Als getrouwd mens is het mijn guilty pleasure om weg te dromen bij het tv-programma First Dates. De wat ongemakkelijke zoektocht naar liefde blijkt niet alleen behouden aan jonge mensen. Als twee mensen van mijn eigen generatie hun eerste date moeiteloos doorkomen én ook nog besluiten om elkaar te blijven zien, denk ik bij mezelf; zie je wel, het is nooit te laat om het grote geluk te vinden. Mijn tienerdochter loopt achteloos langs en zegt: „Ach wat leuk, oudjes die het toch nog een keer aandurven.”
Audrey Verhagen
Bas ontkent Fluitje/De Ikjesman te zijn. Mijn complimenten aan Fluitje want hij/zij weet Bas uitstekend te imiteren.
In zijn intro gaat Bas door met het stalken van pawi:
ik heb werkelijk waar gehikt van het lachen, met tranen in de ogen van de pret, over een potsierlijke opmerking van voormeld persoon op het naburige blog.
Madam heeft het hoog in het literaire bolletje en overweegt na dit doorslaande succes nu een proeve van bekwaamheid voor een Literaire Uitgeverij. Als die haar niet al zelve ontdekt heeft. Grapje? Parodie? Nee, oordeel zelve: ze meent dit. Koddig.
De opmerking van pawi is inderdaad “potsierlijk” maar moet je daar dan echt zo hysterisch om lachen?
Bas over het ikje:
Qua First Dates: daar kijk ik ook naar, maar natuurlijk niet als guilty pleasure.
Bij de gekjes, afgezien van een buitengewoon platte reactie van lummel, nog niets vermeldenswaardigs. Het wachten is op DSR.
Nou, dat wachten wordt helaas niet beloond. DSR met een foutieve vervoeging en een tot op het bot afgekloven dertien in een dozijn beoordeling:
Op de plaats waar een Ik-je had kunnen staan klets de inzender de ruimte vol over wat ze op de televisie heeft gezien met een afgekluifde pointe tot besluit -zucht
Ik geef rondleidingen bij de tentoonstelling Rembrandt & tijdgenoten in de Hermitage. Met een groep Amsterdamse scholieren van een jaar of veertien sta ik voor een schilderij van Carel Fabritius: Hagar en de engel. Abraham heeft zijn bijvrouw Hagar en hun zoon Ismaël de woestijn in gestuurd en ze sterven bijna van dorst. Gelukkig komt er net op tijd een engel die Hagar op een waterput wijst. „Heb je enig idee wat hier aan de hand is?” vraag ik aan de groep. Een meisje antwoordt: „Die vrouw zit, denk ik, erg in de shit.”
Jan ter Heide
Bas plaatste bovenstaande afbeelding ook onder het ikje. Zonder de herkomst te vermelden. Fout bezig Basje!
DSR raakt niet uitgepraat en op dreef als De Schrift (De Schrift is in het Nieuwe Testament de naam van het Oude Testament) en zijn jeugd erbij gehaald kan worden:
Op de kleuterschool werd het ons voorgesteld dat Ismaël altijd z’n kleine broertje Izaak aan het pesten was. En dan is het natuurlijk logisch dat je op een bepaald moment wordt weggestuurd!
En in de vertelling zoals DSR ‘m hoorde kreeg ook Abraham een veeg uit de pan.
Jarenlang proberen een kind te krijgen, terwijl de jaren klimmen? Niet wanhopen, gewoon doordoen, met je eigen vrouw wel te verstaan!
En zeker niet twijfelen aan God’s woord en zelf geitenpaadjes zoeken. Het was allemaal van hogerhand beloofd, dus waar maak je je druk om.
Ik fietste rechtsaf onze stille straat in. Wij wonen zelf aan het eind. Twee huizen hebben nieuwe bewoners gekregen. Links op het trottoir liep een man. Ik herkende hem niet. Vast en zeker een van de nieuwkomers. Terwijl ik hem voorbij reed, groette ik hem vriendelijk: „Welkom in onze straat!” „Ik woon hier al tien jaar”, klonk het verbeten.
Ignace Schretlen
Bas:
Leuk toch?
Ja, dat “rechtsaf” stoort, heeft nul functie. Maar voor de rest helemaal goed opgeschreven.
Nee, dat “rechtsaf” stoort absoluut niet. Door het rechtsaf slaan komt er actie in het verhaaltje. Als je “rechtsaf” weglaat ligt er teveel nadruk op het noodzakelijke “stille” en dat zou de verkeerde verwachtingen oproepen.
Ongelooflijk dat ik een ervaren schrijver zoiets simpels moet uitleggen. – gezichtje met ogen die vertwijfeld omhoog kijken –
Leuk ikje overigens.
DSR weet Amsterdam, uiteraard met spelfouten, er weer met de haren bij te slepen:
Zeker ergens in een rustige, ommerrijke buurt te Amsterdam, waar de mensen lang elkaar leven.
Koningin Beatrix vierde Koninginnedag 1984 in Den Haag en Paul van Vliet zou op de avond ervoor in de Koninklijke Schouwburg een voorstelling geven. Die middag bezocht ik de Paleistuin en op een bankje met uitzicht op Paleis Noordeinde en de Koninklijke stallen zag ik Paul van Vliet zitten. Ik herkende hem meteen en besloot om hem te benaderen. Ik vroeg hem of hij een handtekening wilde geven en hij stemde toe. Toen ik hem bedankte, zei hij: “Geen probleem, maar als je me nog een keer stoort terwijl ik op een bankje zit, dan zal ik je persoonlijk in mijn volgende show belachelijk maken!” We moesten allebei lachen en gingen onze eigen weg.
Heer Rozenwater
Bij de gekjes zijn ze, afgezien van pawi, niet zo dol op Paul van Vliet:
Ad Hok:
Overigens heb ik wel even die sketch van Erik van Muiswinkel over de Chinese Paul van Vliet-imitatoren gegoogeld: schitterend! Bedankt voor de tip, DSR.
Hans Teeuwen doet ook een Paul van Vliet imitatie (pas op lieve pawi, de volgende videootjes zijn niet voor fijngevoelige zielen):
In je ijver om iedereen te citeren lees je nogal slordig. De sketch van Muiswinkel was schitterend, en aan het eind kreeg ook Herman van Veen even de aandacht. Niet opgemerkt zeker?
Zeer gevoelige liedjes , die van Paul, Herman, Toon en ook wel Rob. Om meteen het geluid uit te draaien of een andere zender te kiezen, zo voel ik dat.
Zijn jullie trouwens al klaar met ginnegappen op de achterbank? Jij en dat stalkertje?
Op weg naar mijn werk fiets ik langs verschillende bushokjes. In één ervan nodigt een grote poster me uit om toch vooral een gokje te wagen. Sinds een paar jaar worden we overspoeld door gokreclames. Gelukkig werkt de overheid aan wetgeving om hier paal en perk aan te stellen. Ik fiets door. In de volgende abri hangt een poster voor de aanstaande ‘Koningsdagtrekking’. Van de Staatsloterij.
Stephen op ’t Veld
Bij Bas en DSR grote ontsteltenis over het verscheiden van ettelijke bekende mensenkindertjes. Dat is onvermijdelijk als je in de buurt komt van je pensioen. Hoeveel jaar moeten de twee heren eigenlijk nog?
Pawi doet vaak ingewikkeld over ikjes maar vandaag een glashelder commentaar:
Zo, die kan Vadertje Staat in zijn zak steken!
Gelukkig biedt NRC kansen aan de kleinburger om ook eens zijn protest te laten horen.
Ik kon met Knop omgaan. Het cassettedeck: druk op PLAY en je hoort sja-la-la-la. De kleuren-tv: druk op AAN en Martin Brozius rent zich rot. Als puber begrijp ik de CD: druk op PLAY. Met één druk op Knop doet de wereld precies wat je wil. Vanaf de jaren 90 gaan Ik en Knop niet zo goed. Mijn scriptie verdwijnt als ik ENTER druk en opbakbroodjes worden beton omdat de magnetron 27 onbegrijpelijke Knoppen kent. Ik druk op het designer-logo van de kruimeldief, omdat ik denk dat-ie dan aan gaat. Kon ik maar gewoon de hoorn van de haak gooien.
Irmgard Tummers
Bas:
Tja, in gedachten zag ik als schrijfster van dit werkelijk bizar slecht stukje proza een gezellig oud besje met krulspelden in het haar en een te groot kunstgebit, lekker in de weer met thee en koekjes. (…)
Maar ik zie op LinkedIn dat Irmgard broodschrijfster is, bundels en podcasts publiceert en een hele rits culturele baantjes onderhoudt.
DSR:
De inzender heeft ‘m van de week kennelijk goed geraakt, waarbij het niet bij Oranjebitter is gebleken.
De gevolgen op de lange termijn moeten we nog afwachten, maar het Ik-je hierboven geeft weinig hoop op herstel.
Aan/uit knop vinden is toch niet zo moeilijk en te harde opbakbroodjes is een mooi leermomentje.
Iedereen is tegenwoordig aan de smartphone, zelfs DSR, dus lieve mensen zo ingewikkeld is het allemaal niet!
heerrozenwater 
Geluk
Als getrouwd mens is het mijn guilty pleasure om weg te dromen bij het tv-programma First Dates. De wat ongemakkelijke zoektocht naar liefde blijkt niet alleen behouden aan jonge mensen. Als twee mensen van mijn eigen generatie hun eerste date moeiteloos doorkomen én ook nog besluiten om elkaar te blijven zien, denk ik bij mezelf; zie je wel, het is nooit te laat om het grote geluk te vinden. Mijn tienerdochter loopt achteloos langs en zegt: „Ach wat leuk, oudjes die het toch nog een keer aandurven.”
Audrey Verhagen
Bas ontkent Fluitje/De Ikjesman te zijn. Mijn complimenten aan Fluitje want hij/zij weet Bas uitstekend te imiteren.
In zijn intro gaat Bas door met het stalken van pawi:
De opmerking van pawi is inderdaad “potsierlijk” maar moet je daar dan echt zo hysterisch om lachen?
Bas over het ikje:
Bij de gekjes, afgezien van een buitengewoon platte reactie van lummel, nog niets vermeldenswaardigs. Het wachten is op DSR.
Nou, dat wachten wordt helaas niet beloond. DSR met een foutieve vervoeging en een tot op het bot afgekloven dertien in een dozijn beoordeling:
LikeLike
Hagar
Ik geef rondleidingen bij de tentoonstelling Rembrandt & tijdgenoten in de Hermitage. Met een groep Amsterdamse scholieren van een jaar of veertien sta ik voor een schilderij van Carel Fabritius: Hagar en de engel. Abraham heeft zijn bijvrouw Hagar en hun zoon Ismaël de woestijn in gestuurd en ze sterven bijna van dorst. Gelukkig komt er net op tijd een engel die Hagar op een waterput wijst. „Heb je enig idee wat hier aan de hand is?” vraag ik aan de groep. Een meisje antwoordt: „Die vrouw zit, denk ik, erg in de shit.”
Jan ter Heide
Bas plaatste bovenstaande afbeelding ook onder het ikje. Zonder de herkomst te vermelden. Fout bezig Basje!
DSR raakt niet uitgepraat en op dreef als De Schrift (De Schrift is in het Nieuwe Testament de naam van het Oude Testament) en zijn jeugd erbij gehaald kan worden:
LikeLike
Nieuwkomers
Ik fietste rechtsaf onze stille straat in. Wij wonen zelf aan het eind. Twee huizen hebben nieuwe bewoners gekregen. Links op het trottoir liep een man. Ik herkende hem niet. Vast en zeker een van de nieuwkomers. Terwijl ik hem voorbij reed, groette ik hem vriendelijk: „Welkom in onze straat!” „Ik woon hier al tien jaar”, klonk het verbeten.
Ignace Schretlen
Bas:
Nee, dat “rechtsaf” stoort absoluut niet. Door het rechtsaf slaan komt er actie in het verhaaltje. Als je “rechtsaf” weglaat ligt er teveel nadruk op het noodzakelijke “stille” en dat zou de verkeerde verwachtingen oproepen.
Ongelooflijk dat ik een ervaren schrijver zoiets simpels moet uitleggen. – gezichtje met ogen die vertwijfeld omhoog kijken –
Leuk ikje overigens.
DSR weet Amsterdam, uiteraard met spelfouten, er weer met de haren bij te slepen:
LikeLike
Ikje Nieuwkomers: beetje geestig maar weinig.
LikeLike
Oranje Paultje
Koningin Beatrix vierde Koninginnedag 1984 in Den Haag en Paul van Vliet zou op de avond ervoor in de Koninklijke Schouwburg een voorstelling geven. Die middag bezocht ik de Paleistuin en op een bankje met uitzicht op Paleis Noordeinde en de Koninklijke stallen zag ik Paul van Vliet zitten. Ik herkende hem meteen en besloot om hem te benaderen. Ik vroeg hem of hij een handtekening wilde geven en hij stemde toe. Toen ik hem bedankte, zei hij: “Geen probleem, maar als je me nog een keer stoort terwijl ik op een bankje zit, dan zal ik je persoonlijk in mijn volgende show belachelijk maken!” We moesten allebei lachen en gingen onze eigen weg.
Heer Rozenwater
Bij de gekjes zijn ze, afgezien van pawi, niet zo dol op Paul van Vliet:
Ad Hok:
Hans Teeuwen doet ook een Paul van Vliet imitatie (pas op lieve pawi, de volgende videootjes zijn niet voor fijngevoelige zielen):
En dan nog Lucky TV:
LikeLike
In je ijver om iedereen te citeren lees je nogal slordig. De sketch van Muiswinkel was schitterend, en aan het eind kreeg ook Herman van Veen even de aandacht. Niet opgemerkt zeker?
Zeer gevoelige liedjes , die van Paul, Herman, Toon en ook wel Rob. Om meteen het geluid uit te draaien of een andere zender te kiezen, zo voel ik dat.
Zijn jullie trouwens al klaar met ginnegappen op de achterbank? Jij en dat stalkertje?
LikeLike
Zeker wel opgemerkt maar ik ga uiteraard hier niet álle gekjes citeren. Alleen die eruit springen.
Inderdaad, een uiterst irritant manneke, dat stalkertje. Wat ik me steeds afvraag, gaan jullie desondanks toch gezellig zoomen met elkaar?
LikeLike
Ikje Oranje Paultje: redelijk geestig.
LikeGeliked door 1 persoon
Met dank aan ChatGPT.
LikeLike
😆
LikeLike
Paal en perk
Op weg naar mijn werk fiets ik langs verschillende bushokjes. In één ervan nodigt een grote poster me uit om toch vooral een gokje te wagen. Sinds een paar jaar worden we overspoeld door gokreclames. Gelukkig werkt de overheid aan wetgeving om hier paal en perk aan te stellen. Ik fiets door. In de volgende abri hangt een poster voor de aanstaande ‘Koningsdagtrekking’. Van de Staatsloterij.
Stephen op ’t Veld
Bij Bas en DSR grote ontsteltenis over het verscheiden van ettelijke bekende mensenkindertjes. Dat is onvermijdelijk als je in de buurt komt van je pensioen. Hoeveel jaar moeten de twee heren eigenlijk nog?
Pawi doet vaak ingewikkeld over ikjes maar vandaag een glashelder commentaar:
LikeLike
Ikje Paal en perk: Tja…
LikeLike
Knop en ik
Ik kon met Knop omgaan. Het cassettedeck: druk op PLAY en je hoort sja-la-la-la. De kleuren-tv: druk op AAN en Martin Brozius rent zich rot. Als puber begrijp ik de CD: druk op PLAY. Met één druk op Knop doet de wereld precies wat je wil. Vanaf de jaren 90 gaan Ik en Knop niet zo goed. Mijn scriptie verdwijnt als ik ENTER druk en opbakbroodjes worden beton omdat de magnetron 27 onbegrijpelijke Knoppen kent. Ik druk op het designer-logo van de kruimeldief, omdat ik denk dat-ie dan aan gaat. Kon ik maar gewoon de hoorn van de haak gooien.
Irmgard Tummers
Bas:
DSR:
Aan/uit knop vinden is toch niet zo moeilijk en te harde opbakbroodjes is een mooi leermomentje.
Iedereen is tegenwoordig aan de smartphone, zelfs DSR, dus lieve mensen zo ingewikkeld is het allemaal niet!
LikeLike
Ikje Knop en ik: Arme Knop
LikeLike