Een paar maanden geleden werd onze kat Floris voor het huis doodgereden. Het verdriet en de ontsteltenis waren groot in het gezin, vooral bij de kinderen. Aan het eind van die dag werd Floris achter op het land begraven met op zijn graf een plankje waar zijn naam, geboorte- en overlijdensdatum op vermeld stonden.
Een paar dagen geleden komt mijn zoontje binnen terwijl hij de spade achter zich aan sleept.
„Kom”, zei hij. „We gaan Floris opgraven. Hij is nu lang genoeg dood geweest.”
Bert Steenvoort
Bas in zijn wekelijkse intro:
De alwetende Indra spotte trouwens dat mijn autocorrect “geintegreerd” had gemaakt van “geintrigeerd”, waarvoor dank.
Na 1 februari moeten we, mijn vriend en collega Heer Rozenwater en ik, het weer zonder haar gewaardeerde gezelschap stellen. Want ja, de plicht roept en op degenen die daar gehoor aan geven is Nederland gebouwd.
Ik hoop dat Indra toch nog, heel zo nu en dan, van zich laat horen. Hoe zijn de eerste volledige werkdagen verlopen? Ontiegelijk zwaar vrees ik.
Twee 6 VWO-ers installeren zich in het lokaal vlak voordat de Cito Kijk- en luistertoets Frans begint.
Leerling 1: „Ben je er klaar voor?”
Leerling 2: „Ja man, ik heb gisteren de hele avond naar Jacques Brel geluisterd.”
Mijke Pelgrim
Bas over zijn wekelijkse intro:
Qua lengte van het intro: ik weet het ook niet, ik doe het er niet om. Ik begin gewoon te schrijven en stop als ik klaar ben. Keileuk vind ik het nog altijd!
Ja, je hebt dat soort mensen. Die zijn helemaal verzot op hun eigen plasje en poepje. Mooie eigenschap is dat.
Voordat we een goede vriendin in Essen gingen bezoeken, zou ik een Krustenbrot kopen. Tegenover een filiaal van een keten ontdekte ik een kleinere winkel met op de gevel: Die zweite Liebe. Een ambachtelijke bakker? Het bleek om brood van de vorige dag te gaan. Ik biechtte mijn inkoop op bij mijn vrouw. Zij vertelde onze vriendin hoe ik me door een tweede liefde had laten misleiden. De vriendin leek opgelucht: het ging niet over haar relatie met mij. Het brood was bekömmlich: precies zoals mij was verteld.
Joan Hemels
“Mijn grote angst is dat ik hier als enige overblijf en commentaar lever op de blogmanager van de buren die dáár als enige is overgebleven.”
Bas:
Intussen heeft Heer Rozenwater de rol van standaardafzeiker moeiteloos overgenomen. Schrijf ik hier dat ik het schrijven van het wekelijkse stukje zo leuk vind, maakt hij ervan dat mensen als ik “helemaal verzot (zijn) op hun eigen plasje en poepje.”
Echt hoor, waar heb dat nou voor nodig? Nare personen vind ik dat, die het plezier, geluk, van andere mensen kennelijk misgunnen, af moeten kraken. Nooit begrepen waarom ze dat doen. Jaloezie? Negatieve opvoeding? In feite exact hetzelfde als wat DSR altijd deed. Het enige verschil: het gebeurt niet hier op de site, ik hoef er niet tegenaan te kijken, iets van vinden, ik zoek het zelf op.
Kun je ook eens iets aangenaams zeggen, Rozenwater, of moet je jezelf daar teveel geweld voor aandoen?
Bas heeft blijkbaar nog steeds niet begrepen dat het wraak is voor al het leed dat hij míj heeft aangedaan.
Het is ongepast maar ik moet nu toch even denken aan de talibanstrijder die in Onze man bij de Taliban stralend vertelt met hoeveel genoegen hij Amerikanen en hun tanks heeft opgeblazen.
Heer Rozenwater vergelijken met DSR, How dare you!
Je plasje en poepje ergens overheen doen wat schattig gezegd. Dat is geen kritiek, een beeldspraak.
Wel is de Heer Rozenwater in het diepste gekrenkt door deze Bas, die hem ooit van leugens betichtte en nu probeert weer vriendjes te worden.
Dat kan heel lang duren en B moet dus stil zitten als hij geschoren wordt.
„Weet je hoe lang ik met één fles Rooibos-shampoo doe?” We zitten te eten met mijn vader. Mijn vrouw gokt op een jaar. Niet gek, want het meeste haar heeft zijn 86-jarige hoofd inmiddels allang verlaten. „Vijf jaar”, zegt hij vol trots. En hij vertelt dat hij vandaag nieuwe shampoo gekocht heeft omdat de oude op was. „Hoeveel flessen denk je dat ik heb gekocht?” Een vraag met een diepere betekenis. Tactisch haal ik mijn schouders op. „Twee”, zegt hij met een twinkeling in zijn ogen. „Daarmee moet ik het redden.”
Matthijs van Waveren
Bas moet weer teruggrijpen naar (ex-)reageerders (hoe zou het gaan met Ad?):
Het meest bizarre aan dit ikje, qua thema niet origineel (Ad Hok, wie kent hem nog, zou binnen vijf minuten een soortgelijk ikje uit het archief kunnen opdiepen) is de kop: “Het redden”. Het?
Twinkelingen in ogen wekken bij mij altijd een lichte weerzin op. Geen idee waarom, misschien heeft Luvienna een verklaring?
Ik zag gisteren de dokter die mijn operatie had uitgevoerd. Mijn herstel verloopt nog steeds geheel volgens plan, en de dokter verwacht dat ik binnenkort al mijn activiteiten weer op zal kunnen pakken.
Geweldig nieuws Ad. Bijzonder fraai ook hoe je steeds zonder enig favoritisme beide blogs van je herstel op de hoogte brengt.
De buurman moet helaas wel van een minimaal tikfoutje gebruik maken om zichzelf te lauweren (wat hengelt die man toch altijd naar complimentjes):
Geruisloos corrigeren… mijn hemel, kun je er nog meer ruchtbaarheid aan geven?
Ik vraag me nog af, heeft Ad een copy-paste gedaan? Daar lijkt het niet op, hier spreekt hij in de eerste persoon, bij de buren, een beetje ingewikkeld, in de derde persoon:
Zijn herstel verloopt nog steeds geheel volgens plan, en de dokter verwacht dat hij (Ad, dus) binnenkort al zijn activiteiten weer op zal kunnen pakken.
Op een vrijdagmiddag word ik op mijn fiets links en rechts ingehaald door scholieren op snelle elektrische fietsen. Even verderop zie ik ze vlak voor de rotonde op het fietspad op een rijtje stilstaan, waarmee ze de doorgang blokkeren. Ik ben verbaasd omdat ze gewoon voorrang hebben op de rotonde en ze eerder zoveel haast hadden. Dus ik fiets ze via het gras voorbij. Ik schiet de rotonde op en kan nog net voorkomen dat ik dwars door een rouwstoet heen rijd.
Met ons vaste clubje rapen we zwerfvuil op een parkeerterrein. We plukken wietzakjes van het asfalt, veel plastics, steeds meer peuken en sigarettendoosjes, geen lachgaspatronen meer. Terwijl de anderen verderop bezig zijn, verzamel ik lege bierblikjes in een uithoek waar openlijk wordt gedeald. Een haveloze man komt op me af, in z’n hand een volgepropte plastic tas en een halflege rumfles. Hij gaat pal voor me staan, kijkt me woest aan. Ik deins terug, maar hij geeft me een klap op m’n schouder en gromt: „Goed bezig!”
Magriet Hunfeld
Bij de buren stroomt Timmerark weer eens leeg. Bas noemt het allemaal kletskoek maar is wel zeer verguld dat Timmie zijn blog verkiest boven dit blog.
Elk complimentje, ook al komt het van de grootste malloot, wordt door Bas gekoesterd.
Schoot ik toch even in de lach:
Mooi wel dat Ad bij de buren de simpele ik-vorm gebruikt en hier de wat meer literaire hij-vorm (derde persoon) met een kwinkslag voor doordenkers. Die verwacht hij kennelijk – en ik denk terecht – bij de buren niet aan te treffen.
Mocht u nog op zoek gaan naar die kwinkslag, stop met zoeken want Ad heeft geen kwinkslag gemaakt. Die heeft wel wat anders aan zijn hoofd na een zware knieoperatie.
Bas over het ikje:
In deze anekdote krijgen we en passant ook nog eens informatie over de samenstelling van het afval door de jaren heen. Geen lachgaspatronen meer dus en steeds meer peuken. Leidt natuurlijk af van de pointe, dus moet je in een ikje niet doen. Hoe vaak moet ik het nog zeggen?
Dat tweede “dus” moet natuurlijk “dat” zijn (had Bas mij ooit, in het verre verleden, de gevraagde administratie-rechten gegeven dan zou ik het geruisloos voor hem hebben gecorrigeerd). “Dus” moet je zoveel mogelijk vermijden en zeker niet twee keer achter elkaar gebruiken, dat weet iedere rechtgeaarde schrijver.
Ook wij (ik zit in een maandelijks schoonmaakploegje) hebben al maanden geen lachgaspatroon meer opgeruimd. Heeft de jeugd de waarschuwingen tegen het gebruik van lachgas ter harte genomen?
Een leger bestaan dan bij een maandelijks schoonmaakploegje in Amstelveen horen kan ik mij niet voorstellen. Nou, een spin-off van een spin-off blogje tussendoor runnen maakt het motto: ‘euthanasie is een mooie verworvenheid maar dan moet het wel geruisloos en snel gebeuren’ iedere dag bleker en nuttelozer worden.
heerrozenwater 
Floris
Een paar maanden geleden werd onze kat Floris voor het huis doodgereden. Het verdriet en de ontsteltenis waren groot in het gezin, vooral bij de kinderen. Aan het eind van die dag werd Floris achter op het land begraven met op zijn graf een plankje waar zijn naam, geboorte- en overlijdensdatum op vermeld stonden.
Een paar dagen geleden komt mijn zoontje binnen terwijl hij de spade achter zich aan sleept.
„Kom”, zei hij. „We gaan Floris opgraven. Hij is nu lang genoeg dood geweest.”
Bert Steenvoort
Bas in zijn wekelijkse intro:
Ik hoop dat Indra toch nog, heel zo nu en dan, van zich laat horen. Hoe zijn de eerste volledige werkdagen verlopen? Ontiegelijk zwaar vrees ik.
LikeGeliked door 1 persoon
Ik hoop ook dat je je zo nu en dan van je laat horen als het kan, Indra!
LikeGeliked door 1 persoon
Feeling loved, we kunnen je niet missen! Dat moet je toch goed doen Indra! We wachten het af en scharrelen hier rustig door.
LikeGeliked door 2 people
Klaar
Twee 6 VWO-ers installeren zich in het lokaal vlak voordat de Cito Kijk- en luistertoets Frans begint.
Leerling 1: „Ben je er klaar voor?”
Leerling 2: „Ja man, ik heb gisteren de hele avond naar Jacques Brel geluisterd.”
Mijke Pelgrim
Bas over zijn wekelijkse intro:
Ja, je hebt dat soort mensen. Die zijn helemaal verzot op hun eigen plasje en poepje. Mooie eigenschap is dat.
LikeLike
Brood
Voordat we een goede vriendin in Essen gingen bezoeken, zou ik een Krustenbrot kopen. Tegenover een filiaal van een keten ontdekte ik een kleinere winkel met op de gevel: Die zweite Liebe. Een ambachtelijke bakker? Het bleek om brood van de vorige dag te gaan. Ik biechtte mijn inkoop op bij mijn vrouw. Zij vertelde onze vriendin hoe ik me door een tweede liefde had laten misleiden. De vriendin leek opgelucht: het ging niet over haar relatie met mij. Het brood was bekömmlich: precies zoals mij was verteld.
Joan Hemels
“Mijn grote angst is dat ik hier als enige overblijf en commentaar lever op de blogmanager van de buren die dáár als enige is overgebleven.”
Bas:
Bas heeft blijkbaar nog steeds niet begrepen dat het wraak is voor al het leed dat hij míj heeft aangedaan.
Het is ongepast maar ik moet nu toch even denken aan de talibanstrijder die in Onze man bij de Taliban stralend vertelt met hoeveel genoegen hij Amerikanen en hun tanks heeft opgeblazen.
LikeLike
Ikje: meh
LikeLike
Heer Rozenwater vergelijken met DSR, How dare you!
Je plasje en poepje ergens overheen doen wat schattig gezegd. Dat is geen kritiek, een beeldspraak.
Wel is de Heer Rozenwater in het diepste gekrenkt door deze Bas, die hem ooit van leugens betichtte en nu probeert weer vriendjes te worden.
Dat kan heel lang duren en B moet dus stil zitten als hij geschoren wordt.
LikeGeliked door 2 people
Het redden
„Weet je hoe lang ik met één fles Rooibos-shampoo doe?” We zitten te eten met mijn vader. Mijn vrouw gokt op een jaar. Niet gek, want het meeste haar heeft zijn 86-jarige hoofd inmiddels allang verlaten. „Vijf jaar”, zegt hij vol trots. En hij vertelt dat hij vandaag nieuwe shampoo gekocht heeft omdat de oude op was. „Hoeveel flessen denk je dat ik heb gekocht?” Een vraag met een diepere betekenis. Tactisch haal ik mijn schouders op. „Twee”, zegt hij met een twinkeling in zijn ogen. „Daarmee moet ik het redden.”
Matthijs van Waveren
Bas moet weer teruggrijpen naar (ex-)reageerders (hoe zou het gaan met Ad?):
Twinkelingen in ogen wekken bij mij altijd een lichte weerzin op. Geen idee waarom, misschien heeft Luvienna een verklaring?
LikeLike
Ik denk dat pa daarmee bedoelt dat hij nog 10 jaar te leven – en haar wassen – heeft. Geen geweldig Ikje.
LikeLike
Dat is wel zeker.
Er wonen nu 88 mensen (het leeuwendeel vrouwen) 105 jaar of ouder in Nederland. De kans dat papa 106 jaar oud wordt is minimaal.
LikeGeliked door 1 persoon
Ik zag gisteren de dokter die mijn operatie had uitgevoerd. Mijn herstel verloopt nog steeds geheel volgens plan, en de dokter verwacht dat ik binnenkort al mijn activiteiten weer op zal kunnen pakken.
LikeGeliked door 2 people
Fijn!
LikeLike
Geweldig nieuws Ad. Bijzonder fraai ook hoe je steeds zonder enig favoritisme beide blogs van je herstel op de hoogte brengt.
De buurman moet helaas wel van een minimaal tikfoutje gebruik maken om zichzelf te lauweren (wat hengelt die man toch altijd naar complimentjes):
Geruisloos corrigeren… mijn hemel, kun je er nog meer ruchtbaarheid aan geven?
Ik vraag me nog af, heeft Ad een copy-paste gedaan? Daar lijkt het niet op, hier spreekt hij in de eerste persoon, bij de buren, een beetje ingewikkeld, in de derde persoon:
LikeLike
Op de fiets
Op een vrijdagmiddag word ik op mijn fiets links en rechts ingehaald door scholieren op snelle elektrische fietsen. Even verderop zie ik ze vlak voor de rotonde op het fietspad op een rijtje stilstaan, waarmee ze de doorgang blokkeren. Ik ben verbaasd omdat ze gewoon voorrang hebben op de rotonde en ze eerder zoveel haast hadden. Dus ik fiets ze via het gras voorbij. Ik schiet de rotonde op en kan nog net voorkomen dat ik dwars door een rouwstoet heen rijd.
Frans de Jong
LikeLike
klap
Met ons vaste clubje rapen we zwerfvuil op een parkeerterrein. We plukken wietzakjes van het asfalt, veel plastics, steeds meer peuken en sigarettendoosjes, geen lachgaspatronen meer. Terwijl de anderen verderop bezig zijn, verzamel ik lege bierblikjes in een uithoek waar openlijk wordt gedeald. Een haveloze man komt op me af, in z’n hand een volgepropte plastic tas en een halflege rumfles. Hij gaat pal voor me staan, kijkt me woest aan. Ik deins terug, maar hij geeft me een klap op m’n schouder en gromt: „Goed bezig!”
Magriet Hunfeld
Bij de buren stroomt Timmerark weer eens leeg. Bas noemt het allemaal kletskoek maar is wel zeer verguld dat Timmie zijn blog verkiest boven dit blog.
Elk complimentje, ook al komt het van de grootste malloot, wordt door Bas gekoesterd.
Schoot ik toch even in de lach:
Mocht u nog op zoek gaan naar die kwinkslag, stop met zoeken want Ad heeft geen kwinkslag gemaakt. Die heeft wel wat anders aan zijn hoofd na een zware knieoperatie.
Bas over het ikje:
Dat tweede “dus” moet natuurlijk “dat” zijn (had Bas mij ooit, in het verre verleden, de gevraagde administratie-rechten gegeven dan zou ik het geruisloos voor hem hebben gecorrigeerd). “Dus” moet je zoveel mogelijk vermijden en zeker niet twee keer achter elkaar gebruiken, dat weet iedere rechtgeaarde schrijver.
Ook wij (ik zit in een maandelijks schoonmaakploegje) hebben al maanden geen lachgaspatroon meer opgeruimd. Heeft de jeugd de waarschuwingen tegen het gebruik van lachgas ter harte genomen?
LikeLike
Ook niet zo’n geweldig Ikje.
LikeLike
Een leger bestaan dan bij een maandelijks schoonmaakploegje in Amstelveen horen kan ik mij niet voorstellen. Nou, een spin-off van een spin-off blogje tussendoor runnen maakt het motto: ‘euthanasie is een mooie verworvenheid maar dan moet het wel geruisloos en snel gebeuren’ iedere dag bleker en nuttelozer worden.
LikeLike
Best een coherente en grappige reactie van Timmerark.
Hartelijk dank Timmertje!
LikeLike