Ik doe weekboodschappen. In de bocht tussen het fris en de nootjes zet ik mijn hele lijf in om de volle kar door de binnenbocht te sturen, in een poging de vrouw met het mandje in de buitenbocht niet te raken. Zij en ik wisselen een blik. De vrouw zegt: „Zwaar, hè….” Gretig knik ik en lach breeduit. De vrouw gaat verder: „…om veel geld te hebben”. Op het scankassaplein dringt de opmerking pas tot me door. Met een gloeiende hals reken ik af.
Bas
Tja, maak ik me in het weekoverzicht vrolijk over iemand die de clou van een ikje niet snapte … krijg je deze. Ik snap hem niet. Karma.
Ook na meerdere malen lezen heb ik geen flauw idee waarom Brecht die gloeiende hals (van schaamte neem ik aan) heeft.
Lummel:
Ik zal wel heel erg arm lijken in de supermarkt. Ik koop daar alleen grit voor de kattebak en wc papier. Ik denk dat dat jaloerse kreng mij met rust zal laten.
DSR:
Ondertussen ben je maar mooi klaar met dat soort nare communistische praatjes. Verzin daar maar eens ter plekke een geestig weerwoord op.
Lummel, Ilona en Ad vragen zich af waar die Scankassastraat toch zou liggen.
Geweldig, Ad, die overzeese hulp van jouw kant! Ik hoop niet dat Roos ziek is of dat er iets ernstigs met hem aan de hand is.
Wat me bij Bas opvalt, is dat hij de mevrouw met het kleine winkelmandje als “giftig” kwalificeert, terwijl ik het zelf eerder als een opmerking met een knipoog beschouwde.
Tot mijn genoegen zie ik dat ook Ilona weer van de partij is. Ik was al van plan om aan Lummel te vragen of hij meer over haar wist…maar het antwoord is inmiddels al gegeven.
Ik heb weer een weekje vrij, dus weer even meer tijd om te reageren. Hoera!
Fijn dat je een weekje vrij hebt, Indra. Ik zou niet te veel van die tijd besteden aan het reageren op de diverse blogs. Rozenwater zit waarschijnlijk ook ergens flierefluitend op zijn fietsie.
Onze tuin is stil, de voedersilo wordt niet meer bezocht door het koolmezenpaar. Het vrouwtje hebben we al een week niet meer gezien. Het mannetje zagen we afgelopen donderdag nog een keer. Hij pakte alle zaadjes stuk voor stuk uit de silo, maar at niets. Alles gooide hij driftig op de grond. Wat een vreemd gedrag. Toen vloog hij weg om niet meer terug te komen. Wat zou er gebeurd zijn? Eenzaamheid? Verdriet? De buurvrouw vertelde gisteren dat haar kat twee koolmezen had gevangen. Wat een droevig einde.
Martine Roos
Het is bekend dat diersoorten als ze hun partner verliezen exceptioneel gedrag kunnen vertonen maar de twee heren geloven het allemaal niet:
Bas:
Martine heeft een dikke duim. Een koolmees die “driftig” alle zaadjes op de grond gooit?
DSR:
De inzender bedient zich van een antropocentrische blik en een dikke duim, met zoals verwacht een matig resultaat.
Past wel bij DSR, het idee dat dieren geen emoties kennen. Frans de Waal denkt daar heel anders over:
Veel vogels zijn monogaam en hebben een sterke paarband. Als één van de twee doodgaat, is er vaak een erge reactie. Ik heb dat zelf meegemaakt. Ik had een paartje kauwen, waarvan één van beide plotsklaps verdween. De andere heeft twee weken lang geroepen en is toen doodgegaan van eenzaamheid.”
Vogels hebben niet alleen een heftige reactie op het verlies van een partner, maar soms ook op de dood in het algemeen. Dat wordt onder meer beschreven voor kraaien: ze komen bij elkaar als één van hen bijvoorbeeld is aangereden. Dan omringt de groep de overleden vogel. Westerse blauwe gaaien doen dat ook. In de tijd die de vogels gebruiken om afscheid te nemen, gaat ook het zoeken naar voedsel op een lager pitje.
Vogels hebben een heel emotioneel repertoire: ze kunnen ook kwaad worden of enorm angstig zijn. Dat is voor ons soms wat moeilijk te zien, omdat ze geen echte gezichtsuitdrukkingen hebben, zoals wij primaten. Maar de emoties zijn er wel. Vogels doen wel van alles met hun vleugels, veren en staart, dat is expressief gedrag dat wij kunnen leren herkennen.
Tijdens hun vakantie in Twente maken mijn ouders een fietstochtje door de omgeving. Nadat ze ongeveer honderd meter de grens met Duitsland gepasseerd hebben, roept mijn moeder: „Het is hier zó mooi, daar hoef ik echt niet voor naar het buitenland!”
‘We zijn/hebben de evenaar gepasseerd’: met zijn ligt de nadruk op de situatie nú (‘we zijn er voorbij’), terwijl hebben wat meer naar het moment van het passeren verwijst.
DSR heeft kennelijk nooit Haaksbergerveen (met tal van vennen en plassen) of het Dinkeldal bezocht:
Waarom mensen hun heil in Twente zoeken, is DSR een raadsel. Het ontbreekt aan waterpartijen, maar het zal ongetwijfeld z’n bekoorlijkheden hebben.
Na een hoop prestigieuze werken te hebben gelezen van vele wetenschappers, ben ik tot de conclusie gekomen dat al deze slimme kerels er geen zak van begrijpen. Wat hebben ze ons gegeven, behalve vage beschrijvingen en wetenschappelijke reducties van de menselijke aard? En nog steeds hebben ze het niet kunnen definiëren, de dwazen. Er bestaan maar twee soorten mensen op deze wereld: zij, die hun hand opsteken als ze voorrang krijgen in het verkeer, en zij, die dat niet doen. En die laatsten, dat zijn de klootzakken.
Hanna Goudriaan
Arme Bas, hangt tegen een burnout aan vrees ik:
Het absolute dieptepunt is bereikt: kop, onderwerpkeuze, stijl en toon, “reducties van de menselijke aard” en het ontbreken van een verhaallijn. Geen beginnen aan. Ik breng de dag vandaag door, gillend van wanhoop, en uiteindelijk snikkend in een hoekje.
DSR kan weer eens buitengewoon agressief uitpakken (hij zal het nodig hebben) en laat zien dat hij het niet helemaal begrijpt. Er zijn genoeg situaties, bijvoorbeeld invoegen in een file, waar voorrang verlenen níet tot verwarring leidt:
Je hebt twee soorten mensen: zij die totaal ontspoorde Ik-jes schrijven en zij die ze plaatsen. Beide zijn klootzakken.
Hand opsteken bij voorrang? Dacht het niet. Voorrang is een recht, geen gunst waar je nederig voor hoeft te bedanken. Er zijn uitzonderingen waarbij iemand hoffelijk wil zijn, maar vaak leidt dat alleen maar tot verwarring.
Voor me uit fietsen drie jongens van omstreeks zestien jaar. Ze praten over hun baantjes. Ik hoor de een zeggen dat hij maar tot vier uur werkt. De andere twee vinden dat een makkie. „Maar”, zegt hij, „daarna moet ik nog naar mijn oma, en dat is ook een soort van werk, eigenlijk.”
Liedewij van Tuin
Bij opa Bas gaan de jaren ook tellen:
Wakker worden en nog voor het ontbijt ikjes kopiëren en plaatsen, da’s ook een soort van werk, eigenlijk. Het gaat me steeds meer tegen staan. Maar ja, ik mag niet klagen.
DSR maakt zich zorgen om de Nederlandse volksgeest en gebruikt het Vlaamse “deemsteren” (duister worden). Zodra de Dietsche Volksgeest DSR vaardig wordt zal ons rechtertje ongetwijfeld op de IJzerbedevaart gaan:
En zo deemstert het vlammetje van de Nederlandse volksgeest, waarvan de Ik-jes een vertolking zijn, langzaam weg.
Ik onderga een chemokuur. Iedereen weet wat dat betekent. Het is heerlijk weer, dus ik besluit lekker buiten in het zonnetje te gaan zitten. Bezorgd vraagt iemand of dat wel mag, in de zon net na zo’n chemo. Dat weet ik niet, maar kanker zal ik er niet van krijgen.
Sylvia Luyt
Bas, is terecht verbaasd:
Wow, een korte Google leert dat het ten strengste wordt afgeraden om in de zon te gaan tijdens of tot zes weken na een chemokuur. Vertelt zo’n arts dit niet? En Sylvia kan wel stukjes schrijven maar niet zelf googelen?
DSR, met een gedrocht van een reactie:
Tjsa…, zeker maar gewoon waar je je goed bij voelt zeker?
heerrozenwater 
Zwaar
Ik doe weekboodschappen. In de bocht tussen het fris en de nootjes zet ik mijn hele lijf in om de volle kar door de binnenbocht te sturen, in een poging de vrouw met het mandje in de buitenbocht niet te raken. Zij en ik wisselen een blik. De vrouw zegt: „Zwaar, hè….” Gretig knik ik en lach breeduit. De vrouw gaat verder: „…om veel geld te hebben”. Op het scankassaplein dringt de opmerking pas tot me door. Met een gloeiende hals reken ik af.
Brecht Dik
LikeLike
😆
LikeLike
Bas
Tja, maak ik me in het weekoverzicht vrolijk over iemand die de clou van een ikje niet snapte … krijg je deze. Ik snap hem niet. Karma.
Ook na meerdere malen lezen heb ik geen flauw idee waarom Brecht die gloeiende hals (van schaamte neem ik aan) heeft.
Lummel:
Ik zal wel heel erg arm lijken in de supermarkt. Ik koop daar alleen grit voor de kattebak en wc papier. Ik denk dat dat jaloerse kreng mij met rust zal laten.
DSR:
Ondertussen ben je maar mooi klaar met dat soort nare communistische praatjes. Verzin daar maar eens ter plekke een geestig weerwoord op.
Lummel, Ilona en Ad vragen zich af waar die Scankassastraat toch zou liggen.
Tot uw dienst, graag gedaan.
LikeGeliked door 1 persoon
Geweldig, Ad, die overzeese hulp van jouw kant! Ik hoop niet dat Roos ziek is of dat er iets ernstigs met hem aan de hand is.
Wat me bij Bas opvalt, is dat hij de mevrouw met het kleine winkelmandje als “giftig” kwalificeert, terwijl ik het zelf eerder als een opmerking met een knipoog beschouwde.
Tot mijn genoegen zie ik dat ook Ilona weer van de partij is. Ik was al van plan om aan Lummel te vragen of hij meer over haar wist…maar het antwoord is inmiddels al gegeven.
Ik heb weer een weekje vrij, dus weer even meer tijd om te reageren. Hoera!
LikeGeliked door 2 people
Fijn dat je een weekje vrij hebt, Indra. Ik zou niet te veel van die tijd besteden aan het reageren op de diverse blogs. Rozenwater zit waarschijnlijk ook ergens flierefluitend op zijn fietsie.
LikeLike
Geniet van je weekje vakantie, Indra!
LikeLike
Hoi Indra, kijk je nog wel eens bij je oude emailadres?
LikeLike
Leuk dat je er weer even bent, Indra!
LikeLike
Ad, veel dank voor het waarnemen van de honneurs!
LikeLike
Vreemd gedrag
Onze tuin is stil, de voedersilo wordt niet meer bezocht door het koolmezenpaar. Het vrouwtje hebben we al een week niet meer gezien. Het mannetje zagen we afgelopen donderdag nog een keer. Hij pakte alle zaadjes stuk voor stuk uit de silo, maar at niets. Alles gooide hij driftig op de grond. Wat een vreemd gedrag. Toen vloog hij weg om niet meer terug te komen. Wat zou er gebeurd zijn? Eenzaamheid? Verdriet? De buurvrouw vertelde gisteren dat haar kat twee koolmezen had gevangen. Wat een droevig einde.
Martine Roos
Het is bekend dat diersoorten als ze hun partner verliezen exceptioneel gedrag kunnen vertonen maar de twee heren geloven het allemaal niet:
Bas:
DSR:
Past wel bij DSR, het idee dat dieren geen emoties kennen. Frans de Waal denkt daar heel anders over:
LikeLike
😰
LikeGeliked door 1 persoon
Buitenland
Tijdens hun vakantie in Twente maken mijn ouders een fietstochtje door de omgeving. Nadat ze ongeveer honderd meter de grens met Duitsland gepasseerd hebben, roept mijn moeder: „Het is hier zó mooi, daar hoef ik echt niet voor naar het buitenland!”
Sjoerd Nauta
Amtsvenn-Hündfelder Moor
Bas:
Taaladvies:
DSR heeft kennelijk nooit Haaksbergerveen (met tal van vennen en plassen) of het Dinkeldal bezocht:
Dinkeldal
LikeLike
Ikje Buitenland: 😆
LikeLike
Soorten mensen
Na een hoop prestigieuze werken te hebben gelezen van vele wetenschappers, ben ik tot de conclusie gekomen dat al deze slimme kerels er geen zak van begrijpen. Wat hebben ze ons gegeven, behalve vage beschrijvingen en wetenschappelijke reducties van de menselijke aard? En nog steeds hebben ze het niet kunnen definiëren, de dwazen. Er bestaan maar twee soorten mensen op deze wereld: zij, die hun hand opsteken als ze voorrang krijgen in het verkeer, en zij, die dat niet doen. En die laatsten, dat zijn de klootzakken.
Hanna Goudriaan
Arme Bas, hangt tegen een burnout aan vrees ik:
DSR kan weer eens buitengewoon agressief uitpakken (hij zal het nodig hebben) en laat zien dat hij het niet helemaal begrijpt. Er zijn genoeg situaties, bijvoorbeeld invoegen in een file, waar voorrang verlenen níet tot verwarring leidt:
LikeLike
Ikje: soorten mensen: eigenaardig Ikje.
LikeLike
Werk
Voor me uit fietsen drie jongens van omstreeks zestien jaar. Ze praten over hun baantjes. Ik hoor de een zeggen dat hij maar tot vier uur werkt. De andere twee vinden dat een makkie. „Maar”, zegt hij, „daarna moet ik nog naar mijn oma, en dat is ook een soort van werk, eigenlijk.”
Liedewij van Tuin
Bij opa Bas gaan de jaren ook tellen:
DSR maakt zich zorgen om de Nederlandse volksgeest en gebruikt het Vlaamse “deemsteren” (duister worden). Zodra de Dietsche Volksgeest DSR vaardig wordt zal ons rechtertje ongetwijfeld op de IJzerbedevaart gaan:
Pawi, nuffig:
LikeLike
Zonnetje
Ik onderga een chemokuur. Iedereen weet wat dat betekent. Het is heerlijk weer, dus ik besluit lekker buiten in het zonnetje te gaan zitten. Bezorgd vraagt iemand of dat wel mag, in de zon net na zo’n chemo. Dat weet ik niet, maar kanker zal ik er niet van krijgen.
Sylvia Luyt
Bas, is terecht verbaasd:
DSR, met een gedrocht van een reactie:
LikeLike
Vreemd, dat Ikje.
LikeLike