Als stagiair zit ik op een rustige kantoormiddag te werken. Dan hoor ik vreemde geluiden op de gang. Daar tref ik een vrouw aan die naar adem hapt. Terwijl ik de Heimlich-greep doe, schieten alle volgende stappen door mijn hoofd: van 112 bellen tot reanimatie en beademing. Gelukkig heeft de Heimlich succes: een snoepje en veel slijm komen los. Wanneer ik daarna nog hoog in de adrenaline zit bij te komen, blijkt mevrouw zelf niet onder de indruk. Ze loopt binnen: „Hier, rolletje snoep, ik hoef ze niet meer.”
Flora Brok
Vooralsnog heeft alleen pawi, op haar eigen wijze, gereageerd:
Flora is een held. Jammer dat ze de clou een beetje naar publicatie heeft toegewerkt.
Lummel broedt natuurlijk op een woordspeling. Benieuwd waar hij mee aankomt.
DSR, expert in het vermijden van de ik-vorm:
Het stukje had kunnen profiteren van enige herschrijving om het gebruik van “ik” terug te brengen.
Vol bewondering voor al het groeien en bloeien om ons heen, bereiken mijn wandelmaatje en ik (beiden met pensioen) een dijkje bij een lange sloot. Op de dijk is een middelbare schoolklas in de weer met emmertjes, schepnetjes en naslagwerken. Iedereen is bezig. Het plezier straalt eraf. Niemand kijkt verveeld op zijn mobiel en er wordt voortdurend samengewerkt. Dit is zo’n moment waarop ik met heimwee terugkijk op mijn werkzame leven in het onderwijs.
Renée Bennik
Bas:
Oude knar ziet schoolklas met schepnetjes en denkt terug aan vroeger. En toen?
Arme DSR heeft het voor de zoveelste keer (in zestien jaar) niet zó zouteloos gegeten:
In zestien jaar Ik-jesbeschouwing is dit wel het meest gezapige stukje dat DSR onder ogen is gekomen.
Als het criterium is dat de ‘mondhoeken gaan krullen’ (-bleg-icoon-), dan wordt de Ik-jesredactie nu kennelijk bevolkt door een stel gepensioneerden in plaats van stagairs.
Ik zie Bas die zijn eigen verhaaltje promoot en daarbij zijn uiterste best doet om reacties los te weken:
Jaja, het begint een klassiekertje te worden. Ook nu, meer dan tien jaar later, nog veelvuldig gelezen. Ditmaal een zwerm vanuit Twitter. Welkom! Laat vinden, hier of via Twitter, wat je er van vindt. Wat is hier gebeurd? Wat ging er door je heen? Heb je zelf ook weleens zo’n enge ervaring gehad en … kun jij het navertellen?.
Tevergeefs want ondanks die dringende oproep reageert er, afgezien van trouwe Bertie, helemaal niemand.
Dan schrijft Bas ook nog:
Misschien maar eens tijd om dat ikjesgebeuren af te gaan ronden!
Lummel en DSR springen daar met veel leedvermaak op in. Hopen dat Bas het bijltje erbij neergooit.
DSR:
Een afscheidsintrootje kan. Stilletjes laten verglijden ook. Het is allemaal even prachtig.
En dan de hele bups met een strik d’r omheen naar het Meerteninstituut ten bate van de wetenschap!
Laat je door de gekjes niet kisten Bas. Gewoon lekker doorgaan, doen wij hier ook.
Ik kan voor u een kort persoonlijk verhaaltje schrijven met als thema “vroeger was alles beter”. Maar eerst wil ik u vertellen dat het gevoel dat vroeger alles beter was, een gevoel van alle tijden is en een psychologische verklaring heeft. In de hersenen zit een netwerk van kennis en gebeurtenissen die met elkaar in verbinding staan. Zo hebben we in ons geheugen een opslag van negatieve en positieve herinneringen.
Hier is het verhaaltje:
“Vroeger was alles beter”, zei mijn oma altijd. Ik vroeg haar waarom ze dat dacht. “Omdat we toen nog tijd hadden om te genieten van de kleine dingen in het leven”, antwoordde ze. “We hadden geen mobiele telefoons of computers om ons af te leiden. We hadden alleen elkaar en de natuur om ons heen.”
Ik dacht na over wat ze zei en besefte dat ze gelijk had. We leven in een wereld waarin we constant worden afgeleid door technologie en sociale media. We zijn zo druk bezig met ons werk en onze dagelijkse taken dat we vergeten te genieten van de kleine dingen in het leven.
Laten we daarom proberen om meer tijd vrij te maken voor de mensen om ons heen en voor onszelf. Laten we proberen om meer te genieten van de kleine dingen in het leven, zoals een mooie zonsondergang of een goed boek.”
„Ik hou van je.” „Hoe kan je dat nou zeggen? We kennen elkaar nauwelijks.” „Toch voel ik het zo.” „Hou je dan net zo van mij zoals je van patat houdt? Van bluesmuziek? Van lezen?” „Van dat alles word ik gelukkig.” „Oké. Dan hou ik ook van jou.”
Renata Beck
Bas doet iets wat ooit (in het bijzonder door Bas zelf) ten strengste werd afgekeurd (googlen op de naam van een inzender):
Oei, een korte Google leert me dat de schrijfster wellicht, je weet dat nooit echt zeker op het internet, de volwassen leeftijd heeft bereikt, een blij ei is, en een vrolijke KLM-stewardes met een eigen blog en oeuvre. Bijzonder wat er daar allemaal hoog in de lucht met je meevliegt.
DSR, met blijkbaar een feilloos geheugen voor alle ikjes die de afgelopen twintig jaar zijn ingezonden:
Totnutoe had de redactie de goede zin om ons het liefdesgemurmel, dat ongetwijfeld in grote getale wordt ingezonden, te besparen, maar daar denkt men nu kennelijk anders over.
Ik moet met mijn trouwe oude fiets naar de fietsenmaker. De vriendelijke monteur bekijkt hem en stelt vast: „Dit is een oudje, net als zijn baas.”
Hans Gorissen
Bas heeft stante pede een bloedhekel aan de vriendelijke monteur:
“Ja, er is iets mis met de rem, net als bij u”, siste ik terug.
Bij de gekjes probeert pawi zonder succes Ilona erbij te betrekken:
Een zeugma (als je een werkwoord verbindt met twee andere woorden, terwijl het bij beide woorden een andere functie vervult) is “ik hou van jou en van patat” dus níet. Dan zou „Dit is een oudje, net als zijn baas.” ook een zeugma zijn.
Maar belangrijker, hoe gaat het met Ilona. Met al die pollen in de lucht zal ze het zwaar hebben.
Lummel adviseer ik zijn vaste reageerders editorrechten te geven. Een foutje bij het plakken van een ikje is snel gemaakt.
De foto van de verroeste fiets heb ik overigens zelf gemaakt. Aan de Amstel, vlakbij Zorgvlied.
heerrozenwater 
Adrenaline
Als stagiair zit ik op een rustige kantoormiddag te werken. Dan hoor ik vreemde geluiden op de gang. Daar tref ik een vrouw aan die naar adem hapt. Terwijl ik de Heimlich-greep doe, schieten alle volgende stappen door mijn hoofd: van 112 bellen tot reanimatie en beademing. Gelukkig heeft de Heimlich succes: een snoepje en veel slijm komen los. Wanneer ik daarna nog hoog in de adrenaline zit bij te komen, blijkt mevrouw zelf niet onder de indruk. Ze loopt binnen: „Hier, rolletje snoep, ik hoef ze niet meer.”
Flora Brok
Vooralsnog heeft alleen pawi, op haar eigen wijze, gereageerd:
Lummel broedt natuurlijk op een woordspeling. Benieuwd waar hij mee aankomt.
DSR, expert in het vermijden van de ik-vorm:
LikeLike
Best een aardig Ikje.
LikeLike
Als bonus dan maar:
LikeLike
😆
LikeLike
Praten
Ik zit in de bus en iemand vraagt aan een man of hij naast hem zou mogen zitten. „Ja, als je maar niet met me gaat praten.”
Julian Eustatia
Bas denkt dat hij het beter kan:
DSR heeft het ikje niet goed begrepen maar met zijn toevoeging ben ik het roerend eens:
LikeLike
Ikje Praten: Mwah.
LikeLike
Schepnetjes
Vol bewondering voor al het groeien en bloeien om ons heen, bereiken mijn wandelmaatje en ik (beiden met pensioen) een dijkje bij een lange sloot. Op de dijk is een middelbare schoolklas in de weer met emmertjes, schepnetjes en naslagwerken. Iedereen is bezig. Het plezier straalt eraf. Niemand kijkt verveeld op zijn mobiel en er wordt voortdurend samengewerkt. Dit is zo’n moment waarop ik met heimwee terugkijk op mijn werkzame leven in het onderwijs.
Renée Bennik
Bas:
Arme DSR heeft het voor de zoveelste keer (in zestien jaar) niet zó zouteloos gegeten:
LikeLike
Ikje Schepnetjes: Daar zullen de visjes niet blij mee zijn.
LikeLike
Tja, vroeger was alles beter. Leuker, vooral. Maar dat weten we al langer.
LikeLike
Bij Bas wordt gezocht naar een nette manier om het ikjesgebeuren aldaar te beëindigen.
LikeLike
Ik zie Bas die zijn eigen verhaaltje promoot en daarbij zijn uiterste best doet om reacties los te weken:
Tevergeefs want ondanks die dringende oproep reageert er, afgezien van trouwe Bertie, helemaal niemand.
Dan schrijft Bas ook nog:
Lummel en DSR springen daar met veel leedvermaak op in. Hopen dat Bas het bijltje erbij neergooit.
DSR:
Laat je door de gekjes niet kisten Bas. Gewoon lekker doorgaan, doen wij hier ook.
LikeLike
ChatGPT:
Ik kan voor u een kort persoonlijk verhaaltje schrijven met als thema “vroeger was alles beter”. Maar eerst wil ik u vertellen dat het gevoel dat vroeger alles beter was, een gevoel van alle tijden is en een psychologische verklaring heeft. In de hersenen zit een netwerk van kennis en gebeurtenissen die met elkaar in verbinding staan. Zo hebben we in ons geheugen een opslag van negatieve en positieve herinneringen.
Hier is het verhaaltje:
“Vroeger was alles beter”, zei mijn oma altijd. Ik vroeg haar waarom ze dat dacht. “Omdat we toen nog tijd hadden om te genieten van de kleine dingen in het leven”, antwoordde ze. “We hadden geen mobiele telefoons of computers om ons af te leiden. We hadden alleen elkaar en de natuur om ons heen.”
Ik dacht na over wat ze zei en besefte dat ze gelijk had. We leven in een wereld waarin we constant worden afgeleid door technologie en sociale media. We zijn zo druk bezig met ons werk en onze dagelijkse taken dat we vergeten te genieten van de kleine dingen in het leven.
Laten we daarom proberen om meer tijd vrij te maken voor de mensen om ons heen en voor onszelf. Laten we proberen om meer te genieten van de kleine dingen in het leven, zoals een mooie zonsondergang of een goed boek.”
Ik hoop dat u dit verhaaltje leuk vindt!
LikeLike
Patat
„Ik hou van je.” „Hoe kan je dat nou zeggen? We kennen elkaar nauwelijks.” „Toch voel ik het zo.” „Hou je dan net zo van mij zoals je van patat houdt? Van bluesmuziek? Van lezen?” „Van dat alles word ik gelukkig.” „Oké. Dan hou ik ook van jou.”
Renata Beck
Bas doet iets wat ooit (in het bijzonder door Bas zelf) ten strengste werd afgekeurd (googlen op de naam van een inzender):
DSR, met blijkbaar een feilloos geheugen voor alle ikjes die de afgelopen twintig jaar zijn ingezonden:
LikeLike
Oudje
Ik moet met mijn trouwe oude fiets naar de fietsenmaker. De vriendelijke monteur bekijkt hem en stelt vast: „Dit is een oudje, net als zijn baas.”
Hans Gorissen
Bas heeft stante pede een bloedhekel aan de vriendelijke monteur:
Bij de gekjes probeert pawi zonder succes Ilona erbij te betrekken:
Een zeugma (als je een werkwoord verbindt met twee andere woorden, terwijl het bij beide woorden een andere functie vervult) is “ik hou van jou en van patat” dus níet. Dan zou „Dit is een oudje, net als zijn baas.” ook een zeugma zijn.
Maar belangrijker, hoe gaat het met Ilona. Met al die pollen in de lucht zal ze het zwaar hebben.
Lummel adviseer ik zijn vaste reageerders editorrechten te geven. Een foutje bij het plakken van een ikje is snel gemaakt.
De foto van de verroeste fiets heb ik overigens zelf gemaakt. Aan de Amstel, vlakbij Zorgvlied.
LikeLike
Mooie foto, vooral gezien de lokatie. Dat zou nou een goeie zijn geweest voor de AVW.
LikeGeliked door 1 persoon
Goeie tip, Ad. Zie aanstaande maandag.
LikeLike
Ikje Oudje: best grappig.
LikeLike
Links de cirkel in het metselwerk / en spaken in de wielen, ja sterke foto HR!
LikeGeliked door 1 persoon