolijk aan: „Ze zijn dan wel dement, hè.”
Cecile Raat
Meanwhile with the neighbors
Het ultralange intro heb ik niet gelezen maar ik zag in het voorbijgaan nog wel deze bewering van Bas:
Dat zou fantastisch zijn maar ik geloof er geen barst van. Similarweb, een betrouwbare ranking website, komt op minder dat 5000 bezoekers per maand voor basvanvuren.org. Daarmee staat Bas wereldwijd overigens op een mooie 15.042.178 plaats.
In juli stond Bas nog op plaats 4.921.393, Hij is dus de laatste maanden gigantisch gezakt, meer dan 10 miljoen plaatsen!
LikeLike
Dan moet Cecile zich maar beperken tot demente collega’s. 😜
LikeGeliked door 1 persoon
Vreemdgaan
Een familielid was overleden. Ik moest zijn socialemedia-accounts uitschakelen, aangezien ik (15 jaar) in de familie het meest technisch ben. Wat scheelt was dat hij weinig sociale media gebruikte. Sterker nog, hij gebruikte alleen Facebook. Maar hij had niet één, niet twee, maar wel negen verschillende accounts. Ik dacht meteen aan vreemdgaan, maar op 83-jarige leeftijd? Een voor een schakelde ik elk account uit. Toen ik klaar was, vertelde ik het nieuws aan mijn vader. Hij barstte uit in lachen. „Ach jongen, hij ging helemaal niet vreemd. Hij was gewoon niet goed met al die schermpjes. Voor elk apparaat maakte hij een nieuw account aan!”
Joris Keizer
Meanwhile with the neighbors
Pawi: “Dus dat familielid had negen verschillende apparaten? Ook niet mis.”
Nee nee pawi, als je ergens inlogt ben je nog niet de eigenaar van het apparaat. Wat mij wél boeit: hoe komt snotneus Joris aan alle negen loginnamen (wachtwoord zal wel steeds hetzelfde zijn geweest)? Een zoekopdracht in Facebook?
Wijsneusje Bas, met een voor blogeigenaren grappige reactie: “Familie van Timmerark!”.
LikeLike
Verlaten
Ik kom ’s morgens in de badkamer en op het wastafelblad ligt een boekje met de titel Deze aarde verlaten (Cri Stellweg, 1975).
Enigszins verontrust – we zijn op leeftijd – vraag ik aan mijn vrouw waarom dat boekje daar ligt.
„Ooh”, zegt ze, „ik heb er vannacht een mug mee doodgeslagen.”
Matthé Treijtel
Meanwhile at the neighbors
Bij de buurtjes sputteren ze nog na hoe de 83-jarige aan negen Facebook accounts is gekomen. Ad Hok:
Bas vindt dat de meest aannemelijke verklaring. Onzin natuurlijk, het is een niet uit te sluiten verklaring. Let wel, het 15-jarige wijsneusje kan ook nog eens flink hebben overdreven.
Facebook bestaat al ruim tien jaar in Nederland. In die jaren zal de oude man geregeld een nieuw apparaat hebben moeten aanschaffen. Dat kennen we toch allemaal? Als hij in die gevallen steeds nieuwe Facebook account aanmaakt (+ het inloggen op andermans systeem), levert dat snel meerdere Facebook accounts op.
• • • • •
Apiedapie begint overigens steeds schaamtelozer afbeeldingen te plaatsen bij de ikjes. Essentieel verschil, ik link naar bestaande afbeeldingen, Apie maakt screenshots van afbeeldingen en plaatst die op zijn server.
Apie schendt daarmee copyright rechten:
https://apiedapie.files.wordpress.com/2022/11/screenshot-2022-11-02-08.49.07
Zal ik hem maar eens rapporteren?
LikeGeliked door 2 people
Lichtgewicht
Mijn ruim veertig jaar oude naaimachine is zwaar. Ik besluit een nieuwe te kopen. Bij een bekende winkelketen bestel ik een ‘lichtgewicht’ naaimachine. Deze zal twee dagen later thuis worden bezorgd. Na vijf dagen bel ik de klantenservice om te vragen waar de machine blijft. Een vriendelijke mevrouw zegt dat-ie binnen 24 uur per fietskoerier wordt gebracht. Na weer een paar dagen wachten bel ik opnieuw. Wat blijkt: men is op zoek naar een sterke man voor de bezorging. Ik (vrouw, 65+) heb hem toen zelf maar met de fiets opgehaald.
Ellen Weiss
Basje, ons wijsneusje bij de buren: “Wat Ellen wellicht niet weet is dat een naaimachine zwaar moet zijn. Lichte machines gaan bewegen als je met een zware stof bezig bent.“
LikeGeliked door 1 persoon
Smaak
„Heeft het u gesmaakt?”, vroeg het vlotte meisje van het wegrestaurant routineus terwijl ze de bakjes van het voorafje afruimde.
„Het smaakte naar niks”, floepte ik er iets te oprecht uit.
„Wat jammer voor u. Misschien straks even een coronatestje doen?”
Eric J. Duyvis
Het zeikertje (Bas) bij de buren:
Gelukkig kunnen pawi en Ilona de vrijpostige serveerster wél waarderen. Ilona: “Die komt er wel“.
LikeGeliked door 1 persoon
Poef
Vorige week zaterdag was ik met een gast in het pierementenmuseum in Utrecht. Ik was wat grieperig en bleef op een grote poef zitten terwijl mijn gast meeging met de tour en verder rondkeek. Ik was zo moe dat ik even op mijn rug ging liggen toen er bijna niemand meer in die ruimte was. Een bezoeker kwam naar me toe, keek even zorgvuldig en vroeg toen: „Bent u vastgelijmd?”
Miriam Fit
LikeLike
😆
LikeLike
Blijf als je grieperig bent liever thuis, ga in elk geval níet onnodig publieke ruimtes bezoeken. Geef virussen in kippenhok Nederland geen kans zich te verspreiden. Kippen kun je ruimen, mensen niet!
Meanwhile at the neighbors
De vrijpostige serverveerster echoot daar nog door. Het is uiteraard Ad Hok die met een rake observatie uit zijn mondaine bestaan, puntig en fraai geformuleerd, de discussie bij de buren aan de gang weet te houden:
Bas, opgelucht dat hij door Ad gesteund wordt: “Dat bedoel ik!“. DSR (bestempelt Bas ook al als wijsneuzig, zou hij hier meelezen?) haakt in met:
Vervolgens ruziën de twee heren voorspelbaar door en het is bekend, DSR wil dan altijd het laatste woord hebben. Bas bindt uiteindelijk in, bevreesd met een stierlijk vervelend twistgesprek bezoekers weg te jagen.
Maar goed, Bas van Vuren heeft dus liever een fake smile. Ieder zijn meug.
Ik wil nog wel míjn duit in het fooienpotje doen. In Japan, Ad Hok zal erover mee kunnen praten, knipmessen ze in de bediening als robots, elke menselijkheid is er uitgetraind. Hiero in Amsterdam geven we de voorkeur aan echte mensen. En, kan ik u uit ervaring mededelen, de bediening blijft vriendelijk en menselijk ook als je géén fooi geeft.
Wat me wel stoort, hiero in Amsterdam, dat je bij binnenkomst van een etablissement niet wordt opgemerkt. Daar moet nog aan gewerkt worden.
LikeLike
Ik ben nooit in Japan geweest.
LikeGeliked door 1 persoon